चूड...
चूड पेटवली आणि धडाडून उठल्या ज्वाळा
बघता बघता वेढून टाकतील मला असं वाटलं..
माझाच घास घेवू बघण्याइतक्या उन्मत्त..
चोहीबाजूंनी..
अक्राळविक्राळ ज्वाळा...
त्याचा असह्य विरह एकदमच अंगावर आल्यासारख्या..
त्याच्यापर्यंत कधीच पोहचू न शकणारी माझी तळमळ
बाहेर आल्यासारख्या..
त्याच्या आत्ममग्न अनभिज्ञतेला माझ्या प्रेमाची दखल घ्यायला लावण्याच्या अट्टहासासारख्या..
आता व्यर्थ आहे या ज्वाळांच्या तडाख्यातून स्वतःला वाचवणं..
पण ही आग पुरती भस्मही करुन टाकत नाहीये मला..
बचावतेच आहे मी..
असह्य वेदनेत तळमळण्यासाठी..
रोज कणाकणाने मरण्यासाठी...
अजून आहेच बाकी माझं जळणं...
डेनेरस,
दरवेळी आगीतून वाचत राहणं बरं नाही बयो..
सारखी सारखी आपल्या स्वप्नांची अशी राख होत असताना आपणच फक्त मागं उरणं जीवघेणं असतं..
त्यापेक्षा जळून जावं आपल्या स्वप्नांबरोबर आपण..
स्वप्नांची वाट पहाणार्या पापण्या अश्रूंनी जेवढ्या जळतात तेवढ्या आगीने नाही...
मला विचार..
कालच रात्री त्याची सगळी स्वप्नं गोळा करुन
पेटवून आलेय मी मनाच्या स्मशानात...
चूड पेटवली आणि धडाडून उठल्या ज्वाळा...
--------------------
merakuchhsaman.blogspot.in
प्रतिक्रिया
छान आहे पण
डेनेरसचे नाव टाकले नसते तर अजून चांगली झाली असती असे वाटले. पॉईंट ऑफ व्हयू बदलण्यासाठी वेगळी काहीतरी क्लुप्ती वापरायची.
क्लुप्ती नव्हतीच वापरायची.
क्लुप्ती नव्हतीच वापरायची. Actually असं सगळं वाटत असताना नजरेसमोर तेच आलं अचानक. आणि मग तिला टाळता पण येईना..
merakuchhsaman.blogspot.in
कविता आवडली.
कविता आवडली.
धन्यवाद
धन्यवाद
merakuchhsaman.blogspot.in
प्रेम करतो तोच विरह देतो ना?
प्रेम करतो तोच विरह देतो ना? मग प्रेम तेवढं हवं , विरह नको? ए नॉय चॉलबे
जिसपे हम मर मिटे उसको पता भी
जिसपे हम मर मिटे उसको पता भी नहीं,
क्या गिला हम करें वो बेवफा भी नहीं..
तो प्रेमही करत नाही आणि विरहही देत नाही. सगळे या निर्दय मनाचे खेळ...
merakuchhsaman.blogspot.in
मी समजु शकते. पण त्या दु:खावर
मी समजु शकते. पण त्या दु:खावर फक्त तुझा हक्क आहे. Life might give sorrow & still make love with life. Cherish the moods that pass through your mind. They are sacred & are only for you to savour.
true that.. आता दुःखावर माझा
true that..
आता दुःखावर माझा हक्क आहे की माझ्यावर दुःखाचा, thats altogether a different research topic..
merakuchhsaman.blogspot.in
राजेंद्र नाथ रहबर यांची गझल्/गाणे
ही कविता खूप आवडली - मला "तेरे खुशबु मे बसे खत मै जलाता कैसे" गाणे आठवले.
_______
प्यार के घाट जो उतरते है
डूबते हैं न वो उभरते हैं
या ओळीही आठवल्या
(No subject)
merakuchhsaman.blogspot.in
जबरी!
ग्रेट कविता! मानतो!
धन्यवाद
धन्यवाद
merakuchhsaman.blogspot.in