चकवा.........आयुष्याच्या वाटेवर!(भाग १)

"दादा........उठ लवकर! ७ वाजले", मम्मीने पांघरूनसुद्धा ओढून घेतलं, "तुला जायला उशीर होईल नाहीतर. आणि पप्पा पण यायचं म्हणताहेत."

"बरंय तेवढाच माझा बसने जायचा त्रास कमी होईल", माझी मेहनत कमी झाली कारण आता पप्पांच्या बाईकने जाणार.

मी शिरपूरला आजी बाबांना भेटायला जातोय, असं मम्मी पप्पांना तरी वाटतंय. पण खरं तर मी फक्त सृष्टीला भेटण्यासाठी हे सर्व प्लॅन केलंय.
__________________________________________________________________________________________________________________________________
माझा जन्म शिरपूरलाच झाला होता, तेंव्हा पप्पा एका कंपनीत एरिया मॅनेजर होते. माझ्या जन्माच्या काही दिवसानंतरच पप्पांच्या मित्रालापण मुलगी झाली, सृष्टी! आम्ही तेंव्हा भाड्याच्या घरात राहायचो, आमचे घरमालक तर इतके खुश झाले होते, जसे त्यांच्या घरी नातू जन्माला आलाय. लहानपणापासूनच मला त्यांचा आणि त्यांना माझा लळा लागला होता, आजीही माझ्यावर तितकंच प्रेम करायच्या. खरंच ते माझे स्वर्गीय दिवस होते.

सृष्टीचे पप्पापण त्याच गल्लीत राहायचे, आणि आजीबाबा तिच्यावरही प्रेम करायचे. तिचे आणि माझे संपूर्ण बालपण बाबांच्या घरीच गेले. सृष्टी माझी पहिली आणि एकमेव मैत्रीण होती आणि माझा तिच्याशिवाय दुसरा कोणी मित्रही नव्हता; म्हणून तिचे माझ्या आयुष्यात एक युनिक स्थान होते. ती जरी माझ्यापेक्षा लहान होती, पण खरंच माझ्यापेक्षा जास्त समजदार होती. तिच्याशिवाय मी काहीच करत नसायचो, संपूर्ण दिवस मी तिच्यासोबतच घालवत असे. हळूहळू आम्ही मोठे होत गेलो. शाळेतपण आमचं नाव एकत्रच टाकलं होतं, मग काय शाळेतपण सोबत. लहानपणी मी खूप भित्रा होतो, कोणी जोरात बोललं तरी डोळ्यात पाणी, पण सृष्टी माझ्यासाठी नेहमी भांडायला तैयार असायची. म्हणून तिने माझ्या हृदयात एक कोपरा आधीच बुक करून ठेवला होता.

आनंदाचे दिवस खरंच लगेच सपंतात, माझेही ते दिवस चुटकीसरशी संपले. मी चौथीत असतांना पप्पांनी धुळ्यात एक छोटा बिझनेस चालू केला आणि माझा शिरपूरशी संपर्क तुटला. शिफ्टिंग करायच्या दिवशी आजीबाबा, मम्मी, मी आणि सृष्टी खूप रडलो होतो. मी आणि सृष्टी एकमेकांचे एकमेव मित्र असल्यामुळे थोडे जास्तच रडलो होतो. त्या काळात कोणाकडेच मोबाईल नव्हते म्हणून मोबाईल नंबर्सची देवाणघेवाणही झाली नाही.
गेले ते दिवस, राहिल्या त्या आठवणी!

दिवस कोणासाठीच थांबत नाहीत, मीपण धुळ्यात आल्यावर काही दिवसातच सृष्टीशिवाय राहायला शिकलो आणि नवीन मित्र जुळत गेले. पण माझ्या आयुष्यात तिच्यानंतर कोणतीच मैत्रीण आली नाही. हळूहळू दिवस सरत गेले, मी बारावीनंतर पुण्यात इंजिनिअरिंगला ऍडमिशन घेतलं. तिथलेही दिवस पटापट संपत होते, आणि मी शेवटच्या वर्षाला असताना मला ती बातमी मिळाली, मी खरंच म्हणजे खरंच म्हणजे खरंच शॉक झालो.

मम्मीनेच फोनवर सांगितलं, "पुढच्या आठवड्यात सृष्टीचं लग्न आहे!"

जास्त काही बोललो नाही, कारण तिच्यासाठी सृष्टी म्हणजे पप्पांच्या मित्राची मुलगी; पण माझ्यासाठी ती माझी बेस्ट फ्रेंड होती. अचानक माझ्या हृदयातून कोणीतरी काहीतरी काढून घेतल्याचा भास झाला; कारण तिने हृदयाचा जो कोपरा बुक करून ठेवला होता, तिथे इतके वर्ष अंधार जरी असला, तरी पोकळी मात्र नव्हती. पण आज तिथे पोकळी निर्माण झाल्यासारखं वाटत होतं, ती तर माझी फक्त बेस्ट फ्रेंड होती, मग मला हे असं का वाटत होतं याचं उत्तर मात्र मलाही माहिती नव्हतं.

लग्नाच्या दुसऱ्या दिवशी मम्मीचा फोन आला, "दादा, कुठे आहेस?"

मी, "रूमवरच".

"अरे, काल पप्पा आणि मी शिरपूरला गेलो होतो, सृष्टीच्या लग्नाला." मम्मीने खास हे सांगण्यासाठीच फोन केला होता, "मस्त झालं लग्न. आजी बाबांची खूप इच्छा होती तुला बघायची, त्यांना वाटलं होतं तू पण येशील म्हणून, हिरमोड झाला बिचाऱ्यांचा."

"जाऊदे, बाकी सृष्टी काय म्हटली? मला विसरली असेल, नाही?"

"अरे, अशी कशी विसरेल? विचारत होती अनिकेतला का नाही आणलं माझ्या लग्नाला म्हणून."

"मग, तू काय सांगितलंस?"

"मी तर म्हटली, तू बोलावलं असतंस तर आला असता, तूच नाही बोलावलंस मग कसा येईल?"

"ती तरी कशी बोलावेल, तिच्याकडे माझा नंबर वगैरे काहीच नाही. आणि तसंही ती फक्त फॉर्मॅलिटी म्हणून बोलली असेल."

"जाऊदे, बाकी कॉलेज कसं चाललंय? फायनल ईयर आहे, नीट अभ्यास कर."

"ओके! चल ठेऊ फोन? उद्या परवा करेनच परत. बाय!"

त्या दिवशी हृदयाचा कोपरा रिकामा झाला होता. पण करणार काय, ते म्हणतात ना, "जीवनात कुणीच कुणाचं नसतं, जर हे मला आधीच कळलं असतं, तर हे दुभंगणारं नातं कधीच जोडलं नसतं, पण करणार तरी काय, जीवन हे असंच असतं." असो, आयुष्य कुणासाठीच थांबत नाही आणि माझंही थांबलं नाही. ग्रॅज्युएशन करून पोस्ट ग्रॅज्युएशन झालं आणि मुंबईत लेक्चरर म्हणून जॉबही मिळाला. पुन्हा एकदा मी सृष्टीला विसरलो होतो. आणि काही दिवसांपूर्वी अजून एक बॉम्ब पडला.................
मम्मी फोनवर म्हणाली, "अरे आज पप्पा शिरपूरला गेले होते, सृष्टीचे पप्पा भेटले होते म्हणे."

सृष्टीचं नाव आयुष्यात पुन्हा एकदा डोकावलं होतं, "मग काही नवीन विशेष?"

"अरे ते म्हटले, सृष्टीचा घटस्फोट झालाय." हे बोलून ती शांत आणि ऐकून मीपण शांत....

मला या विषयावर काय आणि कसं बोलायचं काहीच कळालं नाही, म्हणून मी विषय बदलून फोनवरचं संभाषण संपवलं. पण मनात कुठेतरी दुःख झालं होतं जे शेअर करायला कोणीच नव्हतं. आणि मला हेही माहिती होतं की सृष्टीचं दुःख शेअर करायला तिच्याजवळ पण कोणीच नसेल.

ह्या वर्षी ठरवलं कि दिवाळीच्या सुट्टीत काहीतरी करून सृष्टीला भेटायचं, आणि त्यासाठी कारण शोधून काढणं कठीण नव्हतं. आजीबाबांना भेटायचा मस्त प्लॅन रेडी केला, आणि याच भेटीत सृष्टीचीपण भेट होणार होती, तिलाही जुना मित्र भेटला म्हणून बरं वाटेल.
_______________________________________________________________________________________________________________________________
काल रात्रीच मुंबईहून आलो, शिरपूरला जायचा प्लॅन मम्मीला आधीच सांगितला आहे, म्हणून तिने वेळेवर उठवलं. पप्पापण येणार म्हणून मी खुश आहे; कारण मलाही इतक्या वर्षानंतर, म्हणजे जवळ जवळ १५ वर्षांनंतर तिथे जाणं विचित्र वाटत होतं.

मग काय, मस्त रेडी होऊन शिरपूरला जातोय, "सृष्टी कशी दिसत असेल? ओळखेल का? बोलेल का माझ्याशी? मी तिला भेटल्यावर काय बोलू?..........." असे अनेक प्रश्न आता डोक्यात फिरताहेत.

पण जाऊदे, "आता जे होईल, जसं जमेल तसं........"

ललित लेखनाचा प्रकार: 
field_vote: 
0
No votes yet

प्रतिक्रिया

सृष्टीचा घटस्फोट झालाय.

झकास! मार्गातला काटा दूर झाला Wink

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण1
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

म्हणजे, केवळ याच्या लहानपणीच्या सुप्त, अतृप्त वासनांच्या पूर्तीसाठी तिचा भरलेला संसार मोडायचा??? आत्यंतिक विकृत आहे हे!!!

वास्तविक, (नवसाक्षरांस प्रोत्साहन म्हणून) या कथेसंबंधी अभिव्यक्त व्हायचे नाही, या कथेवर प्रतिसाद द्यायचा नाही, गप्प बसायचे, असे ठरवले होते. (ही कथा तितकीही वाईट नाही; रिलेटिवली बरी आहे.) परंतु आता तोंड उघडायला लावलेच आहेत, तर पुढल्या एपिसोडमध्ये काय होईल, त्याबद्दल भाकीत करतोबेट लावतो.

पुढल्या एपिसोडमध्ये ह्याची-तिची भेट होईल, तेव्हा ती ह्याला म्हणेल: "मी तुला 'त्या' नजरेने कधी पाहिले नाही", आणि/किंवा "मी तुला नेहमी मोठा भाऊ मानत आले आहे". आणि मग, "माझे त्या अमक्यातमक्याबरोबर जुळले आहे" असा गौप्यस्फोट करून, आपल्या (पुढल्या) लग्नात याला लोकांच्या अंगावर गुलाबपाणी शिंपडायला उभा करेल.

बॉटमलाइन / मॉरल ऑफ द ष्टोरी: तिला ह्याच्याशी कधीच घेणेदेणे नव्हते.

एनी टेकर्स?

(@लेखक: तुमचे चालू द्या. माझ्या बडबडीकडे दुर्लक्ष करा. किंबहुना, पुढल्या एपिसोडमध्ये काय होते, ते पाहाण्याकरिता माझीही उत्कंठा शिगेस पोहोचली आहे. बाकी काही नाही तरी गेला बाजार माझी थियरी कशी पॅन आउट होते, ते तरी कळेल! असो, इत्यलम्.)

..........

बोले तो, इच्छा. कामना म्हणू या, हवे तर.

च्यामारी, मग मीच काय घोडे मारले आहे? माझ्या सुप्त, अतृप्त वासकामनांच्या पूर्तीसाठी जगातल्या गेला बाजार डझनभर बायकांचा घटस्फोट का होऊ नये?

वय वर्षे दोन ते पाचच्या दरम्यान तिने ह्याला 'त्या' नजरेने पाहिले असते, तरच नवल. (हा तेव्हासुद्धा पोचलेला होता इज़ अ डिफ़रण्ट मॅटर.)

अश्लील! अश्लील!!!

मागच्या खेपेस तिने मुद्दामच ह्याला कळवले वा बोलावले नव्हते. ह्याच्यावरचा असला प्रसंग टाळण्यासाठी. ह्याच्यावर आत्यंतिक भूतदया दाखवून. पण काकाकाकूंनी ह्याला कळवलेच. काकाकाकूजमात (खास करून काकूजमात) ही आत्यंतिक टॅक्टलेस का असावी लागते, नकळे.

त्या डझनभर बायकांनाही माझ्याशी काही घेणेदेणे असण्याचे काही कारण नसावे. त्यांनी मला मोठा भाऊ जरी मानले नाही तरी. (किंबहुना, मला मोठा भाऊ मानण्याचेही काही कारण त्यांना नसावे.) असो.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

हा तेव्हासुद्धा पोचलेला होता इज़ अ डिफ़रण्ट मॅटर.

ROFL ROFL

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

अतृप्त वासकामनांच्या पूर्तीसाठी जगातल्या गेला बाजार डझनभर बायकांचा घटस्फोट का होऊ नये?

इतरांच्या त्या वासना, आपल्या त्या कामना हां!!?

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

माझ्या वासना कबूल करायला मला व्यक्तिशः काहीच अडधळा नाही. फक्त, इतरांना तो शब्द कदाचित खटकू शकेल, म्हणून किंचित मवाळ केला, इतकेच.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

पुढल्या एपिसोडमध्ये ह्याची-तिची भेट होईल, तेव्हा ती ह्याला म्हणेल: "मी तुला 'त्या' नजरेने कधी पाहिले नाही"३, आणि/किंवा "मी तुला नेहमी मोठा भाऊ मानत आले आहे". आणि मग, "माझे त्या अमक्यातमक्याबरोबर जुळले आहे४" असा गौप्यस्फोट करून, आपल्या (पुढल्या) लग्नात याला लोकांच्या अंगावर गुलाबपाणी शिंपडायला उभा करेल.५
बॉटमलाइन / मॉरल ऑफ द ष्टोरी: तिला ह्याच्याशी कधीच घेणेदेणे नव्हते.६

तुम्ही एखादी दोन-पाच वर्षे चालणारी टि.व्ही. सिरेल नक्की लिहू शकाल.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

*********
केतकीच्या बनी तिथे - नाचला गं मोर |
गहिवरला मेघ नभी - सोडला गं धीर ||

कथा फास्ट केलीय. बरय.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण1
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

पण मनात कुठेतरी दुःख झालं होतं जे शेअर करायला कोणीच नव्हतं.

.

आणि मला हेही माहिती होतं की सृष्टीचं दुःख शेअर करायला तिच्याजवळ पण कोणीच नसेल.

हां हे बाकी खरं. यही तो मंगता है, आजूबाजूला कोणी नसावं.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण1
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

वाटायचं जौंद्या, बोलणं (आणि अजून जे काही - ॲज ॲप्लिकेबल) काय झालं ते लिहा लवकर दुसऱ्या पार्टात.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

पुढचा भाग पोस्ट केलाय...
प्रतिसादाबद्दल धन्यवाद! Smile

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

पद्म.

■ काही पिना :

मम्मीने पांघरूनसुद्धा ओढून घेतलं,

इथं पांघरूणासोबत काय ओढून घेतलं हा प्रश्न पडला. पण नंतर संदर्भ लक्षात घेतल्यावर प्रश्न मिटला.

पण माझ्या आयुष्यात तिच्यानंतर कोणतीच मैत्रीण आली नाही.

हे ललितातसुद्धा खोटं वाटतंय. असो.

मी शेवटच्या वर्षाला असताना मला ती बातमी मिळाली, मी खरंच म्हणजे खरंच म्हणजे खरंच शॉक झालो.

अपेक्षेप्रमाणे बातमी आली आणि पुढचं सगळंच अधोरेखित झालं. त्यामुळं विशेषपण राहिलं नाही. मात्र खरंच म्हणजे खरंच म्हणजे खरंच हे वाक्य तेवढं झकास वाटलं.

अचानक माझ्या हृदयातून कोणीतरी काहीतरी काढून घेतल्याचा भास झाला; कारण तिने हृदयाचा जो कोपरा बुक करून ठेवला होता, तिथे इतके वर्ष अंधार जरी असला, तरी पोकळी मात्र नव्हती. पण आज तिथे पोकळी निर्माण झाल्यासारखं वाटत होतं, ती तर माझी फक्त बेस्ट फ्रेंड होती, मग मला हे असं का वाटत होतं याचं उत्तर मात्र मलाही माहिती नव्हतं.

या वाक्यांनी पकलो.

"जीवनात कुणीच कुणाचं नसतं, जर हे मला आधीच कळलं असतं, तर हे दुभंगणारं नातं कधीच जोडलं नसतं, पण करणार तरी काय, जीवन हे असंच असतं."

इथे शिजलो.

एकूण मिळून सांगायचं तर मी इतकं लिखाण कधीच वाचत बसत नाही. बऱ्याच वेळा नुसता सारांश कळावा म्हणून काही लेख तेही बळजबरीने वाचतो. पूर्वीसारखी दिसेल ते वाचण्याची आग पुरती शमल्यात जमा आहे. असो. पण हे लिखाण सहज वाचून झाले, ह्यातच काय ते आले. ते समजून घ्या.

शेवटी, लिहीत राहा. इतकेच.

  • ‌मार्मिक1
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

डबक्यातला दीर्घ ‘वि’चारी…

हे ललितातसुद्धा खोटं वाटतंय. असो.>>> हा निव्वळ प्रदुषित वातावरणाचा प्रभाव आहे.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

पद्म.

फार फार धन्यवाद सर...!

अवांतर: कितीही दीर्घ विचार केला तरी, मुळात डबक्याला खोली नसते...

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

पद्म.

कितीही दीर्घ विचार केला तरी, मुळात डबक्याला खोली नसते...

- उपरोधिक आहे.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

डबक्यातला दीर्घ ‘वि’चारी…>>>> या वाक्यासाठी लिहिलं होतं...

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

पद्म.