सिंदबाद

छान मुक्तक.

तर हा सिंदबाद कॉग्निझंट सोडून अक्सेन्चुअर(किंवा अजुन काही) जॉईन करतोय काय? हे प्रमोशन-सायकल नंतर अनेक सिंदबाद एकदम सफरिला निघतात.

मुक्तक आवडले. पुढील प्रवासाला शुभेच्छा! मागील आठवणी सोबत असतातच.

बर्तोलुचीच्या ‘शेल्टरिंग स्काय’ या चित्रपटाची सुरूवात मला आठवते. मोरोक्कोच्या किनार्‍यावर उतरलेले तीन अमेरिकन. त्यांतली नायिका फरक सांगते –प्रवासाबद्दलच्या धारणेचा.

‘मी इथं आले ती ट्रॅव्हलर म्हणून, टूरिस्ट म्हणून नाही’ – आणि मग, टूरिस्ट सहप्रवासी मित्राच्या चेहेर्‍यावरचे भाव वाचून ती पुढे म्हणते –‘टूरिस्ट म्हणजे जो नव्या देशात येताक्षणी परत जाण्याची तारीख निश्चित करतो आणि ‘ट्रॅव्हलर’ला नव्या देशात आलं की परत जाण्याची आठवणही होत नाही. प्रवास हेच त्याचं सर्वस्व!’

पण आता असे भटके (ट्रॅव्हलर्स) राहिलेत कुठे – टूरिस्ट सारे! प्रवासी कंपन्यांच्या वेगवेगळ्या अवतारांना शरण.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
वरील उतारा या लेखातून : http://dnyanadadeshpande.blogspot.com/2010/10/blog-post_29.html
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
चित्रपटामधला संवाद :

Tunner: We're probably the first tourists they've had since the war.
Kit Moresby: Tunner, we're not tourists. We're travelers.
Tunner: Oh. What's the difference?
Port Moresby: A tourist is someone who thinks about going home the moment they arrive, Tunner.
Kit Moresby: Whereas a traveler might not come back at all.
Tunner: You mean I'm a tourist.
Kit Moresby: Yes, Tunner. And I'm half and half.

मुक्तक आवडले. मनोबा, सफरीला मनापासून शुभेच्छा.
राजेशने दसर्‍याच्या सीमोल्लंघनाच्या निमित्ताने लिहीलेला लेख आणि कंफर्ट झोनमधून बाहेर येण्याचा विचार आठवला.

(नाखुषीने सफरी एन्जॉय करणारी) अदिती

अरे वा! नव्या सफरीसाठी शुभेच्छा!
मस्त लिहिलंय!

बाकी सिंदबादने हेही लक्षात ठेवावे की सगळ्या सफरींमधे भेटणारे चाचे इथुन तिथुन सारखेच असतात

काय मनोबा, नुसतं एका बेटावरून दुसर्‍या बेटावर जाऊन थडकलं म्हणजे सफर झाली का?
वादळांची मजा तर दोन बेटांच्या दरम्यानच्या प्रवासात येते.
असो. नव्या बेटावर वेडा म्हातारा मानगुटीवर बसू नये ही शुभेच्छा!

प्रत्येकात एक सिंदबाद दडलेला असतो हे खरे आहे. रेस्टलेस आणि भटक्या, साहसी तसाच विमुक्त. त्या सिंदबादास नवे नवे प्रांत पादाक्रांत करायची ओढ असते.
++++++++++
माझी अत्यंत आवडीची कविता Sea Fever BY JOHN MASEFIELD चे कडवे खाली देते आहे -

I must go down to the seas again, to the lonely sea and the sky,
And all I ask is a tall ship and a star to steer her by;
And the wheel’s kick and the wind’s song and the white sail’s shaking,
And a grey mist on the sea’s face, and a grey dawn breaking.

मनोबा आवडलं.
शुभेच्छा!!!

मुक्तक आवडले.
आपली सफर संस्मरणीय होवो!

कसला आलाय थरार.
मागच्या काही वर्षात बर्‍याच थपडा खाल्ल्या; गटांगळ्या खाल्ल्या.
पुरता खपलो नाही; कसबासा तगलो हेच नशीब.
आणि तगलो ह्याचं कारणंही फार काही बुद्धीमान कर्तृत्ववान होतो म्हणून नव्हे तर नशीबवान होतो म्हणूनच.
ढकलपत्रातली एक ओळ आठवली :-
if you are running through an area full of landmines; and you are alive at the end; you still a stupid!
पुन्हा कधी म्हणून आवेशपूर्ण बाता मारु नयेत असं वाटतं.
शांत डोक्यानं विचार करुन , सगळ्या बाजू तपासूनच कृती करावी.

'उद्याचा विचार करावा, पण जगावं मात्र आजच्या,आत्ताच्या क्षणात' हे घिसंपिटं असलं तरी खरं आहे.
चालत राहाता राहाता अशी एक वेळ येते की 'राह बनी खुद मंज़िल'.
आणि मग अचानक, आपोआपच 'पीछे रह गयी मुश्किल' हे जाणवलं की प्रवासाचं प्रयोजन, किनारा, काहीच राहात नाही. केवळ फडफडतं शीड उभारलेलं तारू आणि अफाट निळंशार पाणी.
मज्जा.

मी सुद्धा सफरीला शुभेच्छा देणार होते, प्रतिसाद वाचत गेल्यावर कळलं.
प्रतिसाद आवडले.
मेघना,राही यांच्या सांगण्याला अनुमोदन.
प्रत्येकाच्या कहाण्या त्याच्या त्याच्या पुरत्याच महत्वाच्या असतात पण त्या ज्या प्रकारे लिहील्या जातात त्यावरून त्या इतरांना वाचाव्याश्या वाटतात की नाही हे ठरतं आणि हे इतकं छान लिहीलय की नियमित लिहीण्याचं मनावर घ्या.

मनोबा चांगलं लिहीलयस, फार चान फार चान वगैरे वगैरे ..... पण तुझ्या आवडत्या अन सेफ मित्र-मैत्रिणींपाशीच बोलत जा. तू लिहावस असं मला वाटत नाही फ्रॅन्क्ली.
.
तू खूप छान लिहीलयस पण त्यातून कोणाची करमणूक होईल तर तुला आवडेल का?
.
अनु म्हणते तसं मलाही वाटलं काहीतरी करीअरबद्दल आहे. वैयक्तिक आहे हे माहीत नव्हतं.

मनोबा, मस्त लिहिलयस. आज जो प्रतिसाद लिहिला आहेस तो तर जास्तच भारी आहे.

लोकांना इतकं भावलं? चांगलय राव.
थँक्स रे सगळ्यांना. होय. मी करिअर संदर्भातच लिहिले होते.
.
.
@अनुराव्,अनुप ढेरे,बॅटमॅन,मेघना , राही ,ऋ, अंतराआनंद :-
थँक्स, आभार. आणि सॉरी. एवढ्यात लिहायला जमेलसं वाटत नाही. नेमकं काय लिहावं हे न समजणंही आहे.
आणि होय्;संकोच हे कारण तर आहेच. शिवाय एक प्र्याक्टिकल एक कारण वेळेची अनुपलब्धता हेही आहे.
(मागील आख्ख्या वर्षभरात माझे एकूण प्रतिसाद मी त्यापूर्वी फक्त एखाद्या आठवडाभरात देत असे; त्याहून फारच कमी आहेत. वावर तसाही फारच मंदावलेला आहे.)
.
.
@शुचि,घाटावरचे भट ,
लाख लाख आभार. माझी अडचण तुम्हाला नेमकी समजली आहे असं मला वाटतं.
.
.
आपण सरळ असतो; तितके सगळेच असतात असं नाही. आणि आपल्या जखमा त्यांच्यासाठी मनोरंजन असू शकतं. म्हणजे ते आपल्याकडे एक रोचक केस स्टडी म्हणून पाहतात. एखाद्या शास्त्रज्ञानं झुरळ-अळ्या ह्यांचा अभ्यास करताना ज्या सहजतेनं नॉन-झुरळ, "मानवी", "अभ्यासक" नजरेनं पहावं तसं ते पाहतात.गंमत अशी की हे असं पाहणं त्यांना नॉर्मल वाटतं. तुम्ही स्वतः त्या झुरळाच्या-गिनिपिगच्या भूमिकेत असणं मात्र तुमच्यासाठी अतिशय हिणकस असू शकतं.
मला असा गिनिपिग व्हायला आवडणार नाही.
ह्याशिवायही खाजगी बाबी न मांडणं हे महत्वाचं वाटतं. आणि ते इतकं ओब्व्हिअस आहे की त्याबद्दल खरं तर वेगळं सांगायचीही गरज नाही.
"तू खाजगी बाबी अजून अधिक का लिहित नाहिस जाहिर" असं आता कुणी विचारु नये म्हणजे झालं.
(एक मोठ्ठी गंमत म्हणजे मीसुद्धा नाही नाही म्हणत; नकार देत; शेवटी असलं कैतरी लिहित जातोच; गप्प बसवतच नाही.)
.
.
http://www.aisiakshare.com/node/2722 ह्या धाग्यावर बॅट्यानं बरचसं मला म्हणायचय त्याच्या जवळ जाणारं लिहिलय :-

"The Indian intelligentsia has somewhat mixed attitudes towards the Indian village. While educated Indians are inclined to think or at least speak well of the village, they do not show much inclination for the company of villagers."
.
.
आणि हो; ह्या सगळ्यात "भाव खाउन पहावा जरा" वगैरे काही भूमिका नाहिये; खरच. मला टंकायला टैमही नाही; नेमकं सुचतही नाही; आणि सुचलच तर हिंमत होत नाही अशी गोची आहे हे पुन्हा एकदा सांगतो.
पण सगळ्यांचे खरच खूप आभार. मनापासून आभार.

मस्त रे मनोबा.

मनोबा, १००% प्रत्येकाच्या प्रेमाची जातकुळी वेगळी असेलच, माझ्या पहील्या प्रेमाची त ब्वॉ अशी होती -

केमिकली ब्लेसड,
इमोशनली ऑब्सेस्ड
न्युरॉटीकली लोडेड,
कसं जमावं हाफ-हार्टेड?
.

हा धागा काढला तेव्हा एक कंपनी सोडत होतो; नोटिस पिरियड मध्ये होतो.( नोटिस पिरियड ला मराठीत नेमकं काय म्हणतात ?)
नोटिस पिरियड संपल्यावर नवी कंपनी जॉइन केली. वर्ष दीड वर्षात तीही सोडली आणि पुन्हा नव्या ठिकाणी रुजू झालो.
मागील दोनेक वर्षे त्या ठिकाणी आहे. दोनेक महिन्यात तेही सोडून अजून नव्या ठिकाणी जाइन.
ह्यावेळी स्थिर होता आलं तर बरं असं वाटतं. एकूण अनुभव,कार्यकाल लक्षात घेता; विशेष खास असे स्किल आत्मसात करता आलेले नाहित.
म्हणजे अगदि खासमखास, मार्केटमध्ये चटकन् उठून दिसावेत असे काही. अगदिच सर्वसाधारण प्रोफाइल आहे.
आता दोनेक महिन्यानी जिथे जॉइन होणार आहे; तिथे काहीतरी नवीन शिकायला मिळणार आहे; ह्याचा आनंद आहे.
बघुया जमतय का.

वादळात खडकांवर जहाजं आपटतात फुटतात.नेहमीचंच.खडकही फुटतात?

मुक्तक व त्याहुन जास्त प्रतिसाद आवडले.