हे शक्य आहे?
भारतीय-पाश्चात्य पेहरावातील ती...
सखीसमवेत ती...
गंभीर-अवखळ-प्रसन्न मुद्रांतील ती..
नग्न-अर्धनग्न ती...
तर्‍हतर्‍हेचे दागिने ल्यालेली ती...
रेखांकनातून स्वत:ला साकारणारी ती...
कॅनव्हाससमोर उभी चित्रकर्ती ती...
तीच ती, अमृता शेरगिल... स्वत:ला विविध रंग-रुपांत रेखाटणारी!
`मी अशी - मी तशी’.... थेटपणे स्वत:ला साकारणं...
प्रत्येक कलाकाराला स्वत:ला ‘दाखवावं’ असं वाटत असणार.
किंबहुना,
अवगत असणार्‍या माध्यमातून ‘स्वत:ला अनेक तर्‍हांनी न्याहाळणं’ हेही कलेचं प्रयोजन असणार.
चित्रं-शब्द-शिल्प... मूर्त माध्यमांतून थेटपणे स्वत:ला ‘दाखवता-न्याहाळता’ येतं.
गीत वाद्यं च नृत्यम च, त्रयं संगीतमुच्च्यते!
सूर-ताल-शारीर हालचाली ह्या अमूर्त माध्यमांतून हे कसं बरं साध्य होत असेल?
रागबध्दतेत सुरांचं अवधान, तालबध्दतेत आवर्तनांचं अवधान, शारीर हालचालींत नृत्यशैलीचं अवधान सांभाळत स्वत:ला थेटपणे कसं बरं ‘दाखवता-न्याहाळता’ येत असेल?
लेख फारच संक्षिप्त आहे. अर्धा
लेख फारच संक्षिप्त आहे. अर्धा लेख नि अर्धी कविता आहे. तरीही -
असे प्रश्न हाताळताना -त्यांना इश्वरी वरदहस्त आहे - असे म्हणावे वाटते.
सही: पुरोगाम्यांना लॉजिक माफ असतं.
-
पण ईश्वर आहे काय?
(प्रतिसाद मजेत दिला आहे, या लेखावर ते अवांतर नको.)
मी पास.
काहीतरी वेधक आहे असं वाटलं, पण दुर्दैवाने डोक्यावरून गेला.
==================
भूतकाळातील आस्वल्य.
मला तरी वाटतं की कला हे
मला तरी वाटतं की कला हे स्वत:ला न्याहाळणं नसुन ईश्वराची केलेली आराधना अन ईश्वरप्राप्तीचा नितांत सुंदर प्रयत्न असावा .अर्थात मतमतांतरे असू शकतात.
शेरगिल यांचे चित्रप्रदर्शन
शेरगिल यांचे चित्रप्रदर्शन मुंबईत होते असे ते संपल्यावर कळले
बाकी उत्तरे देण्याची कुवत नाही, मात्र सिरीयस उत्तरांची उत्सुकता आहे.
- ऋ
-------
लव्ह अ‍ॅड लेट लव्ह!