सबूर

इंग्रजी कविता तर अतिशय आवडली. कुठेतरी चर्र करून गेली. (कदाचित वैयक्तिक आयुष्याचे काही संदर्भ आठवले असल्याने असेल.). कविता येथे दिल्याबद्दल धनंजय यांची आभारी आहे.

भाषांतर मस्त जमले आहे. पण एक गोष्ट सुटली आहे ती म्हणजे "आयुष्यरूपी" अफाट दर्यावरचे हे दोन साथीदार आहेत. तेव्हा समुद्राच्या विशालतेचा,रौद्रतेचा किंवा निदान समुद्राचा उल्लेख आला असता तर .... अधिक समर्पक झाले असते असे माझे मत आहे.

दोन्ही कविता त्याच आशयाच्या पण वेगळ्या भाषिक संदर्भाच्या म्हणून स्वतंत्र-स्वयंपूर्ण-स्वयंसिद्ध आहेत असेही म्हणावेसे वाटते.
किंवा दोन्ही एकमेकांचे अनुवाद आहेत असे काहीसे..मूळ कविता कोणती आणि तिचा अनुवाद कोणता? -असा प्रश्न पडला.

दोन्ही कविता आवडल्या.रचना-कौशल्य तर आहेच पण आशयघनताही आहे.
डावे-उजवे करायचेच तर मराठीतील कविता किंचित डावी वाटते.

दोन्ही कविता एकाच (प्रस्तुत) कवीने केल्या आहेत किंवा कसे?

crammed in sailors' chests
Of bunkmates met by chance?

यामुळे इंग्रजी कवितेला एक वेगळं परिमाण लाभलं असं वाटलं. तसंच "we'll feel, we'll grope" मध्ये नात्यातली भावना आणि शारीर आकर्षण दोन्ही व्यक्त झाल्यासारखं वाटलं तेदेखील आवडलं. खपली, चिंधी आणि चिघळणं यांचा मराठीमधला वापर असाच शारीर आणि सर्रकन स्पर्श करून गेला. धन्यवाद.

इंग्रजी कविता खूप खूप खूप आवडली.
मराठी त्याहून थोडी कमी. ती थोडी कृत्रिम वाटली. जुडणे हे क्रियापद तितकंसं आवडलं नाही. तसंच 'गोंधळात गडबड' ही रचनाही नाही आवडली.
समुद्र आणि शारीर संदर्भ याबाबात चिंज आणि सारिका या दोघांशीही सहमत.
अवांतरः
मला ही कविता वाचून माझ्याच या कवितेची आठवण झाली.

समोर हिरवंगार जंगल

कोण चूक कोण बरोबर काय न्याय काय अन्याय कसले हिशेब कसले जाब कसले जबाब - दे सगळे हलकेच सोडून
नि पाहा समोर पसरलाय अथांग वैराण प्रदेश
दगडधोंड्यांचा नि उन्हातान्हाचा नि सपाट उजाड माळरानांचा नि लालबुंद सोनेरी सूर्यास्तांचा
आपल्यासाठी - एकेकट्या असलेल्या आपल्यासाठी.
छातीत दाटून गच्च झालेला तो भीतीचा नि दुःखाचा हुंदका हळूहळू अगदी हळूहळू सैल करत ने,
पाहा, माझ्या स्पर्शातून कळेल तुझ्या आतल्या सगळ्या सगळ्या भित्यांना आणि शंकांना आणि प्रश्नांना
की त्यांना एकटं वाटायची गरज नाहीय आता,
अजून एका जिवालाही हे सगळं प्राणांतिक वाटतंय.
त्या सगळ्या प्रश्नांना सापडू देत अजून काही प्रश्न, मग निघून जातील ते एकमेकांच्या सोबतीनं इथेच कुठेतरी.
मग आपण उरू
आणि हे सारं उरेलच तरीही.
एकटे असू आपण दुकटे असूनही.
पण आता संध्याकाळीतली हुरहूर जाईल निवून.
हातात एक घामेजलेला हात असेल
आणि समोर हिरवंगार जंगल.

इंग्रजी कविता आवडली..वैद्यकातले संदर्भ आले आहेत ते विशेषच..

इंग्रजी कविता प्रगल्भ-त्रयस्थ पण निश्चित-आत्मविश्वासपूर्ण वाटली. मराठी रचना किंचित संकोचलेली पण ऊबदार वाटली.

मस्त ठेका!
कशासाठी पोटासाठी च्या तालात मस्त म्हणता येते

मला मराठीच आवडली.कारण मला इंग्रजीच येत नाही.

बहूमताप्रमाणे इंग्रजी कविता आवडली.
मराठी भाषांतरात 'जुडलेले' हा शब्द उपरा वाटतो आहे.