प्रेम
तव नयनांचे गहिरे काजळ जेव्हा बनते धुंद सुरा
अन् ओठांचे थरथरणे ते, त्या चषकाचा भास खरा
बुडून जातो स्वप्नामध्ये तुझ्या मिठीच्या, प्राणसखे!
नकोस स्पर्शू हलकेही मज उठवाया तू, थांब जरा!
आकर्षक ते गोंदवणाचे फूल जणू मज खुणावते
हनुवटीस त्या स्पर्शुनि माझी तुजवर प्रीती दुणावते
ह्या केसांच्या वादळात मी योग्यासम संयत राहू?
वाट पाहतो साखरकळिच्या स्पर्शाची, तू दे मजला
इतरत्र पूर्वप्रकाशित
प्रतिक्रिया
उत्तम! अधिक विस्तार आवडेल
उत्तम!
अधिक विस्तार आवडेल
- ऋ
-------
लव्ह अॅड लेट लव्ह!
छान
कविता आवडली.
दगड तो, नका त्यास शेंदूर फासू
अशानेच नाच्यास नटरंग केले
हलके घ्या
कविता आवडली. पुढचा प्रकार थोडा मजेत घ्याल अशी आशा आहे.
बोरकरांच्या शैलीमध्ये उमटे ऐसा काव्यठसा
छंदमुक्त अन् स्वैर कवींवर जणु जालीम उपचार जसा
ज्यूलियनादि पूर्वसूरींच्या आत्म्यांना सद्गती मिळते
"प्रेमा"दिक विषयांवर जेव्हा छंदबद्ध कविता सुचते !
नो आयडियाज् बट इन थिंग्ज.
जुन्या पद्धतीची
कविता आवडली. आणखी थोडी मोठी असती तर छान झाले असते. पण ही देखील छानच आहे. अभिनंदन आणि पुलेशु.
छानच! छन्दात शब्दान्ची गति
छानच!
छन्दात शब्दान्ची गति अतिशय मोहक. पु.ले.शु.
मुक्तसुनीत यान्च्याशी सहमत आहे.
आणि माफ करा, ".., तू देच जरा" आवडले नाही.
आवडली.
आवडली. मुक्तसुनीत यांच्याशी सहमत.
कविता मस्तच आहे. पण चाल लावता
कविता मस्तच आहे. पण चाल लावता आली नाही.
श्रावणमासी च्या चालीवर
श्रावणमासी च्या चालीवर म्हणा...
--------------------------------------------
ऐसीवरील गमभन इतरांपेक्षा वेगळे आहे.
प्रमाणित करण्यात येते की हा आयडी एमसीपी आहे.
होय बरोबर आहे.
होय बरोबर आहे.
कविता आवडली
कविता आवडली