जब्याऽऽ, एऽ फँऽऽन्ड्री, पकड साला

आता सिनेमा पहायलाच लागणार.

चित्रपट पाहिला नाही.. पण कविता अशी की ती समजून धेताना जे लहानपणापासून पाहात, वाचत आलो आहे त्याशिवाय इतर संदर्भाची गरजच भासू नये.

हम्म्म!

ररा, तुमच्या कवितेने पुन्हा नागराज मंजुळेंची मुलाखत आठवली मुक्तांगणचा संघर्ष सन्मान पुरस्कार यावर्षी त्यांना मिळाला आहे. त्यांच्याविषयी माहिती सांगताना ते पारधी समाजाचे आहेत असा उल्लेख झाला. ती चुक लक्षात आणुन देत त्यांनी सांगितले की ते वडार समाजाचे आहेत. पुढे अतिशय मार्मिकपणे म्हणाले कि हि चुक अशीच व्हावी. अशीच होत जावी. जातींचा उल्लेख चुकत रहावा. शेवटी सारे एकमेकात मिसळुन जावे आणि जात राहुच नये.

फार वेगळ्या तर्‍हेची मुलाखत होती ती. इतकं प्रांजळपणे बोलणारा माणुस क्वचितच पाहिलाय.

कडक कपड्यातले काही लोकही विहीरीवरती आले,
पॉपकॉर्नच्या पुडीसोबत थोडे त्यांनीही येन्जॉय केले,
थोड्या वेळात वैतागले, म्हणे वेळ साला फुकट गेला
याच्या पेक्षा ढिशुम ढिशुम पिक्चर असता पायला
शालू बी साली चिकणी नाय, एक लवसीन बी नाय
चंक्याची असली खडकाळ विहीर पायची काय?

या ओळींसाठी आपल्याला दंडवत

ररा! असे लिहिता म्हणून कधीतरीच लिहिण्याबद्दलही काही वाटत नाही.
एकदा लिहिता नी वाचणार्‍याला कित्येक दिवसांचं खाद्य देता..

चित्रपट बघितलाच पाहिजे आता.

आजच सिनेमा बघून आलो आणि पुन्हा ही कविता वाचली. सगळे संदर्भ लागले. नागराज मंजुळेंना ही कविता जरूर पाठवा. सिनेमा पाहून ते वास्तव शब्दांत मांडावंसं वाटणं आणि इतक्या समर्थपणे ते मांडणं ही उत्कृष्ट दाद आहे.

बाकी ते कडक कपड्यातले विहिरीवर आलेले लोक दुर्दैवाने मलाही भेटले. मोडलेलं स्वप्न वाहनावर लादून घेऊन हताशपणे जड पावलं टाकत परत येण्याच्या सीनमधूनही त्यांना काहीतरी कॉमेडी दिसायला हवं होतं, त्यांनी शोधलं आणि त्यांना सापडलंही. कारण खदाखदा हसण्याचे आवाज येत होते.

आता सिनेमा बघावाच लागणार!

काल रात्रीच सिनेमा बघितला.
आवडला असं नाही म्हणनार. आवडण्यासारखं आहे तरी काय सिनेमात ?

शेवटच्या सिनमघे फुले,आंबेडकर,सावित्री,गाडगे बाबा यांचे फोटोत फँन्ड्री आणि जब्या ला बघणारे 'डोळे' बरचं काही बोलुन गेले.

आपल्या लेखनीला __/\__

फँड्री:इतके कौतुक कशाला? उत्तर- ज्या लोकांना तो आवडला तो ते व्यक्त करण्यासाठी. जी गोष्ट आवडली त्या गोष्टीचे कौतुक करणे हा मानवी अभिव्यक्तीचा भाग आहे. आता का आवडला याचे समोरच्याला पटेल असे उत्तर मिळू शकत नाही. एखाद्याला बोंबील आवडते तर एखाद्याला नाही आवडत.मी फॆन्ड्री पाहिला मला आवडला. मी त्यात उच्च अभिरुची मूल्य वगैरे शोधत बसलो नाही. करमणूक झाली. ;तो काही समाज बदलवण्याच्या हेतुने निर्माण केलेला प्रबोधनपट नाही असे 'मला' वाटते. मी खेड्यात लहानाचा मोठा झालो. यामुळे कदाचित तो मला जवळचा वाटला असेल.

सगळं वाचत असताना मुखपृष्ठावरची ही कविता पूर्ण वाचायचीच राहिली. कदाचित तिच्या शीर्षकामुळे माझा सबकॉन्शस तिला निकालात काढून, स्टीरीओटाईप करून मोकळा झाला असावा.
माझ्या सबकॉन्शसकडून इतकी घनघोर चूक याआधी झालेली नाहीये.
कविता, अत्यंत आशयघन, रुपके ह्यांचा अतिशय अप्रतिम वापर करून जी घट्ट बांधलेली आहे, त्यात एकही अक्षर इथेतिथे झालेलं नाही, ना त्यातून कवितेचं यमक तुटलंय. चित्रपटाचा इतका सुंदर सारांश दुसरीकडे कुठेही पहायला मिळणार नाही. थोडं ज्वालाग्राही बोलायचं झालं तर जनरली अशा कवितांना एक 'अगतिक' टोन असतो, जो इथे कणमात्रही दिसत नाही. कवितेची अतिशय थेट, आणि रोखठोक भाषा तिच्या अलंकारिक सौंदर्याला कुठेही बाध आणत नाही. हा एक मुद्दा फार म्हणजे फारच अभावाने आढळतो. अजी़म नवाज राही ह्यांनी सुरु केलेल्या 'कल्ट'ची ही कविता प्रतिनिधी म्हणता येईल.