आम्ही भेटतोय, कुणाकुणाला वेळ आहे?

मला आत्ता तरी जमेलसं वाटतं आहे. पण दिवस मोजके असल्यामुळे दुसरी डेट मिळाली तर कलटी मारण्याची शक्यताही नाकारता येत नाही.

भारीच! आमच्या जवळच आहे की हे! मी नक्की.

पुण्याचा संभाव्य कट्टा झाला की पुढचा शनवार.
वेळ: कलती उन्हे
खादाडी: दुपारचं किंवा रातचं जेवण. तांबडा पांढरा, रक्ती, मटणाचं लोणचं वगैरे, शाकाहारी मध्ये इतर सर्व.
गप्पांची संभाव्य स्थळे: रंकाळा, युनिव्हर्सिटी, पन्हाळा इत्यादी.
खादाडीची संभाव्य स्थळे: दौलत, निलेश, महादेव प्रसाद, शेतकरी धाबा आदि

कुणी इच्छुक असतील तर चर्चा करुयात आणि पुढचं ठरवुयात!

एखादा कट्टा आमच्या डोंबिवलीला पण करू या.

काय ते सारखे ठाणे आणि पुणे?

(चला काडी टाकून झाली, एकाच वेळी २ ठिकाणी आग लावली आहे, आता पळावे.)

वा हा धागा काढला ते बरं केलं. मी दिवसाच्या कट्ट्यांना हजेरी लावायचा प्रयत्न करेन.

मी पुण्यात २५ एप्रिल ते १४ मे ह्या काळात केव्हातरी ७-८ दिवस असणार आहे. पूर्ण कार्यक्रम अद्यापि निश्चित नाही. ह्या काळात कोठे कट्टा पुण्यात असल्यास यायला आवडेल.

यायला आवडेल आणि यायची खुप इच्छा आहे पण काही न टाळता येणारी अगदीच महत्त्वाची कामं आहेत. थोडा काम-चुकारपणा करता आला (जो मी नेहमीच करतो) किंवा गोड बोलून ती कामं दुसर्‍याच्या खात्यावर ढकलता आली (ती तर खासीयतच आहे आपली) तर नक्कीच येण्याचे जमवीन त्यातल्या त्यात गुर्जी येणार असतील तर नक्कीच ते 'युएसात' जाण्याआधी त्यांना पुन्हा एकदा भेटायला आवडेल

(ठाणे कट्ट्याचा वृत्तांत वाचून आणि फोटो पाहून झालेली जळजळ अजून काही शमली नाही, त्यामुळे ह्या छोट्या कट्ट्याला हजेरी लावून ही अ‍ॅसिडीटी जरा कमी करावी म्हणतो )

अरे या पुण्यामुंबईच्या कट्टेक-यांसाठी काही वेगळा समुदाय वगैरे काढा की!

मेघना, हा कॉमन धागा काढल्याबद्दल आभार.

सुचना:

• या पुढे हा एकच धागा अश्या आगामी कट्ट्यांच्या सुचनांसाठी वापरला जाईल.
• प्रत्येक कट्ट्यासाठी नवा धागा काढू नये. तो या धाग्यावर हलवला जाईल.
• इथे जास्त अवांतर/वैयक्तिक चर्चा टाळायचा प्रयत्न करावा, एकमेकांना संपर्क साधायसाठी व्यनीचा सढळ वापर करावा.
• धाग्याची लांबी फार वाढली तर नवा भाग सूरू केला जाईल, मात्र आधीचा भाग वाचनमात्र केला जाईल.

याच सुचना मुळ धाग्यात अ‍ॅडवत आहे

सारखं कट्टा कट्टा कट्टा....

कंठाळा आला नुसता. अरिष्ट नायतर....

माझ्या हापीसात संध्याकाळी ६.३० नंतर.
काय करायचे -गफ्फा हाणायच्या.
आणि काय ? आठवड्याभरात ख्रेदी केलेली पुस्तके चाळणे.
शक्य झाल्यास सिनेमे बघणे किंवा गाणि ऐकणे.
एखाद्या दृकश्राव्य माध्यमातील मित्राला बोलवून गफ्फा
खर्च कमी कसा करणे.
की बोर्ड वापरताना हात ओले-तेलकट नसावे यासाठी आणलेले खाद्यपदार्थ हाणणे.खारी -टोस-फरसाण -भत्ता- केका-......सोबत चहा.

एक भोचक सूचना.

रिअल टाईमात जरा कमी भेटा.
अन्यथा संस्थळावर लिहिणे बोलणे कुंठते, खुटते, इ.

उद्या (शनिवार २२ फेब्रु) दुपारी ४:१५वाजता मी आणि मनोबा इ-स्वेअर, युनिव्ह रोड, पुणे इथे फँड्री बघणार आहोत.
मी आज दुपारी १ वाजता तिकिटे काढेन (रु. १३०)

कोणी इंटरेस्टेड असेल तर त्वरीत(आज दुपारी १ च्या आत) सांगा. नंतर/तुमची तुम्ही तिकीटे काढली तर बसायला एकत्र मिळायची शक्यता कमी, इतकेच, पण चित्रपटा आधी/नंतर जरा गप्पा होतीलच!

भेटीगाठी - तुरळक विस्कळित नोंदी.
सव्वाचारच्या शो साठी एक मिनिट उशीर झाला. खुर्ची पकडेपर्यंत ४.१६ झाले होते.
त्यानंतर घड्याळाकडे पाहिलं तेव्हा थेट सहा ला पाच मिनिटं कमी अशी काहीतरी वेळ होती. दरम्यान फक्त चित्रपट.
ऋच्या पलिकडे एक फ्रेंच कट दाढी होती. हसतमुख, प्रसन्न पण पोक्त भाव चेहर्‍यावर होते.
चिंता चेहर्‍यावर नव्हती. तरी त्याचे नाव चिंतातूर जंतू होते.
चिंज टी शर्ट घालू शकतात असे वाटले नव्हते. ते सलवार - झब्बा स्टाइल काहीतरी घालतील असे वाटले.
(मला पूर्वग्रह करुन घेणे; लेबले लावत बसणे ही माझी खोड आहे. जाता जात नाही.)
बोलायला लागल्यावर "पर्फेक्ट! ते धागे जो लिहितो तो हाच आहे" असे वाटले.
शांत, हळूहळू पण स्पष्ट एका लयीत उच्चार.
बोलण्याची ढब झकास.
मंद मिश्किलपणा स्वभावात.
चिंजच्या बोलण्यातून थेट "अमुक एक गाढव आहे" असा उल्लेख येणे दुर्मिळ असावे.
ज्यांना गाढव, बिनडोक म्हणायचे आहे, त्यांनाही ते अगदि अल्लाद, सौम्य शब्दांत म्हणतील.
ते इतकं सौम्य(खरं तर सट्ल) असेल की ते समोरच्याला गाढव म्हणताहेत हेच मुळात त्यांच्या शैलीचा अंदाज असल्याशिवाय समजणे कठीण.
नेमकं सांगता येणं कठीण आहे; पण प्रयत्न करतो . अर्थात मला ती भाषा/शैली नेमकी जमत नसल्याने मर्यादा आहेतच.
उदा :- एखाद्या सुमार बॉलीवूड कमर्शिअलपटाबद्दल बोलताना " दळभद्री भिकार" असे म्हणून आपण मोकळे होउ ना ?
इथे तसे नाही. सगळे कसे संयत संयत, शांत अलगद शब्दात. (गोल्फ खेळणारे ब्रिटिश रावसाहेब असतात ना, तसे.)
"अपेक्षा बाजूला सारल्या तर चांगल्यापैकी वेळ घालवण्याचे साधन हा सिनेमा".
ह्यातल्या "अपेक्षा बाजूला सारणे" हा क्लॉज इतका अल्लाद येइल, की हा माणूस चित्रपटाला दळभद्री म्हणतोय, ह्याचा पटकन अंदाज येणं कठीण.
किंवा ज्यावर झटकन पब्लिकच्या प्रतिक्रिया येतील असा एक सोपासा प्रश्न/काडी टाकून स्वतः काहिच प्रतिक्रिया न देता इतरांना बोलतं करणे व शांतपणे इतरांचं अवलोकन करणे ही स्टाइलही उत्तम. "आम आदमी पार्टीबद्दल काय मत" ही इतकी उचकावणारी काडी आहे की सांगता सोय नाही.
हरेक माहिती, किंवा हरेक तपशील हरेकाकडे असतील की नाही माहित नाही. पण अशा काही विषयांवर पब्लिकला ठाम असं एक मत असतं. किंवा निदान स्वतःचं मत हिरीरीनं मांडायचा उत्साह असतो. मी ही तोंड उघडून
"कसं आहे, की...
आम आदमी पार्टीवाले प्रत्यक्ष काय कृती करताहेत हे वेगळं. पण लोकशाहीमध्ये पर्याय असणं, दिला जाणं आवश्य्क आहे.
लोकशाही अमुक आहे, लोकशाही तमुक आहे. पर्यायाला महत्व आहे.
"
वगैरे बडबड सुरु केली. पण लागलिच क्लिक झालं. हे सगळं इतकं obvious आहे ; ह्याबद्दल बोलायचीही गरज पडू नये.
किम्वा हे सगळं ह्या माणसाला ठाउक नाही असं शक्यच नाही.
म्हणजेच, मग इतका साधा दिसणारा प्रश्न ह्यानं विचारलाय म्हणजे तो नेमका का ?
ठाउक नाही.
मिश्किल मूडमध्ये असल्याने विचारला असावा का ? असेलही .
मुळात तो स्पेसिफिकली बिकांना विचारलाय की मुद्दाम लक्ष वेधून घेण्यासाठी बिकाकडे वळून मग त्याला विचारलय?
ठाउक नाही. असेलही.
.
.
असो. मेघना नेहमीप्रमाणेच डॅशिंग. सिफरशी बर्‍यापैकी गप्पा झाल्या होत्या मागीलवेळी.
काल खूपच शांत वाटला. (की मीच अज्ञान पाजळत कुणाला बोलू देत नव्हतो ? असेलही.)
.
.
मिहिर हे कोल्ह्पुरी दादाचे ऊर्फ विनायक पाचलग ह्याचे दोस्त आहेत. सध्या शिक्षण घेत आहेत.
विनायक पाचलग हे मिपावर विशेश लक्षात राहिलेलं व्यक्तिमत्व होतं. म्हणजे इंट्या, टार्‍या, ही सगळी माणसं वेगवेगळ्या व्यक्तिमत्वाची असली, तरी एक खासं अस्तित्व त्यांच्या आयडीला होतं, एक ओळख होती, तसच कोल्हापुरी दादाचं. असो.
.
.
राजेशच्याही ही नेहमीप्रमाणे विचारपूर्वक कमेंट्स, कधी खुसखुशीत संवाद चालले होते.
मधूनच माझ्यासाठी मेघनानं आणलेली पुस्तकं ढापण्याचा प्रयत्न होत होता.
.
.
बिका :-
ह्यांच्याशी बोलायला, वाद घालायला चार पाच तासाचा वेळ खूप म्हणजे खूपच अपुरा वाटला.
बिकांचं जाणं झालं तिथलं तिथलं जमेल ते निरिक्षण करणं, तिथल्य अस्थानिक गोष्टींची शिकण ; ज्या सहजतेने केलं गेलं ते भारी वाटलं.
अजून सलग आठ दहा तास असते, तरी सगळ्यांशी बोलायला कमीच पडले असते ह्याची खात्री आहे.
अगदि पायमोजे आणि बूत घालून निघत असतानाही, जाइजाइपर्यंत बोलणं सुरुच होतं.
मेघना व (स्नेहल ?) नागोरी हे अगदि निघत असताना अत्यंत उचकावणार्‍या गोष्टी निअर इस्ट किम्वा मध्य पूर्व आशियाबद्दल बोलत होत्या.
.
.
मला नंतर जाणवलेली गोष्ट म्हणजे अतिउत्साहात अगणित वेळेस समोरच्याचं वाक्य मी अर्धवट तोडलं.
.
.
आपल्यापेक्षा उंच लोकांसोबत राहिल्यावर जरा छान वाटतं. मला तसच काहिसं वाटलं.
अर्थात उंच माणसांना इतरांना सहन करत राहणं कटकटीचं वाटू शकणं शक्य आहे.
पण जोवर तसं थेट , स्पष्ट त्यांच्याकडून म्हटलं जात नाही; तोवर त्यांच्या भिडस्त स्वभावाचा फायदा घेत पंडितमैत्रीची हौस भागवून घेत रहावी हेच उत्तम.

मी गंतव्य स्थानी पोचल्यावर तिथूनच कॉल लावून माझा उरलेला मुद्दा पूर्ण केला.>>>>>>>>
आहाहा..

उत्तम वर्णन... कट्ट्याला उपस्थित अस्ल्यासार्खे वाटले.

मी घरी गेल्यानंतरचा भाग लिहिला असेल तर मी तो वाचलेला नाही असे पटवु इच्छितो

-(इनोप्रेमी) ऋ

नितिन थत्ते आणि अतिशहाणा यांच्याशी सहमत. जुने लोक्स एकमेकांना ओळखत असल्याने ते लगेच मिसळुन जातात. तर कट्ट्याला नविन आलेला बुजुन जावु शकतो.जुने लोक जुन्या संदर्भात (कट्टा/धागा)काही चर्चा करत बसले तर म्हणतोय मी. शिवाय "अतिपरिचयात अवज्ञा" हेही तितकेच खरे. आत्ता सुद्धा गुर्जी कोणाला म्हणतात तेच काही जणांना (मलाही) माहीत नाही.

आख्ख्या धाग्याला "माहितीपूर्ण" श्रेणी देउन ठेवलिये पब्लिकनं!
द्या.
आता ह्या प्रतिसादालाही माहितीपूर्ण श्रेणी द्या

एकाच गावात रहाणार्‍या ऐसी अक्षरे वरच्या दोस्त मंडळींनी महिन्यातला एखादा दिवस ठरवून भेटयला काय हरकत आहे? तुमची मतं जाणून घ्यायला आवडेल.