टोलनाक्यावर..

!!!

आवरा!

:- |
(काय बोलावं कळत नाही)

नानांनीच आईसमोर शाळा घेतली माझी.. ताळ्यावर ये म्हणे. गाव सोड म्हणे. शिक्षण नाही म्हणे.. शिपाई म्हणूनही लायकी नाही म्हणे.

नानांनीच लावला टोलनाक्यावर.

साला भाड्या.. आई घेतलीन माझी..

चर्र झालं वाचून

टिपिकल गविटच. मस्त.

मस्त, आवडली.

छान. आवडले.

खूप मिताक्षरी, बोलकं स्फुट आहे हे. 'तुकडा' म्हणणार होते, पण काही केल्या याला तुकडा म्हणवेना. सुंदर.

टोलनाक्यावर असं थांबलेलं कोणाला पाहिल्याचं आठवत नाही. म्हणजे अधिकृत नोकरी करत तर नाहीच नाही. आणि काच बंद होईतो एसीची हवा लागेल इतक्या जवळ कधीच नाही. शिवाय हे कोलदांडा काय प्रकरण आहे? टोल चूकवून 'पळत असणार्‍या' गाडीला हा सुरक्षितरित्या, स्वतः न इजा करून घेता, कसा घातला जातो?
------------------

कथा नीटशी समजली नाही,नायक ऐतखाऊ आहे हे कळले, नाना कोण आणि काय घडले नायकाच्या बाबतीत नक्की.नायकाच्या आईने दुसरे लग्न केले काय?

वाचून एका करंट्याचे आत्मवृत्त असं काहिसं वाटलं.
नायकाबद्दल he totally deserves this अशी प्रतिमा उभी राहिली.
जे कुणी नाना होते त्यांच्याबद्दल नायकाच्या मनात असलेला राग आहे - की चैनीचे दिवस संपले आणि आपल्याला कामाला लावलं.
त्यामुळे "साला भाड्या.. आई घेतलीन माझी.." ह्या उद्गारावर विश्वास ठेवावा, असं वाटणारा हा नायक नाही, सहानुभूती वगैरे तर नाहीच.

पण अशा माणसाच्या मनातील विचार मांडणे -ही कल्पना मस्त आहे!

खूपच नेमकं लिहिलंय… चुकून दोन शब्द भडक वापरले असते तर "मेलोड्रामा" झाला असता. तुम्ही वापरलेले शब्द खूप साधे आहेत… पण तरी ते ज्या पद्धतीने बांधले आहेत त्याने नेमका परीणाम साधलाय…

बालपणापासून टोलनाक्यापर्यंत विखूरलेले आत्मकण वेचणारे हे पात्र प्रस्तुत स्फूटातही लबाडपणा करतांना दिसते.

सहानुभूती वाटू नये असं आयुष्य असूनही पात्राचं माणूसपण समोर येत राहतं. "या असल्यांना काय सहानुभूती दाखवायची" असं व्यवहारी मनाला वाटत असलं तरीही.

गब्बर सिंग ज्यांना 'फडतूस' म्हणतात त्यांपैकी हा एक आहे का?

अशा प्रकारची, समाज ज्यांना फुकट गेलेली म्हणतो अशी खूप माणसं आसपास दिसतात. बर्‍याचदा योग्य वेळी योग्य दिशा न सापडल्याने (किंवा तत्कालीन मोहात अडकून ती दिशा न घेतल्याने) अशी परिस्थिती ओढवते.

लेखन आवडलं. अगदी मोजक्या शब्दांत एक व्यक्तिचित्र उभं राहतं. अशी माणसं दिसतात आसपास. त्यांच्या काय कथा असतील असा प्रश्न उपस्थित होतो. या कथेतून त्या प्रश्नाचं एक उत्तर मांडलेलं आहे. अर्थातच प्रत्येक कथा वेगळी असते, त्यामुळे उत्तर हे शेवटचं नसतं. पण अशी उत्तरं शोधण्यातूनच डोळ्यासमोर काही चित्रं निर्माण होतात, त्यातलं एक हृदयस्पर्शी चित्र मांडलेलं आहे. कॅलिडोस्कोपचा एक विशिष्ट कोन दाखवणारं. त्या काचतुकड्यांतून हे एकच चित्र निर्माण होणार नाही, इतरही अनेक असतील. गविंवी आपला कॅलिडोस्कोप वेगवेगळ्या कोनांतून, वेगवेगळ्या दिशांना फिरवून अशीच चित्रं मांडत राहावं.

फार आवडले