अध्यात्माचे विज्ञान

नुकताच माझा एक अध्यात्म वाला मित्र येऊन गेला. माझी मते चांगलीच ठाऊक असल्यामुळे, तो कधी माझ्यासमोर तसले विषय काढत नाही. पण आज त्याला निकड होती. विज्ञान आणि अध्यात्म, या विषयावर त्याला एक लेख लिहायचा होता. वेळ कमी होता. तो विज्ञान शाखेचा नसल्यामुळे त्याला माझी मदत हवी होती. 'तू मला नुसते मुद्दे दिलेस तरी चालेल, मी त्याचा योग्य तो विस्तार करीन', असे त्याचे म्हणणे होते. मदत करण्याचा प्रयत्न करतो, एवढेच आश्वासन मी दिले. नंतर विचार करता करता ठरवले, आपल्याला जेवढे सुचते तेवढे लिहून काढायचे. ते वाचल्यावर, जालावरील ज्ञानी, बुद्धिमान आणि तैलबुद्धी असलेले मदतीचा हात देतीलच. निव्वळ या भरवशावर हे लिहिण्याचे धाडस करत आहे.

अध्यात्म म्हणजे आत्मा आलाच. आता या आत्म्याला विज्ञानात कुठे चिकटवायचा? मनांशी, आत्मा,आत्मा, आटमां, अ‍ॅटमा असे म्हटले. एकदम ट्युब पेटली. येस्स! आत्मा म्हणजे अ‍ॅटम! तो मॉलेक्युल बनवण्याच्या शोधांत. स्वार्थी आत्मे जास्तीतजास्त घेण्याच्या प्रयत्नांत. म्हणजे ते कमी ईलेक्ट्रॉन्स असलेले! परमार्थी आत्मे म्हणजे ईलेक्ट्रॉन रिच! द्यायला अगदी उत्सुक असलेले. म्हणजे आत्मा कसाही असो, त्याचा दुसर्‍याबरोबर मॉलेक्युल होणारच. लग्न म्हणजे दोन आत्म्यांचे मीलन. ते सिग्मा बाँड असतील तर लग्न टिकणार, पाय बाँड असतील तर घटस्फोटाची शक्यता जास्त! मला दिव्य दृष्टी प्राप्त झाली. समाजातली डबल आणि ट्रिपल बाँड असलेली जोडपी दिसू लागली. त्यांना वाटत होते की आपले विवाहबंधन अगदी दृढ आहे, प्रत्यक्षांत परिस्थिती विपरीत! मैत्रीत देखील हाच बाँडचा कायदा लागू! मला अगदी जेम्स बाँड झाल्यासारखे वाटू लागले. चला, एक मुद्दा सापडला. त्याचा विस्तार ज्ञानी मंडळी करतीलच.

नामस्मरण. आता याचे महत्त्व कसे पटवायचे ? जितके नामस्मरण जास्त तितके पुण्य अधिक. सारखे एकच नांव जपल्याने काय होते? वास्तवाचा विसर पडून एक सुखद ग्लानी येते. म्हातारपणी, अल्झायमर झाला तरी रोज ते नांव असंख्य वेळा जपल्याने ते विसरणे अशक्यच. म्हणजे बाकीच्या जगाशी तुमचा तेवढा तरी संबंध रहाणारच. कुठल्याही विचारांनी वा कृतीनेसुद्धा, मेंदूत ईलेक्ट्रोकेमिकल सिग्नल जाणारच. मग नामस्मरणाने काय होते? मेंदूतल्या चुकीच्या जोडण्या दुरुस्त होतात, थोडक्यांत, म्हातारपणी झालेला अल्झायमर, बरा व्हायला मदत होते. द्यावे ठोकून!

होमहवन. ही वारंवार घरी करावे. त्यामुळे ६.५ फॅटच्या दुधापासून झालेले तूप असते, ते तुमच्या पोटांत जाऊन, तुम्ही तुंदिलतनु बनण्याऐवजी जाळले जाते. नुसते फेकून द्या असे सांगितले तर ते जीवावर येते. मंत्र म्हटल्याने पोटाच्या स्नायूंना व्यायाम होतो. धूर डोळ्यांत गेल्याने पाणी वाहून डोळे स्वच्छ होतात.

मंत्रजागर केल्यामुळे घरांत सगळीकडे मांगल्यच मांगल्य पसरते आणि आता आपले काहीही वाईट होणार नाही असे वाटून यजमानाला प्लासिबो इफेक्टचा लाभ होतो.

अध्यात्माच्या आसपासही कधी न फिरकल्यामुळे यापेक्षा जास्त मुद्दे कठीणच आहे. तरी सर्व वाचकांनी यांत मोलाची भर घालून सहकार्य करावे. एक परिपूर्ण लेख झाल्यास, एखाद्या आध्यात्मिक वाहिनीवर तो वाचला जाऊन आपल्या सगळ्यांच्या पुण्यात वाढ होईल.