सध्या काय वाचताय? - भाग २८
Submitted by ऐसीअक्षरे on बुधवार, 30/01/2019 - 14:52
बऱ्याचदा एखादे पुस्तक आवडते; एखादा दीर्घ लेख आवडतो; वाचता वाचता त्याबद्दल थोडेफार सांगावेसे वाटते; पण सविस्तर समीक्षक लेख लिहायचा उत्साह किंवा वेळ नसतो. तरीही, अशा चर्चेने नवीन पुस्तकांची ओळख होते, दुसऱ्यांना ती शोधून काढावीशी वाटतात, आणि कोणी वाचून त्याबद्दल सविस्तर मत मांडल्यास नवीन चर्चेचा धागाही निघू शकतो. धागा जिवंत राहिला की प्रत्येक दोन-तीन दिवसांनी डोकावून नवीन प्रतिसाद वाचायला मजा येते. स्थळाच्या नियमांप्रमाणे चर्चेत भाग घेणाऱ्यांनी फक्त शीर्षक एवढेच न देता, पुस्तक-लेखाबद्दल एक-दोन का होईना ओळी लिहाव्यात अशी अपेक्षा आहे.
=========
Taxonomy upgrade extras:
field_vote:
No votes yet
नवे नियतकालिक
सतीश तांबे आणि काही इतर जणांनी मिळून एक नवं नियतकालिक सुरू करायचा विचार मांडला आहे. त्याविषयी अधिक माहिती -
नव्या नियतकालिकाचे सभासद व्हा!
नमस्कार
२१ आणि २४ डिसेंबर रोजी 'फक्त लेखांना स्थान देणाऱ्या एका नियतकालिकाचे वर्गणीदार व्हायला किती जण तयार असतील ह्या संबंधात ज्या फेसबुक पोस्ट्स टाकल्या होत्या त्यांना मोठ्या प्रमाणात प्रतिसाद मिळाला त्यामुळे हुरूप वाढून असे नियतकालिक एप्रिल महिन्यापासून सुरु करण्याचे योजत आहोत.
ह्या नियतकालिकाचे स्वरूप ढोबळमानाने असे असेल
१) ६ x ९ आकाराचे १२८ पानांचे त्रैमासिक
( जे वर्गणीदारांना हमखास मिळण्यासाठी कुरियरने पाठवले जाईल )
२) ह्यामध्ये कविता / कथा -एकुणातच फिक्शन/ ललित लेखन नसेल .
( एखाद्या लेखाचा भाग म्हणून ते अपवादाने येऊ शकेल, तेवढेच )
३) ह्यामध्ये निखळ राजकारण / समाजकारणावर लेख नसतील
४) हा अंक केवळ लेखांसाठी असेल
('लेख' हा शब्द इथे मुलाखत/निबंध / शोधनिबंध/ भाषांतरित लेख/टिपणे/ चौकटी/ रिपोर्ताज वगैरेना सामावून घेणारा असेल.)
५) ह्यामध्ये साहित्यावर भर असला तरीही नाटक-चित्रपट-चित्रकला-संगीत वगैरे दृक्-श्राव्य कलांवरील मजकूरही असेल. त्याचप्रमाणे जाहिराती, पोस्टर्स, पुस्तकांची मुखपृष्ठे, मांडणी इत्यादि उपयोजित आनुषंगिक विषयांवरील लेखनाचेही त्यात स्वागत असेल.
६) ह्या लेखांचा महत्त्वाचा हिस्सा समीक्षा / भाष्य स्वरूपाचा राहील. ज्यामध्ये जागतिक पातळीवरच्या समीक्षा व्यवहारालाही स्थान दिले जाईल.
तसेच योग्य जागेअभावी मराठीत इतरत्र प्रकाशित न होऊ शकणारे आणि समाजमाध्यमातून वाचकांसमोर नेणे अस्थानी ठरू शकते, असे वाटणारे महत्त्वाचे लेख आपल्याला अभिप्रेत आहेत.
ह्या नियतकालिकासाठी वार्षिक वर्गणी रु. ४०० /- ( रुपये चारशे मात्र ) एवढी राहील. वर्गणी भरण्यासाठी खात्याचा तपशील असा :
Watermark Publication
Current A/C No. 62426108546
State Bank of India Kothrud, Pune Branch
IFSC : SBIN0020734
वर्गणी भरल्यानंतर ट्रान्सफर डिटेल्स आणि पत्ता watermarkpublication@gmail.com वर इमेलने पाठवावा किंवा 9422016044 वर whatspp करावा.
धन्यवाद
वॉटरमार्क पब्लिकेशन
हे ईबुक स्वरूपात मिळणार का
हे ईबुक स्वरूपात मिळणार का असा प्रश्न वारंवार विचारूनही उत्तर नाही. मराठी नियतकालिकं आणि ई-फॉरमॅट यांची काही खानदानी दुश्मनी आहे का? सध्या मराठीत चालणाऱ्या (उरलेल्या?) मोजक्या नियतकालिकांना विचारून पाहिलं - 'महाअनुभव' वगळता प्रत्येकाने अश्वारोपण केलं. हे विनोदी अनुभव हा खास लेखाचा विषय आहे.
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
मराठी नियतकालिक नावाचा जांगडगुत्ता
स्पष्टच सांगायचं तर कारणं अनेक आहेत. एक म्हणजे - मराठीत ई-फॉरमॅटला अजूनही प्रतिष्ठा नाही. हे चांगलं असोनसो पण ही वस्तुस्थिती आहे. दुसरं म्हणजे मराठी वाचकाचा फुकट्या स्वभाव. त्याला सगळं काही फुकट हवं असतं. त्यामुळे वर्गणीदारांना पीडीएफ दिली तर फुकटे लोक वाटूनवाटून वाचतात आणि त्यामुळे वर्गणीदार मिळत नाहीत. डीआरएम वगैरे करायचं तर लोकांकडे योग्य डिव्हाइस हवं किंवा एखाद्या प्लॅटफॉर्मशी (अमेझॉन / गूगल प्ले स्टोअर वगैरे) जोडून ते वितरित करायला हवं, पण त्यात प्रमाणीकरण नाही. म्हणजे एकीकडे चालकांना अधिकची गुंतवणूक करावी लागते (डिआरएम, प्लॅटफॉर्मला द्यावा लागणारा कट वगैरेसाठी) पण परतावा मिळत नाही. थोडक्यात, ई-फॉरमॅट अद्याप मराठीत व्यवहार्य नाही. गंभीर मराठी नियतकालिक चालवून हात पोळलेले किमान अर्धा डझन लोक माझ्या व्यक्तिगत ओळखीत आहेत. तो आतबट्ट्याचाच व्यवहार ठरतो. आता जी चालू आहेत तीदेखील एकचालकानुवर्ती आणि कुणाच्या तरी पैशावर चालतात; वर्गणीदारांच्या आधारावर नव्हे. (झी वगैरे यात अंतर्भूत नाहीत हे उघड आहे.)
- चिंतातुर जंतू
"ही जीवांची इतकी गरदी जगात आहे का रास्त |
भरती मूर्खांचीच होत ना?" "एक तूच होसी ज्यास्त" ||
स्पष्टच सांगायचं तर कारणं
निळ्या ठशाशी असहमत. Kindle Direct Publishing पूर्णपणे फुकट आहे. माझ्या माहितीप्रमाणे :
०) वर्ड फाईल चढवूनही Kindle Direct Publishing करता येतं.
१) किंडल पुस्तकं त्यांच्या ॲपशिवाय वाचता येत नाहीत.
२) ॲप फुकट आहे.
३) Kindle Direct Publishing पुस्तकं त्यांच्या स्टोअरशिवाय डाऊनलोड करता येत नाहीत.
४) भारतात रु. ९९ पेक्षा जास्त किंमत ठेवल्यास किमतीच्या ७०% रॉयल्टी किंडल देतं.
____________________
समजा, छापील नियतकालिक घेऊन वाचणारे १०० वाचक आहेत. (छापीलवाचक)
ई-प्रत विकत घेऊन वाचू इच्छिणारे आणखी ५० आहेत. (ईवाचक)
फुकट वाचू इच्छिणारे आणखी ५० आहेत. (फुकटे)
प्रतीची किंमत रु. १०० प्रत्येकी. (सध्या छापील आणि ईप्रतीची किंमत सारखीच धरूया.)
नियतकालिकाचा कमाल वाचकसंख्या (यूजरबेस) झाली १००+५०+५० = २००.
पर्याय ० : फक्त छापीलप्रती विकणे
छापीलवाचक १०० गुणिले रु १०० = उत्पन्न रु. १०,०००
ईवाचक उत्पन्न रु ०
फुकटे उत्पन्न रु ०
एकूण उत्पन्न = रु १०,००० | वाचकसंख्या १००
पर्याय १ : पीडीएफ देणे
फुकट्यांची सोय होईल, उत्पन्न ५० फुकटे गुणिले रु. ० = रु. ०
अर्धे छापीलवाचक फुकट्यांत सामील होतील. उत्पन्न वरीलप्रमाणेच रुपये ०.
अर्धे ईवाचक फुकट्यांत सामील होतील. उत्पन्न वरीलप्रमाणेच रुपये ०.
उरलेले अर्धे ईवाचक विकत घेतील २५ गुणिले रु १०० = २,५००
उरलेले अर्धे छापीलवाचक विकत घेतील ५० गुणिले रु १०० = ५,०००
एकूण उत्पन्न = रु. ७,५०० | वाचकसंख्या २०० | वाचक कमावले (+१००%) पैसे घालवले (-२५%)
पर्याय २ : किंडल डायरेक्ट
छापीलवाचक विकत घेतील १०० गुणिले रु १०० = १०,००० (ते ईवाचक झाले तरी हरकत नाय. आपल्या उदाहरणात किंमत सारखीच आहे.)
ईवाचक विकत घेतील. उत्पन्न ५० गुणिले रु १०० = ५,०००. किंडल त्यातले ३०% ठेवेल, म्हणजे उत्पन्न झालं रु ५००० गुणिले ७०% = रु ३,५००
फुकट्यांना काहीही मिळणार नाही, उत्पन्न ५० फुकटे गुणिले रु. ० = रु. ०
एकूण उत्पन्न = रु. १३,५०० | वाचकसंख्या १५० | वाचक कमावले (+५०%), पैसेही कमावले (+३५%)
हे ढोबळ आकडे आणि गृहितकं घेऊन झालं. प्रॉपर फायनान्शियल मॉडेलिंग करून त्यात अनेक गोष्टी अंतर्भूत करता येतील (उदा० छापीलवाचकांचा 'डिमांड स्टिकीनेस' - अर्थात वाट पाहीन पण छापीलच वाचीन; किंवा पोस्टाने पाठवायचे पैसे, इ.)
हा पर्याय का घेत नसावेत?
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
रोचक पर्याय
३०% कमिशन ही एक अडचणीची बाब (प्रकाशकांसाठी) ठरू शकते, पण पर्याय रोचक दिसतो आहे. आभार!
- चिंतातुर जंतू
"ही जीवांची इतकी गरदी जगात आहे का रास्त |
भरती मूर्खांचीच होत ना?" "एक तूच होसी ज्यास्त" ||
Latitudes of longing हे
Latitudes of longing हे पुस्तक कुणी वाचलंय का? फार कौतिक ऐकले आहे लेखिकेबद्दल. किंडल प्रत घेतली आहे.
Requiem in Raga Janki ह्याविषयीदेखिल सकाळमध्ये चांगला लेख परवा आला होता. वाचण्याची उत्सुकता वाटते आहे.
*****************
मेरी मोटी है खाल, लेकीन नाजूक है दिल!!
हाकुना मटाटा!!
*****************
Latitudes of longing
धन्यवाद! यादीत घातले आहे.
बादवे तुम्ही कौतिक नेमकं कुठून ऐकता?
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
आबा, हे पुस्तक JCB literary
आबा, हे पुस्तक JCB literary award च्या long list मध्ये होते. टाटा लिट फेस्टमध्ये बेस्ट फिक्शनचा पुरस्कारदेखिल मिळाला आहे.
हे द हिंदूमधले परिक्षण आणि https://youtu.be/gR6gOByBhFM या दोन ठिकाणी ऐकलं कौतिक.
*****************
मेरी मोटी है खाल, लेकीन नाजूक है दिल!!
हाकुना मटाटा!!
*****************
ते जेसीबी अवॉर्डविजेतं पुस्तक
ते जेसीबी अवॉर्डविजेतं पुस्तक (जास्मिन डेज) मला हिकरं मिळंना. हेही मिळणार नाही असं दिसतंय.
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
पिंगळावेळ बरेच दिवस आऑप्रिं
पिंगळावेळ बरेच दिवस आऑप्रिं होते, फार दिवस शोधत होतो, शेवटी मिळाले अक्षरधारामध्ये.
मनोहर श्याम जोशींचे 'कुरू कुरू स्वाहा' हे आणखी एक गाजलेले पुस्तक घेतले आहे. दोन्ही एकत्र वाचणार.
*****************
मेरी मोटी है खाल, लेकीन नाजूक है दिल!!
हाकुना मटाटा!!
*****************
?
जी ए एकेकाळी खूप आवडत. आता त्यांची पुस्तके कंटाळवाणी वाटतात. नुकताच काजळमाया वाचण्याचा प्रयत्न केला पण एकही कथा पूर्ण झाली नाही.
एकंदरीत आयुष्याकडे पाहण्याचा एक रडका, सीनिकल दृष्टिकोण. प्रत्येकच कथेची - आपल्या अंगावर बोटे पुसणारी - एक अत्यंत निराशाजनक थीम. हे सगळं आता नको वाटतं.
जीए
जीए वाचून मी डबल रिचार्ज झालो. असली भिकारचोट नशीब-नियती गेली गाढवाच्या ... म्हणून. एकंदरीत उत्तम सेल्फहेल्प पुस्तकं होऊ शकतात त्यांची पुस्तकं.
करेक्शन : पिंगळावेळ आणि ब्लॉकोत्तर डॉन किओटे वाले जीए आवडतात. पूर्वीचे चिकट नशीबवाले धारवाडी फार नाही.
टुरिस्ट ठिकाणी टुरिस्ट म्हणून जाणे हा नवउच्चभ्रूपणा आहे.
यात्रिक आणि स्वामी ह्या
यात्रिक आणि स्वामी ह्या निव्वळ थोर कथा आहेत!!
*****************
मेरी मोटी है खाल, लेकीन नाजूक है दिल!!
हाकुना मटाटा!!
*****************
वीज? गुंतवळ(कबुतरांच्या
वीज? गुंतवळ(कबुतरांच्या जुगारावरची)? ऑरफियसवाली?
टुरिस्ट ठिकाणी टुरिस्ट म्हणून जाणे हा नवउच्चभ्रूपणा आहे.
वीज वाचली नाही. ऑर्फियस आणि
वीज वाचली नाही. ऑर्फियस आणि गुंतवळ भारीयेत पण यात्रीक व स्वामी ह्या कथा जी उंची गाठतात ते या कथांच्या बाबतीत घडत नाही असे मावैम.
प्रवासी, इस्किलार वाचायच्या आहेत.
*****************
मेरी मोटी है खाल, लेकीन नाजूक है दिल!!
हाकुना मटाटा!!
*****************
खोली
स्वामी कथा खोली गाठते असं म्हणावं
टुरिस्ट ठिकाणी टुरिस्ट म्हणून जाणे हा नवउच्चभ्रूपणा आहे.
.
.
एका 'उबर' चालक इकॉनॉमिस्टची नीरीक्षणे
https://www.gsb.stanford.edu/insights/what-economist-learning-driving-uber
हा लेख रोचक आहे. एका 'उबर' चालक इकॉनॉमिस्टची नीरीक्षणे. मूळातुनच लेख वाचा.
_______________
फास्ट फूड कल्चर एकंदर 'पैसे अविचाराने खर्च करण्यास' पोषक आहे का?
https://journals.sagepub.com/stoken/rbtfl/ngm307oFS34qo/full
_______________________
ओके क्युपिड वरती गणिती सूत्रांनी कसे मॅचमेकींग होते ते -
https://www.ted.com/talks/christian_rudder_inside_okcupid_the_math_of_on...
_______________
कॉफीच्या निमित्तमात्रे 'कृतद्न्यतेचे महत्व' सांगणारा हा टेडटॉक अफलातुन आहे-
https://www.ted.com/talks/aj_jacobs_my_journey_to_thank_all_the_people_r...
"अल् तमीर"
विश्राम गुप्ते यांनी, सौदी अरेबियातल्या अनिवासी भारतीयांच्या आयुष्यावर आधारलेली कादंबरी "अल् तमीर". कादंबरीतली नावं लक्षांत घेतली तर हे जवळजवळ पारदर्शक वाटावा इतपत झिरझिरीत असलेल्या - thinly veiled - बुरख्याआडचं आत्मनिवेदन आहे हे कळून येईल. कादंबरीचा लेखक विश्राम गुप्ते, तर कादंबरीच्या नायकाचं नाव विक्रम गुप्ता. लेखकाच्या पत्नीचं खरं नाव डॉ. शीला तर कादंबरीनायकाच्या पत्नीचं नाव डॉ. शैला. कादंबरीनायक हा, लेखकाच्या लौकिक आयुष्याप्रमाणेच साहित्यातला पदवीधर तर त्याची पत्नीही खर्‍या आयुष्यातल्याप्रमाणेच डॉक्टर. खुद्द गुप्ते कुटुंबही सौदी अरेबियामधे अल्पकाळ वास्तव्य करून आल्यानंतर गोव्यात स्थायिक झालेलं असणं सर्वज्ञात आहे.
कादंबरीच्या उपोद्घात-वजा प्रकरणात सौदीतल्या अल् तमीर नामक मध्यम आकाराच्या शहरात घडलेल्या एका मल्याळी माणसावर झालेल्या अन्यायाचं आणि त्यामुळे त्या मल्याळी कुटुंबाला स्वतःवर अन्याय झालेला असूनही दहशतीच्या वातावरणामधे कायमचं देश सोडून भारतात परत जाण्याच्या प्रसंगाचं वर्णन येतं. त्यानंतर आलेला कादंबरीचा ९० टक्के भाग विक्रम-शीला गुप्ता यांच्या अल् तमीरमधल्या आगमनापासून ते वर्षभरात त्यांनाही देश सोडून जावं लागलेल्या परिस्थितीपर्यंतच्या वर्णनाचा आहे. एकंदर कादंबरी आत्मचरित्रात्मक मानली तर ज्या परिस्थितीमधे "गुप्ता" कुटुंबीयांना देश सोडावा लागतो त्या भीषण परिस्थितीतून लेखकाला नि कुटुंबीयांना जावं लागलेलं असणं याची कल्पना करणं थरकाप उडवणारं आहे.
सौदी अरेबियातल्या उघडउघड चालणार्‍या वंशवर्चस्ववादाचं आणि इस्लामिक राज्यव्यवस्थेचं चित्रण कादंबरीमधे येणं अपरिहार्य होतं. ते तसं आलेलं आहे. एकंदरीतच जगाच्या अन्य भागात स्थलांतर केलेल्यांच्या आणि सौदी अरेबियामधे स्थलांतर केलेल्यांच्या अनुभवामधे तीव्र तफावत असणं याचा अनुभव कादंबरीमार्फत पुन्हा एकदा घेता येतो.
या अर्थाने सौदी अरेबियामधे एक स्थलांतरित म्हणून राहाणं ही लिटमस टेस्ट आहे. ज्यांना आर्थिक उन्नतीखेरीज अन्य आयुष्याचे कुठलेच आयाम लागू असण्याची फिकीर नाही (किंवा आयुष्याचे अन्य कुठलेही पैलू हे आर्थिक प्रगतीच्या वेदीवर ज्यांना बळी देता येतात) त्यांनीच सौदीमधे राहावं हे सूत्र कादंबरी चांगल्या अर्थाने अधोरेखित करते. जगाच्या अन्य भागांमधे केलेल्या स्थलांतरांमधे निश्चितच आपल्या ओळखीचा शोध, जागतिकीकरणाचे आणि विश्वात्मकतेचे एकमेकांशी असलेले - प्रसंगी परस्परविरोधी असलेलेही - संबंध तपासायला वाव आहे. सौदीतलं अन्यायकारक आणि शेकडो शतकं बुरसटलेलं वातावरण अशा प्रकारच्या आत्मशोधाला किंवा चिंतनाला कायमचं वजा करतं. या न्यायाने, सौदीमधे जायचा - राहायचा निर्णय आर्थिक उन्नती विरुद्ध आयुष्याची एकजात सर्वं अंगं अशा लिटमस टेस्टरूपी ठरतो.
"टिकून राहाणं विरुद्ध मानवतेची कुठलीही निशाणी यातली निवड" हे सौदीविषयक सूत्र विशद करताना कादंबरीकार वृथा उपहास दाखवत नाही. एक प्रकारचा अलिप्तपणा त्याच्या वर्णनात आहे. ही बाजू कादंबरीच्या बाबत एक चांगली जमेची बाजू असं मला वाटलं. जो उपहास आहे तो नक्कीच हिंसक नाही. एक प्रकारचा सिनिकल टोन त्यात आहे आणि तो सर्वथैव योग्य वाटतो.
कादंबरीतल्या, सौदी व्यवस्थेने दिलेल्या वागणुकीच्या वर्णनाचं नातं काफ्काच्या सुप्रसिद्ध "ट्रायल"शी लागतं यात अजिबात संदेह नाही. ट्रायलमधे नायकाला जे भोगावं लागतं त्याची कारणीमीमांसा शेवटापर्यंत त्याला समजत नाही. सौदीमधल्या माणसाला ती महिती असते हा फरक महत्त्वाचा. एका अर्थाने सौदीत जाण्यचा - राहाण्याचा आतापर्यंत लक्षावधी स्थलांतिरांनी घेतलेला निर्णय हा विलास सारंगांच्या "एन्कीच्या राज्यात" मधल्या नायकाच्या इराकमधे राहाण्याच्या निर्णयापेक्षा अधिक टोकाचा आहे. "एन्कीच्या राज्यात"ला विद्वान, प्रोफेसर नायक " मानवी संस्कृतीचा पाळणा" समजल्या गेलेल्या युफ्राटिस-तायग्रीस नदीकाठच्या संस्कृतीच्या ओढीने गेलेला आहे. तो एकटा आहे. त्याला काही "लैंगिक" स्वरूपाचे अनुभवही येतात. शेवटी त्याचा भ्रमनिरास होतो. सौदीत जाणार्‍या माणसाला अशा स्वरूपाचं काहीही "गाजर" मुळातच अस्तित्त्वात नाही. आपण केवळ आणि केवळ आर्थिक गुलाम म्हणून जायचं आहे हे त्याला माहिती आहे. ज्यांना ते माहिती नाही, they are in for a rude awakening. या अर्थाने सौदी हा लिटमस कागद हे अगदी नक्की.
गुप्त्यांची ही पहिली कादंबरी असणार असा मला संशय आहे. चूकभूलदेणेंघेणें. हे लिखाण प्रत्ययकारी, एकंदर डोळे उघडणारं झालेलं आहे.
नो आयडियाज् बट इन थिंग्ज.
"सोन्याच्या धुराचे ठसके"
अशाच जातीचं आणखी एक पुस्तक " सोन्याच्या धुराचे ठसके". अर्थात हे पुस्तक सरळसरळ आत्मकथन आहे, कादंबरी नाही. पुस्तक परिचयाचा दुवा :
https://www.misalpav.com/node/12255
नो आयडियाज् बट इन थिंग्ज.
५० दूरदर्शी स्त्रिया आणि त्यांचे 'स्त्री-पुरुष समानता'
५० दूरदर्शी स्त्रिया आणि त्यांचे 'स्त्री-पुरुष समानता' या विषयावरील विचार -
https://qz.com/work/is/how-well-win/
आतिशय सुंदर कंपायलेशन लेख आहे.
अतिशय योग्य सल्ला -
आपण आपल्या मुलींना परफेक्ट (परिपूर्ण) बनवायच्या मागे असतो तर मुलांना धाडसी बनविण्याच्या मागे असतो. बहुसंख्य मुलींना रिस्क घेण्यापासूनच परावृत्त केले जाते. मुलांना मात्र - हो पुढे! लढ, रिस्कस घे असे सांगीतले जाते.. By the time boys are adults, whether they’re negotiating a raise or even asking someone out on a date, they’ve been habituated to take risk after risk. And they’re rewarded for it.
Reshma_Saujani (The founder of Girls Who Code:)
व्यासंगपूर्ण, अभ्यास करुन लिहीलेला लेख्
https://qz.com/1301123/why-eight-hours-a-night-isnt-enough-according-to-...
शोधयात्रा
अरूण साधूंची शोधयात्रा वाचत अाहे. गंभीर विषय, गहन प्रश्न यांची मांडणी उत्तम केली अाहे. अशा कादंबर्यांचा शेवट सहसा टांगता असतो, त्तो तसा नसेल, तर अावडेल. यामुळे उत्सुकता अाहे.