घोरणारा आत्मा.......

घोरणारा आत्मा.........

"कांदे पोहे" चा रीतसर कार्यक्रम झाला..
मंदार ला वसुधा पसंत पडली..
मंदारने होकार कळवला व साखरपुडा झाला..
लग्नाची तारीख ठरली व वसु च्या घरी लग्नाची तयारी सुरु झाली..
मंदार नगर पालीकेत लीपीक म्हणुन काम करत होता..सरकारी नोकरी.शांत नीवांत जीवन..२ रुमचा स्वत:चा फ्ल्याट होता..
मंदार ला आई वडील नव्हते..
वसु त्याला मना पासुन आवडली होती..
भेटी गाठीत मंदार चा शांत स्वभाव वसुला आवडला. त्याच्या बोलण्यात तीचा जीव गुंतु लागला....
व एक नाजुक प्रेमबंध जमु लागला होता...
एकदा फीरायला जात असताना वसुला तीचा जुना शाळकरी मित्र भेटला व वसु त्याच्याशी गप्पा मारु लागली..ब~याच वेळ गप्पा चालल्या होत्या...
तिचा गप्पा मारण्यातला मोकळेपणा व देहबोली मंदार ला अस्वस्थ करत होती..
तो गेल्यावर मंदारने वसु जवळ आपली नाराजी व्यक्त केली व लग्नापुर्विची मैत्री नाति संपव असा आग्रह धरला.
वसुस मात्र हे रुचत नव्हते..मैत्री वर त्याने घेतलेला आक्षेप तिला खटकत होता...
ती बोलायला लागली पण मंदार ने तिला थांबले व स्पष्ट शब्दात सांगीतले कि हे त्याला चालणार नाहि..अशी मैत्री नाति..लग्नानंतर संसारात वादळे निर्माण करतात ..त्या मुळे हे असे नकोच.....
बोलताना मंदार च्या आवाजात एक सुप्त जरब व धार होति..
वसु काहि बोलाली नाही.."ठिक आहे" असे म्हणत तिने विषय संपवला...
घरी अल्यावर आई जवळ बोलताना आईने सांगीतले की पुरुष काहि दिवस असेच असतात .एक मुल झाले व संसारात रुळली कि सारे ठिक होईल...
.
१-२ दिवसानी कॉफि पिताना मंदार म्हणाला..माझ्या परवाच्या बोलण्याचे वाईट वाटुन नको घेवुस..तु मला खुप आवडते..मी तुझ्या बाबतित खुप पझेसिव्ह आहे..."
वसुधा काहि न बोलता नुसतिच हसली.
.
लग्न झाले व वसु संसाराला लागली...
मध्यरात्रीची वेळ असेल कसल्या तरी आवाजाने तीला जाग आली...
शेजारी झोपलेलेला मंदार तारस्वरात घोरत होता..मुळात रुम लहान त्यातुन मंदार चे घोरणे टिपेला पोहोचले होते..
भयानक जोरात घोरत होता तो..
वसुने त्याला गदागदा हलवत उठवले...मंदार अर्धवट झोपेत होता उठला...
"अहो तुम्ही किति मोठ्या आवाजात घोरत आहात" ती म्हणाली...
हो का?" असे म्हणत मंदार पुन्हा झोपला...
श्वासाने लय पकडली अन त्याचे घोरणे पुन्हा सुरु झाले.
वसुने ति रात्र जागुन काढली..तीला बाहेरच्या खोलित झोपावेसे वाटत होते..पण तिथ पर्यंत तो आवाज पोहोचत होता....
.
सकाळी चहा घेताना वसु ने मंदार जवळ घोरण्याचा विषय काढला...
ऐकताच मंदार म्हणाला " खर सांगु..अत्ता पर्यंत मी एकटाच झोपत होतो त्या मुळे मी घोरतो हे कुणी मला सांगीतलेच नाहि..पण आता काय करायचे??वसु मला माफ कर पण मी तरी काय करु? झोपेत मी काय करतो ते मला समजत नाहि..मात्र तुला त्याचा त्रास होतो हे ऐकुन मला ओशाळल्या गत होत आहे"
वसु ने त्याचा कडे पाहिले त्याचा बोलण्यात एक निरागस पणा होता...
"ओके हरकत नाहि मी बघते काय करायचे ते.." वसु म्हणाली.
वसुने हि गोष्ट जवळच्या लोकाना सांगीतली..व तिला क्लु मिळाला.
डॉ.स.दा.झोपे.. हे डॉ यावर उपाय करतात असे तिला समजताच तिने डॉ ची ऍपोइंट्मेन्ट घेतली.
डॉ मंदार ला तपासले व एक आठवड्याची औषधे दिली...
" तुम्ही हि औषधे घ्या बहुतेक गुण येईल पण आला नाहि तर आपल्याला एक छोटेसे ऑपरेशन करावे लागेल..आणी हो उगीच टेंन्शन घेऊ नका..किरकोळ आजार आहे..सर्वानाच कमी जास्त प्रमाणात हि बिमारी असते"
आठवड्यात फारसा गुण आला नाहि व पुढच्या आठवड्यात ऑपरेशन करावयाचे ठरले...
.
मंदार डॉ कडुन परस्पर कामाला गेला..मंदार ने खळखळ न करता ऑपरेशनला तयारी दाखवल्या मुळे वसु पण खुष होति..आज सायंकाळी तिने " मसाला डोसा" चा बेत ठेवला होता..
मसाला भाजी तयार होति..डोश्याचे बॅटर पण तयार होते वाटीभर लोणी तिने फ्रिज मधे ठवले होते..मंदार आला कि गरमागरम डोसे तयार करायचे असा बेत ठरला होता..
.
५ वाजुन गेले तरी मंदार चा पात्ता नव्हता..ति मंदार ची वाट पहात बसली ६ वाजले अन वसु अस्वस्थ झाली तिने मंदार ला फोन लावला पण लागला नाहि..
बहुतेक काम असेल असा तिने विचार केला....
तेव्हढात फोन ची रिंग वाजली तिने फोन घेतला व फोन वर एक अनोळखी आवाज आला तो म्हणत होता कि "तुम्हा मंदाच्या घरचे आहात का?
हो मी मंदार चा बायको बोलत आहे" वसु उत्तरली.
मग ऐका मंदार ला अपघात झाला आहे त्याना ट्रक ने ऊडवले आहे..आम्हि त्याना "सिटी दवाखान्यात" आणले आहे व ते रुम नं १०५ ला ऍडमिट आहेत.."
बातमी ऐकताच वसुच्या पायातले बळ गेले..तिने आइला फोन केला व त्या दोघीजणी दवाखान्यात पोहोचल्या..
मंदार बेशुद्ध अवस्थेत होता..सलाईन प्राणवायू..रक्ताच्या नळ्या लावलेल्या दिसत होत्या..अंगावर ब्यांडेज दिसत होते..
चौकशी करता कळाले मंदार ला एका ट्रक ने उडवले होते..डॉ म्हणाले आत खुप जखमा झाल्या आहेत..आत रक्तस्त्राव चालु आहे..
देवाची प्रार्थना करत वसु रुम च्या समोर असलेल्या खुर्चीवर बसली..
.
रात्रीचे १२ वाजायला आले होते..शारिरीक धावपळ..मानसिक ताण या मुळे वसु थकली होति..
व तिचा डोळा लागला...
"ताई ऊठा असे नर्स म्हणत असल्याचे तिला वाटले व ति पटकन उठली..समोर नर्स उभी होती..ती सांगत होती..."पेशटला वाचवु शकलो नाहि..आता पेशट आपल्यात नाहि"
वसु ची झोप खाडकन उडाली..समोरच्या रुमच्या काचेच्या खिडकित वॉर्ड बॉय मंदार च्या शरीरातुन सुया बाहेर काढत असल्याचे तिने पाहिले...खेळ संपला होता..
तिने आईला फोन लावला आई व ईतर जण आले..कागद पत्रांची पुर्तता केली बिल भरले व मंदार ची बॉडी ताब्यात मीळाली..
.
क्रीयाकर्मे आटोपली व वसु माहेरी रहावयास आली..मंदार च्या खोलिला कुलुप लागले होते...
.
काळ पुढे सरकत होता..वसु पण भानावर आलेली होति..
आईने संधी साधत वसु जवळ लग्नाचा प्रस्ताव ठेवला..
वसु काहिच बोलली नाहि व तिचे मौन हीच संमती समजत आईने स्थळे पहाण्यास सुरवात केली
शेखर बिजवर होता... कंपनित नोकरी होति..व त्याला वसु पसंत पडली.
लग्न झाले अन वसु सासरी नांदु लागली.
शेखरच्या घरात भाऊ बहिणी भाऊ सासरे असे मोठे खटले होते..
सासुचा स्वभाव विचित्र होता..तिचे अन वसुचे जमेना..शेजारी गप्पा मारताना वसु स समजले कि मृत सुनेला पण हिने खुप छळले होते..
वसु ने शेखर शी बोलताना त्याला सारे सांगीतले..त्याला हि आईचे वागणे खटकत होते..
वसुने जुन्या मंदार च्या घरी रहाण्याबद्दल शेखर ला सुचवले..व त्याने पण प्रस्ताव मान्य केला.... सासुला तर असे हवेच होते.."सुंठी वाचुन खोकला गेला होता...
.
वसु शेखर चा संसार सुरळीत सुरु झाला.
त्या रात्री शेखर लवकर झोपी गेला होता वसु वाचत बसली होति..
शेखरचा मंद श्वास चालु होता घोरणे अजिबात नव्हते..
वाचन झाल्यावर वसुने दिवा मालवला अन ति पण झोपी गेली
.
रात्री साधारण १२-१२.३० चा सुमार असेल..
तिला प्रचंड गारवा जाणवु लगला..
वसु उठली अन तिने खिडकी उघडी आहे का पहाण्यासाठी नाईट ल्यांप लावला.
खिडकी बंद होति..
वळताच तिला एक भयाण आकृति समोर दिसली बेडच्या आगदी जवळ...
तिने दिवा लावला अन समोर मंदार उभा होता.
त्याचा चेहरा रक्ताने माखला होता जखमातुन रक्त गळत होते..
तो म्हणाला " वसु मी जरी जगात नसलो तरी माझा आत्मा तुझ्या भोवति घुटमळत आहे..तुझ्या शिवाय मी राहु शकत नाहि..माझा आत्मा मुक्त होणार नाहि..तुझा सहवास लाभावा म्हणुन मी शेखरच्या शरीरात आपला आत्मा प्रवेशत आहे.."
वसुची पाचावर धारण बसली..मंदार चे ते भेसुर रुप पाहुन ....
तिने पाहिले मंदार रडत होता..डोळ्यातुन रक्ताचा पुर वहात होता..
"मी शेखर च्या देहात जात आहे" असे म्हणत ति आकृति नाहिशी झाली.
.
तिने घाबरलेल्या स्थितित शेखर कडे पाहिले तो शांत झोपला होता..
क्षणात शेखर किंचाळुन उठला..व परत झोपी गेला.
वसु ने ओळखले की मंदारच्या आत्माने शेखर च्या शरीराचा ताबा घेतला आहे..
ति शेखर कडे पहात होती..हलकेच श्वासाची लय वाढल्याचे तिच्या ध्यानात आले व शेखर घोरु लागला.
काहि क्षणंआत त्याच्या घोरण्याचा आवाज टिपेला पोहोचला..
वसु ला काय करावे ते समजेना.तश्या आवस्थेत पण तिला डॉ.झोपे ची आठवण आली..
पण तिला उमगले शेखरच्या शरीरात काहिच दोष नाहि..
घोरण्याचा आवाज मंदार चा आत्मा काढत होता...अन आत्म्याचे ऑपरेशन कसे करणार...
ह्या विचारने वसु कोसळली..व हवालदिल झाली..तिला रडु फुटले
मात्र बाजुस झोपलेला शेखर तारस्वरात घोरत होता..आवाजाने खोली दणाणुन गेली होती