फोनवरच संभाषण (संपूर्ण)

ब्लॉगवर टाकण्याऐवजी इथेच टाकली असती तर वाचली असती... असो. पुलेशु

कथा वाचली. एकंदर लिखाण प्रवाही , प्रसंगी उत्कंठावर्धक कसं ठेवावं , वाचकाला शेवटपर्यंत रस वाटेल अशा पद्धतीने लिहिण्याची जी काही तत्त्वे आहेत त्यांचा अंगिकार प्रस्तुत कथेमधे झालेला आहे असं कुणीही म्हणेल. मलाही व्यक्तिशः तसं वाटलं. या अंगाने कथा वाचनीय झालेली आहे.

मात्र, विवाहबाह्य संबंध , त्यातली लैंगिकता, नात्यामधला चोरटेपणा आणि सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे, अशा नात्यांमधे गुंतवून स्त्री किंवा पुरुष काय साध्य करतात किंवा कुठल्या स्वरूपाच्या तृष्णेच्या पूर्ततेच्या आशेने अशा स्वरूपाचे संबंध तयार होतात याचा शोध कथेतून घेण्याचा प्रयत्न पुरतेपणी केला गेला आहे काय ? विवाहित स्त्रीला टेलिफोन करून शेवटी फोनसेक्स ची मागणी करणारी व्यक्ती काहीशी एकांगी - कामपूर्तीच्या एकाच एका ध्येयाने पछाडलेली आहे असं दिसतं. माणसं अशी एकपदरी नसतात. काहीतरी हवं असण्याला अनेक पदर असतात. स्त्रीपुरुषांच्या संबंधामधे लैंगिक समागमापेक्षा बर्‍याचदा एकमेकांच्या सहवासाची ओढ अधिक दिसते. जरी ते संबंध लैंगिक स्वरूपाचे असले तरी, त्यातला समागमाचा भाग अगदी थोडा किंवा या फोनसेक्स नाट्यामधे दाखवला आहे तसा नसतो देखील. मग व्यक्तींना या नात्यांची ओढ का असते ? या ओढीमागे चोरटेपणाची भावना का असते ? ज्या नात्यांमधे चोरटेपणा नसतो तेथे लैंगिकता ही पूर्णपणे गैरहजरच असली पाहिजे काय ? लैंगिक समागम हा लैंगिकतेचा एक निव्वळ भाग आहे हे या कथेतून मांडणं शक्य होतं काय ? या आणि अशा प्रश्नांचा मागोवा अशा स्वरूपाच्या लिखाणातून घेता येतो. तो तुझ्या पुढच्या प्रयत्नांमधे घेता यावा अशी माझी सदिच्छा आहे.

कथेवरची टीका म्हणजे दोषदिग्दर्शन नव्हे. कलेकडून एकेका वाचकाच्या अपेक्षा असतात. मी माझ्या अपेक्षांचंच वर्णन वर केलं. त्या अपेक्षांची पूर्ती म्हणजे कथेची इतिकर्तव्यता नव्हे हे मी नमूद करतो.

मला वाटते की फक्त दोन जीवापद्धतींचा स्पर्श होणार असेल, तर अशी कथा लिहिता येते. त्यामुळे नायिकेची बावचळलेली स्थिती आहे. ज्या मित्रमंडळात विवाहबाह्य संबंध "टॅबू" नाहीत त्या मित्रमंडळांतही असे प्रेम-त्रिकोण बनू शकतात. पण ती कथा अगदीच वेगळी उलगडली असती.

कथा चांगली लिहिली आहे. नुसत्या ब्लॉग-दुव्याऐवजी येथेसुद्धा द्यायला हवी होती. जमल्यास अजून संपादन करून कथा येथे द्यावी, अशी विनंती.

या विषयावरची कथा वाचल्याचे मला आठवत नाही ( हे श्रेय लेखिकेचे, की माझ्या मर्यादित वाचनाचे आणि विस्मरणशक्तीचे, कुणास ठाऊक!) त्या न्यायाने हा नवा कथाविषय आहे. जुन्या मैत्रिणीकडून 'फोन सेक्स' ची अपेक्षा करणारा मित्र आणि स्वतःच्या नकळत ती पूर्ण करणारी त्याची मैत्रीण यांची ही कथा पटणारी वाटली. अर्थात त्यामुळे नायिकेचे खरे लैंगिक आयुष्य मोहोरणे हा भाग जरासा फिल्मी वाटला. शेवटी त्याच्या मागणीला बळी पडून त्याच्याशी प्रत्यक्ष शरीरसंबंध होणे आणि नंतर त्याचे विमान संधीप्रकाशातल्या आकाशात झेपावत असताना नायिकेने थंड वार्‍याच्या झोतात अंगाभोवती साडी घट्ट लपेटून घेत तृप्त पण हुरहुरत्या मनाने 'ही एक संध्याकाळ त्याची, पण उरलेल्या सगळ्या तुझ्यासाठी, राजा. मी तुझीच होते, तुझीच आहे, आणि तुझीच राहीन; तनाने आणि मनाने..' असले काहीतरी स्वतःच्या नवर्‍याला उद्देशून मनात म्हणणे असले काही कथेच्या शेवटी येते की काय या भीतीने मी घाबराघुबरा झालो होतो. तसले काही झाले नाही याबद्दल आभार.
नायकाची लैंगिक उपासमार ध्यानात घेतली तरी कॉलेजमधल्या मैत्रिणीकडे अशी मागणी करणे (त्यातूनही पुढे 'तशी' अपेक्षा असणे) हे शंभर टक्के पटत नाही. काही नात्यांमध्ये लैंगिकता शिरु शकत नाही. चांगले मित्र-मैत्रीण हे असेच नाते आहे. अर्थात प्रस्तुत कथेतले नायक-नायिका 'चांगले' मित्र कधीच नव्हते हे लेखिकेने स्पष्ट केले आहेच. एकूण कथा शेवटपर्यंत वाचावीशी वाटली आणि 'माहेर' दर्जाची वाटली नाही. म्हणजे रुढ अर्थाने कथा फार यशस्वी झाली आहे, असे म्हणता येईल.

कथा चांगली लिहली आहे. विषयही चांगला हाताळला आहे. विवाहबाह्य संबंधामुळे जोडीदारांचे लैंगिक संबंध सुधारले या प्रकारच्या कथा वाचल्या पाहिल्या आहेत. इथे फक्त कच्चा दुवा म्हणायचा तर त्यांची मैत्री असे म्हणता येईल.

कथा इथे द्यायला हवी होती या मताची पुनरुक्ती करत नाही.

हाफीसातून ब्लॉगस्पॉट बंद आहे त्यामुळे कथेचा शेवट वाचता आला नाही
इथे सुद्धा चिकटवा की कथा

कथा वाचनीय आणि रंजक झाली आहे आणि सध्याच्या काळात कदाचित वास्तवाच्या जवळ जाणारीही आहे. कथाविषय आणि मांडणी आवडली.
पण त्याच्याशी बोलतानाची धुंदी आणि त्यानंतर नवरा,मुलं समोर आल्यावर आलेली अपराधी भावना आणखी परिणामकारक व्हायला वाव होता असे वाटते. स्त्री मॉडर्न असली तरी लहानपणापासून ठसलेल्या मूल्यसंकल्पना तोडताना अपराधी वाटणारच (विशेषतः आपल्या समाजात नीतिमत्तेच्या सगळ्या संकल्पना योनिशुचितेशीच निगडीत असताना जास्तच).

कथा रंजक झाली आहे हे वेगळे सांगायला नको. पण अशा घटनांमधून जातानाचे मनोव्यापार अधिक गुंतागुंतीचे असण्याची शक्यता जास्त. शिवाय यातला मित्राचा हेतू मला पुरेसा स्पष्ट झाला नाही - आणि मैत्रीणही आयुष्यात तशी काही दु:खी वगैरे दिसत नाही वरवर पाहताना तरी. मग माणसं अशी अचानक वेगळा रस्ता त्यांच्याही नकळत का पकडतात? 'ज्यांच्यासमवेत आपण नसतो त्यांच्यासमवेत असणे' ही प्रक्रिया तंत्रज्ञानामुळे सोपी झाली आहे का आणि त्याला वास्तवाची किती धार आहे हा प्रश्न माझ्या मनात आला - पण तो अर्थातच कथानकाच्या बाहेरचा आहे हे मला मान्य आहे.

या 'अनुभवा'च्या संदर्भात विश्वासघात हा लेख कृपया वाचावे.

येथील सभासदांच्या इच्छेला मान देऊन कथा येथे संपूर्णपणे दिल्याबद्दल आभारी आहे.

वेगळा विषय आणि बेष्ट लिखाणशैली..एकदम गुंगवून टाकणारी कथा