चक्र
झुंजूमुंजू आभाळात
किती ओसंडे केशर
सोनसळत्या सकाळी
निळे झळाळे अंबर
तळपत्या माध्यान्हीची
वितळती काचधार
धूसरशा संध्याकाळी
अदृष्टाची हुरहूर
नि:शब्दाच्या चाहुलीने
जागे रात्र काळीशार
प्रहरांच्या रंगी रंगे
बिलोरी हे कालचक्र
चक्रनेमिक्रम त्याचा
अनादि नी निरंतर
प्रतिक्रिया
कविता
कविता शेवटपर्यंत इतक्या उंचीवर जाते की वाचक थक्क होऊ लागतो. पण शेवटच्या 'चक्रनेमिक्रम' या शब्दाने वाचक पुन्हा जमिनीवर येतो. त्या जागी सुयोग्य शब्द वापरायची विनंती.