2021 : वर्ष असं गेलं

तुमचं वर्ष कसं गेलं?
माझं असं गेलं-
श्वास घेतोय. भूक लागतेय. कमी झालीय पण लागते एकूणात. आसपास पायी फिरायला जाता येतंय. जी अंतरं सहजी पायी जायची नाहीत तिथं जायला बाईक, कॅब, ऑटो परवडते आहे. पगार सुरु आहे. चिमूटभर वाढलाय. नवी कौशल्य पुरेशा वेगात शिकता आली नाहीत अजून. फेब्रुवारीच्या शेवटी फ्रॅक्चर झालं. पण झपाट्यानं दोनेक महिन्यांत जुळुनही आलं. चारेक महिने होईपर्यंत इतका नीट झालो की पुन्हा पूर्वीसारखंच सातेक किमी दिवसाला फिरता येऊ लागलं. आता थंडी वाढली. हिवाळा आला. ते फ्रॅक्चर दुखेल असं सगळे म्हणाले. काहीही झालं नाही. हे सगळं निव्वळ शाकाहार करुन. अर्थात सोबतीला औषध गोळ्या मात्र होत्या vitamin calcium अन इतर काही.मूग, नाचणी चिकार खाणं झालं. तूप खाल्लं. फ्रॅक्चर काळात झोपून झोपून वजन वाढू शकतं असं ऐकलं. माझं तीन चार किलो कमी झालं तीनेक महिन्यात.

फ्रॅक्चर नीट होतं आलं आहे, असं वाटेपर्यंत जून महिन्यात आई एकदमच आजारी. एकदम admit वगैरे. अर्थात कोविड मुळं नव्हे. त्याच वेळी भारतभर दुसऱ्या लाटेचं थैमान सुरुच. त्या ऐन लाटेत आम्ही हॉस्पिटलात. तिथं दिवसभर. तिथलं कँटीन ग्राउंड फ्लोअरच्या खाली, तळमजल्यावर. तिथल्या दारं खिडक्या मोस्टली बंद बंद. मास्क घालणारं तिथं कुणीच नाही. चिकार गर्दी. मी म्हटलं होईल ते होईल. आईसाठी तिथंच होतो. कोविडचा फटका एवढ्या सगळ्या धिंगाण्यात बसला नाही.
आई चारेक दिवसात घरी परतली. महिना भरात पूर्ण recover.

धाग्याचा प्रकार निवडा: : 
माहितीमधल्या टर्म्स: 
field_vote: 
0
No votes yet

प्रतिक्रिया

मन सरांचे पुनरागमन.
स्वागत

  • ‌मार्मिक1
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

दूरवर अणुस्फोट होताना दिसला तरी त्याचे सॉनिक बूम्स आणि किरणोत्सर्ग पोचायला वेळ लागतो.

कोविड१९ तसला प्रकार आहे. जेव्हा २०२० साली फेब्रुवारीत हा स्फोट झाला तेव्हा "आपल्याला काही होणार नाही" असली भ्रामक समजून होती. मग तेव्हा आम्हा लोकांचं झूम-झूम, पाककृती वगैरे खेळून झालं. म्हणजे २०२० सालीही त्रास होताच, पण हे प्रकरण व्यक्तिश: आपल्याला त्रास देईल हे कळलं नव्हतं.
२०२१ सालाने ह्या सगळ्या समजुतींवर वरवंटा फिरवला. जवळचे लोक, मित्र ह्यांना कोविड होऊन गेला. बरेचसे वाचले पण काहीतरी बिघाड अजूनही आहेच.
काही वयोवृद्ध नातेवाईकांचं शेवटलं वर्षं ठरलं.
आणि वर्षभर घरी बसून आम्हाला आता हळूहळू समजतंय की काय गमावलं आहे. शिवाय मुलं २ वर्षांपासून धड शाळेत जात नाहीत ते वेगळंच.

एकूणात भयानक वाईट वर्ष.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

मागील पानावरून पुढे चालू असे ....

आणि इ.स. २०२२ देखिल त्याचीच पुन:रावृत्ती असेल असे वाटते.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

*********
केतकीच्या बनी तिथे - नाचला गं मोर |
गहिवरला मेघ नभी - सोडला गं धीर ||

सरतासरता २०२१ खूप चांगले गेले. दोन पुस्तकांनी चांगला बदल घडवला. एक अ‍ॅटॉमिक हॅबिट्स - जेम्स क्लिअर आणि दुसरं हायपर फोकस - क्रिस बेली. अ‍ॅटॉमिक हॅबिटसने वाईट (अन्-प्रॉडक्टीव्ह) सवयींना लगाम कसा घालायचा आणि चांगल्या सवयी कशा लावायच्या हे शिकवलं (जे प्रॅक्टिकल आहे). तर हायपर फोकस् ने एकाग्र व्हायला. (हायपर फोकस मधला स्कॅटर्ड फोकस तितकास उमजला नाही). दोनही पुस्तकातून मेडिटेशन आणि माईंड्फुलनेस वर कळलं, आणि त्यावर अधिक शोधता शोधता एस, एन. गोयेंका आणि योंगी रिनपोचे यांचे व्हिडिओज पाहिले (एकाग्रता आणि प्रॉडक्टीव्हिटी वाढवणे इतपतच मर्यादित उद्देशासाठी तो पर्याय चांगला वाटला). हॅबिट ट्रॅकरचे जे काही अ‍ॅप्स आहेत त्याचाही फायदा झाला. व्यायामातले सातत्य अजून वाढले. दरवर्षी पेक्षा अधिक नॉन फिक्शन पुस्तकं वाचली गेली. पढडीच्या बाहेर जाउन फिक्शन वाचायचं मनावर घेतलं. सुरुवात क्लासिक ने करायचे ठरविले.. एमेली ब्राँटेचं वुदरिंग हाईटस वाचलं.. खूपच आवडलं...मूरच्या त्या माळरानाचा आणि व्हिक्टोरिअन काळाचा आणि त्या तीनही बहिणींचा (ब्राँटे सिस्टर्स) फॅन झालो. यूकेला कधी गेलो तर टॉप विदीनला जरूर भेट देईन. (https://wuthering-heights.co.uk/locations/wuthering-heights ही वेबसाईट पुस्तक वाचताना उपयोगी पडली) पण आजकाल यूट्यूबने आणि त्यावरच्या हौशा-नवशांनी, प्रत्यक्षात जायला नाही मिळाले तर बसल्या ठिकाणी डोळे भरून पाहण्याची उत्तम सोय करून दिली आहे. जॉर्ज ऑरवेलचं १९८४ वाचलं. २०२१ मध्ये कदाचित काही गोष्टी अतिशयोक्ती वाटतील (लेखकांशिवाय पुस्तकं लिहिणारी मॅकॅनिकल मशीन.. ही कल्पना आर. के नारायणच्या मिठाईवाला मध्ये पण आहे). पण लेखकाने ज्या ऐतिहासिक, राजकीय घडामोडींच्या पार्श्वभूमींवर लिहिले आहे (पाठीमागे घडून गेलेलेले दुसरे महायुद्ध, हेट पॉलिटिक्सचा उदय, साम्यवाद-समाजवाद-भांडवलशाही वरचे टोकाचे मतभेद) त्यातल्या काही तुरळक कल्पना आजच्या "डिजिटल सर्व्हिलिअन्स" च्या युगात अतिशयोक्ती वाटणार नाहीत. जेन ऑस्टीनच्या प्राईड अ‍ॅण्ड प्रेज्यूडसने पण तितकेच वेड लावले आहे. पुस्तक अजून अर्ध बाकी आहे...राहावलं नाही, २००५ चा चित्रपट पाहून घेतला... खूपच सुंदर आहे. कियारा नाईटली पायरट्स् ऑफ कॅरेबियन पाहून एवढी लक्षात राहिली नव्हती. पण एलिझाबेत म्हणून कायमची लक्षात राहील. ते पात्र तिने खूपच सुंदर साकारलं आहे. वुदरिंग हाईटवर पण सर्वात जूना चित्रपट पाहिला. पण कांदबरीला तितका न्याय देत नाही. त्याउलट २००९ का २०१० मधली दोन भागांची मालिका आवडली. त्यात तो काळ पण खूप चांगला उभा केला आहे. आणि हिथक्लिपचा रानटीपणाही चांगला दाखवला आहे. १९८४ वर चांगला चित्रपट बनू शकेल असे वाटत नाही. एक आहे, त्याची एक क्लिप युट्युबर पाहिली. टू मिनिट हेट च्या सिनवाली. पण चित्रपट पहावासा वाटला नाही.

यूट्यूब अल्गो ने मला आज हा व्हिडिओ सजेस्ट केला. अर्थात पाहिला गेला. १९४० च्या चित्रपटातल्या डार्सीला लगेच ओळखता आले. त्यानेच हिथक्लिपची भूमिका केली आहे. पण २००५ चाच चित्रपट चांगला वाटतोय. कदाचित फार अपवादाने मला कृष्णधवल / ६०-७० च्या दशकातले चित्रपट पहावेसे वाटतात म्हणून असेल.

  • ‌मार्मिक1
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक1
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

व्यक्तिगत पातळीवर २०२१ साल २०२०पेक्षा फार निराळं नव्हतं.

काही आठवड्यांपूर्वी भावाशी फोनवर बोलत होते. तेव्हा तो ठाण्यात, रस्त्यावर चालत होता. मागून कसल्यातरी उद्घघोषणा ऐकू येत होत्या. त्यानं सांगितलं, ठाण्यात पाकीटमारी, साखळीचोरी, मोबाईलचोरी वाढली आहे. त्यामुळे लोकांनी रस्त्यातून चालताना काळजी घ्यावी अशी उद्घघोषणा करत महानगरपालिकेची गाडी फिरते. घरीसुद्धा या घोषणा सुरू असल्याचं ऐकू येतं. त्यानं पहिल्यांदाच एवढ्या जवळून ते ऐकलं म्हणाला.

लोक हौसेनं चोऱ्या करतात असं मला वाटत नाही. करोनामुळे लॉकडाऊन, व्यवसाय कमी होणं वगैरे प्रकारांमुळे लोकांसमोर काही इलाज राहिलेला नाही; म्हणून लोक असं वागत असावेत असं मला वाटलं. हल्ली विस्थापित मजुरांच्या बातम्या येत नाहीत. संसर्ग झालेल्या, कोव्हिड झालेल्या लोकांचे, कोव्हिडमुळे दगावलेल्या लोकांचे आकडे नियमितपणे प्रकाशित होतात. त्यापेक्षा कितीतरी पट लोकांचा रोजगार बुडला असणार; कित्येक लोकांच्या आयुष्यातली अनिश्चितता वाढली असणार; कित्येक मुलांची शाळा सुटली असणार; शाळेत मिळणारी खिचडी-अंडी मिळत नसणार; कित्येक लोकांना कोव्हिड वगळता इतर आजारांसाठी उपचार मिळत नसणार... आणि याच्या बातम्या माझ्यापर्यंत पोहोचत नाहीत. वर्तमानपत्रांत येत नाहीत; कोव्हिडचे वाढते आकडे चर्चेत असतात, पण या आकड्यांबद्दल कुणी चर्चा करताना दिसत नाहीत.

२०२०मध्ये विस्थापित मजुरांबद्दल थोडं काही लिहिलं-बोललं गेलं. २०२१मध्ये ही शिळी बातमी झाली. व्यक्तिगत पातळीवर २०२१ साल २०२०पेक्षा फार निराळं नव्हतं, हेही काहीसं खोटंच आहे. माझ्यासारखे पांढरपेशा, घरात बसून तंत्रज्ञानावर काम करणाऱ्या लोकांच्या नोकऱ्या छान आहेत; अमेरिकेत आमच्यासाठी चिक्कार नोकऱ्या आहेत. मी नोकरी शोधत नाहीये तरी महिन्यातून २-३ रिक्रूटर मला नोकरीबद्दल विचारतात. माझं सगळं छानच चालणारे. हे २०२०मध्ये माहीत होतं, आताही माहीत आहे. २०२० संपलं तेव्हाही हे माहीत असल्यामुळे आनंद होत नव्हता, आताही होत नाही.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

---

सांगोवांगीच्या गोष्टी म्हणजे विदा नव्हे.

२०२० मध्ये जो अगदीच तात्पुरता पर्याय वाटला होता ती "ऑनलाईन शाळा" २०२१ मध्ये सबंध वर्ष करावी लागली. माझा मुलगा शेवटचा नीट शाळेत गेला तेव्हा तो ज्युनियर केजीमध्ये होता. सिनियर आणि पहिली त्यानं पूर्ण ऑनलाईन केली. मी आणि माझा नवरा दोघेही घरून काम करू शकत नाही अशी कामं करतो. त्यामुळे सुरुवातीला डे केअर, नंतर माझ्या बाबांच्या मदतीने आम्ही ही शाळा सुरू ठेवली.
Delta आणि omicron च्या लाटांच्या मध्ये अनेक महिने असे होते जेव्हा शाळा सुरू करायला काहीच हरकत नव्हती.
मला या ऑनलाईन शाळेचा खूप मनस्ताप झाला. अजूनही होतो. मुलांचं रूटीन बिघडवणारी, त्यांची घरात घुसमट करणारी ही पद्धत आहे. ही लवकरात लवकर बंद झाली पाहिजे.
निदान २०२२ साली तरी मुलाने नीट शाळेला जावं अशी अपेक्षा आहे.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0