(त्यातल्या त्यात `खाणेबल' सिरीयल....)

cereal
सकाळी उठल्यानंतरची वेळ, बाहेरून पक्षी आणि गाड्यांचे आवाज येण्याची वेळ! त्याचप्रमाणे पोटातून आवाज (पोट बिघडलं नसेल तरीही) येण्याची वेळ. सकाळी उठून ब्रेकफास्ट करण्याची वेळ. माझे आई-वडील असल्यापासूनची ही सवय मी स्वतंत्र झाल्यावरही सुरू ठेवलेली! त्यामुळे इच्छा असो वा नसो, आवाजाकडे लक्ष जातंय. इतक्या वर्षांच्या सवयीने आपोआप एकीकडे डोक्यातलं चक्रही सुरू होतं. झोप पूर्ण झाली नाहीये, उठणं भागच आहे, काल कोणालातरी अॉनलाईन चिडवलं होतं, त्यांचं उत्तर आलंय का, इ.
तसंही ही वेळ उपमा, शिरा अन चहापोह्यांची नाही, कारण कसाबसा जागा झालेला मेंदू नवं काही बनवून खाण्याच्या ‘मोड’मध्ये नसतोच!
मग जे त्या फ्रिजवर दिसतंय ते तरी निदान बरं असावं असं वाटतं.
'चिरीओज', 'कॉर्न फ्लेक्स', ह्यानंतर आता परवडत असलेल्या --- ‘हनी बंचेस अॉफ ओट्स’, ‘रेझिन ब्रान विथ हनी’, 'म्युजली' हे तीन सिरीयल त्यातल्या त्यात ‘खाणेबल’ असतात.
अति गोऽड-गोऽड, निव्वळ फायबर ह्या विषयाभोवती जाहिराती गुंफलेल्या, इ. आक्षेप त्यावर घेतले जातात.
तरीही मला वाटतं, ज्या वेगाने घरी खाण्याचं प्रमाण कमी होतंय, रुचिरा, संजीव कपूरांच्या देशात मॅकडोनल्ड्स बोकाळत आहेत त्यावर इलाज म्हणून नाही पण निदान त्यातल्या त्यात पोटाच्या आरोग्याशी इमान राखणारा ब्रेकफास्ट आहे. आजच्या, स्वयंपाक न करणं मिरवणं जाण्याच्या काळात, घरचं खाणं, पोषण, गोडपणा असे गुण म्हणजे नक्की काय हे अशा दुकानात विकल्या जाणाऱ्या खोक्यातून समजलं तर त्यात गैर काय आहे?
आरोग्य टिकवण्यासाठी अत्यावश्यक असणारा चोथा, फायबर्स त्यात नक्कीच जास्त प्रमाणात आहे. अन हे जर त्या सिरीयलमधे असेल तर त्यांच्या निव्वळ गोग्गोड चवीवर टीका करण्यात काय अर्थ आहे?
त्याने फार मोठी आरोग्यक्रांती घडणार नाही हे तर खरंच आहे. पण निदान तळकट, रेड-मीटी, फुसफुशीत बर्गर-फ्राईजच्या तुलनेत हे तसे आरोग्यवर्धकच म्हणायचे.