गेम ऑफ थ्रोन्स

फक्त पब्लिक डिमांड म्हणून त्याला जीवंत केलं असेल वा धक्का द्यायचा म्हनून मारलं असेल तर आपल्याला खरोखर च्यु बनवलं हे नक्की.

तीनाक्षकाक हे बरं वाटेल.

त्रि का.. तुमच्याशी सहमत.
आम्हाला स्नो आवडत नाही कारण तो लईच बुद्धू पात्र आहे असं वाटत राहतं. म्हंजे त्या डॅनीसारखं लक बाय चान्स बर्‍याच वेळेस. पुस्तकात तो जरा ठिक असेल तरी ओवरऑल फार वेगळा असेल असे वाटत नाही तरी पण इथे तुमचा शब्द प्रमाण..
यावेळेस हे युद्ध तर निर्बुद्धतेचा नमुना होतं (दिग्दर्शकाच्या बाजूने). जादू किंवा नाट्य समजून घेतो प्रेक्षक पण इथे बर्‍याच गोष्टी अति होत्या.
म्हंजे स्पेशल इफेक्टस आणि वॉर कोरिओग्राफी एक नंबर. पण गंडेल लॉजिक, कथा, त्या विषयातल्या एक दोघा तज्ञांना जरा पैसे देऊन प्रसंग तरी नीट लिहून घ्यायचा ना राव.
पहिली गोष्ट म्हंजे मी जायंट असतो तर, तर लढाईला जाताना एक काठी तरी नेली असती की. हा नुसताच हाताने माणसं तोडतोय. त्या भिंतीपल्याड होता तेव्हा एकवेळ मान्य केलं पण इकडे आल्यावर पण जॉनराव या हलत्या-डुलत्या किल्ल्याला (मूविंग कॅसल) कसा वापरावा याचा काही विचार करत नाहीत. किमान वेढ्यात पडल्यावर हा बाबा प्रेतांच्या ढिगार्‍यातली प्रेतं हलवायचा अथवा शत्रुसैन्यावर फेकायचा विचार देखील करत नाही (आणि नुसताच वरडत उभा) हे पण लईच.
प्रेतांचा ढिगारा - आता प्रेतं काय अशी चालत एकमेकांवर येऊन पडतात काय हो. पण फिजिक्स विसरा इथं. बरं ढिगारा इतका मोठ्ठा की यांची आर्मी ट्रॅप व्हावी?
स्काउटस - रामसे भाऊंना (आणि जॉनरावांना पण, कारण येणारे तुम्हालाच मदत करतील कशावरुन) जर दुसरी आर्मी येतेय याचा पत्ता लागत नसेल तर त्यांनी संन्यास घेऊन व्हाईटवॉकरचरणी जाऊन पडावे असे वाटत होते. असो, युद्धाबद्दल बरेच बोलता येईलपण इतकेच बस्स.

काही लोकांच्या मते युद्धाचा हेतू हा युद्ध दाखवण्यापेक्षा जॉनराव कसे "चोझन वन" आहेत हा होता (आठवा डॅनीचा गुलामांनी वेढलेला टॉप व्ह्यू आणि इथे जॉनचा रानवटांनी वेढलेला टॉप व्ह्यू). सगळ्या युद्धाच्या मध्यभागीदेखील त्याला काहीच न होणे, तुडवले जात असतानादेखील वर येणे वगैरे वगैरे.

अर्थात आधीपेक्षा जॉन अधिक मंद दाखवलाय हे खरेच, पण ते 'आमची सांसा पहा किती हुश्शार झाली आहे दक्षिणेत जाऊन' हे सिद्ध करण्यासाठी.

हेच हेच वाटत होतं.

आर्याची स्टोरीलाईन आत्ताशी जरा ट्रॅकवर वाटतेय पण क्लीयर नाहीय अजून.

बाकी जॉनराव अझोर अहाई असतील असा प्रवाद आहे, ते बघणे इंटरेस्टींग असेल.

आणि हो, दहाव्या भागातला सर्सीबाईंचा प्लॉट एक नंबर होता हे नक्की.

बाकी ठिक..

हाहा

अजून एक निरीक्षण -
जॉन लढत होता त्याच्या कुटुंबासाठी, सान्साला मदत करण्यासाठी. अशा वेळी त्याने लढाईची बरीच गणिते-प्रमेये धुडकावून छोटे, बेशिस्त दल घेऊन लढायला तयार झाला. तोही रामसे प्रमाणे पिछाडीवर राहून नाही, तर आघाडीवर राहून. आणि यात आपण विंटरफेल व उत्तरेवर राज्य करावं अशी बारीकशी महत्त्वाकांक्षा देखील नाही.
अशा मानसिकतेचा माणूस समोर आपले दुसरे भावंड धोक्यात दिसत असता थंडपणे पाहत राहू शकेल का? सान्सा ला रिकॉन पेक्षा अधिक महत्त्वाचे मानू शकला असता का ?
खेळातील मुख्य खेळाडूंत (सिंहासनासाठी) कदाचित जॉन हा एकमेव असा उरलाय जो "मन शुद्ध" घेऊन चालतो.
त्रासाची गोष्ट आहे की शो एक पात्र प्रबळ दाखवण्यासाठी दुसऱ्याला दाबतो. रेषा पुसून लहान करण्याचे प्रकार. :~