'आँधी'?! छ्या! 'झुळूक'सुद्धा नाही!

तो चित्रपट इंदिरा-फिरोज नात्यावर बेतलेला होता हेच मान्य नाही. त्यातला प्लॉट कुठल्याच प्रकारे इंदिरा फिरोज यांच्याशी समांतर नाही. सुचित्रा सेन आणि तिचे वडील रेहमान दोघे राजकारणी असतात याखेरीज कोणतेच साम्य नव्हते.

चित्रपटाच्या रसिद्धीसाठी तो नुस्खा वापरला होता असे वाटते.

तो इंदिरा गांधीच्या जीवनावर बेतला होता या अपेक्षेने पाहिला असल्यास अपेक्षाभंग होणे साहजिक आहे.

ता.क. - तो त्यांच्या आयुष्यावर बेतला होता असा निर्मात्यांचा क्लेम असेल तर त्यावर बंदी घालणे जस्टिफाइड वाटते.

पिच्चरमध्ले गाणे भार मस्तैत. बाकी समीक्षा केली नाही.

चित्रपट इंदिरांबद्दल नाहिच. तो बनवला आहे कुणा बिहारी राजकारणी स्त्रीबद्दल; नाव विसरलो.
रिलिजपूर्व प्रसिद्धी गिमिक म्हणून अल्लाद अल्लद इंदिरांचा संबंध सूचित केला गेला.
जसे रामूचा "सरकार" बाळासाहेबांबद्दल आहे अशी अफवा होती,
रामूचाच "सरकार २ " राज ठाकरेंबद्दल आहे अशी कंडी पिकवण्यात आली व
प्रकाश झा ह्याचा " राजनीती" सोनियांबद्दल आहे असं भासवण्यात आलं, तसं ते प्रसिद्धीतंत्र मुद्दाम केलं गेलं असावं.
मागाहून चित्र स्पष्ट झालच.
आता असे करणे चूक की बरोबर, हा मुद्दा वेगळा आहे.
(मला ते चूक वाटते.)

असं बघा, मी जर उद्या तुम्हाला "दोन विरही जिवांमधल्या उत्कट/हळूवार भावना उलगडून दाखवणारा हा चित्रपट बघाच" असं सांगून अमिताभ-जयाचा शोले बघायला सांगितला तर तुमची काय प्रतिक्रिया होईल?. तसंच काहिसं झालंय इथं.

....हा सिनेमा इंदिरा-फिरोज नात्यावर व त्यातील तणावांवर आधारलेला आहे हे सर्वश्रुत आहे....

हे वाक्य खरं म्हणजे

....हा सिनेमा इंदिरा-फिरोज नात्यावर व त्यातील तणावांवर आधारलेला आहे हे हा समज सर्वश्रुत आहे....

असं हवं. गाणी उत्तम आहेत आणि संजीव कुमारचा अभिनय चपखल आहे म्हणालात त्यात सगळं आलं.

बरं ते जाउंदे. अप्रतिम गाणी आणि सुरेख कथा दोन्ही (एकाच चित्रपटात!) अनुभवायची असली तर 'ईजाझत' बघा. विशेषतः गाण्याचे शब्द कथेला अनुरूप असल्याचं उत्तम उदाहरण. (मला कल्पना आहे हे थोडं अवांतर होतंय. भजनाला मंडळी जमावीत आणि "बुवांचा बागेश्री एकदा ऐकाच तुम्ही" म्हंटल्यासारखं ! पण अगदिच सिंफनीचा संदर्भ देत नाहीये तोपर्यंत चालावं मला वाटतं)

मला आवडला ब्वा कारण मी तो चित्रपट म्हणून पाहिला चरित्रपट म्हणून नाही. :-)
तो इंदिरा गांधींच्या आयुष्यावर आधारित आहे यावर पाहायच्या आधीही कधीच विश्वास बसला नव्हता.

ननि व मिसळपाव ह्यांनी माझा प्रतिसाद न वाचताच प्रतिसाद दिलेत काय?

तो कोणाच्या आयुष्यावर बनवला आहे ते माहित नाही (आणि जाणून घेण्यात रसही नाही) पण सिनेमा आवडला, छान आहे. तुमच्या दोन मुद्द्यांशी सहमत
१. संजीव कुमार ह्यांचा अभिनय अतिअति उच्च दर्जाचा आणि उत्कृष्ट - हे.वे.सां.न.ला.
२. सुचित्रा सेन ह्यांच्या अभिनयाचं जे काही कौतुक केलं जातं त्यामानाने मला तरी ह्या सिनेमा मधे तसं काही जाणवलं नाही. खुपच नाटकी अभिनय वाटला मला. सुचित्रा सेन चा केवळ हाच सिनेमा पाहिला असल्याने आवरतं घेतो. पण त्यांच्या ऐवजी अभिनयाच्या दृष्टीने त्या काळातल्या शर्मिला, स्मिता, शबाना, जया (जया कदाचित उंची मुळे राजनैतिक हस्ती म्हणून जास्त प्रभावी वाटली नसती) ह्यांनी ही भुमिका जास्त उत्तम वठवली असती असे वाटून गेले.

मी हा चित्रपट पूर्ण बघुच शकलो नाही. प्रचंड बोरींग प्रकार आहे. तेव्हा टिका वा स्तुती चा प्रश्नच येत नाही

कुसुमाग्रजांच्या लिखाणात की बोलण्यात 'व्हेन स्मॉल पीपल बिगिन टु कास्ट लाँग शॅडोज, इट इज टाईम फॉर दी सन टु सेट' असे वाचले होते. गुलजार, सुचित्रा सेन यांच्याबाबत असे 'डिसमिसिव्ह' शैलीत लिहिलेले वाचून ते आठवले. येशूचे एक प्रसिद्ध वाक्यही आठवले.
आता कुसुमाग्रज कोण? ते काही मला खास लेखक / कवी वगैरे वाटले नाहीत बुवा. नटसम्राट तर प्रचंड पोशाखी आणि नाटकी होते.... असले काही आले तर नवल वाटणार नाही.

थत्ते आणि रमताराम यांच्याशी सहमत. सुचित्रा सेन यांचा त्या चित्रपटातील अभिनय सर्वोत्कृष्ट नव्हता, त्यांचा चांगला अभिनय बघायचा असेल तर जुना देवदास बघावा म्हणजे त्यांनी उभी केलेली 'पारु' स्मरणांत राहील.
आँधी बद्दलच बोलायचे तर त्यातील गाणी, संवाद, अभिनय हे सर्वच त्यावेळी खूप आवडले होते. अर्थातच, इंदिरा गांधी-फिरोज हा चष्मा न लावता हा चित्रपट पाहिला होता.
त्याकाळचे बरे सिनेमेही त्यांत 'लुंगी डान्स' टाइप प्रकार नसल्यामुळे जास्त आवडायचे.

ऑधी सिनेमा मला आवडला होता. आणि त्यातली गाणी तर खूपच श्रवणीय आहेत.

तुम्ही म्हणता ते बरोबर आहे. इंदिरा गांधीं चे काही साम्य आढळत नाही हे खरं आहे.

मला वाटते साम्यं, म्हणजे दिसण्याचे साम्यं किंवा त्यांच्या चरित्रातील तंतोतंत घटनाक्रम असा अर्थं नसेल बहुदा.

एक राजकीय महत्वाकांक्षी असलेली स्त्री ... तिचे आयुष्यं, संघर्षं आणि तिने केलेला अथवा तिला करायला लागलेला त्याग या बाबतचे साम्यं अभिप्रेत असावे.

या चित्रपटातील "तुम आ गये हो, नूर आ गया है.." आणि "तेरे बिना जिंदगीसे शिकवा .." या गीतातील दोघांचा (संजीव कुमार आणि सुचित्रा सेन) अभिनय किती संयत आणि तरीही बोलका वाटतो.

ही प्रतिक्रिया त्या सर्वांसाठी आहे ज्यांना हा सिनेमा इंदिरा-फिरोज यांना डोक्यात ठेऊन बनवला होता याबद्दल शंका/संभ्रम आहे: कृपया या सिनेमाचे 'विकीपेडिया पेज' वाचा. इंदिरा गांधींच्या सत्ताकालात या सिनेमावर बंदी आणली होती. पण सिनेमा रिलीज होतेवेळी आणि इंदिरा यांचा पराभव होऊन सिनेमावरची बंदी उठवली गेल्यानंतरही गुलजार यांचं असंच म्हणणं आहे की त्यांनी हा चित्रपट याच जोडप्याला केंद्र स्थानी ठेऊन केला होता. ..आता तुम्हाला खुद्द सिनेमा तयार करणाऱ्या माणसापेक्षा काही वेगळं म्हणायचं असेल तर गोष्ट वेगळी! धन्यवाद.

मुद्दा एकंदरीत काही काळ जुन्या असलेल्या कलाकृती - विशेषतः सिनेमे - नव्या काळात कसे दिसतात असा दिसतो आहे. "डेटींग एलिगंटली" असा एक वाक्प्रचार इथे आठवतो. तो व्यक्तींइतकाच कलाकृतींनाही लागू होत असावा.

मला ठीक वाटला होता आँधी. गाणी छानच आहेत. 'इस मोडसे जाते है' जास्त आवडत.

तो इंदिरा-फिरोज यांच्यावरचा चित्रपट नाही हे तर स्पष्टच आहे. कदाचित दिग्दर्शकाने महत्त्वाकांक्षी राजकारणी स्त्री म्हणून इंदिरेचे-तारकेश्वरी सिन्हांचे काही अंश उचलले असतील फारतर.

शिवाय एक राजकीयदृष्टया महत्वाकांक्षी पत्नी आणि तिच्या आकांक्षेमुळे व्यथित झालेला, राजकारणात अजिबात रस नसलेला, आपले प्रेमाचे दिवस न विसरलेला इगोस्टिक पती' या नात्यातला संघर्ष >>>>>>> असेही या चित्रपटाबाबत म्हणता येणार नाही.

नात्यातला तो संघर्ष ओसरून गेल्यानंतर घडलेल्या घटनांचा हा पट आहे असे माझे मत आहे. उलट त्या दोघांनाही आपापले इगो त्याक्षणी सोडून एकत्र यावे वाटते. पण मग त्यांच्या परिस्थितीने त्यांना जखडले आहे. संघर्ष असलाच तर उत्कट प्रेम विरुद्ध परिस्थिती असा आहे. जणू एक बडा ख्याल असलेला , एक गहरा ठहराव असलेला काव्यात्म चित्रपट आहे. मला हा चित्रपट अत्यंत आवडलेला आहे. तो पुन्हा-पुन्हा बघताना त्यातली मजा आणखी वाढत जाते. (कदाचित वयाची एक मर्यादा ओलांडल्यानंतर त्यातली गंमत-जर्म कळत असावी.)

आणीबाणीत सिनेमा वर बंदी घातल्या मुळे गैर समाज निर्माण झाले. शिवाय सिनेमा बर्यापैकी पाहण्यासारखा होता. गाणे चांगले चालले होते.