नाना परीच्या निकडी । खेळ मांडियेला ॥

छान आवडले.

कधी मी कुणाच्या अंगावर वसकन ओरडते, कधी समोरचा घुम्म बसून राहतो. >> लॉल.

शेवटाकडे येताना 'बाकी शून्य'च्या शेवटाची आठवण झाली.

खरयं गं. चिड्चिड होतेच. स्वतःवर सुद्धा. पण ती खेळ म्हणून नाही ब्वा स्वीकारता येत. मी तर चारवेळा गप्प बसते पाचव्यांदा आधीच्ंही राहिलेलं बोलून घेते. समोरचा समंजस असेल तर ठीकाय नाहीतर ...हो! पण जानी दोस्त आणि दुश्मनही याच प्रोसेस मधून मिळतात हे खरय.

मी काठावरचा आहे असे म्हणता म्हणता कधी रिंगणात येऊन पडलो कळलेही नाही.
हा खेळ जितका थकवणारा आहे, तितकाच त्यातून मिळणारे स्नेही त्याच थकव्यावरचे उत्तरही आहेत.

लेखन आवडले

आम्हा मुंबईकरांना याची रोजची सवय असते. रोज सकाळी ७.११ ची सी.एस.टी. फास्ट पकडली की याची सुरूवात असते. इथे प्रत्येकाचं एक स्वतंत्र वर्तुळ असतं. पण ही वर्तुळ कधी जाणीवपूर्वक तर कधी अपरिहार्यपणे एकमेकाला छेदत राहतात. ती नओ असली तरी टाळता येत नाही. कारण डोळे, कान यांसारखी बाह्य इंद्रिये बंद करता येतात. पण मन... , त्याचं काय?
मग या वर्तुळांपासून स्वतःला अलिप्त ठेवण्यासाठी आपलं स्वत्;चं एक वर्तुळ तयार करायचं. त्यासाठी कधी मग मोबाईलमध्ये असलेला तलत, तर कधी बॅगेतल्या दुर्गाबाईंना कामाला जुंपायचं. बाहेरची वर्तुळे वारंवार येवून आदळत राहतातच , पण त्यांचा प्रभाव मात्र निश्चितच कमी होतो.

तर माणसं कितीही बदलली, नवीन असली, तरी या प्रोसेसला काही शॉर्टकट नाही. त्याची काही ग्यारण्टीही नाही. हे असं असं खेळूनच पाहावं लागतं. पाहावंच लागतं. पाहावं लागतंच.
नाहीतर मग बसा मुकाट रिंगणाबाहेर. तर आपण हेही - मुकाट जरी नाही, तरी - स्वीकारू या.

काल याच संदर्भातील एक सुंदर वाक्य वाचनात आलं.

I know thy works & you are neither cold nor hot:I would thou wert cold or hot.So then because yo are lukewarm, and neither cold nor hot, I will spew thee out of my mouth.

अर्थात तू जर उकळती/ता गरम किंवा थंडगार असतीस/असतास तरी मला आवडली/ला असतीस/असतास. पण तू आहेस कोमट अन म्हणून मी तुचा चूळ टाकल्यासारखा त्याग करतो/ते.
____
मेघना, "एकदम आत्म्याचे दोस्त का काय म्हणतात ते - किंवा दुश्मनही - असल्याच एन्काउण्टर्समधून मिळण्याच्या शक्यतेची शक्यता असते." हे नक्की केव्हा मिळतात याबद्दल मीही खूप विचार केलेला आहे. कारण अर्थात आत्म्याच्या दोस्तांमध्ये असलेला रस

पण काही उदाहरणानंतर मी फक्त या निष्कर्षाप्रत आले आहे की काहीतरी ऋणानुबंध असतील अन हिशेबाची फिट्टंफाट राहीली असेल (चांगल्या अथवा वाईट अर्थाने) तरच असे जानी दोस्त किंवा दुष्मन आयुष्यात येतात. अन आपल्या हातात एवढेच असते की ती फिट्टंफाट पूर्ण होईतो दोस्तांचे सौख्य उपभोगणे किंवा दुष्मनांना सहन करणे

पावसानं आपणहून यावं
असं खरं तर काय केलंय आपण?
काही करु शकतो का तरी?
आपण आपले त्याच्या येण्याचे साक्षी...
याहून काहीच नाही हाती.

आपला म्हटला, की असल्या दोन दिल्या-घेतल्याची चिंता करून भागत नाही. त्याच्या - आणि माझ्याही - इमोशनल आउटबर्स्ट्समधे आमची दोघांचीही एनर्जी भरपूर खर्च होत असते. त्यातून डोक्यावर डोकी आपटतात. त्यातून कधीकधी नाही त्या गुंतागुंती होतात, नाही असं नाही. पण एकदम आत्म्याचे दोस्त का काय म्हणतात ते - किंवा दुश्मनही - असल्याच एन्काउण्टर्समधून मिळण्याच्या शक्यतेची शक्यता असते.

"आपला" म्हणालात पण त्या आपल्याचे वर्तुळ/ स्पेस तुमच्या लक्षात अजुन येत नाहीये? दुसर्‍याची स्पेस स्वीकारली की वर्तुळे पण ओवरलॅप होत नाहीत आणि डोक्यावर डोकी पण आपटत नाहीत.

परंपरागत मिळालेल्या सगळ्या तत्त्वज्ञानाचा अव्हेर केला कि सारी समीकरणे नव्याने मांडावी लागतात आणि सोडवावी लागतात. तितकी क्षमता प्रत्येकाची नसते. मग चिडचिड होते. आता परंपरांच्या अगिकाराने मिळणार्‍या सुखापेक्षा प्रश्नांचा झमेला सांभाळणे अधिक सुखकर आहे असे मानणारे अलिकडे जास्त निघत आहेत.