खूनबारी
Submitted by अनंत ढवळे_ on रविवार, 14/06/2015 - 20:02
बहुत रंजिस झाली
इतकी, की आता आठवतही नाहीत कारणॆ;
एक ज्वालामुखी निरंतर आग ओकणारा
चाके फिरून गेलीत हजारदा; या दरम्यान
जुन्या गढ्या पडून नवे इमले बनलेत
हवेत एव्हढा धूर की श्वासही घेता येऊ नये
हा अष्टौप्रहर दिव्यांचा झगमगाट
घरांवर चढत चाललेली संपत्तीची आवरणं
अहर्निश पडत चाललेले माणसांचे रतीब; या दरम्यान
धर्म साखळदंडून जाताना पाहिलेत
पाहिलीत जग गिळून घेणारी धर्मवेडं
वेशींचे चमत्कार
रंगरूपांमध्ये दडलेले अहंकार
आणि तमाम आलेपनांखाली दडून बसलेलं
मुलभूत माणुसत्व
तोबा खूनबारी झाली
भर रात्रीत छावणीवर हल्ला होवून
कापलो गेलोत आपण दहाव्यांदा
इमले, महाल आणि झगमगाट
आपापल्या ठिकाणी बलंद आहेत
इथे तिथे पडलेलं आपलं रक्त तुडवून
भन्नाट पुढे निघून गेलीए गर्दी...
अनंत ढवळॆ
field_vote:
No votes yet
प्रतिक्रिया
कविता नीट कळली नाही.
कविता नीट कळली नाही.
पण काहीसं गिजबिज अ‍ॅब्स्ट्रॅक्ट पेंटींग मनावर नक्की उमटवते वाचताना.