ताप नको देवू माझ्या डोक्याला
ताप नको देवू माझ्या डोक्याला
ताप नको देवू माझ्या डोक्याला
काय करायचं ते जा कर तूला
आधीच मी रात्रपाळी करतो
घाम गाळून मी थकून जातो
दिवसातरी लागूदे डोळा डोळ्याला
ताप नको देवू माझ्या डोक्याला
कधी तू सांगते आणा तुम्ही भाजी
निट बघून आणा ताजी ताजी
गोड हसून फसवी भाजीवाली मला
ताप नको देवू माझ्या डोक्याला
घरात करतात फार गलका पोरं
खायला उठतं मग घर सारं
जरा पाठव त्यांना आता शाळेला
ताप नको देवू माझ्या डोक्याला
ह्या हप्त्यामधे झाला नाही पगार
किराणा आण सारा तू उधार
पैसे नंतर देईन जा सांग वाण्याला
ताप नको देवू माझ्या डोक्याला
महागाईने फार कमाल केली
गरीबाची भाकरी पळवीली
काय म्हणावे पाषाणाच्या नशिबाला
ताप नको देवू माझ्या डोक्याला
काम करून कावला जीव
तुला जरा तरी येवू दे कीव
संधी साधून जवळ ये दिवसाला
ताप नको देवू माझ्या डोक्याला
- आळशी पाभे
प्रतिक्रिया
शीर्षक
शीर्षक वाचून 'हात नका लावू माझ्या साडीला' चं विडंबन आहे की काय अशी शंका आली. मध्यमवर्गीयाच्या समस्या मांडणारी कविता आहे हे वाचल्यावर लक्षात आलं. शेवटच्या कडव्यावरून आणि सहीवरूनदेखील या कवितेकडे थोडं विनोदी अंगाने बघावं असं वाटलं. एकाच वेळी करुण आणि विनोदी करण्याचा प्रयत्न जाणवला. कवितेत वृत्तावर अधिक लक्ष द्यावे ही विनंती.