मनातले छोटेमोठे प्रश्न आणि विचार - १०९

सातवाहनाच्या काळात डौलाने जगभर प्रवास करणारे साहसवीर नंतर कुठे गेले? व्यापाराचा एवढा मोठा वारसा आपण अचानक कसा सोडला? नंतर जवळजवळ दीड सहस्त्रक आपण नौकानयनाची विद्या पुरती गमावूनच बसलो होतो की काय?

बंदर आणि गंगा राज्य. तिथून कंबोडिया वगैरे ठिकाणी व्यापारी गेले / जात होते. नंतर काय झाले कुणास ठाऊक. समुद्र पार करणे पापांंत नोंदले गेले.

विचार आहे हे मला माहीत नाही .पण एक विचार माझ्या मनात नेहमी येतो.
जरा विस्ताराने सांगतो.

अणू स्फोटाची चाचणी घेतली की संबंधित देशातील नागरिकांना अभिमान वाटतो(हे पुढे असेच समजावे)
१)विनाशिका निर्माण केल्या की देश वासी आनंदी होतात.
३) अतिशय तीव्र क्षमतेचा विनाश करणारी सैन्याची ताकत असली की देश वासिय लोकांना गर्व वाटतो.
४) रोबोटिक सैन्य

५) drone
आणि असे अनंत हत्यार ,सैन्य दलाकडे असावीत.
पोलिस कडे असावीत
असे लोकांना वाटते.
पण हीच सर्व विनाशकारी अस्त्र , शस्त्र, ही दुसऱ्या देश सोडा हुकूमशाही वृत्ती चा नालायक माणूस देशाचा नेता झाला तर स्वतःच्या जनते विरूद्ध वापरेल.
सामान्य जनता त्याला विरोध करू शकणार नाही..
काहीच व्यक्ती करोडो लोकांना गुलाम बनवतील.
हा विचार माझ्या मनात नेहमी येतो.
स्पेस मध्ये राहून काही शे च लोक पृथ्वी वासियांचे मालक असतील असे पण मला नेहमी वाटते.
यांत्रिक मानव बनवणे हा अंतिम उद्देश च नाही.
मानवी मेंदू चे कार्य कसे घडते आणि मानवी मेंदू वर नियंत्रण प्राप्त करून माणसाला नियंत्रित करणे शक्य आहे का?
हाच अंतिम उद्देश आहे .
हाच हेतू बलाढ्य सक्षम लोकांचा आहे.
ही नेहमीच शंका येत असते.
निर्मिती खर्च झीरो आणि फुकटात साधन तयार होईल.

आणि हवं तेव्हा त्याचा विनाश पण करता येईल.

सुमार नाही हेच खरे

बाकी होळीतली बोंब "अमक्या तमक्याच्या बैलाला घो/ ढोल/आणखी काही" चा अर्थ काय असावा?
इतर ठिकाणी म्हणजे राज्यातल्या आणि देशातल्या ठिकाणी बोंबलताय का?

एखाद्या डिवाइसमध्ये बरोबर दिसते, पण दुसरीकडे पाठवल्यास ब्राह्मी लिपीसारखी अक्षरे दिसतात.
तर Unicode आणि बाइनरीकरण झालेले utf8 वगैरेसंबंधी लेख वाचले. पण प्रश्न असा आहे की अगोदरच्या फाइलमधले encoding कोणते होते व ते दुसरीकडच्या रीडरला न दाखवता येण्याचे कारण शोधता येईल का? म्हणजे कुठेतरी settings बदल करायचे व ते कोणते?

शिवाय एखादी text file - pdf मध्ये बदलू गेल्यास तिकडे विचित्र क्यारेक्टर उमटतात. याचेही कारण शोधायचे आहे.