मनातले छोटे मोठे प्रश्न किंवा विचार - भाग ५७

या उलट ज्यांना आपण रानटी-अनसिव्हिलाईज्ड म्हणतो त्या लोकांच्या टोळीप्रमुखाला कोणतेही विशेष आर्थिक/सामाजिक लाभ नसतात;

ये तुमको किस्ने बोला ननि.

http://www.marketwatch.com/story/safe-harbor-ruling-threatens-us-transf…

युरोपियन नागरिकांचा फेसबुक-अॅपलवरील डेटा अमेरिकेत साठवण्याची परवानगी देणारा कायदा रद्दबातल.

गेले कित्येक दिवस ऐसी वर फक्त आणि फक्त मोदी , सेक्युलर, बीफबंदी, संघ वगैरे हेच विषय चघळले जात आहेत. इव्हन पाककृती पण राजकीय रंगाच्या :-(
त्यांना कंटाळुन मी वेगवेगळे विषय काढायचे प्रयत्न केले. ऊदा, बील हिलरी कडुन मार खातो, काय ऐकताय मधे काहीतरी लिंका देणे ( खरे तर ते मी अनेक वर्षापूर्वी आणि पासुन ऐकतिय, पण फक्त दुसरा विषय काढण्यासाठी तिथे दिले ).

गम्मत म्हणजे न्यायालयाच्या व्यभीचाराच्या विअर्ड व्याख्येबद्दल एक बातमी दिली होती, त्यावर सुद्धा "अच्छे दिना" बद्दल प्रतिसाद ( एकमेव ) आला होता.

प्रश्न असा होता की,

ऐसी मालक चालकांचे आणि अ‍ॅक्टीव्ह सदस्यांना फक्त आणि फक्त ह्याच विषयावर चर्चा करायची आहे का? आणि तसे असेल तर संस्थळाच्या ध्येय धोरणात स्पष्ट पणे लिहीत का नाही?

पिंजरा -- बहुचर्चित मराठी चित्रपट. एकाहून एक हिट्ट गाणी असलेला, "दिसला गं बाई दिसला" सारख्या लावणीपासून ते भैरव रागातल्या "तुम्हावर केली मी मर्जी बहाल" सारखी गाणी असलेला. निळू फुले, श्रीराम लागू हे व्ही शांतारामांच्या दिग्दर्शनाखाली एकत्र असलेला.
फार पूर्वी पिंजरा पाहिलेला. भारी आहे पिच्चर. पण त्यात मास्तराचं जे पात्र आहे; त्याचं काय चुकलं; घोळ कुठे झाला ह्याबद्दल उलटसुलट ऐकायला मिळालं.
कुणीतरी अगदिच सरधोपट अर्थ लावला -- "लावणी/तमाशा कित्ती वाईट असतो हे त्यात सांगितलय" किंवा "बाईच्या नादाने किती वाईट/वाट्टोळं होउ शकतं" ह्याचं ते उदाहरण. पण--
हे इतकं थेट, सरळसाधं आहे ? तमाशा वाईट वाईट्ट असला असता तमाशा अटेण्ड करणारा हरेकजण " आयुष्यातून उठला " असं होतं का ?
त्याच गावातली इतर मंडळी --कुणी पाटिल, कुणी पैलवान , कुणी नाभिक किंवा काही शेतकरी ...
ही अशी सगळी विविध मंडळी लावणी पहात असतीलच की. आपापला कामधंदा करुन झाल्यावर ते संध्या़काळी चार घटका करमणूक म्हणून फडाला येत असतील.
आवडला कार्यक्रम तर मनसोक्त शिट्ट्या वाजवून किंवा फेटे उडवून, दिलखुलास दादही देत असतील.
मनोरंजन झालं की मग घरी अन् दुसर्‍या दिवशी नेहमीच्या कामावर हजर!
.
.
म्हणजे, आपापला कामधंदा सांभाळून ही लोकं लावणीला येतात, त्यातली मजा लुटतात.
म्हणजे "लावणीला गेले म्हणून उध्वस्त झाले; वाटोळं झालं" असं काही त्या सगळ्यांच्याबद्दल होत नाही.
पण....
पण हे असं मर्यादेत राहून्ब मौज करणं मास्तरच्या नशिबी का नसतं ?
एक कारण म्हणजे प्रतिमा. तेव्हाच्या काळात शिक्षक ह्या व्यवसायाची प्रतिमाच एक आदरस्थानी असणारी होती.
तमाशाला सर्वसाधारण लोक जात असले तरी ह्यांनी चांगलं/सद्विचारी म्हणवले जाणार्‍यांनी जाउ नये असा संकेत असावा.
ह्याशिवाय अजून एक म्हणजे स्वतः मास्तर ह्या पात्रानच स्वतःविषयी निर्माण केलेली उच्चप्रतिमा.
एकदा ती केली की तुम्ही त्यातून सुटणं अवघड असतं. समाजाकडून एकदम छी थू होण्याची भीती असते.
हे म्हणजे "संन्याशाचं पोर" ह्या क्याटेगरी सारखं होतं. विवाह करणं आणि मुलं असणं ह्यात तसं फार काही गैर आहे;
अशी तेव्हाची समजूत नसेलही.पण संन्यस्त माणसानं मात्र पुन्हा कधीच संन्यासाचा मार्ग सोडू नये ही अपेक्षा होती.
आणि संन्यास-परमार्थ म्हणजे त्या नॉर्मल जीवनाहून वेगळं आणि थोर असं काहीतरी मानलेलं होतं.
तिथून पुन्हा नॉर्मलला येणं म्हणजे वरच्या पातळीवरुन खाली येणं! छी थू होणं!
मुळातच तथाकथित खालच्या(किंवा खरं तर नॉर्मल) पातळीवर असलात; तर व्यक्तीची स्वतःकडून विशेष अपेक्षा नसते;
व्यक्तीकडून समाजाचीही नसते. पण वरतून खाली येणार असलात; सामाजिक दृष्त्या, नैतिकद्रुष्त्या, तर मात्र जबरदस्त मानहानी
सहन करण्याची तयारी असायला हवी.
.
.
" संन्याशाचं पोर " हे प्रकरण आणि " पिंजरा " सिनेमा ह्यात मला तात्विक साम्य वाटतं ते ह्यामुळेच.
"लावणी/तमाशा वाईट असतो" असा संदेश त्यातून दिलाय असं मला अजिबात वाटत नाही.
मास्तर फक्त वरच्य अपातलीवरुन तथाकथित खालच्या पातळीवर पडले; इतकच नव्हे ; तर त्यांना ते एप्लवलं नाही;
ते वहावत गेले (दैनंदिन आयुश्य त्यांनी पूर्ण सोडलेलं असतं नंतर नंतर) हा लोच्या झालेला आहे.
त्यामुळे ते कथानक/तात्पर्य सरधोपट आहे; हे मला पटत नाही.
.
.
अर्थात ग्रामीण जीवन, त्यात तमाशा/लावनी वगैरेबद्दलची त्याकाळातली प्रतिमा आदि गोष्टींबद्दल मला नेमकी कल्पना नाही.
माझ्या खुर्चीत बसून थोडंफार ऐकून-बोलून-वाचून जितकं चित्र समजू शकतं गावातल्या त्या काळच्या लोकांचं; तितकच मला माहिती आहे.
त्यामुळे मला सगळं नेमकं समजलय असं म्हण्णं नाहिच. कुणी दुरुस्ती केल्यास आभारी असेन.

Facebook वर हे कोणीतरी share केलेलं. असं दाभोलकर म्हणाले होते का?

गणपति को डुबाने की प्रथा कैसे शुरू हुई ?
गणपति उत्सव को सर्वप्रथम शुरू करने वाले बाल गंगाधर तिलक ने पुणे में गणपति बिठाया. दस दिन तक सभा और सम्मेलनों को संबोधित किया. बिठाये गये गणपति की दसवें दिन फेरी निकाली.
गणपति का दर्शन सभी के लिए खुला रखा गया था. एक अछूत ने मूर्ति का दर्शन करने के क्रम में उसे छू दिया. इस तरह उनका गणपति अपवित्र हो गया.
ब्राह्मणों में खलबली मच गई. सभी तिलक को गरियाते हुये कहने लगे कि देखा, गणपति को सार्वजनिक किया तो धर्म डूब गया !! कौन ब्राह्मण इस मूर्ति को अपने घर में रखेगा?
तब तक फेरी पुणे के बाहर और मुला-मुठा नदी तक आ चुकी थी. तभी तिलक ने कहा, अरे चिल्लाते क्यों हो ? शांत रहो... मैं धर्म को डूबने कैसे दूंगा ? धर्म को डुबाने की अपेक्षा हम इस अपवित्र मूर्ति को ही डुबा देते हैं.
...और इस प्रकार गणपति को डुबा दिया गया. तभी से प्रत्येक वर्ष दस दिन तक तमाम अछूतों द्वारा अपवित्र हुये गणपति को डुबा दिया जाता है जिसे ब्राह्मण गणपति विसर्जन कहते हैं.
-नरेंद्र दाभोलकर

Wisdom From Single Mom (And President Obama Confidant) Valerie Jarrett - सुंदर, खूपच छान मुलाखत आहे. आवडली.
.

“Life is full of tradeoffs. And I think at different phases in your life, you’re able to do certain things that you can’t do at other phases, and you make choices,” Jarrett says today.

मराठी संस्थळांचे आपल्या मनातील स्थान. माझा संस्थळ वावर हा खालील फायद्यांचे निदर्शक आहे.
1. मनोरंजनाची एक जागा - विरंगुळ्याचे साधन
2. स्वतःची वैचारीक बैठक आजमावण्याची जागा - स्वतःचेच विचार सुस्पष्ट होतात.
3. सोशल क्लब, मित्रमित्रिणी - नेटवर्किंग वाढविण्याचे साधन
4. स्वतःच्या विचारप्रवर्तनाचे एक साधन - माझे विचार काही प्रमाणात तरी बदलले आहेत
5. एकटेपण घालवायची संधी
6. मातृभाषेशी स्वतःची नाळ जोडून ठेवण्याची संधी - मातृभाषेबद्दलचे प्रेम.
7. उत्तम साहित्य वाचावयास मिळण्याचे हमखास ठीकाण ..........................................इथे बर्‍यापैकी फुटले ;)
8. मराठी भाषेत पारंगत होण्याचे साधन
9. टाइमपास

असा बहुपर्यायी कौल काढायचा होता परंतु ही तांत्रिक अडचण आली की ६ पेक्षा जास्त पर्याय देताच येत नाहीत.

1. मनोरंजनाची एक जागा - विरंगुळ्याचे साधन

हेही पाहिजे-१०) छंदमैत्री

एक कौल घेण्याचा तयार साचा ( template ? ) करून ठेवता आला तर ?

आजची डेमोक्रॅटिक डिबेट मिस केली. पण हिलरी ने चांगला पेर्फॉर्मन्स दिलाय असे वाचले. बर्नी सँडर्स ने "ई मेल स्कँडल" च्या विषयात हिलरीची बाजू घेतली म्हणतात. (बर्नीला जर प्रेसिडेंट नाही झाला तरी महत्त्वाचं पद हवय वाटतं ......... हे आपलं उगाचच ;) )
उद्या यु ट्युबवरती ऐकेन.
.
कोणी पाहीली असल्यास त्यांना महत्त्वाच्या वाटलेके मुद्दे शेअर करा प्लीज.
_____
बिल्ल ने ट्वीट केलय की - I'm proud of @HillaryClinton. Tonight, she showed why she should be President.
_____
ट्रन्स्क्रिप्ट वाचतेय, चर्चा फार टेपिड वाटतेय. रिपब्लिकन वाला गस्टो नाही.

१५-१७ डिसेंबर २०१५, नेशनल लॉ युनिवर्सिटी, नवी दिल्ली येथे होणाऱ्या ग्लोबल कॉंग्रेस ऑन इंटेलेक्च्युअल प्रोपर्टी अँड पब्लिक इंटरेस्टसाठी मराठी विकिपीडियावर आमंत्रण संदेश आला आहे.

अधिक माहिती साठी हे पान वाचू शकता:- [ग्लोबल कॉंग्रेस ऑन इंटेलेक्च्युअल प्रोपर्टी अँड पब्लिक इंटरेस्ट कार्यक्रम]

आणि सहभागी होण्यासाठी २७ ऑक्टोबर २०१५ पर्यंत आपली माहिती येथे भरता येईल:- [सहभागी व्हा!]

केवळ माहितीस्तव, कोणत्याही उत्तरदायकत्वास नकार लागू
इतर धाग्यांवरील माझी व्यक्तीगत मते आणि विकि यांचा गल्लत करून अवांतरे न करण्यासाठी धन्यवाद

“The unintended consequence of Chetty’s work is a tremendous demoralization of teachers,” said New York University educational historian Diane Ravitch. “It makes test scores not a measure of education but a goal of education.”

अधोरेखित भागाचा अर्थ सांगा रे कुणीतरी.

पूर्ण लेख इथे आहे.

दिवाळीत फराळाचे पदार्थ करण्याची प्रथा साधारण किती जुनी असावी? आणि फराळाच्या पदार्थांत चकल्या, कडबोळी, लाडू, शेव इत्यादी विशिष्ट पदार्थांचाच समावेश होण्याचे कारण काय बरे असावे?

१२ नोव्हेंबर १९७० : सर्वात हानिकारक उष्णकटिबंधीय चक्रीवादळ 'भोला' बांगलादेशात (तेव्हाचा पूर्व पाकिस्तान) दाखल. तीन लाख मृत.

वादळांना हे "भोला" वगैरे नाव कोण ठेवतं? भारताप्रमाणे, पाकिस्तानात, अमेरीकेत, कॅनडा, ऑस्ट्रेलिआतही (You must have got the point ;) ) हे वादळ "भोला" नावानेच ओळखले जाते का?

(वरील 'दिवाळी फराळा'वरून आठवले.)

कोलंबसास 'नवे जग' सापडण्यापूर्वी...

(१) 'मराठी माणूस' एकादशीस 'परंपरेने' नेमके काय खात असावा?

(उपवासाच्या बहुतांश पदार्थांचे बहुतेक कच्चे घटक - साबूदाणा, शेंगदाणे, मिरच्या, बटाटे, रताळी - हे मुळातले 'नव्या जगा'तले. कोलंबसास 'नव्या जगा'चा शोध लागण्यापूर्वी 'जुन्या जगा'त अस्तित्वात नव्हते; ठाऊक असण्याचा प्रश्न नसावा. कोलंबसाबरोबर आणि त्यानंतर 'नव्या जगा'त धुमाकूळ घालणार्‍या इतर दर्यावर्दी मंडळींबरोबर ते प्रथम 'जुन्या जगा'त - त्यातही युरोपात - पोहोचले. युरोपियनांबरोबर - बहुधा पोर्तुगीज़ांबरोबर - हिंदुस्थानात आले असावेत. बोले तो, शिवाजीमहाराज एकादशीस साबूदाण्याची खिचडी आणि उकडलेली रताळी खात असण्याची शक्यता अगदीच नाकारता येत नाही, परंतु ज्ञानेश्वरमाऊली तसे करत असण्याची शक्यता अजिबात नाही.

याचाच उपप्रश्न असा, की एकदा पोर्तुगीजांबरोबर - किंवा अन्य कोणा युरोपियनांबरोबर - हे सर्व कच्चे पदार्थ हिंदुस्थानात पोहोचल्यानंतर 'त्यांची अशाअशा रेशिपीने साबूदाण्याची खिचडी बनवावी' ही कल्पना प्रथम नेमकी कोणास आणि कधी सुचली असावी? अर्थात, साबूदाण्याच्या खिचडीचा/ची आद्य जनक/नी कोण आणि कधीचा/ची?)

(२) चिनी भोजनाचे 'सर्वात मका' असे जे वर्णन कोणीतरी (बहुधा पु.लं.नी - खात्री नाही; चूभूद्याघ्या.) करून ठेवलेले आहे, त्यात, कोलंबसास 'नवे जग' सापडण्यापूर्वी, स्वीट कॉर्न सूप आणि ज्यातत्यात कॉर्नफ्लोअर यांऐवजी 'परंपरेने' काय खात / वापरत असावेत? (मकादेखील मूळचा 'नव्या जगा'तलाच.)

(३) फॉर द्याट म्याटर, 'पंजाब' म्हटल्यावर लगेच जे 'मक्के दी रोटी और सरसों दा साग'द्वय डोळ्यांसमोर उभे राहते, त्याऐवजी कोलंबसपूर्व पंजाबी (चुकून 'सरदारजी' म्हणणार होतो, परंतु कोलंबसपूर्व काळात सरदारजी बहुधा नसावेत; चूभूद्याघ्या.) सरसों दा साग नेमका कशाबरोबर तोंडीलावणे म्हणून खात असावा? (की उपाशी राहत असावा?)

(आणखीही प्रश्न आहेत. परंतु तूर्तास इतकेच.)

..मान वरखाली (हनुवटी छातीकडे आणि पुन्हा ऊर्ध्वदिशेत) अशा हालचालीने "हो" म्हणणं आणि मान खांदा टु खांदा हलवून "हो" म्हणणं यात फरक नक्की आहे असं वाटतं. तो काय असावा.

पहिली हालचाल ही थेट आपल्याला जबाबदारी आणि निर्णय खुद्द घेऊन होकार द्यायचा असतो तेव्हा अन दुसरी हालचाल इतर कोणाचातरी निर्णय केवळ मान्य करायचा असेल (चालेल) तर असते का?

"नाही" यासाठी मात्र मानेची एकच हालचाल आहे.

अतिशय गोड लहान मुलांच्या कथांचे पुस्तक वाचते आहे. आवडलेल्या कथांचा अनुवाद करेन. स्टे ट्युनड ;)

भारदस्त भाषा फॉर डमीज -
(१) दीर्घ शब्द लिहीण्याऐवजी प्रदीर्घ असा शब्द लिहा
(२) योग्य या सुटसुटीत शब्दाऐवजी सुयोग्य असा शब्द वापरा
(३) कारण या शब्दाऐवजी कारणमीमांसा असा शब्द वापरा.
.
.
WIP
=)) =))
सूज्ञांनी अधिक भर घालावी. (= लोकहो/ऐसीकरहो भर घाला.)

दुसऱ्या धाग्यामुळे प्रश्न पडला.

महाराष्ट्रात शेतकऱ्यांनाच शेतजमीन खरेदी करता येते असा कायदा करण्यामागचा विचार काय होता?
समजा एका माणसाच्या नावावर शेतजमीन आहे, तर त्याच्या वारसांना शेतजमीन खरेदी करता येते. ही शेतजमीन विकली तरीही नंतर शेतजमीन खरेदी करता येते. पण वारसांच्या वारसांना जमीन खरेदी करता येईल का?

'मौज' प्रकाशनाचे मुद्रणतज्ज्ञ वि. पु. भागवत (श्रीपुंचे भाऊ) यांनी छापखान्यातल्या यंत्रांवर कधी काळी दोनेक पानी (ललित) लेख लिहिला होता. त्यात यंत्रांची वर्णनं, आवाज, छापखान्यातलं वातावरण, इ. गोष्टी होत्या.
तो लेख कुणाकडून मिळू शकेल काय ? किमान कुठल्या अंकात वा पुस्तकात आला होता, कुठल्या वर्षी, इ. तपशील इथे कुणाला माहीत आहेत का ?

थेटरमध्ये सिनेमाआधी राष्ट्रगीत का वाजवतात? माझी तर चिडचीड होते. अरे उगाच काय सगळीकडे देशभक्तीचं प्रदर्शन करायचं? उगाच काहितरी. पण नंतर वाटतं की सिनेमा बघणं ही तशी चैनीची गोष्ट आहे. ती चैन करण्यासाठी किंवा मौजमजा करण्यासाठी स्वातंत्र्य लागतं. ते स्वातंत्र्य कोणामुळे तरी मिळालेलं असतं/ कोणीतरी तुमच्यासाठी राखत असतं. सिनेमाआधीचं राष्ट्रगीत हे सांगण्यासाठी आहे का की ही जी तुम्ही मजा करतायत ती कोणीतरी तुम्हाला प्रोटेक्ट करतय त्यामुळे करता येतिये. पण मग नाटकाआधी का नाही रा.गी.? हाटेलात चरताना का नाही? समजत नाय.

(वॉट्सॅपावर, रा.गी. चालू असताना उभं राहिलं नाही म्हणून कोणालातरी थेट्रातून इतर प्रेक्षकांनी हाकललं अशी बातमी ऐकली. त्यानंतर आलेले हे विचार.)

हा हा हा! हा प्रकार पाकिस्तानी वृत्तपत्रीय ब्लॉग्जवरही आता दिसू लागला :)

जालावर कोणी अश्लील ब्लॉग चालवत असेल व त्यावर 'इनसेस्ट' भर्‍या कहाण्या लिहित असेल, तर तो कायद्याने गुन्हा ठरतो का ? आणि त्याची तक्रार कुठे करावी ? कारण अशा लिखाणामुळे समाजस्वास्थ्य बिघडून, 'निर्भया' केससारखे अल्पवयीन गुन्हेगार तयार होण्याची शक्यता आहे. वानगीदाखल एक लिंक देत आहे.

https://other.literotica.com/stories/memberpage.php?uid=1397040&page=su…

ह्या महाभागाने आपल्या आई व बहिण यांच्याबाबत गलिच्छ लिखाण केले आहे.

तिरशिंगराव यांनी दिलेली लिंक त्यांनी/संपादकांनी काढून टाकावी.

या न्यायाने रहस्यकथा लेखनावर सुद्धा बंदी घालावी लागेल.

ही प्रतिक्रिया इथे हलवली आहे.