तोरई (दोडके) + कोथिंबिर सूप

Chicken soup for soul या ग्रंथाचे वाचन करा.
जमल्यास पिता पिता वाचून बघा
We learn from observing nature. A seed produces after its kind. Apple seeds produce apples, not bananas. Grape seeds produce more grapes, not a harvest of onions. Seeds of love produce crops of love.
सदरहू ग्रंथातील एक सुंदर सुविचार
तुम्ही संस्कृतीसंमत सोमरस सुद्धा प्राशन करू शकतात

Chicken soup for soul या ग्रंथाचे वाचन करा.
जमल्यास पिता पिता वाचून बघा
We learn from observing nature. A seed produces after its kind. Apple seeds produce apples, not bananas. Grape seeds produce more grapes, not a harvest of onions. Seeds of love produce crops of love.
सदरहू ग्रंथातील एक सुंदर सुविचार
तुम्ही संस्कृतीसंमत सोमरस सुद्धा प्राशन करू शकतात

त्यात आर्य स्त्रिया ज्वारी, बाजरी वगैरे श्रीधान्यांचा कोंडा काढायच्या. आणि मग मूठ मूठ भरून जात्यात टाकून दळायच्या आणि आर्य पुरुषांना भाकरी खाऊ घालायच्या.
जे सुपात असतात ते कधी ना कधी जात्यात जातात या म्हणीचा प्रत्यय आज येतो आहे. आज स्त्रिया स्वैराचारी झाल्या आहेत आणि पुरुषांवर संसार टिकवायची जबाबदारी आली आहे. पण विश्वाच्या हिशोबात हे परिवर्तन घडायला लागणारा काळ म्हणजे केवळ एक क्षण. आता मोदीजी आले आहेत. तर ते पुन्हा स्त्रियांना जात्यावर बसवणार आहेत. त्यासाठी त्यांनी श्रीज्ज्वला योजना काढली आहे. स्त्रियांनी जातं वापरल्याने त्यांचे ट्रायसेप आणि कोर मसल टोन होणार हा एक अधिकचा फायदा. त्यामुळे त्या शयनेशु रंभा या कॅटेगरीतही बसतील
#ट्रॅडवाइफ

हा ‘घालणे’ विरुद्ध ‘टाकणे’ प्रकार माझ्या कल्पनेप्रमाणे स्थानिक बोलींतील शब्दप्राधान्याचा प्रश्न असावा. दोन्हीं पर्यायांत खरे तर गैर असे काहीही नाही.

माझ्या समजुतीप्रमाणे, मुंबईचे लोक शक्यतो ‘घालणे’ म्हणतात, तर पुण्याचे लोक त्याऐवजी ‘टाकणे’ म्हणतात. (झालेच तर मुंबईचे लोक ‘लादी’ म्हणतात, तर पुण्याचे लोक ‘फरशी’ म्हणतात. पुण्यात ज्याला ‘दुसरा मजला’ म्हणतात, त्याला मुंबईत ‘पहिला माळा’ (किंवा, क्वचित्प्रसंगी, ‘पहिला मजला’) म्हणतात. चालायचेच.)

उलटपक्षी, ‘घालणे’ या शब्दप्रयोगातून पुणेकराच्या मनःचक्षूंसमोर अनेकदा काही अश्लील संकेत आपोआप उभे राहतात, जे मुंबईकराच्या बाबतीत (तितकेसे) होत नाही. आणि, बोलीभाषेत मुंबईकर ‘मी तिथे गेलेलो’सारखे वाक्प्रयोग सर्रास वापरतात, जे ऐकून टिपिकल पुणेकरास अंगावरून झुरळ गेल्यासारखे वाटते.

प्रत्येक स्थानिक बोलीचा बाज वेगळा असतो, आणि, आपल्याला ज्याची सवय असते, त्याहून वेगळे काही ऐकू आले, की आपल्याला ते चमत्कारिक वाटते, इतकेच. पण तो कोणाचातरी स्थानिक ‘नॉर्म’ असू शकतो. (Earthworm या प्राण्याकरिता मराठीत गांडूळ, गांडवळ, दानवे, आणि काडू, इतके विभिन्न स्थानिक पर्यायी प्रतिशब्द आहेत, याची तुम्हाला कल्पना होती काय?)

असो चालायचेच.

(अतिअवांतर: हा मजल्यांच्या मोजणीच्या बाबतीत जो मुंबई-पुणे भेद आहे, अगदी तस्साच भेद इंग्रजीत इंग्लंड-अमेरिका तत्त्वावर आहे.)

चिमुरडा, चिमुरडी असे शब्द वापरतात. अशा वेळी, चिमुकला,चिमुकली हे शब्दही मराठी भाषेत आहेत याची नवपत्रकारांना माहितीच नसते.

बादली-बारडी… Same difference.