लेटा मेंगाश्का

ते किरिस्तांव (पाववाले) लोक नसतात का? केवळ त्यांची नावे युरोपीय धाटणीची असतात, म्हणून स्वतःला झग्यातून पडलेले समजून फक्त इंग्रजी फाड-फाड फाडतात, तसल्यातली. व्याकरणाबिकरणाशी फटकून राहणारी.

इतकी भिकार इंग्रजी तर अमेरिकन म्हणूनसुद्धा खपणार नाही!

(येत नाही तर कशाला बोलतात इंग्रजीत, कोण जाणे! अशाने मराठीला अभिजात दर्जा न मिळण्यापेक्षा इंग्रजीचा असलेला अभिजात दर्जा (म्हणजे, असलाच तर!) जाण्याची भीती मात्र वाटते. असो चालायचेच.)

विमानात अभिजात मराठी बोलले की सर्व्हिस चांगली नाही मिळत. बिअर गरम देतात, बोंब मारली तर त्यात बर्फ टाकून देतात. विमानात मराठी बोलणार्‍या माणसाला मी कधीही चिल्ड बिअर मिळालेली पाह्यलेली नाही.

वाचायला त्रास होणारच. इंग्रजी जरी असले तरी मराठी माणसाच्या मुलाचे इंग्रजी आहे ते. त्याची लिपी देवनागरीच असायला हवी.

अमेरीकन इंग्लिश सेटींग्ज असलेली अ‍ॅलेक्सा लता मंगेशकर ह्यांची गाणी लावतांना लेटा मेंगेश्का असाच उच्चार करते. कोकीळेची गाणी लाव म्हटलं तर पक्ष्यांचे आवाज ऐकवते.

शेवटी अस्वलाचं रहस्यकथा वाचणं कामी आलं तर!

"हे रान्च म्युझिक काय असते हो?"

ममव लोक फार्म हाऊस घेतात, वीकेंडला तिकडे जातात, आणि मग तिकडे संध्याछाया पडल्या की तलत, लता किंवा वसंतराव वगैरे भावविभोर होत्साते ऐकतात, ते?

सरसकट सगळ्या भारतीयांना बोलण्यापेक्षा व्यक्तीगत बोलले असते तरी चालले असते.

अशा प्रसंगी म्हणजे कशा प्रसंगी ते कळले नाही. मराठी मिडीयमची शाळा घरापासुन लांब असल्याने मुलाला इंग्रजी मिडीयमला घातले आहे.