लाकूडतोड्याच्या गोष्टी

फार फार वर्षांपूर्वी, एक लाकूडतोड्या लाकडे तोडायला जंगलात गेला होता. त्याला चकवा पडला, आणि तो वाट चुकला.

उपाशीपोटी रस्ता शोधत शोधत शेवटी तो एका तळ्यापाशी पोहोचला. तळ्याच्या काठावर एक झोपडी होती. लाकूडतोड्याने दार ठोठावले. एका खाष्ट म्हातारीने दार उघडले. "काय पाहिजे?" ती करवादली.

"आजी, मी रस्ता चुकलो आहे. खूप भूक लागली आहे. काही खायला मिळेल का?" लाकूडतोड्याने विचारले.

"मी गरीब म्हातारी काय देणार तुला? माझ्याकडे काssही नाही." म्हातारी पटकन म्हणाली.

लाकूडतोड्याने दीर्घ श्वास घेतला. "बरं, मग तुमच्या पडवीत बसून मी कुऱ्हाडीची खीर केली तर चालेल ना?" त्याने विचारले.

म्हातारीला आश्चर्य वाटले. कुतुहल तिला स्वस्थ बसू देईना. "कर बाबा," ती म्हणाली.

लाकूडतोड्याने थोडा लाकूडफाटा तोडला. म्हातारीकडून एक पातेलं घेऊन तो तळ्यावर गेला आणि पाणी भरून आला. तीन दगडांची चूल पेटवून त्याने पाणी उकळत ठेवले आणि त्यात आपली कुऱ्हाड ठेवली, आणि तो ढवळू लागला.

थोड्या वेळाने म्हातारीने विचारले, "झाली का कुर्‍हाडीची खीर?"

लाकूडतोड्या म्हणाला, "थोडा वेळ लागेल. थोडं दूध असतं तर चव अजून छान लागली असती."

म्हातारी म्हणाली, "इलुसं दूध असेल माझ्याकडे," आणि तिनं वाडगाभर दूध लाकूडतोड्याला दिलं. ते पातेल्यात ओतून तो पुन्हा ढवळू लागला.

थोड्या वेळाने म्हातारीने विचारले, "झाली का कुर्‍हाडीची खीर?"

लाकूडतोड्या म्हणाला, "थोडा वेळ लागेल. थोड्या शेवया असत्या तर चव अजून छान लागली असती."

म्हातारी म्हणाली, "असतील माझ्याकडे," आणि तिनं बचकाभर शेवया लाकूडतोड्याला दिल्या. त्या पातेल्यात टाकून तो पुन्हा ढवळू लागला.

थोड्या वेळाने म्हातारीने विचारले, "झाली का कुर्‍हाडीची खीर?"

लाकूडतोड्या म्हणाला, "थोडा वेळ लागेल. थोडी साखर असती तर चव अजून छान लागली असती."

म्हातारी म्हणाली, "साखर असेल माझ्याकडे," आणि तिनं डावभर साखर लाकूडतोड्याला दिली. ती पातेल्यात टाकून तो पुन्हा ढवळू लागला.

असंच हळूहळू लाकूडतोड्याने म्हातारीकडून मनुका, बेदाणे, काजू वगैरे घेऊन पातेल्यात टाकले. शेवटी म्हातारीचे लक्ष नसताना त्याने पातेल्यातून आपली कुऱ्हाड काढली आणि लपवून ठेवली. त्याने म्हातारीला हाक मारली आणि म्हणाला, "आजीबाई, झाली हो कुऱ्हाडीची खीर."

म्हातारी म्हणाली, "तू हातपाय धुवून ये, तोवर मी खीर वाढते." लाकूडतोड्या तळ्यावर जाऊन हातपाय धुवून आला. बघतो तर काय, खीर गायब!

तो रागावून म्हणाला, "आजीबाई, कुर्‍हाडीची खीर कोणी खाल्ली?"

म्हातारी म्हणाली, "मला काय माहीत? माझ्या बापडीवर तुझा विश्वास नसेल, तर जलदेवतेला विचारूया."

लाकूडतोड्या तयार झाला. दोघे तळ्याकडे गेले.

म्हातारी एका घागरीवर उभी राहून तळ्यात गेली, आणि मोठ्याने म्हणाली, "मी कुर्‍हाडीची खीर खाल्ली तर बुड बुड घागरी!"

पण खीर कुर्‍हाडीची नव्हतीच! खीर होती दूध, शेवया, साखर, मनुका, बेदाणे, काजू यांची.

जलदेवता कोपली नाही, घागर बुडली नाही!

म्हातारी विजयी मुद्रेने काठावर आली, आणि तिने तृप्तीचा ढेकर दिला.

लाकूडतोड्याने हार मानली, आणि आपली कुर्‍हाड घेऊन तो मार्गस्थ झाला.

===========================================================================================
फार फार वर्षांपूर्वी, एक लाकूडतोड्या लाकडे तोडायला जंगलात गेला होता. त्याला चकवा पडला, आणि तो वाट चुकला.

उपाशीपोटी रस्ता शोधत शोधत शेवटी तो एका तळ्यापाशी पोहोचला. तळ्याच्या काठावर एक झोपडी होती. लाकूडतोड्याने दार ठोठावले. एका खाष्ट म्हातारीने दार उघडले. "काय पाहिजे?" ती करवादली.

"आजी, मी रस्ता चुकलो आहे. खूप भूक लागली आहे. काही खायला मिळेल का?" लाकूडतोड्याने विचारले.

"मी गरीब म्हातारी काय देणार तुला? माझ्याकडे काssही नाही." म्हातारी पटकन म्हणाली.

लाकूडतोड्याने दीर्घ श्वास घेतला. "बरं, मग तुमच्या पडवीत बसून मी कुऱ्हाडीची खीर केली तर चालेल ना?" त्याने विचारले.

म्हातारीला आश्चर्य वाटले. ती म्हणाली, "कर बाबा. पण आधी ती कुर्‍हाड स्वच्छ धुऊन ये. जंगलात कुठेकुठे वापरली असशील कोणास ठाऊक."

लाकूडतोड्याने मान डोलावली, आणि तो कुर्‍हाड घेऊन तळ्यापाशी गेला.

लाकूडतोड्या कुऱ्हाड धूत होता तेवढ्यात त्याचा हात निसटला आणि कुर्‍हाड तळ्यात पडली. लाकूडतोड्या बिचारा रडू लागला.

लाकूडतोड्याचे रडणे ऐकून तळ्यातील यक्ष बाहेर आला. त्याने लाकूडतोड्याला विचारले, "तू का बरे रडतो आहेस?"

लाकूडतोड्या रडतच म्हणाला, "माझी कुऱ्हाड तळ्यात पडली. आता मी लाकडे कशी तोडू आणि उपजीविका कशी करू?"

यक्ष म्हणाला, "रडू नकोस. मी तुझी कुऱ्हाड आणून देतो." त्याने तळ्यात बुडी मारली आणि एक सोन्याची कुऱ्हाड घेऊन तो बाहेर आला. "ही घे तुझी कुऱ्हाड," तो म्हणाला. "नाही नाही, ही माझी कुऱ्हाड नाही," लाकूडतोड्या म्हणाला.

यक्षाने पुन्हा तळ्यात बुडी मारली आणि एक चांदीची कुऱ्हाड घेऊन तो बाहेर आला. "ही घे तुझी कुऱ्हाड," तो म्हणाला. "नाही नाही, ही माझी कुऱ्हाड नाही," लाकूडतोड्या म्हणाला.

यक्षाने पुन्हा तळ्यात बुडी मारली आणि लाकूडतोड्याची कुऱ्हाड घेऊन तो बाहेर आला. "ही घे तुझी कुऱ्हाड," तो म्हणाला. "धन्यवाद, हीच माझी कुऱ्हाड," लाकूडतोड्या म्हणाला.

यक्ष म्हणाला, "तुझी सचोटी पाहून मी संतुष्ट झालो आहे. तुला बक्षीस म्हणून या तिन्ही कुऱ्हाडी घे."

लाकूडतोड्याला अत्यानंद झाला. त्याने तिन्ही कुऱ्हाडींचा स्वीकार केला व यक्षाला प्रणाम करून त्याचे आभार मानले.

अत्यानंदापायी लाकूडतोड्याची तहानभूक हरपली. म्हातारी, कुऱ्हाडीची खीर वगैरेंचे त्याला पूर्ण विस्मरण झाले. आपल्या तिन्ही कुर्‍हाडी घेऊन, गाणे गुणगुणत तो मार्गस्थ झाला.

============================================================================================

खूप खूप वर्षांपूर्वी, एका गावात एक लाकूडतोड्या राहत होता. एके दिवशी तो लाकडे तोडण्यासाठी जंगलात तळ्याजवळ गेला.

दुपार पर्यंत लाकडे तोडून तो खूप दमला होता. भाकरतुकडा खाऊन तो घटकाभर झाडाच्या सावलीत विसावला.

लाकूडतोड्या जागा झाला, तेव्हा त्याला त्याची टोपी दिसेना. तो इकडे तिकडे पाहू लागला. इतक्यात त्याला झाडावरून आवाज आला. पाहतो तर काय आश्चर्य, एका माकडाने त्याची टोपी घातली होती.

लाकूडतोड्या रागावून माकडावर ओरडला. माकडानेही उलट ओरडून त्याला प्रत्युत्तर दिले. लाकूडतोड्याने एक दगड उचलून माकडावर भिरकावला.

माकडानेही एक फळ तोडून लाकूडतोड्यावर भिरकावले. लाकूडतोड्याने आपली कुऱ्हाड उचलली आणि माकडाच्या दिशेने फेकली. पण त्याचा नेम चुकला आणि कुऱ्हाड तळ्यात पडली. लाकूडतोड्या बिचारा रडू लागला. इथे त्याला पाहून माकडानेही झाडाची एक फांदी तोडली आणि तळ्यात फेकली.

लाकूडतोड्याचे रडणे ऐकून तळ्यातील यक्ष बाहेर आला. त्याने लाकूडतोड्याला विचारले, "तू का बरे रडतो आहेस?"

लाकूडतोड्या रडतच म्हणाला, "माझी कुऱ्हाड तळ्यात पडली. आता मी लाकडे कशी तोडू आणि उपजीविका कशी करू?"

यक्ष म्हणाला, "रडू नकोस. मी तुझी कुऱ्हाड आणून देतो." त्याने तळ्यात बुडी मारली आणि एक सोन्याची कुऱ्हाड घेऊन तो बाहेर आला. "ही घे तुझी कुऱ्हाड," तो म्हणाला. "नाही नाही, ही माझी कुऱ्हाड नाही," लाकूडतोड्या म्हणाला. यक्षाने पुन्हा तळ्यात बुडी मारली आणि एक चांदीची कुऱ्हाड घेऊन तो बाहेर आला. "ही घे तुझी कुऱ्हाड," तो म्हणाला. "नाही नाही, ही माझी कुऱ्हाड नाही," लाकूडतोड्या म्हणाला. यक्षाने पुन्हा तळ्यात बुडी मारली आणि लाकूडतोड्याची कुऱ्हाड घेऊन तो बाहेर आला. "ही घे तुझी कुऱ्हाड," तो म्हणाला. "धन्यवाद, हीच माझी कुऱ्हाड," लाकूडतोड्या म्हणाला. यक्ष म्हणाला, "तुझी सचोटी पाहून मी संतुष्ट झालो आहे. तुला बक्षीस म्हणून या तिन्ही कुऱ्हाडी घे." लाकूडतोड्याने तिन्ही कुऱ्हाडींचा स्वीकार केला आणि तो घरी जाण्यास निघाला.

इथे माकड रडू लागले. यक्षाने माकडाला विचारले, "आता तू का बरे रडतो आहेस?" माकड म्हणाले, "माझी फांदी तळ्यात पडली." यक्ष म्हणाला, "रडू नकोस. मी तुझी फांदी आणून देतो." त्याने तळ्यात बुडी मारली आणि एक सोन्याची फांदी घेऊन तो बाहेर आला. "ही घे तुझी फांदी," तो म्हणाला. "नाही नाही, ही माझी फांदी नाही," माकड म्हणाले. यक्षाने पुन्हा तळ्यात बुडी मारली आणि एक चांदीची फांदी घेऊन तो बाहेर आला. "ही घे तुझी फांदी," तो म्हणाला. "नाही नाही, ही माझी फांदी नाही," माकड म्हणाले. यक्षाने पुन्हा तळ्यात बुडी मारली आणि माकडाची फांदी घेऊन तो बाहेर आला. "ही घे तुझी फांदी," तो म्हणाला. "धन्यवाद, हीच माझी फांदी," माकड म्हणाले. यक्ष म्हणाला, "तुझी सचोटी पाहून मी संतुष्ट झालो आहे. तुला बक्षीस म्हणून या तिन्ही फांद्या घे." माकडाने तिन्ही फांद्यांचा स्वीकार केला. यक्ष अंतर्धान पावला.

माकडाला फांद्यांचे काय करावे काही सुचले नाही. तिन्ही फांद्या तशाच टाकून ते झाडावर उड्या मारत निघून गेले.

आजसुद्धा जर तुम्ही त्या जंगलातील तळ्याजवळ गेलात तर तुम्हाला सोन्याच्या आणि चांदीच्या फांद्या दिसतील. (चांदीची फांदी काळवंडली असेल. माकडाची मूळ फांदी मात्र दिसणार नाही कारण ती कुजून गेली असेल.)

================================================================================================

खूप खूप वर्षांपूर्वी, एका गावात एक लाकूडतोड्या राहत होता. एके दिवशी तो लाकडे तोडण्यासाठी जंगलात तळ्याजवळ गेला.

लाकडे तोडताना त्याचा तोल गेला, आणि त्याच्या खिशातील मोबाईल फोनचा चार्जर तळ्यात पडला. बिचारा लाकूडतोड्या रडू लागला.

लाकूडतोड्याचे रडणे ऐकून तळ्यातील यक्ष बाहेर आला. त्याने लाकूडतोड्याला विचारले, "तू का बरे रडतो आहेस?"

लाकूडतोड्या रडतच म्हणाला, "माझा चार्जर तळ्यात पडला. आता मी काय करू?"

यक्ष म्हणाला, "रडू नकोस. मी तुझा चार्जर आणून देतो."

त्याने तळ्यात बुडी मारली आणि एक आयफोनचा चार्जर घेऊन तो बाहेर आला. "हा घे तुझा चार्जर," तो म्हणाला. "नाही नाही, हा माझा चार्जर नाही," लाकूडतोड्या म्हणाला.

यक्षाने पुन्हा तळ्यात बुडी मारली आणि एक वनप्लसचा चार्जर घेऊन तो बाहेर आला. "हा घे तुझा चार्जर," तो म्हणाला. "नाही नाही, हा माझा चार्जर नाही," लाकूडतोड्या म्हणाला.

यक्षाने पुन्हा तळ्यात बुडी मारली आणि लाकूडतोड्याचा नोकियाचा चार्जर घेऊन तो बाहेर आला. "हा घे तुझा चार्जर," तो म्हणाला. "धन्यवाद, हाच माझा चार्जर," लाकूडतोड्या म्हणाला. यक्ष म्हणाला, "तुझी सचोटी पाहून मी संतुष्ट झालो आहे. तुला बक्षीस म्हणून हे तिन्ही चार्जर घे."

लाकूडतोड्या कुऱ्हाड उगारून म्हणाला, "च्यायला माझ्याकडे फोन नोकियाचा आहे, तर हे बाकीचे दोन चार्जर घेऊन मी काय त्यांचं लोणचं घालू?"

लाकूडतोड्याचा एकूण रागरंग बघून यक्ष वेळीच अंतर्धान पावला.

बिचार्‍या लाकूडतोड्याला नवीन चार्जर विकत घ्यावा लागला.