हलाल पावभाजी, कांदा आले लसुण रहीत चिकन आणि कोशर वरणभात

रंगित धार्मिक बलात्कार? आवडला हा शब्द पण शेवटी बलात्कारच तो, त्याला आवडलं तरी कसं म्हणावं... असो.

मागच्याच शनिवारी नाशिकला जाणं झालं, ज्या दिवशी शहरात होतो त्याच्या दुसर्‍या दिवशी शाही-स्नान पर्वणी होती. शहरात पर्वणी ला लोक येणार म्हणून चोख व्यवस्था होती आदल्या दिवसापासून.
मनातले विचार>

• पोलिसांची कीव नेहमीच येते असं नाही, पण ह्या वेळेला फार फार प्रकर्षाने आली.
• मध्यंतरी उन्हाळ्यात अवकाळी पाउस झाला, तो ही वादळी स्वरूपाचा त्यामुळे द्राक्षाच्या पिकांचं अतोनात नुकसान झालं. नाशिकमधे एका मित्राचा वाईनरी प्लांट आहे, स्वतःचं द्राक्षाचं शेत आहे, त्याला अक्षरशः द्राक्ष दुसरी कडून मागवावी लागली. हे असं चित्र अनेक शेतकर्‍यांकडे होतं. दुसरीकडे पावसाळ्यात द्राक्षाशिवाय इतर पिकं घेणारे शेतकरी पावसाच्या भरवश्यावर, आणि अता नेमका पाऊस नाही. आणि ह्यापुढे आला तरी की पुन्हा तीच गत, पिकांचा नुकसानच. पण पावसा तू पड बाबा
• शाही स्नानाच्या वेळी नदीतल्या पाण्याने रोग-राई पसरू नये, पाणी स्वच्छ असावं म्हणून ते पाणी वाहातं-खळाळतं ठेवावं लागतं, पण ते वाहातं ठेवण्यासाठी किती पाणी वाया जातंय ह्याचा हिशोब नाही. मराठवाडा तर जाऊच द्या पण नाशिकच्या अगदी हाकेच्या अंतरावर असलेले धुळे आणि पुढचा इतर खानदेश जिथे पाण्याची अशक्य टंचाई ऐनीवेज असतेच त्यांच्या समोर पाण्याचा हा 'नंगा' नाच करायचा हे किती अघोरी आणि क्रुर
• शहरात अनेक ठिकाणी वेगवेगळ्या साधू महाराजांचे होर्डींगज लागले होते. आमच्या स्टॉल ला (आखाड्याला) आवर्जून भेट द्या छाप झैरातीच होत्या त्या. फार गमतीशीर प्रकरण वाटलं ते एक. पण काय करणार हो, आज-काल कॉम्पीटीशन कशात नाही सांगा तर, इथेही चालायचंच
• लहान मुलांची व्यवस्था आणि सुरक्षा हे तर आपण अश्या उत्सवात(?) ग्राह्य धरतच नाही, त्यात विशेष काय ते. "कुंभ के मेले मे बिछडे हूये भाई" हे म्हणतोच की आपण अगदी सहज. बडे बडे मेले में ऐसी छोटी छोटी बातें होती रेहती है
• अजून चेंगराचेंगरीत काही मनुष्यहानीची बातमी आली नाही हे एक चांगलंच आणि असं काही न होवो ही प्रार्थना. पण मागच्या वेळी झालं होतं त्यामुळे ह्यावेळी अशी काही बातमी आली कानावर तर धक्का तरी नाही बसणार.

./मनातले विचार>

पण असो....हे असले विचार मनातच केलेलेच बरे. असे अधार्मिक 'तोकडे' विचार खुलेआम केले तर आपल्यावर ही धार्मिक बलात्कार व्हायचा, 'तोकडे' कपडे घातल्यावर होतो तसा.

आवडले. देव घरापुरता मर्यादित असावा. समाजाला त्रासही नको, देखावे नको आणि ते सार्वजनिक उदोउदो नको.

सुखदु:खाचा असमतोल हे वर्तमान ,त्याचे उत्तर कोणालाच माहीत नाही.भूतकाळाचा काहीतरी अगम्य संबंध दाखवून भविष्याची गॅरंटी बय्राच लोकांस देऊ शकतो त्याला प्रेषित ,गुरू वगैरे म्हणायचं.तो सांगेल त्याला धर्म म्हणायचं.माया.

काहींना हे वाचुन फार गुदगुल्या होत असतील. मी किती हतबल आहे असं वाटत असेल. पण त्यांचा हा भ्रमाचा भोपळा येत्या काही दशकांत नक्कीच फुटणार आहे. कारण या सगळ्या चुझ्पाला कंटाळलेला वर्ग वाढतोय.. वेगाने.. आणि लवकरच या धार्मिक बहुसंख्यांना तो मागे टाकणार आहे.

तुमच्या तोंडी साखर पडो.
पण नाही, असं काहीही होणार नाही. उलट गेल्या काही दशकांत हे प्रकार वाढलेलेच दिसताहेत!
हतबलता आणि धार्मिकता यांच माझ्या मते पॉझिटिव्ह कोरिलेशन आहे!!

तुमच्या आशावादाचं कौतुक आणि सदिच्छा.

गोसावडे फारच माजलेत ! शिवाय चाळीस दिवस पुरेल एवढे पाणी त्यांच्या अंगाने शोषून घेतले म्हणजे काय ?

आम्ही शहरी लोक एकवेळ सु-शी केली तरी फ्लश करुन एकावेळी ३ ते ६ लीटर पाण्याचा सदुपयोग करतो, धावत्या पाण्याखाली दाढी करतो तेव्हा २-४ लीटर पाणी सहज वापरतो. शेतकरी दादा तर खुपच हुशार ! उस नको लाऊ, ठिबक सिंचन वापर तर म्हणतो, शेरातली येड्यांनो तुम्हाला काय कळतं ? शेतात पाट सोडून दिला की १-२ तास झोप काढायला मोकळा.
सोसायटीत दुपारी २-६ या वेळेत वॉचमेनला पाणी बंद ठेवायला सांगीतले तर बायका वचावचा बोलतात. काल भरुन ठेवलेले पाणी शिळे झाले म्हणून ओतून देतात.
शहरी माणसाला पाऊस म्हणजे एक आपत्ती वाटते. त्याला पाऊस पडायला हवा असतो पण तो तलाव क्षेत्रात नाहीतर रात्री पडला पाहिजे आणि कामावर जाताना बंद झाला पाहिजे.

आणि हो, मला पाण्याचे महत्त्व फक्त पावसाने ओढ दिली की तेवढयापुरते कळते. पण मग मी मुंबईत राहतो याची आठवण येऊन मी निर्धास्त होतो. कारण मला माहित आहे, जर मला पाणी कमी पडले तर माझे सरकार, वाट्टेल त्या धरणातून पाणी ओढून आणेल, वेळच पडली तर आम्ही शेतकर्‍याचे तोंडचे पाणी पळवू पण मला पाणी मिळेलच.

काय करु मला कायमच दुसर्‍याच कुसळ दिसतं पण माझं स्वतःचं कुसळ दिसत नाही ? मी काय करु ??