मनातले छोटे मोठे प्रश्न - भाग २५

मुद्दा क्र ६ बद्दल प्रचंड गोंधळ आहे. परदेशी जाण्यासाठी well established अशा काही संस्था आहेत का ?
नेमकी भरवशाची कोणती हे कसे ओळखावे?
.
.
क्र ७ स्वीडन्-भारत ...काहिच कळ्ळं नै
.
.
क्र. ८ ही समजला नै.

सेक्टोरल अनुभवाऐवजी ( जसे फर्टीलायजर, टायर) फंक्शनल अनुभव (जसे फायनान्स, मार्केटिंग) असेल तर ज्यूनिअर लेवलला स्कोप संभवत नाही.

याबद्दल किंचितशी असहमती.

फारच कॉमन असलेले कौशल्य असेल तर स्कोप संभवत नाही.

हे एकदम बरोबर आहे. कॉमन नसलेलं कौशल्य असेल तर तुम्ही सेक्टोरल की फंक्शनल, जूनियर की सीनियर याने फरक पडत नाही.

एखादं कौशल्य किती कॉमन आहे हे देशपरत्वेही बदलतं. उदा. मलेशियामध्ये नवीन GST कायदा आला आहे. तो कायदा भारताच्या VAT कायद्यावर आधारित आहे म्हणे. त्यामुळे सध्या मलेशियन कंपन्या / कन्सल्टिंग फर्म्स भारतातल्या अप्रत्यक्ष करांशी संबंधित अनुभव असलेल्या लोकांना भरभरून नोकर्‍या वाटताहेत.

तुमच्या क्षेत्रात तुम्हाला अनुभव असेल, आणि तुमच्या क्षेत्राकरिता मागणी असेल (अधिक तुमचे इंग्रजी - किंवा कॅनडाच्या क्वेबेक प्रांताकरिता फ्रेंच - चांगले असेल), तर रीतसर अर्ज करून आणि फी भरून थेट कॅनडाची किंवा ऑस्ट्रेलियाची पर्मनंट रेसिडेन्सी सहज मिळवता येते, हे बहुधा अजूनही बव्हंशी खरे असावे. (१९८०च्या दशकात ऑस्ट्रेलियात अशा प्रकारे स्थलांतर जोरात होते. आता ते तितके सोपे राहिले असावे की नाही, कल्पना नाही. कॅनडासाठी हे बहुधा अद्यापही खरे असावे.) शिवाय, अशा प्रकारे रेसिडेण्ट वीज़ावर तेथे जाऊन पोहोचल्यावर नोकरी मिळेपर्यंत सुरुवातीचा काही काळ तरी थोडीफार सरकारी आर्थिक मदत मिळते, असेही ऐकलेले आहे.

परंतु, याला एक दुसरी बाजू आहे. (डिस्क्लेमर: पुढील परिच्छेदांतील प्रतिपादने ही अंशतः ऐकीव माहिती आणि अंशतः परिचितांचे अनुभव यांवर आधारलेली असून, या बाबतीत मला स्वतःला वैयक्तिक अनुभव नाही.)

डायरेक्ट इमिग्रेशन वीज़ा / पर्मनण्ट रेसिडेन्सी मिळणे ही कोणत्याही प्रकारे तेथे पोहोचल्यावर तुमच्या क्षेत्रातील चांगली नोकरी मिळण्याची शाश्वती नाही. (बेसिकली, यू आर ऑन युअर ओन स्टीम. कॅनडात यायचा आणि राहायचा परवाना तुम्हाला दिलेला आहे, पण तेथे पोहोचल्यावर तुमचे तुम्ही.) शिवाय, हातात नोकरी नसल्यास सुरुवातीच्या काळात जी सरकारी आर्थिक मदत (अधिक काही परिस्थितींत तात्पुरती निवासव्यवस्था) वगैरे मिळते, ती अगदीच तुटपुंजी (अधिक बेअरबोन्स/बकाल) असते. मग पुन्हा नोकरी मिळवताना तुमचा भारतातला अनुभव स्थानिक प्रोफेशनल लायसेन्सशिवाय अनेकदा ग्राह्य धरला न जाणे, स्थानिक-प्रोफेशनल-लायसन्स-नाही-म्हणून-नोकरी-नाही-म्हणून-स्थानिक-अनुभव-नाही-म्हणून-नोकरी-नाही-दुष्टचक्र, शिवाय सरकारी-यादीप्रमाणे-काही-क्षेत्रांत-कॅनडाला-कुशल-कामगारांची-असलेली-प्रचंड-गरज आणि प्रत्यक्ष-परिस्थितीत-त्या-क्षेत्रातली-मागणी यांच्यातील प्रचंड तफावत, या सगळ्या भानगडींना तोंड देत देत तुम्हाला प्रत्यक्षात केव्हा नोकरी मिळेल तेव्हा मिळेल, तोपर्यंत कसेबसे दिवस काढायचे नि पोटापाण्यासाठी काय वाटेल ते करत राहायचे, हेही होऊ शकते. अशा परिस्थितीत मायदेशात चांगली डॉक्टर वगैरे असलेली आणि ठीकठीक उत्पन्न असलेली मंडळी कॅनडात टॅक्सी चालवताहेत, असेही ऐकायला मिळते. (माझ्या परिचयाच्या एका उच्चशिक्षित अनुभवी केमिकल इंजिनियरला कॅनडात पोहोचल्यानंतर बराच काळ बेकार राहिल्यावर काही काळ टेलेमार्केटर बनून लोकांना फोन करून रंगाचे डबे विकण्याचे काम पत्करावे लागले होते. कॅनडाला पोहोचल्यानंतर दीडदोन वर्षांनी कोठे इष्ट क्षेत्रातील ठीकठाक पगाराची नोकरी प्रथम मिळून ही व्यक्ती पुढे स्थिरस्थावर झाली. ही साधारणतः १९९९-२००० सालच्या आसपासची गोष्ट आहे.)

बोले तो, योग्य अनुभव असल्यास या देशांत कायमस्वरूपी प्रवेश मिळवणे सहज शक्य आहे, परंतु एकदा तेथे पोहोचल्यावर चांगली नोकरी मिळेपर्यंत सुरुवातीचा बराच काळ हलाखीचा असू शकतो. (पूर्वीच्या काळी - किंवा कदाचित अजूनसुद्धा - मंडळी मुंबईत नशीब काढायला येत, त्याची आंतरराष्ट्रीय आवृत्ती.)

मात्र, कॅनडाच्या बाबतीत (पुन्हा, ऐकीव माहितीप्रमाणे) आणखी एक बाब अशी आहे, की तेथे पर्मनण्ट रेसिडेन्सी मिळवून राहू लागल्यावर तेथील नागरिकत्वासाठी अर्ज करण्याकरिता पात्र होण्याकरिता लागणारा काळ (यूएसएच्या) तुलनेने कमी आहे (खरे तर यूएसएत नुसते ग्रीनकार्ड मिळवण्याकरिता लागणार्‍या काळापेक्षाही बहुधा बराच कमी असावा), आणि एकदा कॅनडाचे नागरिकत्व मिळाले, की मग कॅनडा आणि यूएसएमधील कराराच्या आधारे यूएसएत नोकरीसाठी परवाना मिळविणे हे (इतर देशांतून थेट यूएसएच्या एच१बीच्या तुलनेत) त्या मानाने बरेच सोपे होते. (पुन्हा, अर्धवट आणि ऐकीव माहिती. गरजूंनी तपशील तपासून पहावेत.)

(उलटपक्षी, यूएसएत थेट एच१बीवर येऊ शकल्यास त्यानंतर कायमस्वरूपी स्थायिक होणे ही दीर्घकालीन, किचकट आणि काहीशी बेभरवशाची प्रक्रिया असू शकते, परंतु थेट नोकरीवर येत असल्यास निदान आल्याआल्या नोकरी शोधण्याचा / पोटापाण्याचा प्रश्न तरी भेडसावत नसतो, हाही एक भाग आहे.)

कॅनडा, ऑस्ट्रेलिया याशिवाय न्यूझीलंड हा अजून एक पर्याय आहे. L&T मधील माझा ज्यूनियर मित्र न्यूझीलंडला गेला आणि नंतर अजून २ मित्रांनाही त्याने तिथे बोलावले. (सध्या तो न्यूझीलंडमधून ऑस्ट्रेलियात स्थाईक झाला आहे.) कॅनडात कॅलगरी भागात ऑईल कंपन्यांना बरेच मनुष्यबळ लागते, असे मित्रांकडून ऐकून आहे, तो पर्याय पण तपासून बघा.

अमेरिकेत EB-5 नावाचा व्हिसा प्रकार आहे, त्यात तुम्ही १ मिलियन डॉलर गुंतवणूक केली तर तुम्हाला आणि तुमच्या कुटुंबियांना इमिग्रेशन करता येते. (१ मिलियन डॉलर गुंतवणूक कठीण प्रकार आहे, पण निव्वळ माहिती म्हणून देत आहे). देवळात पुजारी किंवा आचारी म्हणून सहज येता येते असे ऐकून आहे, तसे येणारे पण माहीत आहेत, पण बहुतेक पुजारी साऊथ इंडियन असतात. (मी तरी अजून इतर कोणी पाहिले नाहीत). अमेरिकेतील सध्याची परिस्थिती बघितली तर आय.टी. क्षेत्रात H1B वर येणे आणि ग्रीनकार्ड मिळवून स्थाईक होणे, अशक्य नसले तरी कठीण वाटते. Ph.D. असेल तर EB-1 मध्ये ग्रीनकार्ड लवकर मिळते, असे ऐकून आहे.

गंमत म्हणजे एकदा इथल्या हॉस्पिटलमधून मला मराठी ते इंग्लिश असे भाषांतर करायला पण बोलावले होते. माझ्याऐवजी मी बायकोला पाठवले होते. असे भाषांतराचे काम नेहमीच तुम्हाला मिळाले तर बघा. :)

त्या शहरातल्या इतर कुठल्याही खाजगी हॉस्पिटलपेक्षा कोणत्या तरी सरकारी इस्पितळातलं ऑप्थॅल्मो सुसज्ज आणि आधुनिक आहे असं परवाच आडकित्ता म्हणाले.
प्रतिसादाचा दुवा नाही.
शिवाय मला वाटतं बाळ ठाकरे वगैरेंची एक दोन ऑपरेशनं सरकारी इस्पितळातच झाली होती.

माझ्यापुरते :-
इतरत्रही ससून, बीजे वगैरे वाईट नाहित असे ऐकले.
ते दूर आहेत, म्हणून जाणे होत नाही इतकेच.

तसं बघायचं झालं तर त्या ईजिनेअर्सकडून काय काम होण अपेक्षित आहे ते बघावं. बर्‍याचदा कामचलाऊ कोडिंग करायला तुम्ही संगणक शिक्षणाची गरज नाही. लॉजिक/ अ‍ॅनॅलिटिकल थिंकिंगची जास्तं गरज असते. खाली म्हटल्याप्रमाणे एंजिनीअर्सचं लॉजिक, गणित त्यातल्यात्यात बरं असतं. संगणक अभियांत्रिकीच्या अभ्यासक्रमात प्रोग्रामिंग फार कमी प्रमाणात शिकीवतात. जी थिअरी, अल्गोरिदम्स, डिसाईन शिकवली जाते ती बाकीचे इंजिनीअर्स थोड्या काळात आत्मसात करू शकतात. हार्डवेअर वगैरेचं काम फार लागत नाही बहुतांश कामांमध्ये. जिथे लागतं तिथे असे मिळतील ते ईजिनिअर्स नाही घेत.
सो मुद्दे असे,
१. बर्‍याच भारतीय आयटी कंपन्यांमध्ये काम अजिबात हायफंडू नसतं. थोडफार डोकं असलेला माणूस थोड्याच काळात ती कौशल्य आत्मसात करू शकतो.
२. संगणक अभियांत्रिकीमध्ये जे शिकवतात त्यातला फार थोडा भाग अ‍ॅक्चुअल कामात वापर्ला जातो.
३. इंजिनिअर असणे हे मार्केटेबल असाव. क्लायंट्सवर इंप्रेशन टाकायला. अमुक इतके ईजिनिअर्स बाळगतो आम्ही वगैरे.

टेक महिंद्रा येथे हे पाहिले २००७ च्या आसपास.(बी एस्सी वाल्यांना बिट्स पिलानी करायला लावणे.)
इन्फोसिस व कॉग्निझंट मध्येही असावे; असा अंदाज(खात्री नाही.)

आवडत्या अ‍ॅक्टिव्हिटीकरता वेळात वेळ काढला जातो ;)

छान आहे तो लेख. विनोदी आहे :)

विदा काय भरपूर दिला असता हो! पण इथे वेळ मिळत नाही ना! :P

चाचा चौधरी सुपरहीरो नाहीत. तेनालीरामही नाही, चाणक्यही नाही अन बिरबलही नाही. ते फक्त हीरो.

साबू हा सुपरहीरो म्हणता यावा. शक्तिमान हा सुपरहीरो. (इथल्या बालकांकरता, क्रिशही शुप्पडहीडो बलं का!)

चाचा चौधरींना (कंप्युटर से तेज दिमाग वगळता) सुपरपॉवर नसल्यामुळे सुपरहीरो म्हणावं का अशी शंका आहे. त्यांचा सहकारी साबूभौ जुपीटरकर ज्वालामुखी फटनेवाला, हनुमानचड्डी फेम यांचं शरीर मात्र पुरेसं पिळदार आहे.

आणि अमुक/थत्ते ह्यांना वाटलं की तुम्हाला खरचं मोर्‍या म्हणजे काय ते माहित नाही ;) (अर्थात तुमचा हेतु साध्य झाला वगैरे)

जुनं चित्र का फिरत असेल त्याचा अंदाज सूज्ञांना येईलच.

हे चित्र कुठे फिरतेय?
मला तर केवळ तुम्हीच दिसलात हे चित्र फिरवताना! ;)

मोर्‍या म्हणजे मोरारजी असे मलाहि प्रारंभी वाटले होते पण चित्र पाहून असेहि जाणवले की अत्र्यांच्या मागे ढग दाखविले आहेत आणि ते वरून खालच्या दिशेने बोलत आहेत. ह्याचा अर्थ अत्रे स्वर्गामधून बोलत आहेत असा वाटतो. हे जर खरे असेल तर मोर्‍या म्हणजे मोरारजी ह्याच्याशी तो जुळत नाही कारण मोरारजीवर अत्रे टीका करीत तेव्हा दोघेहि हयात होते.

सदानंद मोरे किंवा अन्य कोणी 'मोर्‍या'ने असे काही लिहिले आहे काय की ज्यामधून ही प्रतिक्रिया उत्पन्न होऊ शकते? अन्यथा वाइरकरांनाच विचारावे.

चिंजंनी आमचाच मोरू केला म्हणायचा ... :ड

ऑ? रांका, राजमल लखीचंद मराठी?

कॉब्लर म्हणजे जोडे रिपेअर करणारा, तर शुमेकर नवे जोडे बनवणारा - आपल्याकडे चांभार हे दोन्ही करतो

'चांभार' आणि 'मोची' यांच्यात फरक काय?