राजकीय

सध्या फ्रान्समध्ये चाललेल्या गडबडीच्या निमित्ताने काहीबाही वाचनात आले. वाचता वाचता सगळ्याच प्रकाराची जरा गंमत वाटू लागली. त्याबद्दल एक टिपण.

दानिश सिद्दिकी हा पुलित्झर मिळालेला पहिला भारतीय फोटोग्राफर होता. तो जे काम करत होता ते अतिशय आव्हानात्मक होतं. छायाचित्रकार इंद्रजित खांबे यांची आदरांजली.

तुम्ही सगळे इथले नागरिक आहात, तरीही इथल्या राजकारणात सक्रिय भाग घेणे, आपल्याला हव्या असलेल्या उमेदवाराला मदत करणे, त्याच्यासाठी निधी उभा करणे अशा गोष्टी तुम्ही का करत नाही? आपणच जर उदासीन राहिलो तर गोष्टी कशा बदलतील, आणि सुधारणा कशी होईल? अमेरिकेच्या अरिझोना राज्यात राहणाऱ्या शिल्पा केळकर यांना त्यांच्या मुलीच्या प्रश्नांनी निरुत्तर केलं तेव्हा...?

भारत-चीनमधल्या ताज्या संघर्षामुळे चिनी वस्तूंवर बंदी आणण्याची किंवा इतर भावनिक आवाहनं केली जात आहेत. त्या निमित्ताने ही पहिल्या / दुसऱ्या महायुद्धांतली काही भावनिक आवाहनं.

“Torture the data, and it will confess to anything.” – Ronald Coase (British Economist and author)
आंतरजालीय माहितीचा विस्फोट झाल्यानंतर आलेली पहिली साथ म्हणून आपण या कोरोनाच्या साथीकडे बघू शकतो. त्यामुळे कोरोना आणि माहिती अशा दोन साथींना आपल्याला एकत्रित तोंड द्यावे लागते आहे. अशा प्रसंगी अधिकृत व विश्वासार्ह माहिती देणाऱ्या स्रोतांचे वस्त्रहरण कसे झाले ते सांगताहेत डॉ. अनिल जोशी.

(भाग १)

सरकारने कलम ३७० रद्द केल्याच्या पार्श्वभूमीवर ही बातमी समजली का - भाग १९५ या धाग्यावर जे प्रतिसाद आले होते ते संदर्भासाठी एका धाग्यात संकलित केले आहेत. यापुढील प्रतिसाद इथेच द्यावेत.

डाव्या लोकांबद्दल जर काही सर्वात गोड असेल तर तो आहे त्यांचा समानतेचा आग्रह. म्हणजे सगळं काही सपाटच असावं असं नव्हे. एखादा मनुष्य किती का अक्षम वा गैरजिम्मेदार वा भाग्यहिन असेना, त्याला एक "किमान मानुष्यिक जीवन" मिळावं हा आग्रह गोड आहेच खरा. त्या सीमेपुढे मात्र व्यक्तिगत घटकांचा परिणाम होऊन विषम समाज असलेला चालावे.

https://www.yahoo.com/news/putin-signs-law-easing-punishment-domestic-a…