फोडणीचे खमंग डोसे

अहाहा उत्तम.

हे तर धिरडे..

छान. आमच्याकडे हा पदार्थ 'रव्याची भाकरी' म्हणून झटपट नाश्त्यासाठी केला जातो.

अहाहा! जागूताईंना इथे बघून फार बरं वाटलं. (पूर्वी इथे काही लिहिलं होतं का हो? असेल, तर माझ्या नजरेतून सुटलं बघा..)

हेच डोसे आमच्याकडे फोडणीऐवजी फोडणीची मिरची / रसाची मिरची / मिरचीचं लोणचं घालून करतात. तेही भारीच लागतात. आमच्याकडे त्याला रव्याचे घावन असं संबोधतात. पण नावात काय आहे!

बाकी काही न घालता नुसतं जिरं घातलं, तरीही त्या धिरड्यांना वेगळीच चव येते. चटणीपुडी आणि दह्यासोबत ती धिरडी भारीच लागतात. तशाच तांदुळाचं पीठ, ठेचलेली(ला) लसूण, किंचित हळद-तिखट-मीठ आणि मेथीपूड असं एकत्र सरसरीत भिजवून केलेल्या आंबोळ्या. त्यांच्यासोबत दूध-गूळ आणि शेजारी लसणीचं केशरी तिखट हवं. नुसती कणीक, गूळ, थोडा रवा आणि पाणी असं भिजवून केलेली गोडसर धिरडीही मस्त लागतात.

काय चवी आठवल्या! धन्स!

राम करे ऐसा हो जाए
तोरे डोसे मोहे मिल जाए
तू जागू sss
मैं डोसे खा जाऊं
तू करती जाए

माफ करा, आपला परिचय नाही, तरी तुमच्या नांवावरुन हे गाणं आठवलं, म्हणून हे विडंबन!

ह. घेणे.

डोश्याच्या फोडणीची ही कल्पना चांगलीच वाटते आहे. (आणि पुष्कळ दिवसांनी जागूताईंना पाहूनही.)

वा सोपे अन मस्त आहेत की. दिसतायत पण खासच.

तेच-तेच खाऊन कंटाळा यायला लागला होता. जागूताई जिंदाबाद.

मस्त!
कदाचीत अवांतर: पाककृतीमधे सगळ्याच साहित्याचे प्रमाण दिले तर आमच्यासारख्यांना सोपे जाते. अगदी पाणी, मीठ, तेल वगैरेंचेपण.

धिरडा माझा आवडता पदार्थ याला 'डोसा' हे दाक्षिणात्य नाव देणे अनुचित (उद्याची ब्रेकिंग न्यूज - धिरड्याला दक्षिण भारतीय नावदिल्या मुळे मराठी अस्मिता आहत झाली आहे. मुंबेकरांकडून तीव्र निषेध नोंदविण्याची शक्यता आहे, कदाचित कुणी मोर्चा ही घेऊन येईल- काही उद्घोषणा - जय शिवाजी, जय मराठमोळा धीरडा, जय महाराष्ट्र)

नावात काय आहे? वेल, म्हटलं तर नाही म्हटलं तर आहे.

एक जुना किस्सा आठवला.

माझा एक वैदर्भिय रूममेट होता. एकदा कोणत्याशा कारणाने मी साबुदाण्याची खिचडी बनवली. चांगली झाली असावी कारण खाल्यावर तो म्हणाला, "साबुदाण्याची उसळ" छान झाली होती!

त्यानंतर उसळ आणि खिचडी यावर आमच्यात एक परिसंवाद झाला. त्यात मला समजले ते असे की, विदर्भात, एखादा पदार्थ 'खिचडी' असण्यासाठी त्यात तांदूळ आणि (कुठलीतरी) डाळ असणे आवश्यक आहे. अन्यथा ती 'उसळ' असते.

त्याला माझ्याकडून जे बोधामृत पाजले गेले ते असे - निदान ठाण्या-मुंबईत तरी, एखादा पदार्थ 'उसळ' असण्यासाठी त्यात (मोड आलेले) कडधान्य असणे गरजेचे असते. अन्यथा ती 'उसळ' नसते.

माझा रूममेट अखिल वैदर्भियांची आणि मी अखिल महामुंबईकरांचे प्रतिनिधित्व करतो, असा आम्हा दोघांचाही दावा नाही! तरीही सदर (उसळ आणि खिचडी)
शब्द हे दोन्ही विभागात वर म्हटलेल्या अर्थाने सहसा वापरले जातात, हे मान्य व्हावे.

वाहव्वा! सोमवारी झक्क न्याहारी! (तुम्ही धागा टाकला असेल हो शुक्रवारी आम्ही आता उघडला )
जागू तैं ना इथे पाहुनही छान वाटले.

ऐसी अक्षरेवर स्वागत.

आंबट दही पुरेसं नव्हतं म्हणून थोडं सावर क्रिम घातलं होतं. ही झटपट पाककृती सांगितल्याबद्द्ल आभार!

संजीव कपूर यांच्या एका शो मधे वेगळ्या प्रकारची घावनं पाहिली होती. त्यात थोडा फेर-फार करून अशा प्रकारची घावनं करून पाहिली.

गव्हाचे पिठ साधारण २ वाट्या
बेकिंग पावडर १ छोटा चमचा
ऑलिव ऑईल १ चमचा
मीठ
चिरलेला पालक (मूळ कॄतीत ब्लांच करून लगदा केला होता)
चिरलेला कांदा (मूळ कृतीत कांद्याची पात + मिरच्यांचे तुकडे होते.)
पिठ भिजवण्यापुरते ताक + पाणी (मूळ कृतीत दूध होते.)

पिठ भिजवून १५ मिनिटे झाल्यावर त्याची घावनं घातली आणि लेमन चिली बटर बरोबर खाल्ली.
लेमन चिली बटर असे बनवले.

मीठ न घातलेले बटर मऊसर असताना त्यात लिंबाच्या सालीचा किस आणि चिली फ्लेक्स घालून छान घोटले. हे बटर परत थंड करायला फ्रि़जमधे ठेवले. घावनं तयार झाल्यावर त्यावर हे बटर घालून खाल्ले. या बटरमुळे खास मजा आली.

मुलाच्या उद्याच्या डब्याचा प्रश्न सुटलाय.

आजच हे बघुन बायकोने हे डोसे केले होते. अहाहा! जागूतै लैच आभार!

करुन पाहिले..पिठ खुप पातळ ठेवावे लागते..मस्त

मस्त यावरुन आठवलं की अनंत वर्षात कणकेची धिरडी केलेली नाहीत. आज करतेच.