अलीकडे काय पाहिलंत - २०
जुन्या धाग्यात १००हून अधिक प्रतिसाद झाल्यामुळे नवीन धागा. उजव्या बाजूला किंवा मुखपृष्ठावर असणाऱ्या मुखवट्यांच्या प्रतिमेवर टिचकी मारून या प्रकारातले सगळे धागे सापडतील.
***
काल यशवंत नाट्यमंदिरात "अ फेअर डील" हे नाटक पाहिले. आवडले. कॉलेजात जाणार्‍या मुलीच्या हाती चुकून आपल्या (अर्थातच मध्यमवयीन) आईची रोजनिशी लागते. ती वाचल्यावर तिला असे लक्षात येते की आपल्या आईचे तिच्यापेक्षा वयाने बर्याच लहान असलेल्या एका तरुणाशी लफडे (अफेअर - अ फेअर - :) )चालू आहे. त्यानंतर घडणारी ही गोष्ट. ज्यांना नाटक पाहायचे असेल त्यांचा रसभंग होऊ नये म्हणून कथेविषयी ह्याहून अधिक लिहीत नाही.
आनंद इंगळे,मृण्मयी देशपांडे, मंजूषा गोडसे, सौरभ गोगटे, व (पहिले नाव आठवत नाही) देवस्थळी ह्या सर्वच नटांनी चांगले काम केले आहे. इंगळे ह्यांचा अभिनय अप्रतिम. लेखक विवेक बेळे असल्यामुळे नाट्यवस्तूकडून बर्याच अपेक्षा होत्या. त्यांनी चांगलेच लिहिले आहे , पण त्यांच्या ह्याआधीच्या 'माकडाच्या हाती शॅम्पेन' इत्यादी नाटकांची उंची गाठता आलेली नाही. नरेन्द्र भिड्यांचे पार्श्वसंगीत काही वेळा अतिकर्कश झाले आहे. इंगळे (बाप) व मृण्मयी देशपांडे (मुलगी) एका प्रवेशात ग्लेनफिडिच पिताना दाखवले आहेत. (त्याबद्दल कोणताही सांस्कृतिक आक्षेप नाही, तेव्हा कृपया तलवारी म्यान करा. :प ) मुलीच्या ग्लासातील "व्हिस्की" चक्क हिरवी दिसत होती. हा प्रकाशयोजनेतील काही दोष होता, की बाटलीत प्रॉप मॅनेजरने चुकून वाळ्याचे सरबत भरले होते, कोणास ठाऊक. अर्थात, हे छिद्रान्वेषण झाले.
एकूण नाटक आवडले. नाटके पाहायला आवडणार्‍या मंडळींनी अवश्य पाहावे.
७/१०.
आंखो देखी...........
दोन समांतर रेषा एकमेकांना कुठे तरी अनंतात मिळतात असलं चुकीचं गणित तुम्ही शिकवताय , हे पुतण्याच्या शिक्षकाला पटवून देणाऱ्या बाउजीच्या भूमिकेतला संजय मिश्रा हा "आंखो देखी" या सिनेमात विलक्षण कमाल करतो. रजत कपूर दिग्दर्शित ,मार्च २०१४ मध्ये प्रदर्शित हा सिनेमा हसवता हसवता अंतर्मुख करतो.
एका मध्यमवर्गीय, एकत्र कुटुंबातला मोठा भाऊ असलेला बाउजी, एका घटने नंतर फक्त आंखो देखी किंवा अनुभवाला येईल तेच सत्य असे मानायचे ठरवतो. त्यामुळे त्याचे आयुष्य अनोख्या नाट्यमय घटनांच्या मालिकेने बदलून जाते. यात त्याला काही अनुयायी भेटतात.त्यांचे खुसखुशीत संवाद, बाउजीच्या सत्याचा शोध घेण्याच्या कार्याची रंगत वाढवतात. नातेसंबंधांची लोभस गुंफण भावनांचा रोलर कोस्टर प्रवास घडवत रहाते. .
सीमा पहावाने बाउजीच्या बायकोच्या भूमिकेत उत्तम साथ दिली आहे .रजत कपूर आणि इतर कलावंत आपल्या सहजसुंदर अभिनयाने बहार आणतात. जुन्या दिल्लीतल्या गल्ली बोळातले छायाचित्रण झकास आहे. पार्श्वसंगीत प्रसंगाची रंगत खुलवतं आणि त्यातले शब्द बाउजीच्या मनातल्या भावनाचा अनाहत नाद भासतात.
ज्याने त्याने आपल्या सत्याचा शोध स्वतः घ्यावा इतरांचे अनुकरण करू नये इतके साधे,सोपे तात्पर्य नसून त्यात अधिक गहन अर्थ असावा , जो मज पामराला उमगला नाही .
अवश्य बघावाच असा अप्रतिम सिनेमा !
तनु वेड्स मनु रिटर्न्स
तनु वेड्स मनु रिटर्न्स पाहिला. के एल पी डी. अती तेथे माती या म्हणीचा प्रत्यय आणून दिला या पिच्चरने. जी बायको नवर्‍याला मेंटल हास्पिटलात टाकते ती परत कुठल्या तोंडाने त्याच्याकडे येते? वर आणि गावभरचा फुकटा माजही उग्गीच दाखवायचा म्हणून दाखवलाय. शिवाय एका महिन्यात प्रेमच काय, लग्नापर्यंत जाणे हेही उदाहरणार्थ रोचक आहे. अर्थात कंगना भारीच आहे, तिचा रोल तिने मस्तच केलेला आहे. पण पिच्चरची स्टोरी अशी विचित्र के एल पीडी आहे त्याला कै इलाज़ नाही. गंडलाय पिच्चर, त्यातही सेकंड हाफ तर पूर्णच गंडलाय. पहिल्या हाफमध्ये निदान मजेशीर सीन्स तरी आहेत बरेच. तरी ते गुजराती वेशातले सरदार पाहूनही मजा आली.
दोन हिंदी चित्रपट स्नॅक
दोन हिंदी चित्रपट स्नॅक म्हणून बघितले, 'बेवकूफीयां' आणि 'शुद्ध देसी रोमान्स'. पैकी 'बेवकूफीयां'ची गाणी ताजी आहेत (अन्विता दत्तची गाणी शोधली पाहिजेत), आयुष्मान खुरानाचा अभिनय आणि दर्शन छान. बाकी काही काही तुकडे बरे आहेत. पण 'शुद्ध देसी रोमान्स'ने रोमँटिक कॉमेडी प्रकारच्या हिंदी चित्रपटांबद्दल असलेलं मत बदललं.
दुय्यम दर्जाच्या शहरात राहणारे हिरो-हिरॉइन एकमेकांना हिरोच्या लग्नाच्या आदल्या दिवशी भेटतात. त्याचं पोटापाण्याचं काम काय तर लग्नाच्या वरातींमध्ये भाडोत्री वराती म्हणून नाचायला जायचं. हिरोच्या लग्नासाठी हिरॉईन भाडोत्री वराती म्हणून आली आहे. इथे चित्रपट सुरू होतो. संपूर्ण चित्रपटाचा पाया म्हणजे विवाहसंस्था, लग्न करावंच का, अशासारखे प्रश्न विचारण्यात आहे. स्टिरीओटिपिकल जेंडर रोल्स (मराठी?) नाकारणाऱ्या, वरवर फार विरुद्ध स्वभावाच्या दिसणाऱ्या तरीही आयुष्य कसं जगावं याबद्दल प्रश्न पडलेल्या, त्याची उत्तरं आपापल्या पद्धतीने शोधणाऱ्या, स्वतंत्र बुद्धीच्या दोन व्यक्ती चित्रपटाच्या केंद्रस्थानी आहेत. कोणी तिसरा दुष्ट माणूस येऊन यांच्या आयुष्याचा विस्कोट करत नाही; तर दोघंही आपापले प्रश्न विचारून, आपापली उत्तरं शोधत, आपलं आयुष्य घडवू बघत आहेत.
दोन चित्रपट एकाच आठवड्यात बघितल्यामुळे दोन चित्रपटांमधला फरक अगदी सहज दिसला. 'बेवकूफीयां'मध्ये उच्च मध्यमवर्गीय, चिकनीचुपडी "तरुणाई" एका बाजूला "काय वाट्टेल ते झालं तरी मोठ्यांना दुखावू नये" (भले ते कितीही यडपटपणा का करत असेनात) आणि दुसऱ्या बाजूला 'शुद्ध देसी रोमान्स'मध्ये दुय्यम फळीच्या शहरांतले दोघांपैकी एक आपल्या वडलांपासून लांब राहत्ये, दुसऱ्याला आईवडील नाहीत आणि दोघांनाही जो साधारण पितृस्थानी आहे त्याला जरूरीपेक्षा जास्त भाव द्यायला तयार नाहीत. महिन्याला ६२ आणि ७५ हजार रुपये प्रत्येकी मिळवणाऱ्या चित्रपटीय "तरुणाई"ला "आपलं लग्न झालं पाहिजे" यापलिकडे आयुष्याबद्दल, अस्तित्वविषयक प्रश्न पडत नाहीत; पण जयपूरसारख्या शहरात राहणाऱ्या, फार पैसेवाले नसणाऱ्या तरुणांना आयुष्याबद्दल गांभीर्याने विचार करावासा वाटतो. दोन्ही चित्रपटांत (डोक्यावर पडलेला) बाप आणि (वयानुसार शहाणपण शिकलेला) बापासारखा असणारा असं काम करणारा ऋषी कपूर आहे हा योगायोग.
परिणीती चोप्राचा 'हंसी तो फंसी' हा पण चांगला रोमँटिक कॉमेडी, स्नॅक चित्रपट आहे.
'शुद्ध देसी रोमान्स'चा दिग्दर्शक मनीष शर्माचा हा दुसरा चित्रपट. पहिला 'बँड, बाजा, बारात'सुद्धा चांगला चित्रपट आहे. शरीरसंबंध म्हणजे काहीतरी पवित्र गोष्ट आहे, त्यात बाईचं शील म्हणजे काचेचं भांडं, बायका कशा गुळमुळीत असतात या सगळ्या (रद्दी) कल्पनांना मनीष शर्मा चुपचाप मोडीत काढतो. "एकत्र झोपलो म्हणजे काय पाप नाही केलं", "एकत्र राहतोय हे ठीक आहे, पण लग्नाबद्दल बोलू नकोस" असं म्हणणाऱ्या नायिका, व्यावसायिक चित्रपटांमध्ये दाखवणाऱ्या मनीष शर्माच्या चित्रपटांकडे लक्ष ठेवलं पाहिजे.
परिणीती चोप्राचा 'हंसी तो
परिणीती चोप्राचा 'हंसी तो फंसी' हा पण चांगला रोमँटिक कॉमेडी, स्नॅक चित्रपट आहे.
कृपया!
पहिला तासभर खरोखरच छान, उत्कंठावर्धक वगैरे आहे. नंतर परिणितीच्या आजाराचं रहस्य, त्यांचं प्रेमात पडणं वगैरे भाग अशुभाची चाहूल देतो. मग लगेच पुढे "पाच करोडच पाहिजेत ना तुला, बेटी, जा घेऊन जा..." आणि बाऊजींचा पासवर्ड वगैरे गोष्टी निव्वळ पाणचट आहेत.
यापेक्षा "लव शव ते चिकन खुराना" किंवा "मटरू की बिजली का मंडोला" हे (पाहिले नसतील तर) पहा असं सुचवतो.
मान्य. पण थोडी विचित्र असणारी
मान्य.
पण थोडी विचित्र असणारी परिणीती चित्रपटाची नायिका असणं, एवढ्यासाठी मी पूर्ण चित्रपट, दुसरा अर्धा भागही वाया घालवला असं म्हणू शकत नाही. लोकांना घाबरणारी पण बुद्धिमान नायिका, ती पण हिंदी चित्रपटात! चित्रपडाचे लेखक ती दाखवल्ये तेवढे बुद्धिमान हवे होते हे मान्यच.
----- भारत सरकारचे मुख्य
-----
भारत सरकारचे मुख्य आर्थिक सल्लागार अरविंद सुब्रमण्यम यांनी ३ वर्षांपूर्वी चीन च्या अर्थव्यवस्थेच्या विश्वातील स्थानाबद्दल एक पुस्तक लिहिलेले होते. त्यात त्यांनी चीन चा प्रभाव नुसता वाढत जाईल असे नाही तर चीन एक "दादा" म्हणून उदयास येईल असा युक्तिवाद केलेला होता. पण योगी बेरांनी सांगितल्याप्रमाणे It's tough to make predictions, especially about the future - हे लक्षात ठेवून हा व्हिडिओ पाहिलात तर मजा येईल.
यथा काष्ठं च काष्ठं च
हा ललित वाचनाचा कार्यक्रम पाहिला/ऐकला.
याच नावाच्या महेश एलकुंचवारांच्या लेखाचे वाचन मोहित टाकळकर यांनी केले.
कानाला खडा : महेश एलकुंचवारांच्या ललित लेखनाच्या वाटेला न जाणे.
या टायटलचा खरा अर्थ आमच्या मित्रवर्याने असा सांगितला की, लेखक इतरांच्या सरणातली लाकडं काढून आपले सरण रचत आहे ;)
नॉस्टॅलजियाचा कळस आहे हा ललित लेख. एलकुंचवारांचा पॅटर्नच झाल्यासारखे वाटत आहे. परदेशी लेखक, शास्त्रीय संगीत-भारतीय आणि परदेशी यांची तुलना (आख्या लेखात चारपाच बंदिंशींवर काही नाही), गतायुष्यातली माणसं, आणि त्या नॉस्टॅल्जियाच्या आधारे लांबवलेली निरुत्तर तत्त्वमीमांसा असा काहीसा पॅटर्न आहे.
यामध्ये जी मढी उकरुन काढली आहेत, त्यात मनस्वी, मायाळू, तटस्थ, रोमँटिक आणि पंचरस पूर्ण होण्यासाठी बाद अशी आहेत.
फँटसीचा आधार घेत एका नटाला आणि एका परदेशी कवयित्रीला बीचवर गप्पा ठोकायला आणून जीवनार्थाचे यथेच्छ पापुद्रे काढले आहेत.
मोहित टाकळकरांनी अभिवाचन चांगलं केलं. नाटककार म्हणून त्यांना एलकुंचवारांशी निवडीच्या दृष्टीने जवळीक असणं साहजिक आहे.पण एकच गोष्ट खटकली ती की त्यांनी त्यातल्या बंदीशी गायल्या नाहीत. जरा बरं वाटलं असतं.
अज्याबात आवडला नाही. पहिल्या
अज्याबात आवडला नाही.
पहिल्या अर्ध्या भागात जरा तरी मजा आली, इरफानही होता, उगाच बरं वाटलं!
पण नंतर निव्वळ मनमोहन देसाईपट आहे. म्हणजे हिरो अक्षरशः काहीही करतो, आणि आसपासच्या गदारोळातून सहीसलामत बाहेर येतो.
आजूबाजूला टेरोडक्टाईल माणसांच्या जीवावर उठत असताना हिरविणीचं चुंबन वगैरे घेतो, मग डायलॉग पण मारतो.
नॉन्सेन्स!
आणि सगऴ्यात अपमानास्पद गोष्ट म्हणजे, डायनोसॉरचा राजा टिरॅनोसॉरस रेक्स ह्याला हिरविण एखाद्या पाळीव कुत्र्याप्रमाणे बोलावते. तो येतो, हिरविणीचं ऐकतो आणि मग काम फत्ते झाल्यावर निमूट परत जातो. अरे काय आहे हे? टी-रेक्स आहे का घरगडी? काही आदर ठेवाल की नाही?
तीच गोष्ट रॅप्टर्सची. रॅप्टर्स म्हटल्यावर लोक चड्डीत मुतले पाहिजेत असलं त्यांचं रेप्युटेशन. पण हिरोबद्दलच्या कळवळ्याने रॅप्टर्सचं हृदयपरिवर्तन होतं आणि ते हिरो/इतरांना मदत करतात.
तेव्हा समस्त डायनोसॉर परीवारातर्फे कचकावून निषेध.
सहमत. अनेक वर्षांनी थेटरात
सहमत.
अनेक वर्षांनी थेटरात सिनेमा पाह्यला मिळाला, तो हा. मुलाबरोबर बंगाली डब वर्जन पाहिला. बंगालीत सगळं अधिकच बनवी आणि गमतीशीर वाटलं. धमाल आली. पहिला सव्वा तास त्याच्याकडून सगळ्या डायनोसॉरांच्या प्रजातीबद्दल ऐकण्यात गेला. मग अचानक टेरोडॅक्टिल झेप घ्यायला लागले तेव्हा तो घाबरला, आणि रॅप्टरांचे मतपरिवर्तन होण्याआधीच आम्ही घाईघाईने बाहेर पडलो. पण तोवर हिरोइनची भयानक चिडचिड होत होती त्यामुळे फारसं वाइट वाटलं नाही.
"The englishman who went up
"The englishman who went up the hill & came down a mountain" परत तीसर्‍यांदा पाहीला. एकदम सटल कॉमेडी, ब्रिटिश ह्युमर. झकास सिनेमा आहे.
____
ह्युग्रँट आवडत नसला (टू मच ब्रिट + नाजूक) तरी त्याचे सिनेमे रोमँटीक असतात असे लक्षात आले आहे. आज सकाळी "Four Weddings and a Funeral" पाहीला. शेवट बघायचा राहीलाय फक्त.सिनेमा आवडला.
आता एकामागून एक - Notting Hill, Bridget Jones's Diary, Sense and Sensibility, Nine Months वगैरे पहाणार आहे.
आह्हा मस्त मस्त. नक्की बघते
आह्हा मस्त मस्त. नक्की बघते :)
_____
काल 13 Going On 30 नावाचा चिक-फ्लिक सेनेमा पाहीला. आवडला खूपच आवडला. लहानपणीची मूल्ये, मोठे होता होता कशी लोप पावतात त्यावर हा सिनेमा असून. नायिकेने काम अ‍ॅप्ट केले आहे. मात्र प्रत्येक यशस्वी व्यक्तीने, मूल्यांचा बळी देऊन, दुसर्‍याच्या डोक्यावर पाय ठेऊन प्रगती केलेली असते हा संदेश अतिरंजित वाटला. अतिरंजित असावा अशी अशा वाटली.
____________________
Words and pictures - ५/५ स्टार्स. शब्द अधिक प्रभावी की चित्र(पेंटींग) हे द्वंद्व इतकं छान उलगडून दाखवलय. फार छान सिनेमा आहे.
या यादीत सेन्स आणि
या यादीत सेन्स आणि सेन्सिबिलिटी क्लासिक आहे. माझा अत्यंत आवडता सिनेमा. ह्यू ग्रांटची थोडी सुद्धा चिडचिड होत नाही त्यात. सर्वांचेच अभिनय उत्कृष्ट - एमा टॉम्प्सन, केट विन्स्लेट, अ‍ॅलन रिकमन... आणि मूळ कादंबरीतली कथा अँग ली ने चांगल्या उत्कंठावर्धक वेगाने, विनोदी धार देऊन घडवली आहे.
मला एकेकाळी जेन ऑस्टेन
मला एकेकाळी जेन ऑस्टेन अ‍ॅडॅप्टेशन्स चं भूत चढलं होतं. बीबीसी ची प्राइड & प्रेजुडिस मालिका तर मला पाठ होती. (तोच कीरा नाइटलीचा सिनेमा अजिबात आवडला नाही). मी सुद्धा सगळे से/से च्या मालिका बघितल्या, आणि प्रा/प्रे ची एक जुनी मालिका सुद्धा. ग्विनेथ पाल्ट्रोची एमा नाही आवडली, पण नॉर्थँजर अ‍ॅबीचा सिनेमा बरा होता.
नारळीकरांची मुलाखत
जयंत नारळीकर यांची शेखर गुप्ताने वॉक द टॉक कार्यक्रमात अलिकडे घेतलेली मुलाखत
http://www.ndtv.com/video/player/walk-the-talk/walk-the-talk-with-renow…
दख्खनी भाषेतील हे अप्रतीम
दख्खनी भाषेतील हे अप्रतीम रत्न पाहिले.
Occupe-toi d'Amélie
Occupe-toi d'Amélie (१९४९) उर्फ 'अ‍ॅमेलीवर लक्ष ठेव'
एका फ्रेन्च फार्सवरून दिग्दर्शक क्लॉड ऑतां-लाराने केलेला धमाल फार्सिकल चित्रपट. चंट (आणि टंच! ;) ) अ‍ॅमेली हिला एटियेन नावाच्या एका सेनाधिकार्‍याने 'ठेवलेली' असली तरी गणिकाधर्मास जागून तिची नजर इथे-तिथे भिरभिरायची थांबत नाही. तिच्या सर्व 'व्यवहारां'मध्ये जन्मदाता बापच मध्यस्थ तथा सचिवाची भूमिका पार पाडत असल्यामुळे सारा आनंदीआनंद असतो. एटियेनला आपल्या पलटणीसोबत महिनाभर परगावी जाणे भाग असते. आपल्या अपरोक्ष अ‍ॅमेलीचे पाऊल वाकडे पडू नये ह्यासाठी तो मार्सेल ह्या त्याच्या दोस्ताला अ‍ॅमेलीवर लक्ष ठेवायला सांगतो. मार्सेलसाठी त्याच्या दिवंगत वडिलांनी मागे ठेवलेली प्रचंड संपत्ती लग्न केल्याशिवाय त्याच्या हाती पडणार नसते. ह्यातून मार्ग काढण्यासाठी एटियेन त्याचे अ‍ॅमेलीशी (तिच्या संमतीने) खोटे लग्न लावण्याची योजना आखतो. भरीस भर म्हणून पॅलेस्ट्रीचा राजा अ‍ॅमेलीवर लट्टू होतो व तिला अंगवस्त्र करून घेण्यासाठी हात धुऊन मागे लागतो. ह्या सगळ्या गोंधळातून एटियेनच्या सहाय्याने मार्सेल अ‍ॅमेलीशी लग्न लावल्याचे नाटक करतो खरा, पण नंतर त्याला कळते की मित्राने त्याला फसवून त्याचे खरोखर लग्न लावले आहे...
धाप लागेल अशा गतीने चालणारा हा विनोदी चित्रपट म्हणजे दिग्दर्शकाने तत्कालीन फ्रेंच मध्यमवर्गीय बुर्जुआ वर्गाच्या दांभिक आचारविचारांची उडवलेली खिल्ली आहे. आज सहा दशकांनंतरही हा चित्रपट ताजा, टवटवीत वाटतो. सर्व कलाकारांनी फार्सिकल अंगांचा अभिनय छान केला आहे. त्यातही अ‍ॅमेलीच्या केंद्रवर्ती भूमिकेतील डॅनियेल डॅरीय लाजवाब!
ता. क. फ्रेंच नावांच्या उच्चारांतील व त्यामुळे त्यांच्या देवनागरीकरणातील चू.भू.दे.घे.
यूट्यूबवर इंग्रजी सबटायटल्ससहित पहा:
बाहुबली पाहिला. -टेक्निकली
बाहुबली पाहिला.
-टेक्निकली खूप सुपीरियर आहे. भारतीय पिच्चरच्या तुलनेत तर शंभरपैकी हजार मार्क.
-मटीरिअल कल्चर लॅव्हिश, सुंदर निसर्गदृश्ये. एकदोन ठिकाणी तर चक्क चिनी wuxia जाँर चा भास झाला.
-बॅटल सीन्स भव्यदिव्य + ग्रूसम.
-बॅटल प्लॅनिंग तपशीलवार.
-शत्रू किळसवाणा आणि त्याची भाषा वेगळी दाखवली आहे. असे कळते की ती व्याकरणासकट वगैरे मुद्दाम वेगळी बनवलेली आहे. तेव्हा उगी क्लिंगॉनबिंगॉनचं कौतुक आता तितुके राहिले नाही.
-कथा साधीसुधी.
-हिरॉईन लढाऊ दाखवली असली तरी टिपिकल दाक्षिणात्य पद्धतीचा स्किन(नाभी)शो बर्‍यापैकी आहे. राघवेंद्र राव यांचे स्मरण वगैरे केले असावे बहुधा.
-सगळे पाश्चिमात्य ऐतिहासिक छाप दृश्य असले तरी भारतीय सांस्कृतिक साचा घट्टपणे रूटेड आहे.
अ‍ॅनिमेशन कुठे संपते आणि नॉर्मल दृश्य कुठे सुरू होते हे नीट दाखवता आले नाहीये काही ठिकाणी, पण तेवढं चालायचंच. ये तो शुरुआत है. इथून पुढे टेक्निकली सुपीरियर क्वालिटीचे असेच पौराणिकपट येत राहतील अशी आशा करावयास हरकत नाही.
प्यारमुहब्बतीच्या कर्दमात अडकलेले बॉलीवुड इकडे लक्ष देऊ शकेल का? उतनी औकात है? आय वुड मच लाईक टु सी अ रेस इन मेकिंग सच फिल्म्स. कारण यांना मार्केट तुफान आहे यात शंकाच नाही.
निसर्ग सीन्स खरे व अ‍ॅनिमेटेड
निसर्ग सीन्स खरे व अ‍ॅनिमेटेड दोन्ही आहेत. धबधब्याकडचे सीन्स खरे आहेत (अर्थातच उडीबिडी वगळता), बर्फवालेही खरे आहेत/वाटले. एकुणात खरे जास्त.
काही बाबतीत अ‍ॅनिमेटेड आहेत- विशेषतः उंचावरचे सीन्स इ. पण 'उघड/ठार अ‍ॅनिमेटेड' छाप खूप कमी आहे.
अनुष्काचे काम फार नाही. पिच्चरचे सीक्वेल येणारे पुढे त्यात असेल. तूर्त आयटम स्पेस तमन्नाने व्यापलेली आहे.
लढाईबिढाई, 'माहिष्मती नगरी', इ. मध्ये तुफान अ‍ॅनिमेशन आहे. पण ते कुठेही असहनीय होत नाय- अधिक चोखंदळांना 'इट क्यान गेट बेटर' असे वाटले तरीही.
अपडेटः धबधबा खोटा आहे हे एकदम उंचावरच्या सीन्समध्ये वाटते, पण रिव्ह्यूमधून कळते की तो सर्व प्रकारच खोटा आहे.
चित्रपट आवडला. एकदा तरी
चित्रपट आवडला. एकदा तरी नक्कीच पाहावा असा आहे. (चांगला होउ शकतो वगैरे नेहमीची टीका होउ शकते.)
पण एवढा भव्य दिव्य करण्याचा प्रयत्न करणारा हा पहिलाच चित्रपट पाहण्यात आला. युद्धासाठी जोधा अकबर मध्ये खुपच कमी लोक दाखवले होते. इथे बरेच लोक दाखवले तरी आहेत. काही ठिकाणी अ‍ॅनिमेशन वाटले पण अ‍ॅनिमेशन आणि खरे लोक यामधली सीमारेषा जेवढी छोटी करण्याचा प्रयत्न करता येइल तेवढा केला आहे. तरिही बर्याच ठिकाणी जाणवत राहते. माहिष्मती नगरीच्या अ‍ॅनिमेशन चे सर्व अ‍ॅंगलने शूटिंग आहे. त्यामुळे त्याची भव्यता ठसण्यास फायदा झाला आहे.
बाकी रथाच्या समोर तलवारी फिरत राहताहेत, कपड्याचा शत्रुवर केलेला वापर या गोष्टी इतर कुठल्या इंग्रजी चित्रपटात पाहिल्या नाही. असे करणारा हा पहिलाच चित्रपट समजावा काय?
गाणी आणि नाच या गोष्टी स्टोरी ला खुप पुढे नेतात असे वाटत नाही.
अवांतरः ह्या डायरेक्टरने मगधीरा पण दिग्दर्शित केला आहे का?
बाकी रथाच्या समोर तलवारी फिरत
बाकी रथाच्या समोर तलवारी फिरत राहताहेत, कपड्याचा शत्रुवर केलेला वापर या गोष्टी इतर कुठल्या इंग्रजी चित्रपटात पाहिल्या नाही. असे करणारा हा पहिलाच चित्रपट समजावा काय?
येस इंडीड. रथ-तलवार हे खरे इनोव्हेशन आहे, तो 'कार्पेट बाँब' आपला सौदिंड्यन मसाला आहे. :D
अवांतरः ह्या डायरेक्टरने मगधीरा पण दिग्दर्शित केला आहे का?
येस.
आता हे खरे तर "काय ऐकलंत"
आता हे खरे तर "काय ऐकलंत" मध्ये पाहिजे. परंतु नितांत लोभस (हा शब्द कधी आमच्या कळफलकातून बाहेर पडेलसं वाटलं नव्हतं) चित्रीकरणामुळे या धाग्यात टाकतो आहे.
https://www.youtube.com/watch?v=5KH2WKISoxs
सौजन्यः श्रीo अमुक.
घटाकाश
परवा रविवारी सुदर्शनला "घटाकाश" हे मिलिंद बोकीलांच्या "एकम" या लघुकादंबारीच्या नाट्यरुपांतराचे अभिवाचन पाहिले/ऐकले.
एकम मी मौजच्या दिवाळी अंकात वाचली होती. तेव्हा ती फार काही भावली नव्हती. पण प्रस्तुत कार्यक्रम ज्योती सुभाष यांनी बसवला असल्याने आणि मुख्य किरदार रीमा वाचत असल्याने पाहण्याचा मोह झाला.
एकम विषयी : खरं सांगावं तर लेखक ह्या पात्रावर काहीही आणि कितीही (भारी) खरडलेल्या कादंबऱ्या-कथानकं सध्याला प्रचंड बोर मारत आहेत. कारण मग का लिहावं ते लिहिण्याला काही अर्थ आहे की नाही इथवर उगाच तत्त्वबंबाळ बाता मारता येतात. तरीही काही गोष्टी आवडल्या त्यात प्रामुख्याने ही की बोकील लिहिताना आव आणत नाहीत. दुसरी म्हणजे एका सलग वाचनाचा अनुभव देताना ती भरकटत जात नाही. जरी ती तुकड्या तुकड्यात वाचली तरी कथेला तशी पूरकच योजना आहे.
घटाकाश : घाई वाटते. जो एकटेपणा जाणवायला हवा तो जाणवत नाही. नेपथ्य वगैरे ठीक ठीक होतं, म्हणजे पूरक असं नाही . कामचलाऊ वाटलं . संगीताचे तसेच. मनातला आवाज अंगावर यावा इतका लाउड होता .
वाचानाभिनय : रीमा : मस्त.
पर्ण पेठे : चांगली.
ज्योती सुभाष : यांच्या वाट्याला फारसं काही नव्हतं.
कादंबरी भिकार वाटली होती. सई
कादंबरी भिकार वाटली होती.
सई परांजपेचा 'साझ' आठवतो का कुणाला? तो तुकड्यातुकड्यात बघायला चांगला होता. पण लता आणि आशावर बेतलेला आहे सूर्यप्रकाशाहून स्वच्छ होते. असे का बरे करावे, असे वाटून चिडचिड झाली होती, अजुनी होते. स्वच्छ तसा निर्देश तरी करावा. नाहीतर उगाच प्रसिद्ध व्यक्तिमत्त्वांचा फायदा आणि गैरफायदा घेतल्यासारखे आणि त्यांच्यावर अन्याय केल्यासारखे होते. (नाही, मी अजूनही आख्खा 'आँधी' पाहिलेला नाही.)
तसेच 'एकम' वाचून वाटले होते. कथानक उघडच गौरी देशपांडेची आठवण करून देणारे होते. बरं, ते फार रंजकही नव्हते. 'उगाच तत्त्वबंबाळ बाता' हे अगदी पर्फेक्ट वर्णन आहे. पण रीमा आणि ज्योती सुभाष ही नावे बघून मलाही मोह झाला असता. :(
सहानुभूती आहे.
>> कथानक उघडच गौरी देशपांडेची
>> कथानक उघडच गौरी देशपांडेची आठवण करून देणारे होते
अगदी बरोबर. गौरी देशपांडे व्यतिरिक्त कमल देसाई, सानिया, मेघना पेठे, गेल्याबाजारच्या कविता महाजन ही नावेही बर्‍यापैकी बसावीत. ही प्रभावळ पाहिली असता असा एक स्टेरिओटाईपच झालाय की काय अशी शंका मनाला चाटून गेली. (हे संबधित लेखिकांचे अवमूल्यन नाही.)
हा एक दुवा, खरं तर
https://youtu.be/f7CW7S0zxv4 हा एक दुवा, खरं तर पाहाण्यापेक्षा ऐकण्यासाठी. पण शशी तरूर यांना पाहाणे हे सुद्धा तितकेसे दु;सह्य नसावे.
हे ऐकायचे ते त्यातल्या प्रतिपादनासाठी नव्हे, कारण ते तसे नवे नाही, पण शैली आणि वक्तृत्वासाठी.
आमचे काही जुने कारनामे.
आमचे काही जुने कारनामे. जुन्या आठवणींनी हळवा झालो.
उव्वा उव्वा
त्याच त्याच वळणावर घुटमळणाऱ्या राजकीय चर्चा आणि तेच ते राष्ट्रीय उन्माद आणि गोग्गोड दवणीय जीवनदृष्ट्या ह्यांचा कंटाळा आला की मी असं काही तरी बघतो आणि मग भारत महान आहे ह्यावर माझा पुन्हा एकदा विश्वास बसतो -
My eyes....THEY HURT. What was that.
Posted by Rupan Bal on Tuesday, June 9, 2015
आपटे बाईंची शॉर्ट्फिल्म..
अलिकडेच आपटे बाईंची (रधिका आपटे) 'अहल्या' नावाची एक शॉर्ट्फिल्म बघितली. छान वाटली.
काळी जादु करणारं एक विजोड दाम्पत्य व त्याला बळी पडलेले लोकं असं त्याचं सर्वसाधारण कथानक आहे.
आपटे बाईंची अजुन एक शॉर्ट्फिल्म बघितली होती 'दॅट डे आफ्टर एव्हरी डे' ती ही चांगली वाटली.
--मयुरा.
अहल्या
काळी जादु करणारं एक विजोड दाम्पत्य व त्याला बळी पडलेले लोकं असं त्याचं सर्वसाधारण कथानक आहे.
दांपत्य! आमच्या राधिकेला उगाच नावं ठेवू नका!
मला वाटतं शॉर्टफिल्ममध्ये फक्त म्हातार्‍यालाच ती जादू माहित असते. आपल्या बायकोला 'तृप्त' ठेवण्याचा हा त्याचा एक मार्ग असतो असं काहीसं सुचित केलेलं आहे. असो, असो.
स्पॉयलर अलर्ट .tg
स्पॉयलर अलर्ट
| रामायण | सुजॉय घोष |
|---|---|
| अहल्या गौतमाची पत्नी | अहल्या गौतमाची पत्नी |
| इंद्र अहल्येवर भाळतो | अहल्या इंद्राला चाळवते, पण न भाळण्याची संधी देते |
| इंद्र गौतमाचं रुप घेतो | गौतमच इंद्राला स्वतःचं रूप घेण्यासाठी उसकवतो |
| इंद्र गौतमाच्या रूपात अहल्येला सिड्यूस करतो | इंद्र प्रथम सिड्यूस करत नाही, पण जेव्हा त्याच्या लक्षात येतं की आपण गौतमरूपात आहोत, तेव्हा लगेच चान्स पे डान्स करतो |
| गौतम अहल्येला (तिची काहीच चूक नसताना) शाप देऊन शिळा करतो | अहल्या इंद्राला शिळा करते |
रोग नेशन
मिशन इम्पॉसिबल - रोग नेशन पाहिला. मस्त मनोरंजन. आवडला. पैसा वसूल. 'असाध्य ते साध्य करिता सायास' प्रकारची ठराविक एमआय फ्रँचायजीची स्टोरी. बाकी खलनायक फारच पिचकवणी वाटला. नायिका दिसायला छान पण तिच्या पात्राची नक्की भूमिका काय आहे हे नीट समजलेच नाही. आणि टॉम क्रुज आता स्पष्टपणे म्हातारा दिसायला लागलाय :(. अगदी टचटचीत तरुण ते फ्रीमन/डी-नीरोसारखा पोक्त यांमधल्या ट्रान्झिशनल स्टेजमध्ये हे कलाकार अर्धवट कात टाकलेल्या सापासारखे फारच विचित्र दिसतात.
होय अर्नॉल्ड म्हातारा आहे
होय अर्नॉल्ड म्हातारा आहे आता. शायद "शोहरत" कुच्छ चीझ ही ऐसी है जो चकाचौंध कर देती है.
.
अशोक कुमार कोणाला तरुण कधीतरी भासला का? मला नेहमी तो प्रौढच दिसत आला. म्हणजे आता चाळीशीत तेव्हाच्या काळच्या अन्य नायक-नायिका कोवळे भासू लागलेत .... EXCEPTION - अशोक कुमार :D
![http://www.muphila.org/_Media/decoration-line-106_med.png"](http://www.muphila.org/_Media/decoration-line-106_med.png"){kind=link}
चिंटू ऋषि आणि...
>> मला, उतारवयात तुंदिलतनु लपवण्याकरता, "लांब स्वेटर घालून, पहाडीयोंपर कूदने मचलनेवाले" ऋषीकपूरची आठवण झाली. अक्षरक्षः कंटाळा आला होता त्याला पहाण्याचा.
पण आताचा ऋषि कपूर खूपच इंटरेस्टिंग भूमिकांमध्ये चांगलं काम करतो आहे. उदा. 'मेरा नाम जोकर' किंवा 'बॉबी'मधला चिंटूबाबा पाहून असं स्वप्नातही वाटलं नसतं की हा अग्निपथ'मधला खलनायक म्हणून फिट होईल.
जेआरडी टाटा
गेल्या भारतवारीत आणलेले "जेआरडी - मी पाहिलेले" हे श्री.द.रा.पेंडसे यांचे पुस्तक काल वाचून हातावेगळे केले. तेव्हा जेआरडींचा आवाज कुठे ऐकता येईल का, याची शोधाशोध करताना सहज पुढचा व्हिडीओ सापडला आणि मग तो पूर्ण बघूनच झोपलो. माझ्या मते जेआरडींचा आवाज ऐकण्यासाठी आंतरजालावर हा एकमेव व्हिडीओ उपलब्ध आहे.
कुंग फ्युरी!!
किकस्टार्टर क्राऊडफंडिंगने बनलेली ही शॉर्ट्फिल्म!
८०' च्या सर्व कॉपपटांना, कुंगफु पटांना, गॉडझिलापटांना, हॅकरपटांना आणि सायन्स फिक्सना कडकडीत सलाम. अत्यंत उत्तम स्पेशल इफेक्टस, ८०च्या वीएचएस चे टेक्श्चर, जबरा प्रासंगिक विनोद आणि खिल्ली!
साक्षात हिटलरला कुंग फु मास्टर, सुपर विलन बनवले आहे त्यामुळे अधिक सांगत नाही. पडद्यावरचं आख्खं ८०चं दशक ३० मिनिटांत उभं करणार्‍या आणि जाता जाता कलात्मक युरोपिअन चित्रपटांचीही मारणारा असा क्रेझी चित्रपट आजवर पाहिला नाही!
https://www.youtube.com/watch?v=bS5P_LAqiVg