Submitted by प्रभुदेसाई on बुधवार, 17/05/2023 - 12:05
१९६०.
बाबांची बदली तालुक्याच्या गावाहून शहरात झाली होती. माझी चौथी पाचवी तालुक्याला झाली होती. शहरात जायचे म्हणून आई आणि माझा मोठा भाऊ खुश होते. बाबा रेवेन्यू खात्यात असल्यामुळे तालुक्यात त्यांचा वट होता. मी भाउसाहेबाचा पोरगा म्हणून नाही म्हटले तरी माझीही चलती होती.
मोठा भाऊ माझी खूप काळजी घेत असे.
“बबड्या, तुझी मला काळजी वाटते रे.” लांब चेहरा करून दादा म्हणाला.
“का? काय झाले?” मी घाबरलो.
“काय नाय. जाउंदे. काही सांगून उपयोग नाही. मी तरी तुझी किती काळजी घेणार?” दादाने निराशेचा सूर लावला. मी खूप विचारले, जंग जंग पछाडले. दादा काही ताकास तूर लाऊ देईना.
Submitted by प्रभुदेसाई on रविवार, 07/05/2023 - 12:05
आमचे डिझेल इंजिन.
ते दिवस परीक्षेचे होते. परीक्षा खरी तर आई बाबांची होती. थोडी फार मुलांची पण. त्या अभ्यासाच्या रात्री होत्या. आणि अगदी नेमक्या त्याच वेळेला आमच्या कॉलनीत विजेचा लपंडाव सुरु झाला. म्हणजे वीज केव्हाही गायब व्हायची आणि केव्हाही परत यायची, कधी पाच मिनीटांनी. कधी एक तासाने, नंतर नंतर फुल दिवसभर! दिवसा गेले तरी काही प्रॉब्लेम नव्हता कारण मी ऑफिस मध्ये –काय म्हणतात त्याला हा “टकाटक”- एसी मध्ये बसलेला असे.
पण नंतर वीज जेव्हा प्राईम टाईम ला जायला लागली तेव्हा मी खडबडून जागा झालो.
Submitted by प्रभुदेसाई on बुधवार, 19/04/2023 - 09:58
मला ते दिवस अजून आठवतात. मी नुकताच बीईची परिक्षा पास झालो होतो. कॉलेजमधेच माझी नोकरी पक्की झाली होती. निकाल लागल्यावर मी तडक पुण्याचा रस्ता पकडला. ऑफिसमधले दोन संटे पकडून आम्ही तिघांनी पुण्याच्या सुप्रसिद्ध “पुणेकर कॉलनी”त एक जागा भाड्याने घेतली.
पुणेकर कॉलनी”त दोन प्रकारचे लोक रहातात, एक तर म्हातारे, हळूहळू चालणारे, दर दहा पावलांनंतर एक पाउल विश्रांतीचे, थकलेले, वाट पहाणारे, मुलं अमेरिकेत. दुकानात एकमेकांशी बोलताना न्यूयॉर्क, फिला, बफेलो, केम्ब्रिज, टोरांटो. मुलीचे बाळंतपण, इमिग्रेशन, विसा, फराळाचे, पुरणपोळी किती दिवस टिकेल हो, चितळे ह्यांच्याच गोष्टी.
Submitted by प्रभुदेसाई on रविवार, 16/04/2023 - 20:11
कॉस्मिक सेन्सॉरशिप
भाग -६
Submitted by प्रभुदेसाई on गुरुवार, 13/04/2023 - 11:50
कॉस्मिक सेन्सॉरशिप
भाग -५
“राघव, तुझा घसा कोरडा पडलेला दिसतोय. तू थोडं थंड डायहायड्रोजन मोनाक्साइड पी. बरं वाटेल. मग आपण सावकाश बोलू.” डॉक्टर शास्त्री बोलले.
डायहायड्रोजन मोनाक्साइड?
आता हा कोण जादुगार? मला डायहायड्रोजन मोनाक्साइड प्यायला देणारा? निश्चितच हे आपल्याला हे पेय पाजूून आपले प्रेत बनवून, कॉॉफिनमध्ये टाकून देशाबाहेर घेऊन जातील.
Submitted by प्रभुदेसाई on मंगळवार, 11/04/2023 - 17:56
तो कोण आहे ह्याबद्दल त्याची स्वतःचीच खात्री नव्हती.
तो जेव्हा प्रेक्षागृहातू बाहेर पडला तेव्हा त्याच्या डोक्यात तेच शब्द घुमत होते.
“जागा हो.”
आपण कुठल्या शहरात आलो आहोत? समजायला काही मार्ग नव्हता. विचारावे का कुणाला? ऐकणाऱ्याची काय प्रतिक्रिया होईल? त्याला वेडा तर समजणार नाहीत? त्याने डोक्याला ताण देऊन आठवण्याचा आटोकाट प्रयत्न केला? परिणाम मात्र उलटा झाला. मेंदूत जणू घणाचे घाव पडू लागले.
ठण्ण्, ठण्ण्, ठण्ण्...
मेंदूत आठवणीची गर्दी झाली होती. लहानपणी त्याची बहिण लोकरीचा स्वेटर विणत असे तेव्हा लोकरीचा गुंता सोडवण्याचे काम त्याच्याकडे असे.
Submitted by प्रभुदेसाई on रविवार, 09/04/2023 - 16:17
स्थळ.
जळी, स्थळी, काष्ठी, पाषाणी पण आत्ता इथे.
आकाशगंगेच्या उत्तर दिशेला असलेले केंस वेनाटीकी (Canes Venatici) नक्षत्र समूहात टीओएन ६१८ अतिविशाल कृष्ण विवर.
वेळ?
ज्याने “काळा”ला गती दिली त्याच्याच उपस्थितीत तुम्ही वेळ विचारत आहात!
कृष्ण विवरात कालप्रवाह थबकलेला असतो. पुढे जायचं विसरलेला असेल किंवा वहायची इच्छाशक्ति हरवली असेल.
अनंत कोटी ब्रह्मांडनायका समोर काळ नतमस्तक झाला होता.
Time saw The Mastar and froze!
अशा ह्या एकलतेमध्ये अशरिणी विश्वशक्तींची विचारसभा भरली आहे. अध्यक्षपदी अनंत कोटी ब्रह्मांडनायक स्वतः आहेत.
Submitted by प्रभुदेसाई on शनिवार, 08/04/2023 - 14:31
Submitted by प्रभुदेसाई on शुक्रवार, 07/04/2023 - 09:28
कॉस्मिक सेन्सॉराशिप
भाग -१
ccccccccccccccccccccccccccccccccccccccc
‘भारत लार्ज हॅड्रान कोलायडर” केवळ पुण्याचेच नव्हे तर आशियाचे गर्वस्थान आहे. डॉक्टर राघवेंद्र करमरकर आणि त्यांच्या टीमला आत्मविश्वास आहे/होता की युरोपातल्या CERNच्या एलएचसी प्रेक्षा थोडा मोठा, म्हणजे जवळपास तीस किलोमीटर परीघ असलेला बीएलएचसी, अणु-रेणूंचे आणि विश्वाचे अंतिम रहस्य उलगडेल.
““अणु-रेणूंचे आणि विश्वाचे अंतिम रहस्य उलगडेल.””डॉक्टर शास्त्री विषण्णपणे हसले. ते डॉक्टर करमरकरांच्या समोर बसले होते.
Submitted by प्रभुदेसाई on रविवार, 12/03/2023 - 19:08
पाने