आकांतांचे देणे
(मुलीस).....
क्षितिजे धुळीने मळतील
आयुश्याच्या सांजक्षणी
तु वळुन पहावे परतुन
माझ्या रुपेरी हिरकणी
येतील उन्हाच्या वाटा
जातील परतुनी सगळे
तुझ्या मनाच्या कुशीत
माझी चंदनपणती उजळे
सांग तुजला काय देऊ
आपला पेशा फ़किरी
मिळे तुजला एकला कबीर
व्यथित पावलांच्या परि
येता आयुश्याची सांज
तु मला साद दे
तु माझे आवर्त घे
या जगाशी झुंज दे
प्रतिक्रिया
क्षितिजे
आशय आवडला.लय/ वृत्त नीट लक्षात आले नाही, अर्थात ही माझी चूक असू शकते.
वृत्त विचारात घेऊन मी कविता
वृत्त विचारात घेऊन मी कविता लिहिली नव्हती. अर्थात ही कवितेची लंगडी बाजू ठरू शकते. पुढच्या वेळेस याचा नक्की विचार करेन. धन्यवाद.
“I am alone in the midst of these happy, reasonable voices. All these creatures spend their time explaining, realizing happily that they agree with each other. In Heaven's name, why is it so important to think the same things all together. ”
― Sartre
आवडली
तु माझे आवर्त घे
या जगाशी झुंज दे ही भावले
कविता आवडली. पण आकांत नायक का
कविता आवडली.
पण आकांत नायक का करतो आहे? त्याच्या भुतकाळातील काही स्मृती आकांत करण्याला कारणीभुत आहेत काय? असल्यास त्याचा उल्लेख सुरूवातीला आला पाहिजे होता.
मधुमेहा विरुद्ध लढा
माझी जालवही
कविता आवडली.
कविता आवडली.