डेस्टिनेशन ∞

चमत्कारपूर्ण.

https://www.science.org.au/curious/space-time/beyond-infinity

नील आर्मस्ट्राँग जेव्हा चंद्रावर उतरला, तेव्हा त्याचे स्वागत करायला (नि त्यास आल्याआल्या कॉफी नि इडली ऑफर करायला) तेथे एक मद्राशी^१ अगोदरच पोहोचला होता, अशी एक (तत्कालीन) आख्यायिका^२ आहे.

तसेही, कोलंबस जेव्हा 'नव्या जगा'त पोहोचला, तेव्हा तेथे अगोदरच माणसे नव्हती काय? परंतु तरीही, 'नव्या जगा'च्या शोधाचे श्रेय आपण (तथाकथित 'कॅन्सल कल्चर' नॉटविथस्टँडिंग) कोलंबसास देतोच ना?

तेव्हा, तुम्ही नि:शंकपणे अनंताकडे जा. तिरशिंगराव तेथे अगोदरच पोहोचलेले आहेत, याची फिकीर करू नका. हवे तर, माझा अनुभव (प्रेरणा म्हणून) लक्षात घ्या. कोलंबसास १४९२ साली 'नव्या जगा'चा (स्पेसिफिकली: बहामामधील एका बेटाचा) शोध लागला. तेव्हा त्या परिसरात अगोदरच लोकवस्ती होती. त्यानंतर ५०० वर्षांनी, १९९२ साली, मलाही 'नव्या जगा'चा (स्पेसिफिकली: सान फ्रान्सिस्को विमानतळाचा) शोध लागला. तेव्हाही (आणि त्या परिसरातही) अगोदरच लोकवस्ती होती. मग कोलंबसात नि माझ्यात नक्की फरक तो काय? आजमितीस मी "१९९२ सालच्या नोव्हेंबराअखेरीस मी 'नव्या जगा'चा शोध लावला", असे लोकांस सांगत हिंडतो. तुम्हीही माझा कित्ता गिरवा.

आणि तसेही, तुम्ही केवळ तिरशिंगराव अनंतापर्यंत पोहोचले आहेत, याची चिंता करीत आहा. लक्षात घ्या, आजमितीस आतापावेतो पिढ्यानपिढ्यांतून कित्येक जण (लक्षावधी? कोट्यवधी?) अनंतात विलीन झाले असतील; एकट्या तिरशिंगरावांचे काय घेऊन बसलात? यावरून, तुमची चिंता किती कोती आहे, क्षुल्लक आहे, हे तुमच्या लक्षात यावे, अशी अपेक्षा करतो. Think big, man!

----------

तळटीपा:

^१ तत्कालीन शब्द. आजकाल हा स्लर मानला जातो. (बहुधा तेव्हाही मानला जात असावा, परंतु तरीही, लोक तेव्हा तो सर्रास वापरीत. असो.)

^२ 'हे मद्राशी साले जगात कुठेही कडमडतील!' हा मुद्दा ठसविण्यार्थ रचलेली तत्कालीन आख्यायिका. वर्ड-ऑफ-मौथने आमच्या कानी (बऱ्याच नंतर) आलेली. (हो, आम्ही लहान होतो, आर्मस्ट्राँग चंद्रावर उतरला तेव्हा.)

जाण्यात आहे. त्यांची पोहोचण्यात.
-------------------
लहानपणी चांदोबात वाचलेली गोष्ट आठवली. त्यावर चित्र होते - एका माणसाच्या डोक्यावर एक बैलगाडीच्या चाकाएवढे चाक असते ते फिरत असते. आणि दुसरा एक तिकडे येताना पाहून त्याला आनंद झालेला असतो.

एक माणूस खडतर प्रवास करून एका ठिकाणी जातो तर तिथे तो माणूस आणि त्याच्या डोक्यावर चाक दिसते. त्याला तो विचारतो अरे हे काय? तू इथे काय करतो आहेस असे हे डोक्यावर चाक ठेवून?
हा प्रश्न विचारताच आधीच्या माणसास आनंद होतो कारण ते चाक त्याच्या डोक्यावरून उडून नवीन माणसाच्या डोक्यावर बसते.
.
" आता वाट पाहात उभा राहा इथेच, कुणी नवीन येऊन तुला हाच प्रश्न विचारेल तेव्हा सुटका होईल. मी चाललो."

------------
मी नाही येत. तो चांदणचुरा ड्रॉप.

पॉइंट टेकन.

(अवांतर: हे एकदा भारतीय रेल्वेस सुचवून पाहा. लेकाचे सगळ्यांनाच 'यात्री' कॅटेगरीत गणतात!)