सध्या काय वाचताय? - भाग २३
बऱ्याचदा एखादे पुस्तक आवडते, वाचता वाचता त्याबद्दल थोडेफार सांगावेसे वाटते, पण सविस्तर समीक्षक लेख लिहायचा उत्साह किंवा वेळ नसतो. तरीही, अशा चर्चेने नवीन पुस्तकांची ओळख होते, दुसऱ्यांना ती शोधून काढावीशी वाटतात, आणि कोणी वाचून त्याबद्दल सविस्तर मत मांडल्यास नवीन चर्चेचा धागाही निघू शकतो. धागा जिवंत राहिला की प्रत्येक दोन-तीन दिवसांनी डोकावून नवीन प्रतिसाद वाचायला मजा येते. स्थळाच्या नियमांप्रमाणे चर्चेत भाग घेणाऱ्यांनी फक्त शीर्षक एवढेच न देता, पुस्तक-लेखाबद्दल एक-दोन का होईना ओळी लिहाव्यात अशी अपेक्षा आहे.
=========
The Secrets of Gaslight Lane by M.R.C. Kasasian
गॉवर स्ट्रीट डिटेक्टिव्ह सीरीजमधलं हे चौथं. "स्टीमपंक" हे जॉन्र ज्यांना आवडत असेल त्यांना ही सीरीज नक्की आवडेल.
तर यातला डिटेक्टिव्ह 'सिडनी ग्राईस' हा शेरलॉक होम्सवरून प्रेरणा घेऊन बनवला आहे. (अर्थातच!) पण साम्यं इथेच संपतात. ग्राईस अत्यंत गर्विष्ठ आणि चिंगूस आहे. स्वतःला लय भारी समजतो. होम्सप्रमाणे त्याला इतर शास्त्रांत नाक घालायची खोड आहे, पण हा पैशाला हपापलेला असल्याने नेहेमी काहीतरी 'नवा शोध' लावतो (उदा० टेकायच्या काठीमध्ये लपवलेला किल्ली द्यायचा फोनो).
त्याची असिस्टंट आहे मार्च मिडलटन नावाची तारुण्याच्या उंबरठ्यावरची मुलगी. ग्राईस तिचा गॉडफादर. मार्चचे पालक खपलेले आहेत, आणि अशी बोलवा आहे की त्यांना खपवण्यात ग्राईसचाच हात होता. ते काही असलं, तरी आता मार्च आणि ग्राईस गॉवर स्ट्रीटवरच्या घरात राहतात. मार्च स्त्रीवादी आहे. ग्राईसच्या पुरुषवर्चस्ववादी वागण्याला ती पुरून उरते. घरातली तिसरी व्यक्ती म्हणजे मॉली नावाची पार्लरमेड. ग्राईस चिक्कू असल्याने हाऊसकीपर ठेवत नाही. आणि ही मॉलीदेखील प्रचंड कामचुकार आणि विनम्र उर्मट आहे. या दोघींच्या कचाट्यात सापडलेला ग्राईस हा प्रकार कहर आहे.
पुस्तकातलं रहस्य तसं ठीकठाक आहे. गॅसलाईट लेनमध्ये एका माणसाचा बंद खोलीत खून होतो. त्याची मुलगी ग्राईसकडे मदत मागत येते. घरातल्या सगळ्यांकडे व्यवस्थित अॅलिब्या असतात. त्याच घरात काही वर्षांपूर्वी आख्ख्या कुटुंबाचं खूनसत्र झालेलं असतं. ग्राईस दोन्ही गुन्हे सोडवतो, पण त्यातून भलतंच निघतं, वगैरे...
___
अवांतरः २०१७ मध्ये वाचलेल्या पुस्तकांबद्दल इथे नियमित लिहायचं ठरवलं आहे. किती पुस्तकं वाचायची याचं टार्गेटही मनात आहे.
the man in the high castle
वाचलं.
(ह्याच पुस्तकावर अॅमेझॉनने एक मालिका सुरू केलीये, ती बघताना कळलं की हे फिलिप डिकच्या कादंबरीवर आधारित आहे. प्रचंड द्विधा मनस्थितीत असताना मग पुस्तक वाचायचं ठरवलं and it was worth it.)
मालिका बरीच वेगळी आहे.
पुस्तकाचा विषय आहे- दुसरं महायुद्ध हिटलर आणि जपान जिंकले असते तर?. मग त्या रिआलिटीत अमेरिकेवर जर्मनी आणि जपान राज्य करतायेत. पण कादंबरी वेगळ्याच लेवलवरची आहे.
म्हणजे नक्की वेगळं काय घडलं त्याचे डिटेल्स येत रहातात, पण ते तितकेसे महत्त्वाचे नाहीत. ४-५ सामान्य माणसं, काही महत्त्वाच्या पदी असलेल्या व्यक्ती ह्यांच्याभोवती कादंबरी फिरत रहाते.
लेखकाची शैली -त्यासाठी वाचण्याजोगं पुस्तक आहे. डिक आपल्या खास शैलीत एखाद्या निर्विकार निरिक्षकाप्रमाणे हे बदल टिपतो आणि त्याच्या पात्रांना कुठलेही गुणावगुण न चिकटवता त्यांचा प्रवास आपल्यापुढे ठेवतो.
कदाचित वाचून टोकाच्या रिअॅक्शन होतील- खूप आवडेल किंवा अज्याबात झेपणार नाही.
--
अॅमेझॉनची सिरीजही पहाण्यासारखी आहे. गोष्ट बरीच स्वैर रित्या बदलली असली तरी नटांचे अभिनय सॉल्लिड आहेत. जमलं तर पहा!- प्राईम मेंबरशीप असेल तर चकटफु आहे.
==================
भूतकाळातील आस्वल्य.
मालिका बघतोय (नुकतीच सुरुवात
मालिका बघतोय (नुकतीच सुरुवात केलीय). हा प्रतिसाद वाचून जरा अजून उत्साह आलाय बघायचा. Hope its good..!
सदैव शोधात..
फिलिप के. डिक
फिलिप के. डिक आवडतो, पण म्हणूनच मालिका पाहायचा अद्याप धीर झालेला नाही.
- चिंतातुर जंतू
"ही जीवांची इतकी गरदी जगात आहे का रास्त |
भरती मूर्खांचीच होत ना?" "एक तूच होसी ज्यास्त" ||
कादंबरीकारांच्या
कादंबरीकारांच्या लघुकथा
कादंबरी आणि लघुकथा हे पारच वेगळे प्राणी आहेत. कादंबरीचा पैस मोठा - लघुकथेचा लहान; कादंबरीची बहुपदरी रचना - लघुकथेची एकपदरी; वगैरे कॉलम पाडून फरक दाखवता येतीलच. पण मला वाटतं त्याहीपेक्षा महत्त्वाचा फरक वाचकाच्या बाजूने आहे. वाचक कादंबरी वाचायला लागतो, तेव्हा ती हातात धरण्यापूर्वीच त्याने त्यात काहीएक गुंतवणूक केलेली असते. (आर्थिक नव्हे.) "आता मी ही लाखभर शब्दांची कादंबरी वाचायला बसलो आहे. मला क्षयझने सांगितलंय की अतिशय वाचनीय आहे. यातले तुकडे कदाचित बोर होतील, पण तसंच काही मोठं कारण घडल्याशिवाय ही कादंबरी अर्धीच टाकायचं कारण नाही." लघुकथेत ही गुंतवणूक कमी असते. दोन कथा वाचल्या - लय बोर झाल्या - नाय जमत भो - दिला टाकून बाजूला कथासंग्रह. यामुळेच बहुदा कादंबरी आणि लघुकथा या दोन्ही गोष्टी प्रभावीपणे लिहिणारे लेखक कमी दिसत असावेत.
एक प्रयोग म्हणून माझ्या दोन अतिशय लाडक्या कादंबरीकारांचे लघुकथासंग्रह वाचले.
"अ टोस्ट इन वार्म वाईन" (प्रकाशन १९७४) हा मनोहर माळगांवकरांच्या लघुकथांचा संग्रह. माळगांवकरांच्या "अ बेंड इन द गँजेस" आणि "द प्रिन्सेस" या कादंबर्या अप्रतिम आहेत. बाकीच्याही वाईट नाहीत, पण या दोन अतिशय उत्कृष्ट आहेत. माळगांवकर एका बारक्याश्या संस्थानाचे राजपुत्र, डून स्कूल आणि तत्सम संस्थात शिकलेले, आणि दुसर्या महायुद्धात बर्मा कँपेनमध्ये लढलेले. स्वातंत्र्याच्या उंबरठ्यावरच्या काळाचं अतिशय प्रभावी चित्रण त्यांच्या कादंबर्यांत येतं. पण या लघुकथा संग्रहाने मात्र वैताग दिला. शेवटीशेवटी येणार्या दोन कथा वगळता कोणत्याही कथेमध्ये विशेष असं काही नाही. ना भक्कम प्लॉट आहे, ना शैलीचे प्रयोग, ना लक्षात राहण्यारी पात्रं. ज्या कथा आहेत त्या "किस्से" या सदरात मोडण्यासारख्या आहेत. किंवा कादंबरीतला एखादा प्रसंग. कादंबरीचा 'एल्बो रूम' या लेखकाला मिळाला नाहीये हे पदोपदी जाणवतं. या जिलब्या वाचल्या नसत्या तरी चाललं असतं.
त्याउलट - "जुम्मन" हा श्री ना पेंडशांचा कथासंग्रह (प्रकाशन १९६६). यातली सर्वात लक्षवेधी कथा म्हणजे "डोह". पेंडसे आपल्या पूर्वलेखनातल्या काही गोष्टी रीसायकल करतात. त्यामुळे त्यांचं लेखन कालानुक्रमे वाचत गेलं तर नंतरच्या लेखनाची मुळं आधीच्या लेखनात आहेत हे स्पष्टपणे जाणवतं. तर ही "डोह" ही कथा "तुंबाडचे खोत"ची ब्लूप्रिंट आहे. पण "डोह"मध्ये एक फारच सशक्त, करड्या शेड्सचं स्त्रीपात्र आहे. ते तुंबाडच्या खोतांमध्ये आणताना "ताई" हे करारी + आदर्शवादी पात्र बनून आलं आहे. तसंच, ओड्डल या पात्राला कथेत एक रोचक कंगोरा आहे - तो कादंबरीत काढून त्याला डायरेक 'इंहकाम की आग में जलता हुवा...' वगैरे केलं आहे. नॉट डन शिरूभाव! (पण त्यांनी "रथचक्र" लिहिल्यामुळे त्यांना बरेच गुन्हे माफ आहेत.) आणखी एक लक्षवेधी कथा म्हणजे "रामशरणची गोष्ट". पेंडसे बेस्टमध्ये मोठे अधिकारी होते. त्यांनी बेस्टचा इतिहासही लिहिला आहे, पण त्या पार्श्वभूमीवरची कथा ही पहिलीच वाचली. रामशरण हा कामगार पुढारी पेंडसे हे अधिकारी 'घडवतात' आणि तो डोईजड व्हायला लागल्यावर अलगद बाजूला होतात - असा एकंदर साचा आहे. डोह आणि रामशरण... दोन्हीमध्ये स्पष्टपणे कादंबर्यांची बीजं आहेत. डोहवर लिहिली, रामशरणवर का लिहिली नाही कोण जाणे.
तरः पेंडसे १, माळगांवकर ०.
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
माधुरी ताईंचं सुपरबाबा गेला
माधुरी ताईंचं सुपरबाबा गेला आठवडाभर मुलीसाठी अभिवाचतोय
यश/राधा सिरीजनंतर बर्याच काळाने तितकी मजा आहे लेखनात!
- ऋ
-------
लव्ह अॅड लेट लव्ह!
किताब अल बुलहन
http://beforeitsnews.com/paranormal/2015/02/creepy-photos-from-book-of-w...
१४ व्या शतकातल्या एका पुस्तकातली चित्रे. काय इतिहास म्हणावं, काय पुरावा म्हणावा, कशाचा काय अर्थ काढावा?
सही: पुरोगाम्यांना लॉजिक माफ असतं.
१०० कैदी - कोडे
https://en.wikipedia.org/wiki/100_prisoners_problem
अगदी शेवटची पायरी सोडून सर्व कळले. शेवटची पायरी मात्र समजली नाही. : (
रिकामे ड्रावर कसे टाळायचे ते
रिकामे ड्रावर कसे टाळायचे ते कळले कि झाले असा विचार आहे.
सही: पुरोगाम्यांना लॉजिक माफ असतं.
विदा चुका तपासनीस
शोधनिबंधांमधलं स्टॅटिस्टिक्स तपासून त्यातल्या चुका काढणारं एक सॉफ्टवेअर सध्या संशोधकांच्या जगात खळबळ माजवतं आहे. त्यामागची ही गोष्ट वाचनीय आहे -
The hi-tech war on science fraud
- चिंतातुर जंतू
"ही जीवांची इतकी गरदी जगात आहे का रास्त |
भरती मूर्खांचीच होत ना?" "एक तूच होसी ज्यास्त" ||
इतिहासपुरुष मी!
इतिहासपुरुष मी!
.
.
ह्या लेखातली काही मौक्तिकं --
.
.
असाच एक पुलंचा लेखही आहे ना?
असाच एक पुलंचा लेखही आहे ना? "भविष्यातील इतिहाससंशोधकांसाठी तरतूद" की असा कायसा?
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
अरे बापरे, मराठी साहित्य
अरे बापरे, मराठी साहित्य रसातळालाच पोचले म्हणायचे की.
हो
उरलंसुरलं (किंवा अघळपघळ)मध्ये आहे.
आधी रोटी खाएंगे, इंदिरा को जिताएंगे !
बटाट्याच्या चाळीतही अशा
बटाट्याच्या चाळीतही अशा प्रकारचे उल्लेख आहेत.
माहिष्मती साम्राज्यं अस्माकं अजेयं
मस्त लेखाची लिंक दिलीस मनोबा.
मस्त लेखाची लिंक दिलीस मनोबा. एकदम झक्कास विनोदी आहे.
हंस अकेला-मेघना
हंस अकेला-मेघना पेठे
.
कंटाळवाण आहे.
टिपीकल पेठे कथासंग्रह.
आंधळ्याच्या गाई सरस आहे.
मजेशीर
आज कार्तिकस्वामींची स्तोत्रे आदि वाचताना, शिवलीलामृताच्या १४ व्या अध्यायातील हा गणपती-स्कंद यांच्या लुटुपुटीच्या भांडणाचा प्रसंग सापडला. जाम विनोदी आहे.-
.
गणपती आणि कार्तिकस्वामी लहान होते. प्रत्येक आई आपल्या बालकास जसी खेळवते, लाड करते तशी पार्वती त्या दोघांना खेळवत होती. पहील्यांदा ती गणीशास स्तनपान करत असतेवेळी,बाल गणपती दूध ओढून पीत असताना आईच्या पाठीवरुन चाळा म्हणुन सोंड फिरवत होता. आणि कधी आपल्या सोंडेने आपला चिमुकला पाय धरुन तो असा खेळत खेळत दूध पीत असतेवेळी त्याने स्कंदास सहज पृच्छा केली - का रे भाऊ, जे ब्रह्मादिकांना अप्राप्य ते अमृततुल्य दूध तू का पीत नाहीस? कार्तिकस्वामी क्रोधिष्ट हे सर्वांना माहीतच असेल, तो रागाने गणपतीस म्हणाला - "जा रे मला नको तुझं उष्टं." आणि मग कार्तिक आईकडे तक्रार करत म्हणाला - "बघ ना गं आई हा लांबनाक्या मला त्याचे उष्टे दूध देऊ पहातो आहे. आता आई तू मला सांग याची सोंड ओढून याला जर का मी खाली पाडले तर यात माझी चूक ती काय? आई तू याला असा कसा गं लांबनाक्या बनवलास? तू तर सूर्य-चंद्र अन्य चराचर सुंदर निर्मिलेस मग हे रत्नच असे विनोदी कसे बनविलेस? एक तर नाक लांबच लांब त्यात एक दातच कात तोंडाच्या बाहेर आलेला. अशा वेड्याविद्र्या बाळाला कसा गं जन्म दिलास?" हे लहानग्याचे बोल ऐकून शंकर-पार्वती यांना हसूच आवरेना. मग स्कंद म्हणतो - आई आता पुरे झाले हां याचे लाड आता मला दूध पाज. यावर पार्वतीने गणेशाचे स्तनापान झाल्यानंतर लगोलग गणेशाला उतरविले. बाल-षण्मुखास मांडीवर घेतले व ती दूध पाजू लागली. एक मुख दूध पीऊ लागले परंतु अन्य पाच मुखांनी भोकाड पसरले. ठ्ठो!!! हे पाहून आता षडाननाचा मोठा भाऊ गणपती पोट धरधरुन हसू लागला व मग मगासच्या अपमानाचे उट्टे काढण्याची संधी न दवडता तो म्हणाला - आई एका मुखात एक स्तन दिलास , आता अन्य ५ मुखांत घालावयास ५ स्तन कोठून आणशील? व षडाननाची फजिती पाहून तो खो खो हसू लागला. आता या खेळात शंकरांनाही रस येऊ लागला होता. ते पार्वतीला मिष्किलपणे म्हणाले "गणेश काय म्हणतोय त्याला उत्तर दे ना, अशा (६ मस्तकांच्या) विचित्र मुलाला का जन्म दिलास? पार्वतीही काही कमी नव्हती तिने तत्काळ प्रत्युत्तर दिले "तुमची ५ तोंडे कमी होती घरात म्हणुन पूर्ण करण्यासाठी म्हणुन अजुन एक तोंड असलेला पुत्रास मी प्रसविले. झाले समाधान?" हे ऐकून शंकरांना अत्यंत संतोष झाला.अशा रीतीने गणेश आणि षडानन लुटुपुटुची भांडणे करत असत. पण दोघेही, मनात एकमेकांबद्दल अत्यंत प्रीती राखून होते. परंतु अतिशय व्रात्य अशा या २ बालकांमुळे आदिमायेच्या डोक्यास शांती अशी कशी ती नसेच. एकदा गणपती व षडानन दोघेही मारामारी करत असताना, रडत रडत आईकडे आले. पार्वती वक्रतुंडाला हृदयाशी धरुन, म्हणाली "का रे बाळा काय झालं तुला? कोणी काही बोललं का?" यावर वक्रतुंड बोलला "बघ ना गं आई, हा षडानन येऊन मुद्दाम माझा कान पकडून विचारतो का रे तुझा कान इतका लहान कसा ब्वॉ? यावर पार्वती मनात हसून पण वरवर लटक्या रागाने म्हणाली, "का रे अग्नीसंभूता (हे स्कंदाचेच नाव) अशी लागेल शी चेष्टा का करतोस गणेशाची?" यावरती स्कंद उलट गणपतीकडे बोट दाखवुन म्हणाला काय की "आई यानेच माझे १२ डोळे मोजायला सुरुवात केली. यानेच पहीली खोडी काढली." यावर हैमवती (पार्वती) आता एकदंताकडे वळून पृच्छा करती झाली, "का रे एकदंता, कुमाराचे डोळे का मोजत होतास? हे असं वागणं तुला तरी बरोबर वाटतय का? तूच आपल्या मनाला विचारुन सांग" यावर नागाननाने (गणपती) त्याच्यावरील अन्यायाचे सुरस वर्णन करण्यास सुरुवात केली "हा माझ्या सोंडेची लांबी किती वीत आहे ते चवंगे घालून, मोजत होता. हा माझ्यावर फार दादागिरी करतो. तू याला शिक्षा कर." यावर कार्तिकस्वामी म्हणाला "नाही गं आई सुरुवात लंबोदरानेच केली, माझे हात मोजू लागला." आता करिमुख (गणपती?)ची पाळी होती तो अंबेस म्हणाला "ऐक आई आता मी जे सांगेन ते ऐकून तू नक्की कुमारास शिक्षा करशील" आता नगात्मजा (पार्वती) व त्रिलोचन (शंकर) दक्ष होऊन गणपती काय बोलतो ते ऐकू लागले. इभमुख (गणपती?) म्हणे - "आई, हा मला म्हणाला की रे ढोल्या, तुझे पोट एवढे मोठ्ठे का कारण तू मोदक अति खातोस." मग मात्र मृडानीने दोघांना हृदयाशी धरीले व त्यांच्या त्यांच्या आवडीची वस्तू त्यांना देऊन त्यांची समजूत काढली.
खरंच खुप सुंदर आहे.. तुम्ही
खरंच खुप सुंदर आहे.. तुम्ही मायेने लिहिले आहेत खुप.
*****************
मेरी मोटी है खाल, लेकीन नाजूक है दिल!!
हाकुना मटाटा!!
*****************
धन्यवाद्.
धन्यवाद्.
आदूबाळ यांची कथा
ऐसीवर लिंक दिली असल्यामुळे आदूबाळ यांची हिरव्या काचेतून नावाची कथा वाचली. मी फार क्वचित ललित वाचतो. वाचलं तरी फार उडत उडत वाचतो. सहसा ललित हे काल्पनिक असल्यामुळे मी त्यातल्या पात्रांत, त्यांच्या भावविश्वात कधीच सामील होत नाही. विजय तेंडूलकर इ प्रभूती सामान्य माणसांची वाईटपणाची अपेक्षा सामान्यच असते या प्रमेयाचा आधार घेउन त्यांच्या भावनांना हेलकावे देतात. मी अशा ब्लॅकमेलिंगला बळी पडत नाही. त्रयस्थांच्या व्यक्तिगत मामल्यांबाबत आपण पांढरपेशे लोक उदासीन असतो. मात्र अशा सर्व उदासीन लोकांची खात्री असते कि आपल्या उदासीनतेची एक ह्यूमेन थ्रेशोल्ड आहे. त्यापलिकडे आपली उदासीनता स्निग्धतेत परावर्तित होईल. पण आपण नक्की कोणत्या प्रतलावरचे इंडीफरन्ट व्यक्ति असायले हवे आणि झालो आहोत याचं भान विसरलं जातं. तो खांद्यावरचा आवेगरोधन अपेक्षिणारा हात आणि जिथे तो ठेवला जातोय तो पूर्वीपासूनच निश्चल असलेला खांदा माझ्या ललित-इम्यून मनाला देखिल अस्वस्थ करून गेले. त्या खाली ढकलू पाहणार्या हाताला रिअॅक्शनरी फोर्सच न देणारा तो वजनरहित खांदा अक्षरश: जाणवला.
सही: पुरोगाम्यांना लॉजिक माफ असतं.
तो खांद्यावरचा आवेगरोधन
अफाट नेमके. _/\_
माहिष्मती साम्राज्यं अस्माकं अजेयं
प्रतिक्रीयेशी सहवेदना व्यक्त
प्रतिक्रीयेशी सहवेदना व्यक्त करता येत नसली तरी प्रतिक्रिया बेहद्द आवडली!
---
मुळ कथाही खूप आवडली. माताजी हे पात्र तर अगदीच खास!
- ऋ
-------
लव्ह अॅड लेट लव्ह!
ये बात, अजो! खूप खूप धन्यवाद!
ये बात, अजो! खूप खूप धन्यवाद! तुमच्याकडून अशी सविस्तर प्रतिक्रिया पाहून भारी वाटतंय, कारण तुम्ही स्वतः उत्तम ललित लिहिता.
--
बॅट्या, ऋ - आभार!
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
वेलकम ब्रो.
वेलकम ब्रो.
सही: पुरोगाम्यांना लॉजिक माफ असतं.
नेमके हो अजो...
नेमके हो अजो...
नेमका प्रतिसाद
आदूबाळ तुमची कथा आवडली. ललित, कथा-कादंबर्या मीही तितक्या वाचत नाही. पण नेहमीच्या मानवी भाव-भावना, नाती-गोती यांच्या चित्रणाच्या पलिकडच्या काही कथा कादंबर्या अपवादात्मकरित्या आवडतात. ललित, कथा-कादंबर्यांनी मला कधीकधी सामाजिक प्रश्नांचं आकलन करून देण्यास मदत केली आहे. उदा. घ्यायचं झालं तर झाडाझडती. जी वाचली नसती तर विस्थापितांचे प्रश्न मला पण फाडतूसच वाटले असते. तसंच कधी कधी एखादी कथा एखादा विचार अचूक पोहोचवते. खूप अगोदर बहुतेक संजोप राव यांच्या एका प्रतिसादावरून वाचलेली समुद्र ही छोटेखानी कथा तितकीच प्रभावी वाटली होती. खांडेकरांच्या अमृतवेलची आठवण झाली. नेमका विचार वाचकांपर्यंत पोहोचविण्यासाठी फारच ओढून ताणून आणलेलं वाटाव असं कथानक. पण कथेमागचा विचार नव्यानेच कळला असेल तर बराच वेळ तो विचार डोक्यात रेंगाळतोच. नंदा खरेंची डिस्टोपियन कादंबरी वा आजकाल आसाराम लोमटेंच्या बदलत्या ग्रामिण जीवनाचा वेध घेणार्या कथा. दोन्ही वाचल्या नाहीत अजून, पण उत्सुकता आहेच. वाचेन कधीतरी.
आदूबाळ यांची कथा आत्ता वाचली,
आदूबाळ यांची कथा आत्ता वाचली, आवडली.
समीक्षकी भाषेत बोलायचे तर शेवटच्या दोन ओळींमुळे कथेला एक वेगळे परिमाण
मिळालेलाभले आहे.पण खरे सांगायचे तर अजूनही टोटल लागली नाहीय.
(आणि अजोंनी तर नीटच ओळखलंय सगळं आणि भारी भाषेत लिहिलंय सुद्धा.)
खंग्राट मालवणी
आज जागतिक मातृभाषा दिन. त्या निमित्तानं फेसबुकवर आलेल्या ह्या काही भन्नाट मालवणी म्हणी -
https://facebook.com/story.php?story_fbid=10202822901569046&id=1696375055
https://facebook.com/story.php?story_fbid=10202822562640573&id=169637505
- चिंतातुर जंतू
"ही जीवांची इतकी गरदी जगात आहे का रास्त |
भरती मूर्खांचीच होत ना?" "एक तूच होसी ज्यास्त" ||
जंतू सर, आपण दिलेल्या लिंका
जंतू सर, आपण दिलेल्या लिंका उघडत नैयत.
सही: पुरोगाम्यांना लॉजिक माफ असतं.
हे दुवे पाहा
आता पाहा
दुवा १
दुवा २
- चिंतातुर जंतू
"ही जीवांची इतकी गरदी जगात आहे का रास्त |
भरती मूर्खांचीच होत ना?" "एक तूच होसी ज्यास्त" ||
चेसिंग द डेव्हील ... लेखक टिम
चेसिंग द डेव्हील ... लेखक टिम बुचर ... पुन्हा एकदा वाचतोय , शोध म्हणून
१९३५ साली ग्रॅहम ग्रीन ने तेव्हाच्या ब्रिटिश प्रोटेक्टरेट असलेल्या सिएरा लिओन आणि तेव्हाच्या स्वतंत्र लायबेरिया आणि तेव्हाच्या फ्रेंच कॉलनी गिनी मधून पायी प्रवास केला होता .. ( म्हणजे बरोबर ३५ सेवक , १ कूक , २ -४ वाटाडे वगैरे सकट , कधी चालत , कधी हॅमॉक मधून ) आणि त्यावर पुस्तक लिहिले होते "जर्नी विदाउट मॅप्स "
ग्रॅहम ग्रीन च्या मार्गाने गेला त्याच मार्गावरून आता ( एकटाच चालत , फक्त कधी वाटाड्या घेऊन ) जाऊन , आलेल्या अनुभवांचे , निरीक्षणांचे आणि विदारक परिस्थितीवरचे पुस्तक ...
( हे किंवा असले वेडे साहस फक्त पूर्वी वॉर कॉरस्पॉन्डन्ट असलेलीच मंडळी करू जाणे ... या पूर्वी याच लेखकाने असेच वेडे साहस कॉंगो तुन पायी प्रवास करून त्यावर लिहून केले होते : पुस्तक ब्लड रिव्हर ... )
बऱ्याच वेळा मला असे जाणवते कि अशी पुस्तके जरा काही विशिष्ट लोकांना *कंपलसरी रिडींग म्हणून लावायला हवीत ... थोडी जाण येण्याकरिता .. पण ते असोच
* हे लक्षात आले असेलच ... ..
For difficult journies, war
For difficult journies, war correspondents yes, but let's not forget anthropologists.
कोणी हे पुस्तक वाचलं आहे
कोणी हे पुस्तक वाचलं आहे का?
http://www.bookganga.com/eBooks/Books/Details/5439329688471649135
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
फायनली.
फाय्यनली, मराठी पुस्तकाबाबत चर्चा. हुश्श.
तिज्यायला मजकूर आणि स्वाक्षरीच्या मध्ये डिफॉल्ट एक लाईन मारा की मालक
Hope is for sissies.
इथे पण आहे ना दादा.
इथे पण आहे ना दादा.
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
जोशींना सुचवणी
----------------------------------------------------
बिटकॉइनजी बाळा नित्य ध्यातसे हृदयिं दाम माला
http://www.dazeddigital.com/a
http://www.dazeddigital.com/artsandculture/article/34929/1/touka-voodoo-...
It’s one thing to challenge gender norms, but then you’re also challenging the idea of ‘gendered tattoo’ norms.
ओईसीडी - ताजा इकॉनॉमिक
ओईसीडी - ताजा इकॉनॉमिक सर्व्हे
http://www.oecd.org/eco/surveys/INDIA-2017-OECD-economic-survey-overview...
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
विलास सारंग यांची "एन्कीच्या
विलास सारंग यांची "एन्कीच्या राज्यात" कादंबरी वाचत होतो. कादंबरी १९७० च्या दशकात घडते. (कादंबरी १९८३ साली पहिल्यांदा प्रकाशित झाली.) त्यातला प्रमोद वेंगुर्लेकर हा इंग्रजीचा प्राध्यापक अमेरिकेतली संधी सोडून इराकमधे नोकरीला जातो. असं करण्यामागची जी विविध कारणं असतात त्यापैकी एक म्हणजे तिथल्या भूमीत जन्मलेली सुमेरियन संस्कृती म्हणजे प्रमोदच्या दृष्टीने "मानवी संस्कृतीचा पाळणा"च.
"...त्याचं मन ओढावलं. मनात अस्पष्ट, स्वप्नाळू कल्पना आली की अशा अतिशय वेगळ्या ठिकाणी आपल्या आयुष्याला अशी एखादी कलाटणी मिळू शकेल की, त्याद्वारे आपली सध्याची कुचंबलेली स्थिती आपोआप उलगडून निघेल..."
कादंबरीचं नाव "एन्कीच्या राज्यात" हेही तिथूनच आलेलं आहे. "एन्की" म्हणजे सुमेरियन संस्कृतीमधला देव.
खुद्द सारंगांचा प्रवास एक इंग्रजीचा प्राध्यापक म्हणून अमेरिकेतून इराकला झाला. इराकमधे ते चारेक वर्षं होते. त्यामुळे कादंबरी बर्याच अंशी आत्मचरित्रात्मक आहे असं जाणवतंय.
हा एक दुर्दैवी योगायोग आहे की ही कादंबरी, त्यातली जगण्यामधली तगमग, अर्थपूर्ण जगण्याचा अशोसीने प्रयत्न करत असताना आलेलं अपयश नि एकाकीपण (ज्याला परात्मभाव असा काहीसा कठीण शब्द आहे.) हे सर्व फार खोलवरचं वाचतो आहे नि मराठीतलं काहीतरी उत्कृष्ट वाचल्याचा अनुभव येतोय आणि त्याच काळात ISIS या इस्लामी अतिरेकी संघटनेने तिथल्या म्युझियम्समधे तोडफोड आणि स्फोट घडवून आणले त्यातल्या अनेक शिल्पकृतींना पाहताना या एन्कीच्या पाहिलेल्या प्रतिमांची आठवण येत राहिली.
"एन्कीच्या राज्यात" या कांदबरीमधे आयुष्याच्या एकाकीपणाचा बराचसा अनुभव आलेला असला तरी absurdity element त्या कादंबरीमधे नाही. माणसाला आयुष्याच्या असंगततेची - absurdityची जाणीवसुद्धा होते हे बर्याचदा अन्य क्रूर घटनांमधून जाणवतं. विलास सारंगांच्या "एन्कीच्या राज्यात"ला नायक ज्या मानवी संस्कृतीच्या पाळण्याच्या ओढीने तिथे जाऊन पोचतो तो पाळणा नि त्याची चिन्हं समूळ नासधूस करून स्फोट घडवून उध्वस्त केलेली पाहणं म्हणजे त्या कादंबरीकडे एका असंगत (absurd) दृष्टीने पाहण्याचा दुर्दैवी प्रसंग होय.
नो आयडियाज् बट इन थिंग्ज.
http://gyanpedia.in/Portals/0
http://gyanpedia.in/Portals/0/Toys%20from%20Trash/Resources/books/stayin...
स्कॉलरलि पुस्तक दिसतय्. कोणाला कळलं तर मलाहेए सांगा.
“The death of the feminine principle in women and nature takes place through the association of the category of passivity with the feminine. The death of the feminine principle in men takes place by a shift in the concept of activity from creation to destruction, and the concept of power from empowerment to domination. Selfgenerated, non-violent, creative activity as the feminine principle dies simultaneously in women, men and nature when violence and aggression become the masculine model of activity, and women and nature are turned into passive objects of violence.”
Vandana Shiva, Staying Alive, Women, Ecology and Survival.
The Indian philosopher and writer argues that the ecological crisis caused by the Western World, and the abuses of capitalism, is the death of the female principle in society.
.
सध्या मी ग्रेस यांचे
सध्या मी ग्रेस यांचे 'संध्यामग्न पुरुषाची लक्षणे' हे पुस्तक वाचतो आहे. काही दिवसापूर्वी 'मितवा' वाचले होते. नंतर 'चर्चबेल' वाचावे असा विचार केला आहे. इतके दिवस ग्रेस यांची पुस्तके(ललित बरं का!) देखील वाचण्याचे धैर्य होत नव्हते. ग्रेस आणि दुर्बोधता हे समीकरण मनात रुतले होते. म्हटले सुरु तर करायला हरकत नाही. विशेष समजत नाही. परत परत वाचावे लागते. अतिशय वेगळे शब्द येत राहतात. कविता तर पानोपानी येतच राहते. गुढ वाटत राहते. कोणी काही मदत करू शकेल काय? त्यांच्या कविता वाचण्याचा विचारच केला नाहीये, ते सोडून द्या.
माझा ब्लॉग: https://ppkya.wordpress.com
म्हटले सुरु तर करायला हरकत
आपल्या का हातात असतात ह्या गोष्टी? देवाला काळजी...
.
त्यांचं ललित लिखाण वाचायचा मी प्रयत्न केला होता एकदा, सोडून दिला.
कविता मात्र आवडतात मला. कळत नसाव्यात बहुधा, पण .. लोकांना माधुरी दिक्षित आवडते, कळते थोडीच?
कवितांचंही तसंच असायला काय हरकत आहे?
==================
भूतकाळातील आस्वल्य.
लोकांना माधुरी दिक्षित आवडते
कळावी म्हणून माधुरीला पाहणारे किती आणि त्याहीपेक्षा महत्त्वाचे म्ह. कोण?
माहिष्मती साम्राज्यं अस्माकं अजेयं
कळावी म्हणून माधुरीला पाहणारे
हाहाहा
एक्झॅक्टली हेच ग्रेसच्या
एक्झॅक्टली हेच ग्रेसच्या कवितांना लागू पडावं!
==================
भूतकाळातील आस्वल्य.
Laws of the spirit world -
Laws of the spirit world - खोर्शाद भावनगरी.
पहील्यापहील्यांदा बाळबोध वाटले होते नंतर आता रस येतो आहे.
मेंटल मॅडनेस
एका मित्रानं पुस्तक पाठवलंय - Why Trump Deserves Trust, Respect & Admiration. पुस्तकाचं शीर्षक बघून माझ्या तळपायाची आग मस्तकात गेली. एरवी हा मित्र तसा खोड्या काढणाऱ्यांतला नाही, पक्का ट्रंप विरोधक आहे. म्हणून शिव्या घालत पुस्तक उघडून बघितलं. पुस्तक वाचून थक्क झाल्ये. कोणत्याही व्यक्तीची विश्वास आणि आदरापोटी एवढी प्रशंसा करण्याची इच्छा झाली नव्हती, जेवढी या मित्राची आणि लेखकाची करत्ये.
पुस्तकाबद्दल आणखी लिहिणं शक्य नाही. हौशी लोकांनी गूगलून इंग्रजी समीक्षा वाचाव्यात.
---
सांगोवांगीच्या गोष्टी म्हणजे विदा नव्हे.
हाहाहा
हाहाहा
एका मित्रानं पुस्तक पाठवलंय -
ट्रंप ने राष्ट्राध्यक्ष झाल्यानंतर अशी एक कोणती कृति केलेली आहे की ज्या कृति चा तुम्हाला थेट व प्रचंड त्रास झाला ? इतका की त्याचं नाव काढलं की तुमच्या तळपायाची आग मस्तका..... ?
उगाच ट्रोलिंग कशाला?
काही (खरं तर बहुसंख्य) लोकांना इतरांना होणारे त्रास बघूनही वाईट वाटतं. ट्रंपच्या काही ठरावीक किंवा कोणत्याही कृतीचा परिणाम माझ्यावर कसा व्हावा हे माझ्या हातात असतं; आणि मी माझ्यावर सकारात्मक परिणाम होईल याची काळजी घेते. त्यामुळे ट्रंपचा भिकारचोटपणा कमी होत नाही.
माझ्यावर झालेला थेट परिणाम मागेच लिहिला होता. हा पाहा.
ट्रंपचं नाव काढल्यामुळे मला राग आला, असं मी म्हटलेलं नाही. ट्रंपप्रती आदर, विश्वास, प्रसंशा या उल्लेखांमुळे मला राग आला; (असं मी लिहिलंय). एरवी मला भिकारचोट वाटणाऱ्या लोकांच्या अस्तित्वामुळे वा त्यांचे उल्लेख करण्यामुळे मला का-ही-ही फरक पडत नाही. असे लोक संख्येनं कमी नाहीत आणि माझ्या आजूबाजूलाही असतात.
---
सांगोवांगीच्या गोष्टी म्हणजे विदा नव्हे.
उगाच ट्रोलिंग कशाला?
कैच्याकै.
मी तुम्हाला प्रश्न विचारला होता. तुम्ही उत्तर द्यायचा यत्न केलायत.
पण गब्बरचा प्रश्न ट्रोलिंग होता असं म्हणणं हे म्हंजे केविलवाणं उसनं अवसान ... वाटतं.
https://nikhilasawadekar
https://nikhilasawadekar.wordpress.com/2017/01/06/%E0%A4%9F%E0%A5%8D%E0%...
मस्त लिहिलय.
छान
आवडले. असेच (किंबहुना याहूनही दुर्धर वगैरे) प्रसंग नुकतेच मी ही अनुभवले.
-Nile
हा हा हा!
हा हा हा!
(एका प्रसंगात सक्रिय सहभागी झालेला जंतू)
- चिंतातुर जंतू
"ही जीवांची इतकी गरदी जगात आहे का रास्त |
भरती मूर्खांचीच होत ना?" "एक तूच होसी ज्यास्त" ||
छान आहे!
जवळपास सगळ्याच वयोगटांचं झकास प्रतिनिधीत्व मोजक्या शब्दांत केलंय!
तिज्यायला मजकूर आणि स्वाक्षरीच्या मध्ये डिफॉल्ट एक लाईन मारा की मालक
Hope is for sissies.
मला पॉल थरो छाप नॉन
मला पॉल थरो छाप नॉन स्टॅंडर्ड ठिकाणी केलेल्या नॉन स्टॅंडर्ड प्रवासा ची ट्रिप अडवायझर छाप डिटेल नसलेली प्रवास वर्णनात्मक पुस्तके आवडतात .
ज्यात गुळगुळीत अधिकृत वेबसाईट मध्ये लिहिलेली माहिती नसून स्थानिक लोकं , त्यांच्या राहण्याच्या , विचार करण्याच्या , खाण्याच्या , वागण्याच्या बद्दल( स्थानिक संस्कृती हा शब्द लिहायचे टाळतोय ) जास्त माहिती ... वगैरे वगैरे ..
उदा : डार्क स्टार सफारी , ग्रेट रेल्वे बझार ,घोस्ट ट्रेन टू इस्टर्न स्टार , किंवा इतरांची मॅजिक बस ,
अशी इतर काही कोणी रेकमेंड करू शकतेय का ?
एक भन्नाट मराठी पुस्तक
एक भन्नाट मराठी पुस्तक रेकमेंड करतो.
पुस्तकाचे नाव: मुंबई ते काश्मीर सायकल प्रवास.
लेखक: अरुण वेढीकर.
ग्रंथाली प्रकाशन.
या साहेबांनी हा प्रवास सध्याच्या इंटरनेट युगात केलेला नसून १९७९ साली आणि आपल्या त्या नेहमीच्या २४ इंची सायकलवर बसून केलेला आहे. अफाट जबऱ्या वर्णनशैली आहे.
परीक्षण इथे पाहता येईल.
https://rajanranshoor.wordpress.com/2016/03/16/%E0%A4%AA%E0%A5%81%E0%A4%...
माहिष्मती साम्राज्यं अस्माकं अजेयं
धन्यवाद हो !!
धन्यवाद हो !!
डेर्व्ला मर्फी
http://www.dervlamurphy.com/books.html
ही पुस्तकं तुम्हाला आवडतील असे वाटते. आयर्लंडवरुन भारत हा सायकलप्रवास, आफ्रिकेत खेचरावरुन केलेला प्रवास, दक्षिण भारतात पायी केलेला प्रवास अशी अचाट प्रवासवर्णनं आहेत.
वाह !! मस्त धागा दिला आहेत
वाह !! मस्त धागा दिला आहेत अतिशहाणे !!! धन्यवाद
साली फार महाग आहेत पुस्तकं हि !!! अगदी किंडल वर सुद्धा फार स्वस्त नाहीत सगळी घ्यायची म्हणलं तर . एखाद दुसरं सुरुवात म्हणून सुचवता का यातलं अतिशहाणे ?
फुल टिल्ट
मी यातली फुल टिल्ट, उकिम्वी रोड, इन इथिओपिया विथ म्युल, ऑन ए शूस्ट्रिंग टू कूर्ग ही वाचलीत. ही नक्कीच चांगली आहेत. फुल टिल्ट सुरुवात करायला चांगलं आहे.
चौकस यांनी 'मनोगत'वर या पुस्तकाबाबत लिहिले होते
http://www.manogat.com/node/15205
लायब्ररीत वगैरे मिळत नाहीत का?
धन्यवाद हो अतिशहाणे . मीही हे
धन्यवाद हो अतिशहाणे . मीही हे असे कुठेतरी वाचले होते या बाईं बद्दलआधी . हि पुस्तकं पुण्यातल्या ब्रिटिश लायब्ररीत आहेत का बघतो रविवारी . मिळाली तर मजा येईल
फुल टिल्ट घेतलं हो किंडल वर
फुल टिल्ट घेतलं हो किंडल वर
व्यंकटेश माडगूळकर/जीए
व्यंकटेश माडगूळकर यांचं 'अशी माणसं अशी साहसं' की काहीशा नावाचं पुस्तकही आठवतंय. कदाचित भाषांतरित असावं पण यात अचाट प्रवासाबाबत काही लेख आहेत.
'द लाँग वॉक'चं जीएंनी केलेलं भाषांतरही वाचनीय आहे. (https://en.wikipedia.org/wiki/S%C5%82awomir_Rawicz#The_Long_Walk_.E2.80....) ह्या पुस्तकातले अनुभव खरे आहेत की नाही यावर नंतर वाद झाल्याच्या चर्चा वाचल्या आहेत. पण एकंदर पुस्तक वाचायला खूपच जबरदस्त आहे.
एका कारसेवकाचा अंत
हे पुस्तक कोणी वाचलंय का? नुकतंच कुणाकडून तरी ऐकलं हे नांव. कदाचित ‘अंत’ या शब्दाच्या जागी दुसरा शब्द असू शकतो. मिळणार नाही, असंच नांव सांगणार्याने सांगितलय, पण संदर्भ मिळाल्यास अावडेल.
टीप: पुण्यात ज्ञानप्रबोधिनीतून बाहेर पडताना पाहून सुचवणार्याने हे नांव सुचवलंय.
"एक होता कारसेवक" हे अभिजित
"एक होता कारसेवक" हे अभिजित देशपांडे यांचं पुस्तक का?
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
करेक्ट!
खूप धन्यवाद आबा! पुण्यात कुठे मिळेल बघतोय. आमच्या रसिक साहित्यच्या वाचनालयाला सांगेन, पण बहुधा हे मिळत नाही.
पुणे तेथे...
बुकगंगाचा दुवा
प्रकाशक लोकवाङमय गृह असल्यामुळे 'सुगावा प्रकाशन' इथेही मिळावं.
- चिंतातुर जंतू
"ही जीवांची इतकी गरदी जगात आहे का रास्त |
भरती मूर्खांचीच होत ना?" "एक तूच होसी ज्यास्त" ||
धन्यवाद चिंज
लोकवाङमय मध्ये नक्की पाहतो.
म्हणुन मी असल्या विषयावर
म्हणुन मी असल्या विषयावर लिहायच टाळतो. आधीच एक जण माझं नाव घेउन बसलाय
हायला , अभ्याशेठ तुम्ही असली
हायला , अभ्याशेठ तुम्ही असली कामं केलीहेत पूर्वायुष्यात ??
आम्ही आपले कार सेवा म्हणजे गाडी चं सर्व्हिसिंग मानतो . पण आता कळाले ना तुम्हाला का एवढे थोर मानतो ते !!!!!
शंभर मिनिटे.
संजोपरावांचा शंभर मिनिटे हा लेख वाचला. ग्रेट आहे.
त्यांची ऑब्सरवेशन्स (तर ते म्हणतील निरिक्षणं असं म्हणायला काय होतं?) खासच.
परत वाचला एकदा.
==================
भूतकाळातील आस्वल्य.
फ्री विल आणि ज्योतिषाच्या विष
फ्री विल आणि ज्योतिषाच्या विषयी मनात गोंधळ उडालेला असतानाच एक पुस्तक मिळालय - अॅस्ट्रॉलॉजी ऑफ कर्मा & ट्रान्स्फॉर्मेशन्स्.
बघू यात या पुस्तकाचा योगायोग्(?) काय दिवे लावतो.
दुष्यन्त कुमार
सध्या काय वाचतोय, तर सध्या काही कारणाने फार काही वाचन होत नाहीये. पण, तरीही दुष्यन्त कुमारांची आवाजों के घेरे, साये में धूप आणि सूर्य का स्वागत ही तीन पुस्तकं वाचतोय. दुष्यन्त कुमारांच्या कवितांशी अलीकडेच म्हणजे फार अलीकडेही नाही, पण एक वर्षापूर्वी परिचय झाला. वरूण ग्रोव्हरने त्यांच्या 'मैं जिसे ओढता बिछाता हूँ' या गझलेतील 'तू किसी रेल सी गुजरती है' ह्या ओळी घेऊन बनवलेलं 'मसान'मधील गीत फार भावलं. तिथूनच दुष्यन्त कुमारांशी परिचय झाला. गुलज़ार, पियूष मिश्रा, स्वानंद किरकिरे, राहत इन्दौरी या लोकांनंतर भावलेला हा हिंदी कवी फार आवडायला लागलाय. अजून खूप काही वाचायचं राहिलंय, पण या कवीच्या कवितांच्या, गझलांच्या व शब्दांच्या प्रेमात पडलोय, हे नक्की. तुम्हालाही वेळ मिळाल्यावर, एकदातरी दुष्यन्त कुमार वाचाच. (वेळ मिळणार नाही, पण तो काढावा लागेल...!)
----------
शिवाय चं. प्र. देशपांडे. यांच्या नाटकाच्या आणि कवितांच्या पुस्तकांच्या पीडीएफ फाइल्स मिळाल्यात. त्याही वाचायच्या आहेत.
महाराष्ट्रातील वेदपाठ
महाराष्ट्रातील वेदपाठशाळांचा आणि त्यांतर्फे दिल्या जाणाऱ्या वैदिक शिक्षणाचा अत्युत्तम आढावा या पुस्तकात घेतलेला आहे. बदलत्या काळाशी ते लोक्स कसे जुळवून घेतात त्याबद्दलची निरीक्षणेही अतिरोचक आहेत.
https://www.degruyter.com/viewbooktoc/product/480043
फ्री पीडीएफ उपलब्ध आहे - प्रत्येक चॅप्टरची.
माहिष्मती साम्राज्यं अस्माकं अजेयं
वाह! धन्यवाद!
वाह! धन्यवाद!
एकत्र पीडीएफ आहे का?
********
It is better to have questions which don't have answers, than having answers which cannot be questioned.
एकत्र पीडीएफ कै उपलब्ध
एकत्र पीडीएफ कै उपलब्ध नाही. पण सगळ्या इंडिविज्वल डौन्लोडवून मग ऑन्लाईन कंबाईन करता येतील आरामात.
माहिष्मती साम्राज्यं अस्माकं अजेयं
एका खेळियाने
हे प्रभावळकरांचं आत्मचरित्र (टाईप) पुस्तक वाचलं.
काही निरीक्षणं-
१. प्रभावळकरांनी आपल्या लिखाणाचा अवकाश हा अभिनय ह्या गोष्टीशी बांधून घेतलाय हे उत्तम आहे. उगाच माझं लहानपण इथलं, इथे मी सार्वजनिक संडासात हगायचो, इथे बागडायचो टाईप मजकूराला काट. बेष्ट.
२. एखादी भूमिका करताना नटाचा त्यामागे काय विचार असतो, किती गोष्टींचं अवधान बाळगावं लागतं हे बरेचदा उलगडून सांगितलंय त्यांनी.
उ.दा. "चिमणरावाचा उंच किनरा सानुनासिक आवाज लावताना ते म्हणतात "चिमणराव हा अतिशय साधा माणूस. त्याच्या आसपासचे लोक त्याच्याहून हुषार आहेत हे माहिती असल्याने आपलं अस्तित्व सतत जाणवून देणारं त्याचं व्यक्तिमत्त्व आहे. त्यासाठी मग असा आवाज उपयुक्त ठरला."
३. पुस्तकात त्यांच्या वेगवेगळ्या भूमिका- प्रत्येक नाटकाबद्दल त्यांचे तेव्हाचे विचार आणि rationale, आणी शेवटी मग introspection असा थोडा पॅटर्न झालाय खरा, पण तो वाचून अडखळलो नाही.
४. फोटोज् मात्र खास नाहीत. अर्थात मूळ भूमिकांची चित्रं/फोटोज मिळवणं हे कर्मकठीण काम असावं तेव्हा असो.
५. पुस्तक संग्राह्य वाटलं नाही- पण वाचनीय १०१%. आता लमाण वाचायचं आहे.
६. खेरीज, संजोपरावांनी त्यांच्या ब्लॉगवर टाकलेलं परीक्षण उत्तम!
आजकालच्या काही भूमिका पाहिल्यावर मात्र प्रभावळकरांचा मराठी नसिरुद्दिन शहा झाल्यासारखा वाटतो. "मसाला", "देऊळ्" हे प्रतिथयश चित्रपट्सुद्धा त्यांना न्याय देऊ शकले नाहीत -उगाचच घुसडलेल्या किंवा प्रमुख पाव्हणे टाईप भूमिका वाटल्या. "स्लॅमबुक" इत्यादी चित्रपट त्यांनी स्वत:च म्हटल्याप्रमाणे "केवळ नाही म्हणता येत नाही" म्हणूनच स्विकारले असावे.
त्यांचे जुने चित्रपट आणी नाटकं आता पुन्हा पाहतोय्.
==================
भूतकाळातील आस्वल्य.
एखादी भूमिका करताना नटाचा
कसले हास्यास्पद आहे हे.
अगदी!
नेहेमीप्रमाणेच सुंदर आणि विस्तृत प्रतिसाद.
==================
भूतकाळातील आस्वल्य.
आयुष्यभर फक्त वेगवेगळ्या
आयुष्यभर फक्त वेगवेगळ्या कपडयातले चिमणराव करणाऱ्या माणसानी भुमिकांच्या अभ्यासाबद्दल बोलावे हे हास्यास्पद आहे.
अनु मोहोळाला दगड मारुन ग
अनु मोहोळाला दगड मारुन गंमत पहाण्याची तुझी ही सवय आताआताची की जुनी?
शुचि, दिलिप प्रभावळकर ला
शुचि, दिलिप प्रभावळकर ला बघितले की उलटीची भावना होते ह्या वर आपले पूर्वी एकमत झाल्याचे आठवते
हाहाहा ए कधी ग बाई?
हाहाहा ए कधी ग बाई?
बाय द वे, ते या साईटवरती अधुनमधुन येतही असू शकतात
_____
नाही अनु तू दादा कोंडके बद्दल बोलयतेयस्. त्याची ती लोंबणारी नाडी पाहीली की मला उलटी ची भावना होते Ughhhh!!!
ते या साईटवरती अधुनमधुन
येत असतील तर बरे च होइल्. त्यांना कमीतकमी ४९% टक्के जनतेचे त्यांच्या बद्दल मत काय आहे ते कळले पाहिजे.
जसे प्रश्न कसा विचारु नये ह्याचे उदाहरण म्हणजे अजोंचा धागा
तसे पुरुषानी कसे वागु/दिसु/हावभाव करु नये ह्याचे उदाहरण म्हणजे दि.प्र ह्याची पात्रे ( पात्रेच म्हणुन त्यांना बेनिफिट ऑफ डाउट देतीय की प्रत्यक्ष आयुष्यात कदाचित ते बरे असतील )
ह्म्म्म्म सगळेच virile,
ह्म्म्म्म सगळेच virile, बुद्धीमान, करिस्मॅटिक् नसतात्. किंबहुना ९७% नसतात्. मग ते नको का दाखवायला?
उत्तम रसग्रहण
तुमची, "एका वाक्यात जीवानातली भेदक सत्यं मांडून दाखवण्याचा आव आणणारी" शैली खरंच काबिल-ए-तरीफ आहे!
बाय द वे, तुम्हाला आयुष्यभर वेगवेगळ्या कपड्यातले आबा टिपरे म्हणायचं होतं का?
==================
भूतकाळातील आस्वल्य.
तुमची, "एका वाक्यात जीवानात
हे तुम्ही उपरोधाने बोललेले असेल असे माझे गृहितक्.
पण अनु राव च्या मूळ मताशी मी सहमत आहे. प्रभावळकरांना जरा अतिच डोक्यावर घेतले जाते हे माझे सुद्धा मत आहे. सुमारे २ महिन्यांपूर्वी अनु शी माझे एकमत झाले होते. अगदीच मळमळ उत्पन्न करणारा माणूस आहे प्रभावळकर्.
+१११
+१११
आता "जे धडाकेबाज् नसते ते मळमळजन्य असते असा अनेकांचा गैरसमज असतो" असा एक ठरलेला डायलॉग मारून टाका तुम्ही अस्वलराव. किंवा "सगळ्या हिरोंनी बाणेदार, डॅशिंग असायलाच हवे अशी आपल्या जनतेची एक अविरत अपेक्षा असते" असा डायलॉग मारा. म्हंजे तुम्ही सामोपचारवादी, विवेकवादी आहात असे सर्टिफिकेट तुमचे तुम्हालाच देता येईल.
बळंच?
"हिरो" आणि "नट" ह्यातला फरक ...... पण मी काय म्हणातो, कळत नाही तिथे कशाला तोंड घालायचं उगाच?
दिलिप प्रभावळकरांनी आयुष्यभर वेगवेगळ्या कपड्यातले चिमणराव केले असं एक घोषवाक्य फेकून नेहेमीप्रमाणेच आपण मोकळ्या झालात.
ह्याची काही उदाहरणं देणं वगैरे आपल्या शैलीत बसत नाही, तेव्हा त्याची अपेक्षा करणं अगदीच फोल.
की बाबा किती आणि कुठल्या भूमिकांमधे चिमणरावा रिपीट झाले? नाटकांत का चित्रपटांत? बरं, ह्यावर जालावर आधीच कुणी लिहिलं नसावं, त्यामुळे उठसूठ लिंका फेकायचीही पंचाईत.
मी ह्या तुमच्या ब्रह्मवाक्यावर टिप्पणी केली होती.
======================
मळमळ वगैरे वैयक्तिक गोष्टी आहे हो ताई. गब्बरला नाही का माणसं मेलेली बघून आनंद होतो, बाकी कुणाला चॉकलेट खाऊन .. तसंच आहे ते.
तुम्हाला प्रभावळकरांना बघून मळमळत असेल तर मेरे को क्या फरक पडता है?
==================
भूतकाळातील आस्वल्य.
Go Ask Alice
माझ्या वयात पोरी (पक्षी : आमच्यागात वायदांड ) काय इचार करतेय ते यातून रेखाटलंय.
कुणी लिहिलंय ते माहित नाही पण आजकाल फेबु वर जे प्रसंग ओढून ताणून रेखाटतात त्या कॅटेगरी मधलं बुक आहे असं वाचण्यात आलं.
आपल्याला तर रिअल वाटलं ब्वा .
असले अजून असतील तर सांगा.
आस्तिक नास्तिक लोकांनी एकमेकांच्या परंपरेचा काचून नव्हे पण निदान वरवर आदर करणं महत्वाचं वाटतं. सिंगल लोकांनी कपलचा आदर करण्याचं सौजन्य निदान दाखवावं ह्यात वावगं काही नसतंय.
Learning Arabic from Egypt's Revolution - The New Yorker
दुवा: http://www.newyorker.com/magazine/2017/04/17/learning-arabic-from-egypts...
लेख आणि त्यातली निरीक्षणं वाचनीय (आणि बरीचशी परिचित) आहेत. त्यातला भाषेशी संबंधित काही रोचक भाग:
(यातल्या शेवटच्या वाक्यांवरून इथेच काही काळापूर्वी झालेली 'एक्झॉटिक' या शब्दावरची चर्चा आठवली.)
यातला 'Wanderwort' हा भटक्या शब्द फारच खास आहे.
वंगदेशस्थ महाराष्ट्रीय स
वंगदेशस्थ महाराष्ट्रीय सखाराम गणेश देउस्कर यांनी वंगभाषेत बाजीरावाचे चरित्र लिहिलेले आहे ते वाचीन म्हणतो हळू हळू. शंभरेक वर्षांपूर्वीचे असल्याने इतिहासदृष्ट्या त्यात अनेक त्रुटी असणार हे उघड आहे पण मुख्य उद्देश बंगाली जन्तेला बाजीरावाची ओळख करून देणे हा असल्याने ते कसे लिहिलेय हे पाहणे रोचक ठरावे.
https://archive.org/details/in.ernet.dli.2015.454135
माहिष्मती साम्राज्यं अस्माकं अजेयं
http://www.jstor.org/stable
http://www.jstor.org/stable/3518113?Search=yes&resultItemClick=true&sear...
हे वाचलं आहेस का?
नायबा! वाचतो थांब हां. रोच
नायबा! वाचतो थांब हां. रोचक वाटतंय.
माहिष्मती साम्राज्यं अस्माकं अजेयं
Coffee House
http://www.orientblackswan.com/BookDescription?isbn=978-93-83166-16-9&id...
हे वाचायला सुरुवात केली आहे. आवडतंय खूपच!
अनु,
संगीतस्वर आणि शरीरातील उर्जाचक्रं अशी सांगड आहे बघ या लेखात -
http://puranastudy.onlinewebshop.net/pur_index29/sangit2.htm
तुला समजलं तर मला सांग पण मला ती रोचक वाटते आहे. कळत नाहीये पण ....
https://docs.google.com/document/d/1AKIMy0stH7t-UJdnAsY2fkoWvV8IJWwWvG1P...
.
.
.
शिव पुराण 5.26.40 में नाद का विभाजन 9 प्रकारों में किया गया है –
घोष - आत्मशुद्धिकर, सर्वव्याधिहर, वशी, आकर्षण
कांस्य - प्राणियों की गति का स्तम्भन
शृङ्ग - अभिचार हेतु, विद्वेषि-उच्चाटन, शत्रुमारण
घण्टा - सर्वदेवों, मनुष्यों, यक्षगन्धर्वकन्याओं का आकर्षण
वीणा - दूरदर्शन
वंश - सर्वतत्त्व प्रजनन
दुन्दुभि - जरामृत्यु विवर्जन
शंख - कामरूप
मेघगर्जन - विपत्ति से संगम न होना
जगातला पाचहि खंडातला सर्वाधिक रोचक ब्लॉग
यावर एक अत्यंत रोचक चित्र स्वर चक्राचे दिलेले होते तुमच्या वरिल प्रतिसादामुळे ते भन्नाट चित्र आठवले ते याच ब्लॉग वर कुठल्यातरि पोस्ट वर आहे शंभर टक्के पण आता सापडत नाहेएये आणि त्या चक्कर मध्ये मि या ब्लॉग वरिल चित्र मजकुर जंजाळात अडकत चाललो होतो म्हणुन शोध थांबवला तुर्तास जमल्यास शोधा इथे पण मध्येच जंगलात हरवुन जाण्याचेए भिति आहे हा वैधानिक इशारा देऊन ठेवतो ते चित्र फारच भारेए आहे मात्र स्वरच्क्राच प्राचिन आकृतेए आहे एकदम गुढ जबरा तुम्हाला आवडेल कदाचित्
http://ajitvadakayil.blogspot.in/
सापडला बहुतेक्
हेच चित्र आहे कि दुसर जरा निट आठवत नाहि पण कॅप्टन साहेबांचि हि लिंक अवश्य बघा एकदा लय भारि आहे.
http://ajitvadakayil.blogspot.in/2014/04/shabda-brahman-beat-of-damarau-...
सुंदरच्. नक्की पहाते.
सुंदरच्. नक्की पहाते.
Two Years Eight Months and Twenty-Eight Nights
सलमान रश्दीचं हे नवं पुस्तक आल्या आल्या घेतलं अन उत्साहाने वाचायलाही घेतलं. पण फारशी मजा न आल्याने झटकन वाचून झालं नाही. शिर्षकावरूनच 'अरेबियन नाईट्स'चा संदर्भ स्पष्ट होतो. त्याच धर्तीवर सांगीतलेली ही एक 'परी कथा' आहे. अरेबियन नाईट्स प्रमाणेच यातील उपकथानकं, वेगवेगळ्या भागात (भारत, मध्य-पूर्व वगैरे) मध्ये घडतात. मुख्य कथानक मात्र अमेरिकेत घडतं.
कथेद्वारी रश्दीने सद्य परिस्थितील धार्मिक परिस्थिती अंधश्रद्धा वगैरेवर भाष्य केलेलं आहे. अधूनमधून स्वत: रश्दीची झालेली फरफट त्यात व्यक्त करण्याचा प्रयत्न झालेला आहे असं वाटत राहतं. पण एकंदरीतच यावेळी भाषा-ओघ काही जमून आलेला नाही असं वाटलं. कथेचा वर्तमान काळ हा (आजच्या) भविष्यात कुठेतरी हजार वगैरे वर्षं आहे. कथाकार हजार वर्षांपूर्वी घडलेल्या कथानकाबरोबरच त्याला असलेला त्याहूनही हजार-दीड हजार वर्षांचा इतिहास सांगतो आहे. असे तीन काळ, श्रद्धा अंधश्रद्धा, मिथकं वगैरे वगैरे सांगता सांगता अन आपला वाचता वाचता थोडास गोंधळच होत जातो. अनेकदा त्याची गरज काय आहे हा प्रश्नची पडतो.
-Nile
Arthur Hailey
Arthur Hailey च्या जशा एक एक सेक्टर चा सखोल अभ्यास करुन त्या इंडस्टि वर आधारित माहितिपुर्ण तरिहि रटाळ न होऊ देता शिवाय रोचक प्लॉट वगैरे ठेवत लिहेलेल्या एयरपोर्ट मनिचेंजर्स ओव्हरलोड सारख्या कादंबरि लिहिणारा कोणि या टाइपचा दुसरा लेखक इंग्ऱीत आहे का ? जॉन ग्रिशॅम च लिगल सेक्टर ही सोडुन द्या
किंवा अशेए इंडस्ट्रे स्पेसेफिक कांदबरेए कुठलेए आहेका सध्या चे
वन नाइट अॅट कॉल सेंटर हेए सोडुन द्या
असे लेखक किंवा पुस्तके कृपया माहित असल्यास शेअर कराव्यात्
When the Heart Waits
When the Heart Waits: Spiritual Direction for Life's Sacred Questions
पुस्तक मिडलाईफ पॅसेज आणि metamorphosis म्हणजे सुरचवंटाचे फुलपाखरात रुपांतर होण्यावरती आहे. खरच संशोधन करुन लिहीले आहे. कारण बरेच विचार, कविता, रोहजच्या जीवनातील प्रसंग यातून लेखिका "ध्यान" अक्षरक्ष: फक्त शांत बसणे लहानशा याविषयावर लिहीते.
रॉबिन शर्मा
The Secret Letters Of The Monk Who Sold His Ferrari- Robin Sharma
http://www.robinsharma.com/pdf/secret-letters-of-the-monk-who-sold-his-f...
हे पुस्तक, ऐसीवर बऱ्याच विचारवंतांनी वाचले असावे. तरीही वाचल्यावर काही लिहावेसे वाटले.
माझ्यासारख्या बहुसंख्य, आत्मसंतुष्ट भारतीयांना जे जीवनतत्व रोजचेच वाटते, तेच, फार मोठे रहस्य उलगडल्याच्या थाटात, लेखकाने सांगितले आहे , असे वाटते. पुस्तकाच्या सुरवातीलाच, शेवटाचा अंदाज येतो.
आभासी जगाच्या मागे धावताना, जीवनातला खरा आनंदाला आपण मुकतो. तो कसा मिळवायचा, यावर धडे देणारे हे पुस्तक वाटले. त्यासाठी अर्थातच, लेखकाला, हिमालय, भारत, यांचा आधार घ्यावा लागला आहे. ज्या तत्त्वज्ञानाचा आपल्या देशांत, सकाळ-संध्याकाळ रतीब घातला जातो, ते तत्त्वज्ञान कदाचित, अमेरिकनांना भुरळ घालत असेल, पण, आम्हा भारतीयांना तरी त्याचे अजीर्ण झाले आहे.
ह्या पुस्तकाची थोरवी ज्याला कळली असेल, त्याने यावर प्रतिक्रिया देऊन, आमचे अज्ञान दूर करावे, ही कळकळीची विनंती.
माझ्यासारख्या बहुसंख्य,
स्पॉट ऑन..
अक्षरश्: पकाऊ आहे हा माणूस. पुस्तके भंगार.
*****************
मेरी मोटी है खाल, लेकीन नाजूक है दिल!!
हाकुना मटाटा!!
*****************
फरार तर्क
मुळात संतपद मिळवायचं तर फरारी दान करावी.
---
सांगोवांगीच्या गोष्टी म्हणजे विदा नव्हे.