मनातील छोटे मोठे प्रश्न -भाग ४५

संपादन या लिंकवर जाऊन मजकूर खोडा आणि प्रकाटाआ असे लिहा. (प्रकाटाआ = प्रतिसाद काढून टाकला आहे.)

तुमी इथे छापणारी माहिती कुठुन आणता हो ? धडाधड धडाधड... धबधबा सुरु... आर यु रनिंग अ प्रोफेशनल न्युज गॅदरिंग सर्वीस ओर समथिंग ? ही ते तेलाची खबर कुठुन काढलीत ?

सँक्शन अमेरिकेने घातलं कसं म्हंजे काय ?

मग काय! नाहीतर मग आम्ही इथे लोकशिक्षण कसं करणार?
सँक्शन घातलं म्हणून तर बहुसंख्य अमेरिकनांना आय-रॅन कुठे आहे ते कळलं, म्हायतै!!!

They do not make bones about the fact that they are powerful. इक्वॅलिटी वगैरे गेलं उडत.

बाकी हे आम्हाला खूप आवडतं! हीऽऽऽ हॉऽऽऽ!!!
:)

चर्चाविषय 18 10%

हे निरीक्षण सर्वात आश्चर्यकारक, रोचक, इ. आहे.

या प्रतिसादशून्य धाग्यांची टाईम सीरीज क्ष अक्षावर ठेवल्यास जास्त रोचक निरीक्षण मिळेल.

कविता आणि ललित वाचले हमखास जाते, पण प्रत्येकवेळी छान, ठिक वगैरे ठराविक अल्पाक्षरी प्रतिसाद द्यायला नको वाटते. काही तपशीलवार म्हणायचे नसेल तर काहीवेळा चांदणी देतो फक्त

त्यात कविता सुमार वाटली तरी तशी टिका करताना ही कविता आपल्याला झेपलीच नसेल अशी शक्यताही मनाट डोकावते.
मग कशाला उगाच स्वत:ची शोभा करून घ्या असेही कधीकधी वाटते.

कवितांमधे प्रतिक्रिया देण्याइतका रस एकूण कमी असतो का? कवितांचे धागेच ५० टक्के आहेत यात.

कवींची (कवींची म्हणतोय, गविंची नव्हे! नायतर उगाच चिडाल!!) वीण मोठी असल्याने कविता भसाभसा येतात.
कुठे प्रत्येकीच्या बारश्याला जात बसणार?
:)

कवितांमधे प्रतिक्रिया देण्याइतका रस एकूण कमी असतो का?

तू फारशा वाचलेल्या दिसत नाहित त्या!!

नेमकं निरीक्षण.
याचं उलट टोक म्हणजे 'ही बातमी समजली का?' म्हणता येईल.
(या मालिकेचे शंभर भाग उलटून गेले की काय करणार?, असा मन-esque प्रश्न मला कधी कधी पडतो ;))

गाणी प्रत्येकालाच आवडतात पण नवकवि हा असह्य प्रकार असतो.

यामधे त्या त्या प्रकारचे त्या त्या वर्षी किती धागे एकूण आले, आणि त्यातले किती अप्रतिसादित राहिले हेही महत्वाचं आहेच, पण ती माहिती मिळवणं कठीण आहे.

शिवाय यातल्या काही धाग्यांची जुळी भावंडे असतील आणि त्यांनी काही प्रतिसाद घेतले असतील तर तेही पहायला हवे. जनरली डबलप्रकाशित धागे अप्र होतात अशी प्रोसेस असेल तर मात्र जुळे धागे फारसे नसावेत.

गेटिंग अतीच रोचक. शून्यप्रतिसादी चर्चाविषयांना २०१४ मध्ये जोरदार स्पाईक आला आहे.

बादवे - एक जुनाच प्रश्न - आख्ख्या नोडची टेक्स्ट फाईल एका क्लिकात करता येते का? तसं असेल तर दोन चर्चाविषयांची तुलनाही करता येईल. (वापरलेल्या शब्दांची वारंवारिता, वगैरे)

कॉमेंट अन्यत्र हलवल्याने. वाचने मात्र तरीही भरपूर आहेत. कवितांबाबतच खरोखर रस नसल्यामुळे प्रतिक्रिया न देण्याचा प्रकार होत असावा. चर्चाविषयांमधे जवळजवळ सर्व ठिकाणी चर्चाविषय अन्यत्र हलवल्याने खुडला गेला आहे.

१) फक्त वाद्यच वाजतात असं काही नाही. बाकीपण गोष्टी वाजू शकतात ;-)
मोल्सवर्थ-कँडींच्या मते बोर्‍या हा शब्द फारसी भाषेतून मराठीत आलाय, आणि त्याचे अर्थ:
* A mat or matting made of the spikes of the Borassus, Wild date, Cocoanut, &c.
* a poor and mean enclosure.
* Poor, forlorn, destitute
वगैरे आहेत.
२) तालवाद्य, तंतुवाद्य आणि सुषिरवाद्य असे वाद्यांचे तीन मुख्य प्रकार. तालवाद्य म्हणजे तबला, ढोलकी, मृदुंग, डफ वगैरे थाप मारून वाजवायची, ताल देणारी वाद्यं. तंतुवाद्य म्हणजे सतार, वीणा, एकतारी अशी तंतू (तार) झंकारून वाजवायची वाद्यं. आणि सनई, बासरी तसंच पेटी (हार्मोनियम) ही वार्‍याचा खेळ करून (फुंकून किंवा भाता मारून) वाजवायची वाद्यं.
* चर्मवाद्य म्हणजे चामड्यापासून बनवलेली वाद्य.

चर्मवाद्य - चामड्यापासून बनलेली, सहसा आघात करुन वाजवायची वाद्य. यात जनरली सगळी तालवाद्य (ज्या वाद्यांचा वापर ताल देण्यासाठी होतो). पर्कशनसाठी मराठीत योग्य शब्द माहित नाही. पण खरं तर पर्कशनमध्ये ताल देण्यासाठी चर्मवाद्यांखेरीज इतरही भरपूर गोष्टी वापरतात.

तंतुवाद्य - तारा असलेली वाद्य. जसे सतार, गिटार, सरोद, वीणा वगैरे

शिवाय आणिक एक सुशीरवाद्य म्हणूनही प्रकार असतो. म्हणजे हवा फुंकून वाजवायची वाद्ये. अर्थात बासरी, सनई वगैरे.

तालवाद्य म्हणजे ताल देण्यासाठी ( श्क्यतोवर ज्यात आघाताने आवाज उत्पन्न होतो अशी) वापरली जाणारी वाद्य. चर्मवाद्य हा तालवाद्यातील उपप्रकार आहे असं म्हणता येईल. चर्मवाद्य म्हणजे चामडे ताणून बसवलेली वाद्य.
उदा. तबला, ढोलकी, घटम ही तीनही तालवाद्य आहेत पण पहिली दोन चर्मवाद्य आहेत तर घट्म नाही.

(घटम म्हणजे मडक्यावर आघात करुन वाजवले जाणारे कर्नाट्की संगीतातले वाद्य.)

तंतुवाद्य म्हणजे ज्या वाद्यांमध्ये ताणलेल्या तारांनी नाद उत्पन्न केला जातो ती वाद्य. उदा सतार व्हायोलीन वैगेरे.
याशिवाय सुशीर वाद्ये ही असतात. ज्यात फुंकून, ह्वेच्या कंपनांनी नाद उत्पन्न केला जातो. उदा बासरी, सनई.

कोण ओके नाही मानत?? न असेल तर न मानो! एखाद्या सीनमध्ये रडु आले तर रडायचे बिंदास! - मी रडतो.. अगदी डोळे-नाक पुशीत पुशीत, पण स्क्रीनवरची नजर ढळू न देता चित्रपट पाहतो.

हा जर तुमची रडायची स्टाईल भोकाड पसरायची असेल तर मात्र इतरांना डिस्टर्ब होईल, ते अशिष्ट ठरावे.

अन्यथा डोळे आपले, अश्रु आपले, भावना आपल्या.. वाहुद्या बिंदास! :P

म्हैलांनी रडणे शिष्टसंमत आहे त्यामुळे म्हैला बिन्दास रडतात पिक्चर पाहताना.
पुर्षांनी (खर्‍या दु:खातही) रडणं शिष्टसंमत नाही म्हणून चित्रपट पाहताना (काल्पनिक दु:खात) रडणं कुठून शिष्टसंमत असणार?

उदा- मी एक कोल्हा मारला तर

आकांक्षापुढती जिथे गगन ठेंगणे!!!!
कोल्हा म्हणजे काय नवरा नाही शुचिबै की समोर आल्याबरोबर हाणला!!! :)
कोल्हा फार इल्यूझिव्ह असतो मारायला....

अमेरीकेत अनेक राज्यांत शिकारीला परवानगी आहे. शिकारीचे वेगवेगळे हंगाम असतात आणि वेगवेगळे प्राणी, पक्षी वेगवेगळ्या हंगामात मारले जातात. 'गेम अँड फिश' खात्यातून शिकारीचे परवाने दिले जातात आणि अनेक राज्यांत यातून भरपूर महसूल दरवर्षी मिळतो. महसूलाबरोबरच प्राण्यांच्या संख्येवर काबू ठेवणे हा यामागचा मुख्य उद्देश आहे. माझ्या माहितीप्रमाणे किती प्राणी मारायचे याचा परवाना नसतो. दर मोसमात किती परवाने द्यायचे हे ठरलेलं असतं.

संपादनः शिकारी मित्रांकडे चौकशी केली असता कळले की किती प्राणी मारायचे यावर, प्रति परवाना, बंधन असते. ठराविक काडतूसंच तुम्हाला दिली जातात, पाळत वगैरे ठेवली जाते. अवैध शिकार केल्यास बराच दंड आहे असे कळले.

काही ठराविक प्राणी/पक्षी इत्यांदींच्या शिकारीवर सामान्यांना बंदी आहे, मुख्य कारण त्यांची संख्या मुळात फार नाही. पण पारंपारिक लोकांना ही बंदी लागू नाही. उदा. गरूडाचे अवयव (पंख) वगैरे व्यापारावर बंदी आहे पण नेटीव्ह अमेरीकन लोकांचा हा पारंपारिक व्यवसाय असल्याने फक्त त्या वंशाच्या लोकांनाच याचा अधिकृत परवाना मिळतो. त्याच प्रमाने बंदी असलेल्या माशाची शिकार करताना तुम्हाला पकडले तर दंड होतो. पण याचा अर्थ असा नाही की ते प्रत्येक गळ तपासून पाहतात.

हार्मिनियम/ऑर्गन एकप्रकारची सुषिरवाद्यच. फक्त कंपनं निर्माण करण्यासाठी लागणारी हवा न फुंकता हातापायाने हापसायची एवढाच काय तो फरक.

>>मग हार्मोनियम्/पेटी, पियानो, कॅसियो, हे कुठले वाद्य प्रकारामध्ये येतात?

पियानो हे तंतुवाद्य आहे. संतूरसारखं तारांवर आघात करून वाजवायचं.

अजो, हे टेबल लिंकसकट कसं एम्बेड केलंत?

हो आहे. अगोदरपेक्षा अंमळ वेगळा आहे पण मला आवडला. काही धागेदोरे लगेच लागत नाहीत, पण वर्थ आहे. अ‍ॅक्षन सीन्स पहावेत तर थेट्रातच.

खरंय, इथे केजरीवालच काय कोणत्याही राज्यसरकारबद्दल तितकीशी चर्चा होताना दिसत नाही.
त्यातल्यात्यात (मराठी संस्थळ असल्याने?) महाराष्ट्रातील सरकारबद्द्ल थोडी चर्चा होते.

मोदीचे सरकार कुचकामी आहे हे सिद्ध झाले आहेच.

हे कधी झालं ?

दुवा द्या ?

मला तीस पस्तीस वर्षांपूर्वी जी स्वप्नं पडायची ती इथे शेअर करण्यासारखी नाहीत. :P

लहान असताना मला सतत घरातल्या व्यक्तींची मयत झाल्याची स्वप्ने पडत. नक्की आठवत नाही पण १ली-२रीत असताना कधीतरी मी पहिल्यांदा मयत हा प्रकार पाहिला आणि मग त्या बायकांच रडणं वैगरे डोक्यात बसलं. आणि तिथून पुढे मग सारखी अंत्यविधीची स्वप्ने पडू लागली. माझ्या वडिलांचा अंत्यविधी मी खुपवेळा स्वप्नात पहिला.

स्वप्ने अनेक पडतात, काहींना पडतात, काहींना अजिबात पडत नाहीत. कित्येक स्वप्ने उठल्यावर लक्षातही रहात नाहीत, तर काही कित्येक वर्षे आठवणीत रहातात. काहींना स्वप्नांबरहुकुम भविष्यात घटना/दृष्ये दिसु शकतात.
माझ्याबाबतीत मी पाच मिनिटे डुलकी जरी काढली, अगदी लोकल ट्रेन/बसमधिल गोंगाटात, तरीही मला स्वप्न पडते, किंबहूना स्वप्नाशिवाय अशी झोप मी अनुभवतच नाही. (कुंडली/ज्योतिष शास्त्रानुसार याचे विशिष्ट ग्रहयोग असतात).
अशीच काही आठवणीतील भविष्यसूचक स्वप्ने व स्वप्नाप्रमाणे हुबेहुब घडलेले प्रसंग/दृष्ये इत्यादी:
१) स्वप्नात मी एक मोठा खूप फड्यांचा नाग पाहिला, बघताना मी सुरवातीस दचकलो होतो, पण नागाच्या फडेखालील पिंडी बघितल्यावर स्वप्नात देखिल शांत झालो होतो. साधारणतः सहाएक महिन्यांनी मी कुटुंबियांसमवेत स्कूटरने वेळणेश्वर व पुढे हेदवी येथे गेलो असताना वेळणेश्वर येथील शंकराचे मंदिरातीत प्रवेश केल्या केल्या स्वप्नात बघितलेला तोच नाग, तशाच स्वरुपात समोर दिसला, तितकाच दचकलो, स्वप्नाची आठवणही तत्क्षणी झाली, व पिंडी बघितल्यावर भिती नाहिशीही झाली.
२) असेच एकदा स्वप्नात मी समुद्र किनार्‍यावर फिरत असताना मला पुढे पाउल टाकताना एक संगमरवरी पिंडी दिसली, खरेतर स्वप्नातच त्या पिंडीवर पाय पडणार होता, तो मी मागे घेतला, पिंडी हातात उचलली, सोबत कोणतरी होते, विचारले घेऊन जायची का घरी, बरोबरची व्यक्ति नको म्हणाली, मी पिंडी खाली ठेवली, कुणाचा पाय लागू नये म्हणून थोडी पुरलीही... नंतर लगेच स्वप्नाच्याच पुढील भागात मी कासाविस होऊन जीवाच्या आकांताने तिच पिंडी शोधत होतो, सापडली नाही, अन स्वप्न भंगले.
त्यानंतर वर्षाच्या आतच मी व थोरला भाऊ मुम्बईला कामाला गेलेलो असताना हाताशी वेळ होता म्हणून दादर चौपाटीवर गेलो असताना स्वप्नात जे जे जसे घडले तसेच घडत गेले, व पिंडी पुरल्यानंतर उगाच पुरली असे वाटून केवळ दहा वीस पावले पुढे गेलेलो मी उलट्यापावली परत फिरुन पिंडीचा शोध घेऊ लागलो पण अजिबात सापडली नाही, अन तेव्हाच या स्वप्नाचीही आठवण झाली. आज (१९९३) नंतर इतक्या वर्षांनीही मी त्या संगमरवरी पिंडीकरता कासावीस होतो.
वरील दोनही स्वप्ने जेव्हा पडली, तेव्हा जागे झाल्यावर दुसरे दिवशी आई/भाऊ यांचे बरोबर त्यावर चर्चा केली होती.

अशी कित्येक स्वप्ने पडली की जी आगामी घडणार्‍या घटनांची "रंगित तालिम" असल्याप्रमाणे होती व तशीच्या तशी घटना भविष्यात घडलेली पाहिली. वेळ मिळेस त्याप्रमाणे इथे सांगेन.

त्याव्यतिरिक्त, स्थळकाळवर्तमान, पूर्वायुष्य, मनातील विचार, वाचन, टीव्ही/सिनेमा वगैरेतील दृष्ये, वगैरे वगैरे कशाचाही संबंध येत नसलेली असंख्य स्वप्ने रोजच्या रोज पडत असतात, काही लक्षात रहातात, काही तत्काळ विसरली जातात.

स्वप्ने का पडतात यावर माझा अभ्यास नसला तरी अनुभवाने व धार्मिक/सश्रद्ध विचारसरणीमुळे त्यामागची अंशतः कारणमिमांसा थोडीफार कळू लागली आहे असे जाणवते.

एकदा मी स्वप्नात एका अनोळखी गावात एकटाच भटकत होतो. त्या गावातल्या गल्ल्या-बोळं, रस्ते अजुन बऱ्यापैकी लक्षात आहेत. गावात एक कालवा देखील होता आणि शंकर-पार्वती यांची सुरेख कोरिवकाम असलेली दोन दगडी मंदिरे शेजारीशेजारीच होती. गांवकऱ्यांच्या मते दोन्ही मंदिरे प्राचीन होती अणि कुठल्याश्या राजाचा शिलालेख सुद्धा त्यांनी मला दाखवला. वर उल्लेख केलेला कालवा मंदिराच्या मागील बाजूसच होता. आणि गांवाचे नाव 'कोंडापूर'
असे होते.
त्यानंतर मी गूगलवर कोंडापूरचा शोध घेण्याचा प्रयत्न केला तर पुण्याजवळ नगर महामार्गावर कोंडापुरी नावाचे गाव दिसले. त्या गावाबद्दल विशेष काही सापडले नाही. नंतर खूप दिवसांनी ऐसीवर आंध्रप्रदेश मधील कोंडापूर वर एक लेख आलेला दिसला आणि पुन्हा माझी जिज्ञासा जागृत झाली. कोंडापूरचा उल्लेख उत्खननाच्या संदर्भाने आल्यामुळे तर मी आणखीनच पेटुन माहिती गोळा करू लागलो.पण नंतर योगायोग समजून नाद सोडून दिला. भविष्यात कधीतरी जाण्याची इच्छा आहे.

काही वर्षांपूर्वी स्वप्नं लिहून त्यांची एक डायरी करत होतो.
जवळपास ५ महिने हा उद्योग केल्यावर काही गोष्टी जाणवल्या त्या अशा
एक म्हणजे मला फार कमी स्वप्न लक्षात रहातात. सकाळी उठलो की १५ मिनिटांपर्यंतच स्वप्नांचे तपशील ध्यानी असतात, नंतर विरून जातात. काही वेळा मी सकाळी उठल्यावर किंवा रात्री जाग आल्यावर स्वप्नं रेकॉर्ड केली तर ती चांगली लक्षात राहिली. बरेचदा ३ key words लिहून ठेवले आणि सकाळी उठल्यावर त्यांचा विस्तार केला.
.
सगळी स्वप्नं रंगीत होती. काही वेळा सिनेमातल्या कॅमेराप्रमाणे मला स्वप्नातल्या गोष्टी घडताना दिसल्या (प्रचंड वेगाने हवेतून सूर मारणं/ पाण्याखालून जाणं/ अवकाश यानातून दिसणारी पृथ्वी वगैरे.
.
काहीच तारतम्य नसलेली स्वप्नं सर्वात जास्त होती. माझ्या ओळखीचे लोक स्वप्नांत होते पण तर्कसंगत वागणूक नव्हती. उदा. एका स्वप्नात मी माझ्या भावंडांबरोबर टेनीस खेळत असताना मार्टिना नवरतिलोवा आम्हाला पोहे खायला बोलवत होती. मग तिने आमच्याशी चर्चा करून आम्हाला आमच्या चुका सांगितल्या. हे माझ्या काकांना कळल्यावर ते खूप चिडले. इ.इ.
ह्या सगळ्या स्वप्नांत अनोळखी व्यक्ती होत्या पण त्यांचे चेहेरे आठवत नाहीत.
.
स्वप्नातलं स्वप्न -अशाप्रकारची ३-४ स्वप्नं पडली होती. म्हणजे मी कुठेतरी आहे, काहीतरी करतोय. त्यातून धक्का बसून उठल्यावर जाणवतं की मी एका हॉटेलच्या खोलीत झोपलोय. तिथे काही गोष्टी घडतात. आणि नंतर जाग आल्यावर कळलं की तेही स्वप्नच, आपण घरातच आहोत.
.
स्वप्नातल्या हालचालींचा खर्‍याखुर्‍या हालचालींशी ताळमेळ असतो.
उदा. एका स्वप्नात मी जिन्यावरून खाली उतरत असताना डोळे उघडायचा खूप प्रयत्न करूनही मला डोळे उघडता येत नाहीत. त्यामुळे घाबरून जाऊन मी जेव्हा खाली पोचतो तेव्हा कळतं की मी खरोखरच जागं व्हायचा प्रयत्न करतोय आणि डोळे उघडणं शक्य होत नाहीये.
.
ह्या धाग्यामुळे माझी डायरी उघडून पाहिली तर बरीच चित्रविचित्र स्वप्न लिहिल्याचं आढळलं, ह्या धाग्याबद्दल धन्यवाद!

हा धागा हलवला का गेला आहे

( बॅटमॅनला विचारा )

व्यवस्थापकः याला पुरेसा प्रतिसाद मिळाल्यास स्वतंत्र धागा काढला जाईल. तोवर असे अल्पाक्षरी विचार 'मनातील विचार व प्रश्न' या धाग्यांवर व्यक्त करावेत.