कथा

(आईसक्रीम आणि गणित )
.
**************************
आत्ता पर्यंत: अंतराळात भ्रमण करून ज्ञानाच्या सीमा वाढवण्याच्या मोहिमेवर टीम पुणे सध्या त्रिकोणी ग्रहावर... एरेटॉसथिनिस काकाबरोबर समद्वीभुज खंडाची ट्रिप वरून परत त्रिकोणी नगरात आले ...
.

संध्याकाळची वेळ होती. सगळीकडे धूसर गुलाबी निळा प्रकाश पसरला होता. दूरवर कुठे तांबडे पट्टे दिसत होते. सूर्य मावळतीला आला होता.पाखरं बऱ्यापैकी घराकडे परतली होती. मध्येच कुठेतरी एखादा चुकार बगळा फडफड करताना ऐकू येई. देवीच्या देवळाच्या मागे असलेल्या कातळावर दोन मित्र बसले होते.ते आपल्या गप्पांमध्ये कधीचे गुंग झाले होते. आसपासची खेळत बसलेली मुलं कधीच पांगली आहेत ह्याची ही त्यांना जाणीव राहिली नाही. त्यांच्या आपल्या बऱ्याच वेळ गप्पा चालु होत्या. निवडणुका, आठवड्याचा बाजार, नव्याने बघितलेलं लॉकडउन, जमिनीच्या सातबारा ह्या सगळ्या विषयांवर ते रंगले होते.

काल सकाळी लातूरला आलो. गेल्या काही वर्षांपासून पुण्यात असल्यामुळे लातूरला येणं होत नाही. जॉबमुळे तर पुण्यातल्या पुण्यात पण फिरायला वेळ मिळत नाही. इथं राहायला लागून सात वर्ष होतात. कितीतरी गोष्टी बघायच्या राहिल्यात पुण्यातल्या. महादजी शिंदेंची छत्री, राजा दिनकर केळकर संग्रहालय. एकदा फक्त पर्वतीवर गेलो होतो. पुण्यात पहिल्यांदाच आलो तेव्हा. तीन-चार वेळेस सिंहगड. बाकी फारसं फिरणच होत नाही. काम, काम, काम आणि नुसतं काम.

मिस्ड कॉल
विनू आणि गोट्या शेताच्या बाजूला असलेल्या चिंचेच्या झाडाच्या चिंचा पाडत होते.
“ए पोरांनो कुठला गाव आहे हा?” दोन मध्यम उंचीच्या मध्यम वयाच्या बाप्यांनी प्रश्न केला.
“गावात नवीन दिसताय जणू, नाव नाय माहित? मग इथपोत्तर आलात कसे?” विनू आश्चर्यचकित झाला.
“मी आहे अल्फा१ आणि हा माझा मित्र झेटा२६. आम्हाला तहान लागली आहे. प्यायला पाणी मिळेल का?” स्वतःला अल्फ़१ म्हणणारा विचारत होता. आता गोट्या पुढे सरसावला.

----------
जोडीदार
---------
रूमवर लोळत पडलो होतो. बाकीची पोरं लॉकडाऊनला कंटाळून घरी गेलेली . उन्हाळ्याची दुपार . गरमीने नुसता जीव चाललेला . वर पंखा नावालाच फिरत होता . वारंच लागत नव्हतं .
एकटं पडल्यासारखं वाटत होतं .
पश्याचा फोन आला . लय जुना रूममेट . त्याचं नाव स्क्रीनवर बघून जीवाला बरं वाटलं .
आणि मग डोकं फिरलं !...
त्याने एक निरोप दिलेला. त्याचा एक मावसभाऊ याच शहरात राहायचा. त्याची आई गेलेली . मदतीला कोणी नाही अन अशावेळी कोणी येतही नाही . म्हणून मला जायला सांगितलं होतं .
आता आली का पंचाईत !

माझ्यासाठी विंडो सीट बुक कराल का प्लिज एरेटॉसथिनिस काका?
...
सायलीने पटकन आपला क्लेम लावला. मला पण ... चिंट्याने सूर मिसळला. नेहा आणि सॅमीच्या मनातही हेच होत, पण स्वभावामुळे बोलले नाही इतकेच.
...
**************************
आत्ता पर्यंत: अंतराळात भ्रमण करून ज्ञानाच्या सीमा वाढवण्याच्या मोहिमेवर टीम पुणेला आय आर एस आर्यभट्टवर कॅप्टन नेमोंनी सहकारी म्हणून स्वीकारलं होतं. सध्या त्रिकोणी ग्रहावर... एरेटॉसथिनिस काकाबरोबर समद्वीभुज खंडाकडे जायला निघाले...

वातावरणात अजून उकाडा हुता. दोन-तीन डाव हजरी लावून पाऊस गायब झाल्ता. वर आभाळात ढगांची दाटी हुयाची, तळ्यात कळपानं निवांत फिरणाऱ्या बदकांगत ढग सरकत ऱ्हायचे. गावात शेताच्या कामांना जोर आला हुता, नांगरणीसाठी माणसांची धांदल उडाली हुती. समदं घरदार कामाला जुपलं हुतं. सूर्य खालतीकडं कलला, न भितीशेजारी चटई हातरून पडलेल्या म्हातारीला आपसूकच जाग आली. पडल्या पडल्या तिनं डोळं किलकिलं करून म्होरच्या भितीवर लावलेल्या फोटोकडं बघितलं. तिज्या डाव्या डोळ्यात फूल पडलेलं, उजव्या डोळ्यान जवळचं दिसायचं नाय. नाय म्हणलं तरी आता म्हातारी नव्वदीला टेकलेली, पाठीत वायची वाकलेली पर खाऊन पिऊन धड हुती.

13 मे रोजी दु. 12:31 वा. पुण्यात तुमची सावली "गायब" होईल! Fake news? खाली लिंक्स आणि सविस्तर माहिती दिली आहे.
...

**************************
आत्ता पर्यंत: अंतराळात भ्रमण करून ज्ञानाच्या सीमा वाढवण्याच्या मोहिमेवर टीम पुणेला आय आर एस आर्यभट्टवर कॅप्टन नेमोंनी सहकारी म्हणून स्वीकारलं होतं. सध्या त्रिकोणी ग्रहावर... एरेटॉसथिनिस काका...

To every problem, there is a most simple solution. हे चिंट्या जितके सहज म्हणाला, तितके सहज उत्तर मिळेल याची कुणालाच खात्री नव्हती. पण शोधले तर पाहिजेच! त्याशिवाय गत्यंतर नव्हते...
...

**************************
गोष्टीचा आधीचा भाग.... इथे टिचकी मारा
**************************
...

नेहा, चिंट्या सायली तिघे ही चक्रावले... सॅमीने त्याचा खुर्चीच्या मागे, त्याला न दिसणाऱ्या दिव्याचा रंग कसा ओळखला असेल? कॅप्टन नेमोंच्या उत्तरात काय क्लु होता? काय दिसले असेल त्यांना?
...

*********************
आत्ता पर्यंत: खुर्चीच्या मागे एक दिवा लागत होता, पण मागे वळून तो पाहता येत नव्हते. समोर बसलेल्यांच्या खुर्चीच्या मागे लागलेला दिवा पाहून आणि तर्क करून आपल्या खुर्चीच्या मागे कोणत्या रंगाचा दिवा आहे हे ओळखायचे होते. सॅमीला जमले, कॅप्टन नेमोनी हार मानली ... बाकी तिचे विचार करत होते ...