Submitted by भटक्या कुत्रा on बुधवार, 31/01/2018 - 13:04
१) वय ६-७
ठिकाण- सरकारी प्राथमिक शाळा, सर्वाना तांदूळ वाटण्याचा प्रसंग (तेव्हा तयार खिचडी भात नाही द्यायचे)
मी- आई त्या xyz ला आणि त्याच्या मित्रांना जास्त तांदूळ का देतात शिपाई?
आई- त्याच्यासाठी वेगळी स्कीम असते
मी- काय?
आई-आंबेडकरने त्यांना सर्व फ्री दिलंय. त्या लोकांना फी नसते. सरकारी नोकरी लगेच मिळते.
मी-कोण आहेत ते?
आई- बुद्ध लोक आहेत. पहिले xxx-xxx होते, नंतर बाटले
मी- बाटले म्हणजे.
आई- म्हणजे देव change केला, बाहेर बोलू नको xxx-xxx नायतर जेल मध्ये टाकतात पोलिसवाले. त्यांच्यात राहू नको, शिव्या देतात ते!
Submitted by सामो on रविवार, 14/01/2018 - 10:36
Submitted by विवेक पटाईत on रविवार, 07/01/2018 - 09:34
मलयगिरीचे वारे
वासंतिक वारे
चैतन्य नांदे
घर-अंगणी.
शहरी वारे
स्मागी वारे
मृत्यू नांदे
घर-अंगणी.
Submitted by निमिष सोनार on बुधवार, 03/01/2018 - 18:33
अनेकविध स्रोतांतून गीतेबद्दल मला उमजलेले थोडेसे, अल्पसे ज्ञान आपल्यासोबत शेयर करण्यासाठी माझे दोन लेख येथे एकत्रितरीत्या देत आहे.
चूकभूल द्यावी घ्यावी! त्यानिमित्ताने एक चर्चा होईल आणि एकमेकांचे अध्यात्मिक ज्ञान वाढण्यास मदत होईल!! - निमिष सोनार
* * * || लेख क्र १ || * * *
कुरुक्षेत्रावर जेव्हा युद्ध करण्याचे अर्जुनाने नाकारले तेव्हा त्याला समजावताना आणि विविध वैदिक उपदेश करतांना म्हणजेच "भगवदगीता" सांगताना एका क्षणी श्रीकृष्ण अर्जुनाला म्हणाले,
Submitted by anant_yaatree on शुक्रवार, 15/12/2017 - 10:06
In Flanders Fields ही एक प्रसिद्ध युद्धकविता.
पहिल्या महायुद्धाच्या दरम्यान डॉक्टर, सैनिक व कवी असलेल्या जॉन मॅक-क्रे यांनी बेल्जीयम मधल्या Ypres इथल्या युद्धात मरण पावलेल्या आपल्या मित्राच्या स्मरणार्थ लिहिलेली. लढता लढता संपलेल्या अनाम सैनिकांचं हे मनोगत.
युद्ध अमानुष असतं, निरर्थक असतं हे सर्व जरी खरं असलं तरी आजही ते एक सतत भेडसावणारं अटळ वास्तव आहे. म्हणूनच ही कविता आजही क्षणभर मनाला चटका लावून जाते.
ही मूळ कविता व तिच्या भावानुवादाचा मी केलेला प्रयत्न:
Submitted by सचिन काळे on रविवार, 29/10/2017 - 08:19
प्रस्तावना : ज्यांची प्रस्तावना वाचायची राहून गेली असेल, त्यांनी ती वाचण्याकरिता कृपया खाली दिलेल्या लिंकवर हळुवारपणे टिचकी मारावी.
http://www.aisiakshare.com/node/6241
लोकल ट्रेनच्या दरवाजात उभ्या राहिलेल्या मुलाचे जॅकेट पहा, कसे वारा भरल्याने फुग्यासारखे टम्म् फुगले आहे ते !!! जम्माडी गंमत आपली.
Submitted by सचिन काळे on रविवार, 15/10/2017 - 08:33
प्रस्तावना : ज्यांची प्रस्तावना वाचायची राहून गेली असेल, त्यांनी ती वाचण्याकरिता कृपया खाली दिलेल्या लिंकवर हळुवारपणे टिचकी मारावी.
http://www.aisiakshare.com/node/6241
छायाचीत्राचा खालचा भाग पहा बरं ! काय दिसतंय ? काळ्या कातळावर केसासारखं काहीतरी दिसतंय ना ? फसलात ! ते आहे हत्तीच्या टाळक्यावर उगवलेलं जावळ !
Submitted by anant_yaatree on रविवार, 08/10/2017 - 13:53
अमेरिकन कवी थॉमस एस. जोन्स यांची "Sometimes" ही एक अल्पाक्षरी कविता.
लहानपणी ध्यानी, मनी, स्वप्नी उराशी बाळगलेल्या व पुढे जगण्याच्या धडपडीत नामशेष होऊन स्मरणमात्र उरलेल्या आपल्या महत्वाकांक्षांबद्दलचं हृदयस्पर्शी भाष्य म्हणजे ही कविता.
ही मूळ कविता व तिच्या भावानुवादाचा माझा प्रयत्नः
ACROSS the fields of yesterday
He sometimes comes to me,
A little lad just back from play—
The lad I used to be.
Submitted by सचिन काळे on रविवार, 08/10/2017 - 08:50
प्रस्तावना :
तीन वर्षांपूर्वी आमच्या व्हाट्सएपच्या ग्रुपवर पूर्ण शंभर दिवस मी एक मालिका चालवली होती. मी रोज माझ्या प्रोफाइल फोटोमध्ये एक फोटो डकवत असे, आणि स्टेटसमध्ये त्या फोटोसंबंधी काही चविष्ट लिहीत असे.
प्रोफाइल फोटो मी कुठूनही मिळेल तिथून घेत असे. काही फोटो आंतरजालावरून घेई, तर काही मी स्वतः काढलेले असत. तसेच काही स्वतःचे, कुटुंबाचे आणि मित्रांचे असत. फोटोबाबत असा काही विधिनिषेध नव्हता. बस! फोटो मनात कुठेतरी क्लिक व्हायला हवा. मग मी तो माझ्या संग्रहात ठेवायचो आणि रोज एक फोटो घेऊन पाऊण तासाच्या माझ्या लोकल प्रवासात त्यावर स्टेटस लिहायचो.
Submitted by कोमल मानकर on शुक्रवार, 29/09/2017 - 14:59
पाने
