मनातले छोटेमोठे प्रश्न किंवा विचार - भाग ७०

दोन पर्याय:
१. 'गूगल.को.इन'वर मराठी भाषा निवडणे. हे केल्यावर मराठी निकाल जास्त येतात.
२. 'गूगल.कॉम'वर शोधताना मूळ शब्दाबरोबर 'आहे', 'आणि' अशा प्रकारचा मराठीत भरपूर वापरला जाणारा, पण हिंदीत वापरला न जाणारा शब्द शोधचौकटीत टाकणे.

मराठीतू शोध गुगलवर - असंच भन्नाट हिंदी येतं.
______________
प्रश्न -
प्राइम मार्गेज का काय यावर युएसए सरकार ब्यान्कांवर(उदा डॅाइश ) फाइन लावताहेत ( ते समजणार नाहिये )हे वाचलं, तर त्यांना नियम अटी माहित नाहीत असे कसे होईल? काही कायदेशिर मुद्द्याची खोच आहे का?

जर एखाद्या सुप्त जादूने आपल्याला कळले की अमुक एक व्यक्ती आपल्याला या दिवसानंतर कधीच भेटणार नाही आहे (कारण काही का असो) तर आपण शेवटच्या दिवशी त्या व्यक्तीशी काही खास वेगळे वागू का? उदा - अतिप्रिय व्यक्ती तर अर्थातच रडू येईल, दु:ख होइल वगैरे. पण हाऊ अबाऊट - एक तिर्‍हाईत व्यक्ती आहे म्हणजे त्रयस्थ. उदा मी व अनु किंवा मी व अप्पा जोगळेकर. मग त्या शेवटच्या दिवशी "How will I chose to TREAT them?" मोअरओव्हर "Will that reflect on me as well as that person equally?"
जसे मला माहीत आहे की परत अमका अमकी मला भेटणार नाहीच आहेत मग मी कशाला धड बोलू, कर्टसी दाखवु? किंवा असेही होइल, मला असे वाटू शकते की ही शेवटची संधी आहे, स्वतःला हायलाईट करण्याची, त्या व्यक्तीच्या स्मृतीत मला स्थान प्राप्त करण्याची.
.
मला हा प्र्शन विशेषतः व्हर्च्युअल जगात नेहमी पडतो. की आज आला किंवा आली आहे उद्या येइल का? मला परत भेटेल का/दिसेल का? पण खर्‍या जगातही ही जीवनाची क्षणभंगुरता सतावते. म्हणजे प्रिय व्यक्तींबाबतही हीच हळवी भावना मनात येते, मन "खुदा हाफीझ - खुदा हाफीझ" म्हणत रहातं.
.
कदाचित या वागणुकीला "स्वभाव" हाच निकष लावता येइल. उदा - जेव्हा माझा आजार ट्रिगर झालेला व माहीतही नव्हते की अमुक एक आजार आहे तेव्हा मला अत्यंत तीव्रतेने वाटायचे (गट फीलिंग/ इन्टेन्स फीलिंग) की मी नवर्‍यापासून व मुलीपासून फार दूर जाणार आहे कधीही परत न येण्यासाठी. हे इतकं vehemently, fiercely violently वाटायचे की त्रास व्हायचा. आणि काहीच दिवसात मृत्युच्या दारात जाऊन मी डोक्टरंच्या कौशल्यामुळे व नवर्‍याच्या अपरिमीत समजूतदार शुश्रुषेमुळे परत आलेही.
.
असो तर मी कधीकधी माझ्या मित्राला म्हणते "पुढील जन्मी कोण होऊन भेटशील? सांग आत्ताच्या आत्ता सांग."
.
तर असे कोणाला वाटते का. ही irrational uncertainty की परत भेट होइल का नाही?

(१) इन्सेन्टिव्हज देऊन त्यांची सवय लावुन, नंतर ते इन्सेन्टिव्हज होल्ड बॅक करुन - हवे ते मिळविता येते
(२) आधीच उपद्रवमूल्य अति ठेऊन, व नंतर ते कमी करण्याची (एक्झेम्प्ट?) लालूच दाखवुन, हवे ते मिळविता येते.
___
ही थिअरी कोणी मांडली आहे की नाही माहीत नाही. पण हे नीरीक्षण आहे. असे हवे ते करवुन घेण्याचे अन्य मार्ग सुचवा. प्लीज प्लीज सुचवाच!!

एका व्यक्तीने किती आयडी घ्यावेत यावर काही बंधन असावे का?

आय डी बदलता येत नाही, म्हणून बोधवाक्यच बदललं.

प्रत्येक आइडी हे स्वतंत्र वेगळेच व्यक्तिमत्त्व म्हणून लोकांसमोर जाता येत असेल तर मी तसे चारपाच आइडी घेईन.तांत्रिक दृष्ट्या शक्य आहे.ऐसीच्या नियमांत बसायला आणि लिहायला काहीच अडचण नसावी.मला कुठे फटकळ/गुळमुळीत होता येत असेल तर करेन.पण ओळख वेगळीच ठेवेन आणि आपसात प्रतिसाद देणार नाही.

संस्थळावर विविधता हवी असते.तेचतेच आइडी तीचतीच चर्चा करतात असंनको.

आता मनातील विचार थ्रेड वर आलोच आहे म्हणून सांगतो -

मला आमच्या एका मित्रांनी ही साईट सुचवली. पण बऱ्याच महिन्यांपूर्वी आयडी काढून ही साईट फारच user unfriendly वाटल्याने काही जास्त पोस्ट केले नाही. त्यात इथे बऱ्याच जणांचे शुद्ध मराठी पाहून डोके गरगरले.

पण मराठी आणि विनोदाची आवड असल्याने, आज शेवटी पुन्हा एक ट्राय मारायचं ठरवून कंबर कसून साईटवर आलोय.
प्रत्रीक्रिया समाप्त (वरील प्रत्रीक्रीयेवरून अजून एक पुणेकर उपटला असे वाटणाऱ्यांना सांगू इच्छितो मी पुण्याचा नाही).

तुमच्या प्रत्रिक्रियेवरुन तुम्ही पुणेकर नाही, पत्री सरकारचे वाटता.

बदलत्या वास्तवाविषयीची त्यांची जाण आणि ओळख धूसर होऊ लागली असावी, जरी संपर्कक्रांतीमुळे स्थळकाळ जवळ आला असला तरी. त्यामुळे स्थानिक लोकांना रस वाटेल असे विषय इथे निघू शकत नाहीत. स्थानिक (आणि तरुण) सदस्यांची संख्या वाढणे हाच उपाय यावर दिसतो.

व्यक्तिशः, बदलत्या वास्तवाविषयी मला महाराष्ट्रात राहत असताना कितपत जाणीव होती आणि आता किती आहे, ह्याचा हिशोब लावला तर बहुदा आता अधिक जाण आहे; वाढतं वय हे एकमेव कारण. ते पुरेसं नाही हे मान्यच. मराठा मोर्चांबद्दल एक-दोन लेख वाचले; मिलींद मुरुगकरांचा त्रोटक वाटला, (वृत्तपत्रीय शब्दमर्यादा आड आली असावी) आणि प्रताप आसबेंचा ... असो. एनाराय नव्हते तेव्हा हे लेख कितपत समजले असते ह्याबद्दल शंका आहे. मधल्या काळात संस्थळावरच्या लोकांचं लेखन आणि त्यांनी शेअर केलेल्या लिंका वाचूनच शिक्षण झालं आहे.

स्थानिकांना रस वाटेल असे विषय इथे निघू शकत नाहीत कारण स्थानिक काढत नाहीत. किंवा महाराष्ट्रात राहणाऱ्या उत्साही लोकांची संख्या कमी आहे. ही त्रुटी अगदीच मान्य आहे. त्यासाठी सुचवलेला उपायही मान्य आहे - तरुण सदस्यांची संख्या वाढणे. फक्त ते कसं करायचं हे समजत नाही, एवढी एक बारीक अडचण आहे खरी.

टिकलू, तुम्हाला जमेल तशा मराठीत लिहीत राहा. विशेषांक वगळता एरवी प्रमाणलेखन सुधारायला कोणाला वेळ नसतो; अगदी 'मराठी वर्ड्स रिमेंबर करायला डिफिकल्ट पडतं' छाप भाषा नसेल तर त्यावरून फार कोणी टिंगलही करत नाहीत; तुम्हाला हौस असेल तर भाषा सुधारायची संधी आहे असं म्हणा किंवा हौस नसेल तर 'काय हायफंडा मराठी बोलतात' म्हणून टिंगल करा.

कॉन्स्पिरसी थिअरी :
हे मराठामोर्चे अत्यंत शिस्तबद्ध, शांततामय असतात. शिवाय त्यांच्या आयोजनकर्त्यांकडून/विषयी कडेकोट गुप्तता पाळली जातेय. बाजारात अफवांचे पीक, कुजबुजींना उधाण आलेय. यावरून एक 'शिस्तबद्धसंचलनफेम' संघटना आठवतेय. शिस्त, शांतता, लाखलाख सहभागी, कुजबूज कँपेन...
ही थिअरी खरी असण्याची कितपत शक्यता आहे?

कित्येक पदार्थ नासवून्/आंबवून त्याची दारु बनवतात. दुधाची दारु (दूध आंबवून) बनवण्याचे काही प्रयोग झालेत का ?

फाटलेली जीन्स , दोरे निघालेली, दोरे उसवायला लागलेली, झिजलेली जीन्स घातलेली चालते; पण बाकीची कोणतीही प्यांट फाटकी घातलेली चालत नाही. कोणताही शर्ट, टी शर्ट फाटका घालायला फाटकी जीन्स घालण्याइतकं ग्लॅमर नाही. हे असं का आहे ?

अनु राव माझा आय डी नाही. आमचं व्यनिमधून वगैरे बोलणं झालं तेव्हा मी त्यांना हे प्रश्न विचारले. मी व्यग्र असण्याची शक्यता व इतर काही कारणं लक्षात घेउन मला मदत म्हणून अनु राव ह्यांनी माझे प्रश्न विचारले. त्याबद्दल त्यांचे आभार.
माझे उरलेले प्रश्न
ज्या गाडीवर स्क्रॅचेस पडलेले आहेत अशी गाडी वापरायची फॅशन का येत नाही ?
दाढी करताना चेहर्‍यावर क्वचित कापलं जातं अल्लाद. आणि त्यानंतर आलेला बारिक ओरखडाही दिसतो.
असे ओरखडे पाडून घ्यायची नि मिरवायची फ्याशन का येत नाही ?
कित्येक पदार्थ नासवून्/आंबवून त्याची दारु बनवतात. दुधाची दारु (दूध आंबवून) बान्वण्याचे काही प्रयोग झालेत का ? कसली पौष्टिक नि चवदार असेल यार ती दारु ?

वरील आयडींच्या गमतीमुळे एक खराखुरा प्रश्न जो अनेक वर्ष मनात होता तो आता विचारते.

------
बर्‍यास सिनेमात किंवा सीरीअल्स वगैरे बुद्धीबळाचा पट मांडलेला असतो असे दाखवतात. आणि एकच रीकामटेकडा माणुस दोन्ही बाजुनी तो खेळत असावा असे रेफरंस असतात. असा बुद्धीबळ एकच माणुस दोन विरुद्ध बाजुनी खेळु शकतो का? ( हे जर शक्य असेल तर मनोबा माझ्याशी व्यनितुन बोलु शकेल )

असे स्वतःशीच बुद्धिबळ खेळणारे लोक मला व्यक्तिशः माहीत आहेत.

हे कसे शक्य आहे हेच कळत नाही, सिन्सिअरली समजुन घ्यायचे आहे.

एका बाजुनी जी स्ट्रॅटेजी ठरवली असेल तर ती त्या माणसालाच माहीती असणार, मग तोच दुसर्‍या बाजुनी कसा काय खेळु शकतो?

दोन गोष्टींचा अजिबात संबंध नाही. एका आयडीला दुसर्‍याशी बोलायचं असेल तर दोन ब्राउझरमधून दोन आयडी लॉगिन होऊ शकतात, किंवा एकाच ब्राउझरच्या इन्कॉग्निटो मोडमधून दुसरा आयडी लॉगिन होऊ शकतो. हाकानाका. (स्माईल)

टेक्निकली नाही हो. पण एकच माणुस आणि २ व्यक्तीमत्व अश्या अर्थानी मी म्हणत होते.

कोपर्डी नंतर पाथर्डी येथेही एकाने १४-१५ वर्षांच्या मुलीवर तिच्या गतिमंदतेचा गैरफायदा घेत बलात्कार केला. शिवाय मुलीचे नातेवाईक फिर्याद दाखल करायला निघाल्यानंतर गुन्हेगाराने अ‍ॅट्रॉसिटीची धमकी दिली. मराठा मूक मोर्च्यात ही घटना हरवून गेली आहे.
मुलगी भटक्या जमातीची (एन टी पण सामाजिक उतरंडीत वरची) आहे असं कळतं. म्हणजे हा लढा बहुजन वि. दलित असा होईल. कोपर्डीची घटना नुकतीच घडून गेल्यावर पाथर्डीमध्ये दलितांनी अ‍ॅट्रॉसिटीची धमकी द्यावी याचे आश्चर्य वाटत आहे. या धमक्या देण्यात दलित महासंघ आणि तत्सम संघटनांचे स्थानिक पाठबळ असणारच, अन्यथा गुन्हेगार आणि त्याचे नातेवाईक यांना उलट्या बोंबा मारता आल्या नसत्या. माझ्या माहितीनुसार अ‍ॅट्रॉसिटीचा गैरवापर करण्यात S. C., S.T. मध्ये मोडणार्‍या जाती बहुतांशाने आहेत. पारधी आणि तश्या जाती ज्या चोर-दरोडेखोर-गुन्हेगार म्हणून गणल्या जातात, त्यांच्यात खूपदा खरे गुन्हेगार आढळूनही त्यांनी पोलिस स्टेशनांत प्रचंड दंगा घातल्याचे ऐकले आहे. लहानपणी मी पारधी समाजाच्या बायकांनी स्वतःच कपडे फाडून-झिंज्या ओढून विनयभंगाच्या आणि संघटनांच्या मदतीने अ‍ॅट्रॉसिटीच्या खोट्या केसेस घातल्याचे प्रत्यक्ष पाहिले आहे. मी अजुनही त्या बायकांना सर्वस्वी दोषी मानत नाही, या जातींवर गुन्हेगारीचा ठपका हळू हळू पुसला जात आहे, तोवर अशा बाबी होणारच. पण काळाच्या या टप्प्यावर जिथे सामाजिक आग क्षणात लागू शकते, दलित संघांनी अ‍ॅट्रॉसिटीबाबत गंभीर परीक्षण करणे भाग आहे.

ही भाषा नेहमी देवनागरी होते. त्याला by default english कसं करायचं. मला गुगल मराठी जास्त comfortable आहे.

ही प्रतिक्रिया इथे हलवली आहे.