टांझानियाच्या डायरीतून .......

टांझानिया हा दोन भूभांगाचा देश आहे.त्याची लोकसंख्या ६ करोड म्हणजे महाराष्ट्राच्या निम्मी तर क्षेत्रफळ मात्र महाराष्ट्राच्या तिप्पट आहे. हा एक शेती प्रधान देश आहे. टोमॅटो,अननस,फणस,आणि काजू ही इथली प्रमुख पिके .शेतीवर आधारित उद्योगांना इथे खूप वाव आहे.विशेष म्हणजे फक्त ३०% जमिनीवरच शेती होते.७०% जमिनीला अजूनही फाळ लागलेला नाही.जुलै २०१६ मध्ये पंतप्रधान मोदींनी टांझानियाला भेट दिली ,त्यानंतर पहिली मोठी गुंतवणूक श्री.सतीश पुरंदरे या मराठी माणसानी केली.ते साखर कारखाना उभारत आहेत."मराठी पाऊल पडते पुढे......"

२०१९ च्या ऑगस्ट मध्ये मी टांझानियाच्या रेल्वे प्रकल्पावर रुजू झालो तेव्हा इतिहास घडवणाऱ्या कोरोनाच्या कालखंडातून आपण जाणार आहोत याची काहीच कल्पना नव्हती .
टांझानियामध्ये कोरोनाचा प्रादुर्भाव मार्चच्या शेवटच्या आठवड्यात सुरु झाला.त्याचे मूळ कारण म्हणजे तुर्की आणि युरोपिअन देशातून आलेले प्रवासी.तातडीची व्यवस्था म्हणून सरकारने लगेचच क्वारंटाईन आयसोलेशन वॉर्ड उभारले.जनतेमध्ये मास्क ,सॅनिटायझर आणि सोशल डिस्टस्टिंग बद्दल जागरूकता निर्माण केली.दुकाने, सरकारी आणि प्रायव्हेट ऑफिस यामध्ये सॅनिटायझर अनिवार्य करण्यात आले.कामाशिवाय घराबाहेर न पडण्याचे सक्त आदेश देण्यात आले.मोबाईलचे स्ट्रॉग नेटवर्क यासाठी कामी आले विशेष म्हणजे पोलीस यंत्रणा किंवा लष्कराचा यात अजिबात सहभाग नव्हता.टांझानियन जनतेचेहि यात पूर्ण सहकार्य होते. या सगळ्याचा एकत्रित परिणाम म्हणजे टांझानिया जूनच्या पहिल्या आठवड्यात कोरोना मुक्त झाला.यात टांगावीज या टांझानियन पेयाचा मोठा सहभाग आहे.
मी भारतात राहात असलेल्या परिवारापासून ६५००किमी दूर, टांझानियातल्या सोगा येथे या काळात वास्तव्यास होतो, अजूनही आहे...आमचं ऑफिस,घर,मेस हे एका मोठ्या कॅम्पस मध्ये आहे.अंदाजे १००० माणसं इथे राहतात .हे एक छोटंसं गावचं आहे असं म्हणायला हरकत नाही.

अचानक २१ एप्रिल ला कॅम्पसमध्ये सरकारी ऍम्ब्युलन्स आली आणि आमच्या ऑफिस मधून एका सहकाऱ्याला घेऊन गेली.आम्ही सगळे प्रचंड ताणात होतो २,३ दिवसांनी कळले कि तो कोरोना पॉझिटिव्ह आहे .संपूर्ण कॅम्पस तणावाच्या मनस्थितीत होता.आमच्या ऑफिस मध्ये बाहेरून कोणी कामाला येईना, आमच्याशी बोलेना आम्हाला एकदम वाळीत टाकल्यासारखं वाटायला लागल .ऑफिसच्या एन्ट्री आणि एक्झिट गेटवर सॅनिटायझर ठेवले गेले.एकमेकांशी बोलताना ,भेटताना भीती वाटू लागली.समोरचा माणूस पॉझिटिव्ह असेल का?आपल्याला कोरोना झाला असेल का ?हे प्रश्न पडायला लागले.थोडासा घसा दुखायला लागला ,ताप आला तर, झाला वाटत आपल्याला कोरोना ?? अस वाटायला लागल.शेवटी १२ मे ला तो पूर्णपणे बरा होऊन घरी आला आणि आमचा जीव भांड्यात पडला.
हा अनुभव सांगायचं कारण असं कि जरी आम्ही तणावात होतो तरी एकमेकांची पूर्ण काळजी घेत होतो. सोशल डिस्टंसिंग ,स्वच्छता,गरम पाणी आणि टांगावीझ पिणे हे सातत्याने करत होतो त्यामुळे आम्ही कोणीही नंतर कोरोना पॉझिटिव्ह झालो नाही.
आपणच आपली काळजी घेतली तर कुठल्याही रोगावर मात करू शकतो हेच खरं.