दिलासा

अहा गळाले, गळाले ते पान
नव्हते झाले ते पुरेसेही जून
रंग हिरवा होता गडदलेला
न पिकल्या खुणा दिसल्या

दृष्टीला जवळी दूरचे ते जरी
उंचावर होते, डोले वाऱ्यावरी
सोसले ते ऊन देतांना सावली
देठांशी दोन फुले विसावली

दिले आईला जीवनभान
कायम हो त्याने भरभरून
तो श्वास-प्रकाश-अन्न-प्राण
सौंदर्य उत्साह यांचीही खूण

मागे उरलेल्यां येई रितेपण
न नभ पुरे टाकण्या भरून
कोवळे कोंब दिसताना काहीसा
सर्वांना मिळे थोडासा दिलासा