लाईफ ऑफ पाय : मला भलताच आवडलेला चित्रपट

उत्तम परीक्षण.
चित्रपटाची कथा अत्यंत सुंदर आहे यात शंका नाही.

कदाचित इतकेच नसेलही. इतर कोणा प्रेक्षकाला 'लाईफ ऑफ पाय'मधून आणखी काही जाणवेल

अगदी. मला माणसाची, नागवे सत्य सहन न करता आल्याने देवाला (आणि त्या अनुषंगाने येणार्‍या रंजकतेला) जन्म देणारी, दुर्बळता जाणवली.

याला म्हणतात जखमेवर मीठ.

काहि घरगुती कारणाने हा चित्रपट थेट्रात पाहु शकलेलो नाहि. ३D असल्याने घरी काय पहायचा म्हणून पाहिलेला नाहि..
आता २D बघावा असा विचार करतो आहे. कथेचा चुकुनही अंदाज येऊ नये म्हणून वरचा परिचय वाचलेला नाहि

हा चित्रपट पाहिल्यावर, 'आंग ली' हा एक महान दिग्दर्शक का आहे ते कळले. चित्रपट सरळ गोष्ट म्हणून बघितला तरी पकड घेतो. त्यानंतर त्या दोन्ही कथांमधली कुठली खरी असेल याच्या विचारात पाडतो. चित्रपट पाहून आल्यावर त्यावर प्रेक्षकाला विचार करायला भाग पाडणे,हेच या चित्रपटाचे महान यश आहे.
जीवनाचे तत्वज्ञान हे नुसता विचार वा वाचन करुन समजावून घेण्यापेक्षा, असे अंगावर येणारे जिवंत अनुभव पाहून जास्त समजते.
प्रत्येक चित्रपटप्रेमीने हा सिनेमा बघितला पाहिजे आणि तो सुद्धा ३ डी मधे!!!

आता चित्रपट पाहिलाच पाहिजे का? बहुदा नाही. सार कळले, सारे कळले. आता राहिला तो केवळ तपशील - रंग, रूप, आकार, यांची दृष्यमानता आणि त्यांचे दृष्यभान, माणसे-माणसे, माणसे-पारिसरिक यांचे नातेव्यवहार, त्यांची अनन्य आणि एकवटतेने होणारी अनुभूती, तिच्याशी जोडले जाणारे पाहणाऱ्याचे (अतिरिक्त) नाते वगैरे. तर, आता चित्रपट पाहिलाच पाहिजे, असे नाही.
सुरवात आणि शेवट - असणे किंवा नसणे, काळाचे दोन बिंदू, जन्म आणि मृत्यू हे दोन बिंदू वगैरे अस्सल विसुनाना! त्यातल्या व्यामिश्र जगण्याचा एक वेगळा आविष्कार अशी ही कथा दिसते. अकटस्य विकटोपणा असलेली... बहुदा पहावा लागेल हा चित्रपट.

समिक्षा आवडली.
ननिँ चा प्रतिसाद खूप आवडला.
आंतरजालावरील चित्रपटक्षेत्रातील ज्ञानी मनुष्यांचे प्रतिसाद वाचायला आवडतील.
बाकी (करण जोहरप्रमाणेच) पुस्तक ५ वर्षाँपुर्वी वाचलेले आणि न आवडलेले, त्यामुळे चित्रपट पाहीला नाही

विसूनाना, पहिल्या परिच्छेदाशी अतिशय सहमत आहे. मनापासून आवडलेल्या गोष्टीकडे फार वस्तुनिष्ठपणे पाहून त्यातल्या तृटीवगैरे शोधणं आपल्यालाही जमत नाही. (म्हणजे त्या नसतात वगैरे असं नाही पण त्याच्याकडे लक्ष जात नाही आणि गेलं तरी त्याकडे कानाडोळा करावासा वाटतो.) सिनेमा विषयातल्या आवडीनिवडी फार वैयक्तिक असतात असा अनुभव आहे, त्यामुळे दुसर्याने लिहिलेल्या परिक्षणावरून आपलेही त्याबाबतीत तेच मत होईल असे नाही पण तुम्ही ज्यापद्धतीने लिहिले आहे ते वाचून तो मलाही आवडेल असे वाटते.
आणि हो, 'हिंदू' बद्दलही लिहाच. मी आताच 'हिंदू' वाचायला घेतली आहे (असते आमचे वरातीमागून घोडे..!) आणि आत्तापर्यंत वाचलेल्या शंभरेक पानांतच बरेच अनुकूल मत झाले आहे पण त्याबरोबरच थोडे विसंवादी सूरही जाणवले.. तुम्हाला आणि इतरांना काय वाटले हे जाणून घ्यायला नक्की आवडेल.

पुस्तक वाचले आहे, चित्रपट बघायची इच्छा आहे. म्हणून परीक्षण भुरभुरत वाचले. तेवढ्यातही आवडले. चित्रपट बघितल्यानंतर पुन्हा परीक्षण वाचेन, म्हणतो.

नमनाला विहीरभर तेल घालून लिहिलेली समीक्षा आवडली.

"लाईफ ऑफ पाय ही मूळ कादंबरी मी पाच-सहा वर्षांपूर्वीच वाचली होती. पण तिच्यात चित्रपट बनवण्याचा काही जर्म मला दिसला नाही.

हे मलाही तंतोतंत लागू होतं. म्हणूनच मी त्यावर पिक्चर काढला नाही गंभीरपणे - संपूर्ण सिनेमाभर फक्त कंटाळवाणा समुद्र आणि एकच व्यक्ती यामुळे सिनेमा कंटाळवाणा झाला असेल असा माझा अंदाज होता. मात्र अनेकांनी यावर अतिशय भरभरून स्तुती केलेली आहे तेव्हा तो थेटरांतून निघून जाण्याआधी बघायलाच हवा.

- यापुढे लिहिलेलं आहे तो भाग काहीसा गौप्यस्फोट करणारा ठरू शकेल तेव्हा सिनेमा बघण्याची इच्छा असलेल्यांनी वाचू नये म्हणून पांढऱ्या अक्षरांत आहे. -

पुस्तक वाचताना त्या माध्यमाच्या मर्यादांमुळे सुरूवातीला रंगवलेलं चित्र खरंच वाटतं. वाघ, झेब्रा, माकडीण... खरोखरच होडीत ते पडले आहेत असं वाटतं. शेवटच्या काही पानांत ते प्राणी म्हणजे माणसांचे प्रतिनिधी आहेत हे कळतं. हा साक्षात्कार होतो आणि लक्कन चित्र पालटतं. पण वाघ हा कोणी माणूस नाही. तो त्या पायच्या आंतर्मनात असलेल्या पौरुषाचं किंवा आक्रमकतेचं प्रतीक आहे. पौगंडावस्थेतून बाहेर पडत असताना या वाघाला कह्यात आणणाऱ्या तरुणाची ही कथा आहे. मग या प्रवासातल्या इतर घटनांचाही या प्रतिकात्मक पातळीवर अर्थ लावण्याचा प्रयत्न करता येतो.

प्रकाटाआ

कालच चित्रपट पाहिला.. आज परिक्षण वाचले... दोन्ही अत्यंत आवडले.
परिक्षणात कथा अजिबातच न फोडण्याचे चातुर्य आहे

बाकी पेस्तनकाकांचे 'आपण जे सफर करतो ते गॉड' हे मत चित्रपट बघताना पुन्हापुन्हा आठवत होते.
आयुष्यात मृत्यूची शाश्वतताच नव्हे तर त्या शाश्वत मृत्यूची प्रसंगी किती गरज आहे हे या चित्रपटाइतके प्रभावीपणे अन्यत्र मांडलेले वाचनात/पहाण्यात आलेले नाही.

मला चित्रपट ओक्के वाटला. देवाचा किंवा दैवीशक्तीच्या शोधाचा संबंध 'पाय'च्या प्रवासाशी लावणं हे ऐकायला छान वाटलं तरी चित्रपट बघताना वाटलं नाही. टीव्हीवरचे जोरदार प्रोमो बघून जास्ती अपेक्षेने गेलो होतो म्हणूनही असेल कदाचित...
बघायचा असेल तर ३-डीमधे बघावा हे नक्की.

नाना लेख आवडला.. हिंदूच्या सुरूवातीस आलेल्या कवितेत मी देखील अनेक दिवस गुरफटलो होतो.

मला भलतेच आवडलेले परीक्षण.
वेळ मिळाल्यास चित्रपट आनी परिक्षणाबद्दल अधिक पिंका टाकाव्या म्हणतोय.
चित्रपट रिलिज झाल्याच्या पहिल्या दोन्-तीन दिवसात पाहण्याचा योग आला होता.

Yann Martelच्या पुस्तकातील जाणवणारा पीळ माझ्या मते चित्रपटात दिसून आला नाही..अंमळ कंटाळवाणा वाटला..
आणखी एक खटकलेली गोष्टः

At times (some scenes of boat/open sea) cinematography sucked..honestly, imho home videos are shot better! (saw it in 2D.)

कालच पाहिला. इथे (बोलोन्यात) या चित्रपटाला भरघोस प्रतिसाद मिळाला/मिळतोय...चित्रपट इंग्लिश मध्ये होता (इटालियन सबटायटल्स होती) तरी चित्रपट गृह जवळजवळ भरलेलं (किमान ७०-८० माणसं असावीत) होतं. नाहितर इंग्लिशमध्ये दाखवल्या जाणार्या चित्रपटांना १०-१५ च्या वर प्रेक्षकसंख्या मी पाहिली नव्हती !
मला चित्रपट कंटाळवाणा वाटला...पण ३डी मध्ये पहाण्याचा अनुभव (माझा पहिलाच) सुंदर वाटला. बराचसा वेळ ग्राफिक्स पहातोय असं वाटलं पण त्यात मजा येत होती. गोष्ट काही फार रोचक वाटली नाही. कथा, अर्थ वगैरेच्या दृष्टीनी माझं एकूण सगळ हुकलं...पण ३डी पहाण्याची मजा अनुभवली, त्यात पैसे वसूल झाले म्हणीन.
अवांतरः यात दाखवलेली पाँडीचेरी (जी काही एक दोन रम्य दृश्य दाखवली आहेत ती) अगदी फसवी आहे...खूप अपेक्षा बाळगून मी ७-८ वर्षांपूर्वी तिथे गेले होते...पण सगळ्या इतर भारतीय गावांसारखीच बकाल (बस स्टँड, बाजार वगैरे ठिकाणी) आहे. कोणे एके काळी पाँडीचेरी सिनेमात दाखवली आहे तशी कदाचित असेलही...पण आता नाही.

चित्रपट आवडला नाही का कळला नाही ????, अनेकांना कळला नाही म्हणून आवडला नसावा

माझ्या एका मैत्रिणीने पुस्तक वाचलेले आणि चित्रपटही पाहिलेला, तिच्याशी गप्पा मारताना कळले कि चित्रपट छानच आहे, पुस्तकही छान आहे, तो जी दुसरी गोष्ट सांगतो तिच्याशी तिचे काही देणे घेणे नव्हते, ती सरळ सरळ इग्नोर केलेली, आणि हिंदुत्वाचे तत्वज्ञान वगैरे असे काही नसून हा चित्रपट एका सत्यकथेवर बनवला आहे असेही तिने मला सांगितले, मी तिला चित्रपट( त्याच्या मागचे तत्वज्ञान) समजावून सांगायचा प्रयत्न केला तर ती म्हणाली तू फक्त चित्रपट पाहिलायेस मी तर पुस्तक सुद्धा वाचलंय आणि त्यात असे काही नाही म्हणून तीच बरोबर आहे ……. म्हणून जे मला कळले ते माझ्या पुरते मर्यादित ठेऊन मी शांत राहिलो, वरच्या काही प्रतिक्रिया वाचून मला ती आठवली

देवाचे माणसाच्या आयुष्यातील महत्व, आणि तो नसेल तर आयुष्य कसे बोरिंग होईल हे लेखकाने एका फ्यांटिसी कथा (ज्यात जादू आहे, काल्पनिक बेट, बंगालचा वाघ आणि इतरही बरेचसे इंटर्रेस्टिंग प्रसंग) आणि एका सरळ जसे घडले तश्या (न्यूज पहिल्या सारख्या ) कथेतून समजाऊन सांगितले आहे

तो पूर्ण चित्रपट त्याच्या सोबत घडलेली रंजक कथा सांगत सांगत आपल्याला एका फ्यांटिसी जगात घेऊन जातो, त्यात तो आणि एक वाघ एकाच बोटीत कसे अडकले, त्यांनी कशी समुद्राची सफर केली, ते कसे एका विचित्र बेटावर पोहचले, तो कसा यातून वाचला, हे आईक्ताना आपण त्यावर विश्वास ठेऊ लागतो. त्याची वाघासोबतची हि कथा आपल्याला खरी वाटुलागते, हा वर गेलेला ग्राफ अचानक खाली येतो जेव्हा तो न्यूज रिपोर्ट साठी असे काहीच घडले नव्हते, हा एक सामान्य अपघात होता त्यातून तो एकटा वाचला असे सांगतो …… नंतर तो विचारतो कि तुम्हाला यातल्या कुठल्या गोष्टीवर विश्वास ठेवायचाय, सगळेच त्याच्या वाघ असलेल्या गोष्टीवर विश्वास ठेवतात कारण कोणालाही त्या फ्यांटिसी मधून बाहेर यायचे नाहीये, देवा बाबतीतही असेच झाले आहे, कोणालाही त्याच्या फ्यांटिसीतून बाहेर यायचे नाहीये, तसे झाले तर आपल्याला देवधर्म, त्या अनुषंगाने आलेली संस्कृती त्यातले फेस्टिवल्स हे सोडून एक निरस आणि बोर आयुष्य जगावे लागेल, आपली देवधर्माची नाळ तुटली तर आपण अधांतरीत बेसलेस आयुष्य जगू अशी भीतीपोटी आपण या फ्यांटिसीला अजूनच कवटाळतो, लेखक आपल्याला त्याच्या गोष्टीवर विश्वास ठेवायला भाग पाडतो, आणि अर्थातच देवावरही विश्वास का ठेवायचा किंवा लोक का ठेवतात हे आपल्याला कळते

इथे तो देव आहे का नाही, हे विश्व कोणी निर्माण केले, किंवा हिंदू संस्कृतीच ग्रेट आहे का नाही अश्या वादात न पडता आपल्याला एक 'बिलिव्हर' करून सोडतो……. मग तुम्ही तुमच्या देवाचा शोध घ्यायला मोकळे