देखण्या घुबडाची निर्मम हत्या

मग तोही प्रयास केला. पण आपला हस्तक्षेप केवळ त्याला दूर दूर नेऊन सोडतो आहे असे समजून आल्यावर, आणि दूरवरच्या सोसायट्यांत त्याचा पाठलाग करणेही शक्य नसल्याने, घरातूनच कॅमेर्‍याचे साहाय्याने जिथवर शक्य होते तिथवर वेध घेतला. हस्तक्षेप शक्य होत नव्हता.

हा भाग स्पष्ट झाला नाही. त्या घुबडाला वाचवण्याचा अजिबात प्रयत्न केला नसता तरी समजण्यासारखं होतं पण वरील हस्तक्षेपाचं स्वरुप कळलं नाही.

सत्य नेहमीच मनोहर असते का?

सत्य बर्‍याचदा गैरसोयीचे पण असते.

हम्म..नाइलाज असतो बर्‍याच वेळेस.

शीर्षक वाचून मला एखादी आधुनिकोत्तर कविता अपेक्षित होती. अपेक्षांभंग झाला.

चित्रात दिसते आहे ते गव्हाणी घुबड आहे. 'बार्न आउल' असे इङ्ग्रजीत म्हणतात. याचे खाणे बहुतांशी उन्दीर-घुशी असते. कावळ्याञ्ची अण्डी खात असेल असे वाटत नाही. पिले जरूर खात असेल.

तुम्ही टिपलेल्या घटनेत सत्य काय आहे ? तर चार पाच एका जमातीचे जीव दुसर्‍या जमातीच्या एका जिवाच्या पाठी लागले आहेत आहेत आणि तिसर्‍या जमातीचा एक जीव ते पाहत आहे. घुबड 'सुन्दर' आहे, कावळे 'क्रूर' आहेत, हे झाले सत्याला तिसर्‍या जिवाने त्याच्या परीने दिलेले अर्थ. सत्य मनोहर, चाङ्गले, वाईट, कटू, इ. गोष्टीन्त कशाला पडायचे ते कळले नाही.
ते जसे असते तसे स्वीकारावे कारण ते सत्य आहे.

पूर्ण वाढ झालेलं बार्न आउल तस कावळ्यापेक्षा मोठं असतं...हे लहान वाटतय...पिल्लू असावं. कावळे एकजूटीने घारी, गरूड, शिक्रा वगैरेंच्या मागे लागून त्यांना त्यांच्या 'राज्यातून' हुसकावून लावतात.तसच, नको तिथे, नको त्यावेळी दिसल्यास घुबडांनाही हुसकावत असावेत.
या प्रसंगात माणसांनीच या घुबडाला कावळ्यांच्या आधी पळवून लावले नाही हेच आश्चर्य आहे.

अमुक आणि ऋता यांच्याशी सहमत आहे. शिवाय यात "जीवो जीवस्य जीवनम्" असे काही नाही, असेही मत नोंदवतो.

सत्य नेहमीच मनोहर असते का?

ते जसे असते तसे स्वीकारावे कारण ते सत्य आहे.

नेचर रेड इन टूथ ऍंड क्लॉ असं टेनिसनने म्हटलेलं आहेच. ही सृष्टी सिमेंट कॉंक्रीटच्या भिंतींपलिकडे आपल्या दृष्टीआड आपण ठेवलेली आहे. तिचं असं अचानक दर्शन झालं की काहीसं हादरून होण्याइतकी आपली मनोवृत्ती नाजूक झालेली आहे. सिद्धार्थाला दुःखाचं दर्शन झाल्यावर जसा हलवून टाकणारा अनुभव आला, तसं काहीसं...

देखण्या घुबडाची निर्मम हत्या

समजा ते घुबड देखणे नसते, तर?