प्रियतम "प्र ",

__/\__

तितकी मजा नै आली!
इतक्या घाईने पुढिल धागा नाही आला तरी चालेल. क्वालिटीत १९-२० नको!

तुझी वाट बघतेय रे….

आपण इथे नक्की किती काळापासून सदस्य आहात माहीत नाही पण घासकडवींचे मते असा विरह करत दु:ख करण्याचे (सगळ्या जगाचेच) दिवस सरले आहेत. जग अत्यंत जवळ आले आहे. वाहतुकीचा खर्च घटत आहे. शिवाय प्रत्येक माणसाचे आरोग्य देखिल वाढले आहे. अर्थातच प्र चे देखिल आरोग्य वाढले असणार स्वातंत्र्यानंतर. अगदी मानसिक सुद्धा. म्हणजे तो आपणांस सगळी माहिती देऊन गेला असणार. समजा कोण्या कारणाने नसला तरी "प्र कॉलिंग" च्या वेळेसचे कॉल डिटेल्स पोलिस नि मोबाईल कंपन्यांना द्या. ते लगेच तुम्हाला प्र ज्या छोट्या वर्तुळात आहे त्याचा पत्ता देतील. विरहाचे दु:ख करणे इ इ मध्ययुगीन मागास संकल्पना आहेत. त्यापेक्षा प्र च्या लोकेशनला जाऊन प्र प्र प्र प्र असे ओरडायला लागा. (विरहाच्या भरात उच्चार विसरू नकात. पर्रर्र पर्रर्र पर्रर वैगेरे आवाज निघाला तर लोक बिचकतील. जेवण बिवण पण व्यवस्थित घ्या. धनधान्याचं उत्पादन देखिल चिक्कार वाढलंय. चिंता करायची गरज नाय.)
तुमच्या दोहोंकडे मोबाईल अलरेडी आहेच. पण तुमच्या येण्याची प्र ला कल्पना देऊ नका. अलिकडे परस्परसंमती वैगेरे प्रकार वाढलाय. प्र तुमच्याकडे (पुण्याला?) येणार, मान खाली घालत, सुना क्या - जब मैं तुमसे दूर था, मै ने शेण खाया -असं ऐकवणार, मग तुम्ही हाताचा फुल स्विंग घेऊन कानफटात ठेवणार, सगळे ऐसीकर हिंदी सिरियलच्या पात्रांप्रमाणे एक एक करून ती गुंज सुनणार, शेवटी तुम्ही स्वतःच असहाय, दु:खी होणार - असला चान्स कशाला घ्या? घासकडवी म्हणतात परस्परसंमती वैगेरे ओके आहे आजकाल. तर जर तुम्हाला प्र च्या गावी काही भलतं सलतं दिसलं, तर चिडिचूप परत या. प्र परत यायच्या नेमक्या वेळी बाप्रं शी सोताचा शेपरेट परस्परसंमती कार्यक्रम ठेवा.

आणि हो, जास्त धुंदीत राहू नका. बर्‍याच ऐसीकरांना तुमच्या तापमानाची कल्पना आलेली आहे. भान नाही बघून चान्स मारतील. प्र यायच्या अगोदरच उदर प्रसरण झाले तर प्रस्प्ररसंमतीबद्दल अज्ञ प्र प्रपंच करेल का त्याची शाश्वती नाही.

@ऋषिकेश - तुझा मुद्दा बरोब्बर आहे. पण हे ईतकं गद्य तिला कळत नाही रे. त्यामुळे तुझा निरोप जरा रीफॉर्म्याट करतो.

प्रिय पीडी,
तुझी आद्याक्षरं नव्या धाग्यापुढे दिसली, पुन्हा एकदा वाचली आणि...आणि माझ्या वेल्हाळ मनपाखराने^१ खुदकन् हसत एक गिरकी घेतली - "ती आली"... ऐकलं का? ती आली, ती आली! पण ...पण अगं हे गं काय केलंस? जिथे फुलं, गंध, मोरपिसं फुलायची तिथे पाल, वेदना आणि अश्रू??? नाहि नाहि. ही माझी पीडू नाहिये. फकिराच्या हातच्या किंमती उदासारखं उसासणं ते हे नव्हे. पीडी, हा असा 'प्र'माद तुझ्याकडून अपेक्षित नाहिये ग. पण मी थांबेन. माझ्या भावविभोर डोळ्यात तुझ्या आठवणींची निरांजनं तेववंत मी चातकासारखा थांबेन.......पीडी.....तुझ्या अलवार शब्दसुमनांचा वर्षाव परत करशील ना ग????

१. अ‍ॅक्चुअली मी ईथे तुझ्या "तनुलतिकेवर आलेल्या रोमांच्यां"बद्दल लिहिणार होतो. पण म्हंटलं जाउंदे, मी रोज डोळे भर(भरून) माझी तनुलतिका बघतो तशी तुझीही असली तर या अशा तनुलतिकेवर ढेर सारे रोमांच आणण्यातच दहा मिनीटं जायची त्यामुळे मनपाखरावर भागवलं!

वीणाताई तुमच्याकडून खूप अपेक्षा आहेत. असं काहीतरी (खालील प्रमाणे) लिहा -

माझ्या 'प्र' रे उंबराच्या छुईमुई फुला, माझ्या घनसावळ्या कृष्णा, तुझी वेडी राधा व्याकुळ व्याकुळ होऊन तुझी वाट पहाते आहे. मला व्हॅलेन्टाइन डे ला प्रपोझ करशील का रे. या तना-मनाच्या मीलनाची रेशीमगाठ कधी पडेल रे. तुझ्याविना मला अगदी करमत नाही. तुझे पीळदार बाहू, भरदार छाती अन सिंहकटि मला वेडी करते. कधी एकदा तुझ्या छातीवर माथा टेकवेन असे झाले आहे या वेडीला .... इश्श्य!!! तुला काहीच कसं कळत नाही रे. तुम्ही पुरुष नं. तुम्हाला , आम्हा स्त्रियांचं कोमल मन कळतच नाही : ).

कठीण कठीण कठीण किती,
पुरुषहृदय बाई!!

माझ्या मनीचे अलवार गूज कसे सांगू तुला, मी दिवसरात्र तळमळते. परांची शय्या मला काट्यासम बोचते. विशेषतः जेव्हा तू दाढीचे स्ट्बल ठेवतोस ना, मी अंतर्यामी कंप पावते रे. कित्ती देखणा दिसतोस तू राजा.