आजचा दिवस कसा गेला?

लेख थोडा उपदेशात्मक झाला आहे. पण मूळ लेख/साईट तशीच आहे.

हरकत नाही. "अमकी अडचण आहे काय करू?" असे लेख सायटींवर बघण्यापेक्षा "अमकं करा बरं वाटेल" असे लेख कधीही चांगलेच वाटतात.

कोको शनाल नावाची कोणी व्यक्ती होती ही माहिती मला आजच मिळाली. ही कोण बरं, असा शोध मी गूगलवर घेतला, वरच्या डाव्या कोपर्‍यात काळा पॅच दिसला. personal results मधे हे सापडलं. (आमचे हे मित्र हल्ली गायब झालेले आहेत.) त्याच्या खाली Coco - Chanel Fragrance अशी लिंक दिसली; हं, विमानतळावर दिसणार्‍या या दुकानांपासून मी शिंका येतात म्हणून लांबच रहाते. आणि पुढची लिंक विकीपीडीयाची दिसली. त्यांचाही आज संप आहे.

पण पुढे इथे मात्र सापडलं की तिने २० व्या शतकाच्या सुरूवातीला युरोपीय स्त्रियांची कॉर्सेटमधून मुक्तता केली.

मी नेहेमीच नीटनेटकी आणि व्यवस्थित दिसते त्यामुळे मला त्यासाठी वेगळा प्रयत्न करावा लागत नाही. पण तुला करावा लागत असेल तर शुभेच्छा! आणि मी नेहेमीच 'मजेत' असते आणि दोन-चार महिन्यांतला एखादा दिवस वगळता बाकीचे 'झकास' असतात, त्यामुळे मला उलटा डोस देण्याची गरज आहे का काय असा विचार बर्‍याचदा येतो.

कोणी तुमच्याकडे पृच्छा केली की तुमचा आजचा दिवस कसा गेला? तर सहसा तुम्ही काय उत्तर देता?
"ठीक सो सो!"
"कंटाळवाणा गेला यार"

असं उत्तर मी फक्त कामाच्या दिवशी (workday) देतो असे माझ्या लक्षात आलं आहे.
दिवसाचे आठ तास कामाच्या ठिकाणी काढणे प्रचंड कंटाळवाणे वाटते त्यामुळे साधारण ३-४ वर्षांनी काम किंवा कामाची जागा बदलणे आवश्यक होऊन जाते. कामाचा दिवस बर्‍याचदा खूप ठराविक असतो.
(ऑफिसचे) काम नसलेला दिवस मला खूप आवडतो. तुम्ही म्हटल्याप्रमाणे एका खुल्या दालनासारखा.
त्या दिवसाचे नियोजन आधीच करून मी त्यातली मजा घालवत नाही.
"पूर्णतेच्या प्रतीक्षेत असलेली अपूर्ण कविता" असा विचार मी अजून कधी केला नाही पण दिवस म्हणजे उलगडत जाणारी कविता असा विचार केलेला आहे आणि करतो (सुटीच्या दिवशी).

विचार आवडला..
मात्र माझे बहुतांश दिवस तसेही मस्त, आनंददायी, प्रसन्न जात असल्याने अजुन पॉसिटीव्ह विचार केल्यास आनंदातिरेक होईल अशी भिती वाटते

सहजसुंदर आणि जणू काही फोनवरून गप्पा मारता मारता "सांगितल्या युक्तीच्या चार गोष्टी" सम लिखाण, अर्थातच आवडले.
त्यातही "दिवसभरात नानाविध सुंदर गोष्टी आपल्याला दिसतात, स्पर्शून जातात - कॉफीचा अत्यंत आल्हाददायक चुरचुरीत सुगंध" ~ ही ओळ जास्तच भावली. कारण माझे कॉफीप्रेम. कॉफी किती आवडते यापेक्षा ती स्वतः करून घेण्यामध्ये जो काही आठदहा मिनिटांचा वेळ जातो, 'मग' मध्ये कॉफी ढवळताना खोलीत दाटून राहणारा कॉफीचा उग्र वासाचा छोटासा ढग आणि मग निवांतपणे एकट्यानेच मावळत्या सूर्याकडे पाहत पाहत ते घुटके घेणे. अशावेळी शेजारी म्युझिक सिस्टिमवर तितक्याच हळुवारपणे आपुलकीच्या अंगाने उलगडत जाणारा 'ब्रायन सिलास' चा पियानो.

सारीका म्हणतात त्याप्रमाणे ह्या सार्‍या साध्या सोप्या गोष्टी. माणूस म्हटला की तक्रारीचे लेप त्याच्या दैनंदिनीवर पसरला जाणारच, पण अशा छोट्या छोट्या आनंददायी चुटक्यामुळे त्या लेपाची झळ कमी करण्यास सहाय्यभूत ठरणार्‍या.

थॅन्क्स.

अशोक पाटील

छान लेख