(अर्धवटाच्या फ्लोटर्स घालून मी)

Nile

आमचे स्नेही अर्धवट यांची चडफड पाहून त्यांच्या चपला घालून पहाव्यात असे मनात आले... अन मग काय झालं?


अर्धवटाच्या फ्लोटर्स घालून
मी गॅन्गबॅन्गपुरमला तर निघालो
तू जे जे म्हणून उत्तान आहे
ते ते नजरेत भरवत असताना
त्या एका भव्य रस्त्यावर
मी तूझे बूब अन बट
न्याहाळत होतो त्या त्या
ठिकाणी तुझ्या चड्यांचे
अनिवासी रंग सांडलेले
एक कॅरेक्टर म्हणून
फॅन्टसाईझलेल्या भूमिकेत रमून झाल्यावर
कातडीला घामाळून चिकटलेले
काही केस जर असतील
तर असंही निदान करवत नाही की
मी होतो एक मजनू
आणि कल्पून कल्पून
माझ्या मिठीत आलेली

खेळ सावल्यांचा

Nile

सिल्युएट प्रकारातील एक छायाचित्र येथे देत आहे. अभिप्राय जरूर कळवावेत. धन्यवाद.








सिल्युएट म्हणजे पार्श्वभुमीतील प्रकाशासमोर एखाद्या वस्तूची, व्यक्तीची फक्त रुपरेषा दिसेल अशी छाया निर्माण करणे. या फोटोत मी कॅमेरातील सिल्युएट तंत्राचा उपयोग करुन उजेडासमोरील छाया टिपल्या आहेत. पण त्याच बरोबर मागच्या आंधाराचाही उपयोग करून सिल्युएट दुहेरी बनवायच प्रयत्न केला आहे. (पोर्णिमेला पुन्हा प्रयत्न करायला हवा.) फोटोवर इतर कोणतेही संस्कार केलेले नाहीत.

(सूज्ञपणाचा चष्मा घालून मी)

३_१४ विक्षिप्त अदिती

सुज्ञपणाचा चष्मा घालून
मी पद्य वाचायला तर निघालो
तू जे जे म्हणून विक्षिप्त आहे
ते ते मला दाखवत असताना
ज्या एका आंजा१ गल्लीत
मी तुझे अनेकविध ढ प्रश्न
सोडवत होतो त्या त्या
ठिकाणी तुझ्या प्रश्नांचे
जीटॉक पिंग सोडलेले.

एक "गुर्जी" म्हणून
ओढवलेल्या भूमिकेत वठून झाल्यावर
खरडीमुळे सर्वत्र फवारलेले
सगळे शिंतोडे जर
असतील तू आणि मी
तर असंही भाष्य
करवत नाही की
मी होतो एक गुरू
आणि शिकवून शिकवून
शब्द काही शिकलेली
तू गळ्यात पडलेली
शिष्या.

इथे पुढ्यात पडलाय
रिकामा ग्लास
तू विचारशील आणि
झटकन पद्याचं वेड
विरेल या अर्धवट आशेने
आणि ज्या बग्जच्या ढिगात
अडकल्येस तू आत आत

कॉंग्रेसची संस्क्रूती

धनंजय वैद्य

Taxonomy upgrade extras

मित्रांनो , आपण भारतात राहतो म्हणजेच लोकशाहीप्रणीत देशात राहतो तरीही राजकारणात घराणेशाही का? कॉँग्रेस पक्षात आज नेहरुंपासून घराणेशाही नांदत आहे . नेहरु - इंदिरा -राजीव -संजय - सोनिया आणि आता राहूल. यांनी सारा भारत देश पोखरुन टाकला आहे . शिवाजी महाराजांच्या राज्यातले पुढारी आज पदासाठी गांधी घराण्याचे तळवे चाटतात ही अत्यंत शरमेची बाब आहे. महाराष्ट्राचा स्वाभिमान केव्हाच संपला . आज या कॉंग्रेस सरकारने जगात भारताची प्रतिमा अडाणी ,उदासिन केली आहे. आज या भारतात इतके हल्ले होतात तरी हा देश गरीब गाईप्रमाणे सहन करतो . आरोपीँना शिक्षा न होता त्यांची बडदास्त ठेवली जाते .

करियरचे फ्लोटर्स घालून मी

वंकू कुमार

करियरचे फ्लोटर्स घालून
मी लॉंग ड्राईव्हला तर निघालो
तू जे जे म्हणून निषिध्द आहे
ते ते झोळीत टाकत असताना
ज्या एका भव्य रस्त्यावर
मी तुझे इफ्स ऍण्ड बट्स
सोडवत होतो त्या त्या
ठिकाणी तुझ्या अंड्यांचे
अनिवासी पिंग सोडलेले.
एक कॅरेक्टर म्हणून
सोपवलेल्या भूमिकेत वठून झाल्यावर
कातडीला चिकटून निथळलेले
काही थेंब जर
असतील तू आणि मी
तर असंही निदान
करवत नाही की
मी होतो एक कन्यू
आणि वल्हवून वल्हवून
दिशा सापडत गेलेली
तू माझ्यात बसलेली
प्रवासी.

तुला लिहीत असतानाच
इथे पुढ्यात साचलाय
मांसल सूर्यप्रकाश
तू वळशील आणि
झरर्कन गद्याची गुर्मी
विरेल या अर्धवट आशेने .

(सौंदर्याचे प्रौक्षण करुनि)

मंदार

प्राजुच्या दिवाळीच्या कवितेचं मागल्या वर्षी विडंबन केलं होतं. यंदाही प्रयत्न करतो आहे! म्हटलं तर विडंबन म्हटलं तर निराळी कविता. कसंही.

केंद्रि रिकामा तांब्या घेऊन 'रंभा' अवतरली
"देताय ना दुध?", खिडकीवरती येऊन ती म्हटली
जागी झाली दृष्टी माझी ऐकून ती हाळी
ब्लॅक्कॅण्डव्हाईट दुनिया सारी झाली रंगोळी!

सोपानावरी तिज पाहुनिया बाबू गडगडला
सायकल आडवी होऊनि परश्या भूवरी आपटला
लगबग झाली दाहिदिशांतुन बया पाहण्याला
"राईसप्लेटीं मुर्गमसाला कुठुनि बरें आला?"

हसली पाहुनि, सिंचन झाले रोमी हर्षाचें
मनी माझिया फूल उमलले प्रेमिक आशांचे
तांब्या सोडूनि हात धरावा इच्छा मनी होती

नातं

दत्ता काळे

नेहमीच येतो मी इथे
रमणीय तळ्याकाठी
इथली खास शांतता अनुभवण्यासाठी

विस्तिर्ण काठाचं हे तळं मला
नेहमीच वेगवेगळ्या रुपात भासतं
काठाच्या दाट शेवाळी पाणवनस्पतीवर
सतत चमचमणार्‍या पाण्याच्या रेघा
त्यावरून डौलाने चालणारे बगळे
मध्येच डुबकी घेणारे पाणपक्षी, बेडूक
आंत पाण्याच्या मोठ्या तुकड्यावर
अमाप छोटी गुलाबी कमळं असतात
त्यावर दिसतात फुलपाखरं, चतुर ह्यांच्या भरार्‍या
हे तळ्याचं नेहमीचं रुप

पण हिवाळ्यात काही काळ हे बदलतं
अचानक एके दिवशी तिथे येतात
देशांतरीत पाहुणे गुलाबी, पांढर्‍या रंगाचे
कलकलाटांनी तळ्याची अभिजात
शांतता भंग करीत.
पानथळीजागेवर पानापानातून त्यांची

महेश लंच होम..

गवि

महेश लंच होम हा मुंबईतला एक बर्‍यापैकी जुना ब्रँड आहे. मुंबईत फोर्टात ७७ साली पहिलं महेश लंच होम निघालं आणि तेव्हापासून जुहू सेंटॉरला लागून, अंधेरीला साकीनाक्याजवळ, ठाणे आणि पुणे अशा अजून चार ब्रांचेस त्यांनी काढल्या.

एकदोनवेळा यातल्या ठाणे ब्रांचमधे गेलो होतो. पण तब्ब्येतीत नीट खाण्याचा योग आला नव्हता. म्हणून मग पाचसात मित्रलोकांनी कुठे जायचं असा चॉईस आला तेव्हा मी "महेश लंच होम" असं नाव घेतलं.

आता "महेश लंच होम" या नावावरुन साधारण एक खानावळवजा थाळी हॉटेल डोळ्यासमोर येईल की नाही? पण हे त्याच्या अगदी विरुद्ध आहे.

कटू सत्य

धनंजय वैद्य

जीवन साफल्याचे एक सूत्र आहे की, छोट्यांकडे पाहून जगावे, मोठ्यांकडे पाहून चांगले होण्याचा प्रयत्न करावा आणि वाईटाला तोंड देण्यासाठी सिध्द व्हावे.
तुमच्याकडे जर स्कुटर असेल तर तुमची नजर सायकलीवर असू द्यावी , मोटारकारवर नाही. तुम्ही सुखी राहाल.
मोठ्यांपासून मोठे होण्याची प्रेरणा घ्यावी, कारण जगातील महापुरुष हे केवळ पुजनिय नाही तर ते प्रेरकही असतात.चांगल्यासाठी प्रयत्न करावेत, ते प्रयत्न कधीही वाया जात नाहीत. वाईटाला तोँड देण्याची तयारी ठेवावी, कारण पुत्र आणि मित्र केव्हाही आपल्याला सोडून जाऊ शकतात.

मिस्टर काय करतात.. ?

गवि

स्क्रीन काळा आणि मोठ्ठा गोळा या पुस्तकातून... ऑनलाईन नसल्याने फार कोणी वाचलं नसावं.

........................

आमच्या एक शिक्षिका माझ्या आईची मैत्रीण म्हणजे फ्यामिली फ्रेंडही होत्या. (काय नशीब..! काय नशीब..!! तेव्हापासूनच हे असंच..)

त्यांच्याकडे गेलं की नेहमी त्या एका बरणीतून मारी बिस्कीट काढून द्यायच्या. दहा एक वर्षं मी तिथे जात राहिलो. पण तीच फळी, तोच डबा आणि तेच मारी...

त्यांच्याकडे टायगर म्हणून एक मोठा कुत्रा होता. तो नेहमी उदास दिसायचा. मारी एक्स्प्लेन्स दॅट..

Subscribe to