कंट्री सॉन्ग्ज

अमेरिकेत कंत्राटदार (कॉन्ट्रॅक्टर) नोकरीमध्ये खूप खूप गावे/शहरे फिरायला मिळाले. खूपशा राज्यात बरीच वर्षे काढल्याने, तेथील राहणीमान समजायला मदत झाली. गावाकडचे आयुष्य आणि शहरातले आयुष्य यात बरीच तफावत असते हे लक्षात आले. उदाहरणार्थ - शहर फार इंडिफरेन्ट असते, कोणाचे कोणाच्या आयुष्यात लक्ष नसते. कामास काम, बाकी तुम्ही तुमचे राजे. on your own . याउलट गावात प्रत्येकाला प्रत्येकजण माहीत असतो. आपुलकी असते पण पायात पायही असल्यासारखे वाटते. तुम्हाला काय सूट होते, तुम्ही ठरवायचे. शहरात उंच टोलेजंग इमारती तर गावात टुमदार, प्रशस्त घरे, खूप मोकळे परसदार, आवार. अनेक ठिकाणी घोडे, गायी पाळणारे लोक, शेते. अरे मग हे तर अगदी भारतासारखेच की - असे लक्षात आले. गावाकडे देशभक्तीही खूप दिसते. अनेक युवक आर्मी, नेव्ही, मरीन, वायुदलात भरती होण्याकरता जातात. शाळेत त्यांच्याकरता खास स्कॉलरशिप्स असतात. दुकानांबाहेर मोठे मोठे अमेरीकन फ्लॅग असतात. याउलट शहरात हे असे इतके डोळ्यात भरण्यासारखे दिसले नाही.शहरी मूल्ये वेगळी तिथे स्पर्धा, घाईघाई, ट्रेन्स, धामधूम तर गावात बसेस ची जास्त सेवा, एकंदर निवांत सुशेगाद आयुष्य. या फरकामुळे, गाव आणि शहर यांच्यात एकमेकांना कमी लेखण्याची स्पर्धाही. आता हे गाणेच घ्या ना -
स्मॉल टाउन बॉय - डस्टिन लिन्च
या गाण्यात मुलींना गावातली मुले कशी आवडतात याबद्दलचे boasting आहे.
>>>>>She can have anybody that she wants to be
Anywhere she wants to be
She loves a small town boy like मी>>>>
अजून एक - यात वर्णन आहे की मुलीच्या आई-वडिलांना वाटते, की मुलीने शहरी, वकील/डॉक्टरांशी लग्न करावे पण त्यांची परी गावातल्या शेतकर्याच्या मुलाची निवड करते.
लेडीज लव्ह कंट्री बॉयिज - ट्रेस् ॲडकिन्स्
>>>>Yeah, you know mamas and daddies want better for their daughters
Hope they'll settle down with a doctor or a lawyer
In their uptown, ball gown, hand-me-down royalty
They never understand
Why their princess falls
For some…>>>
म्हणजे एकंदर गावातील लोक स्वतः:ला रफ & टफ, कणखर, काटक, मजबूत समजतात. तर शहरी पुरुष त्यामानाने sissy असे चित्र या गाण्यांत रंगवलेले असते.
आता हेच गाणे घ्या यात या शेतकऱ्याचा राखणदार कुत्रा एका शहरी माणसावर साधा भुंकतो आणि तो माणूस सटपटतो. हे असेच काहीतरी चितारलेले असते.
रफ & रेडी - ट्रेस ॲडकिन्स
बरेचदा कंट्री सॉंग्ज ही, प्रेयसी, दारू/बीअर, शेतात वापरल्या जाणाऱ्या रफ आणि टफ गाड्या, मोठे टायर्स, मासेमारी यांच्या वर्णनांनी चितारलेली असतात. उदा -
मड ऑन द टायर्स - ब्रॅड पैसली
.
बॉडी लाइक बॅक रोड - सॅम हंट
या गाण्याच्या चित्रीकरणात गावात होणारी कार रेस चितारलेली आहे.
पण हां अनेक गाणी ऐकल्यावर अजून एक थीम लक्षात आली ती म्हणजे - गावाकडची मूल्ये. यामध्ये मुली खूप डिव्होटेड तसेच आई मुलांच्या खाण्याजेवणाची काळजी घेणारी असते. आजी-आजोबा असतात, संस्कार असतात. आता स्कॉटी मकरीरी ची ही गाणीच घ्या ना -
फाइव्ह मोअर मिनीट - स्कॉटी मकरीरी यात आपण आईला नेहमी खेळताना म्हणायचो ना 'आई ५ मिनिटात आले ग" तसे प्रसंग घेतले आहेत. कि असे प्रसंग ज्यातून पाय निघत नाही उदा - मित्र-मैत्रिणींचा खेळ, प्रेयसीबरोबर घालवलेली संध्याकाळ, .... ज्यात आपण म्हणतो अरे अजून ५ मिनिटं , अजून ५ मिनिटं. पण या गाण्याचा शेवट फार टचिंग आहे. आजोबांचे शेवटचे क्षण समीप आहेत आणि नायक म्हणतो "देवा अजून फक्त ५ मिनिटं - अजून ५ मिनिटं"
स्कॉटीची सगळीच गाणी माझ्या आवडीची आहेत. खूप आदर्शवादी, कौटुंबिक मूल्ये त्याच्या गाण्यात चितारलेली असतात. आवाजही फार मस्त आहे. डीप
ख्रिस्टमस इन हेवन - स्कॉटी मकरीरी
.
कॅरोलिना आईज
.
जस्ट फिशिंग हे एक सुरेख गाणे आहे. यात नायक म्हणतो त्याची लहानशी मुलगी समजते आहे आम्ही फक्त मासेमारी करत आहोत ती हे जाणतच नाही की आम्ही मुख्य काम तिच्याकरता बालपणीच्या सुंदर आठवणी निर्माण करतो आहोत. हेच तर दिवस आहेत जे ती जपेल, चेरीश करेल. मोठेपणी हे विसाव्याचे क्षण तिला उपयोगी पडणार आहेत.
.
एका अजून एका थीम म्हणजे माणूस शहरात जाऊन कामाच्या रगाड्यात, आयुष्यात अडकून पडतो पण गावाकडची आठवण काही मनातून जात नाही आणि मग अशाच उदास क्षणी ते गावाकडचं कौलारू घर, आई साऱ्या आठवणी अंगावर तुटून कोसळतात.
बॅक ॲट मामाज - टिम मकग्रॉव
या गाण्यातील गावाकडील निवांतपणाचे वर्णन जरूर वाचा.
>>>>Meanwhile back at Mama's
The porch lights on, come on in if you wanna
Suppers on the stove, and beer's in the fridge
Red sun sinking out low on the ridge
Games on the tube and daddy smoked cigarettes
Whiskey keeps his whistle wet
Funny the things you thought you'd never miss
In a world gone crazy as this >>>
.
याच थीमवरचे
जॉन डेन्व्हरचे एक अतिशय विस्टफुल अतिशय सुन्दर गायलेले हे अजुन एक गाणे - कितीदा ऐकते मी.
कंट्री रोड टेक मी होम - जॉन डेन्व्हर
.
मूल्याबद्दल, आदर्शांबद्दल च बोलायचे झाले तर स्त्रियांनी गायलेली हि गाणी एका. प्रियकराने केलेली प्रतारणा, व्यभिचार, विश्वासघात या थीम्स या गाण्यात येतात. पण गावाकडची मुलगी असल्याने, तीही टक्कर देणारी असते, ती असले काही सहन तर करता नाहीच वर धडा शिकवते. ट्रू रेडनेक वूमन.अनेकांना रेडनेक असल्याचा अभिमानही असतो. रेडनेक म्हणजे गावरान, गावठी मला वाटतं. जरा डेरोगेटरीच शब्द आहे.
रेडनेक वुमन - ग्रेट्चेन विल्सन
.
लुक इट अप - ॲश्टन शेफर्ड या गाण्यात नायिकेचा प्रियकर चोरुन एका अन्य स्त्रीबरोबर लफडे करत आहे. पण जेव्हा नायिकेला ते कळते तेव्हा ती आकाशपाताळ एक करते, त्याला चांगलाच धडा शिकवते. चक्क त्याच्या सर्व वस्तूंचा गराज सेलमध्ये लिलाव करते. अगदी त्याच्या मोटरसायकलपासून ते त्याच्या लाडक्या पाळीव कुत्र्यापर्यन्त.
कॅरी अंडरवूडचे पुढील गाणेही तसेच -
डर्टी लाँड्री - कॅरी अंडरवुड
बिफोर ही चीटस - कॅरी अंडरवुड या गाण्यातही नायिका चक्क नायकाची महागडी, पॉश कार, हॉकी स्टिकने, फोडते वगैरे. :)
.
जाना क्रेमरचे मग बर्यापैकी सौम्य गाणे - आय गॉट द बॉय - जाना क्रेमर
.
कीप मुर एका माझा आवडता पण दुर्दैवाने दुर्लक्षित असा एका गुणी गायक आहे. हा फार मिश्किल वाटतो मला. त्याचे बॅकसीट - कीप मुर हे एक महामिष्किल गाणे आहे. ज्यात त्याने एका तरुण मुलामुलीचा पहीला प्रेमप्रसंग अर्थात कारच्या मागच्या सीटवरती घडलेला प्रसंग चितारला आहे. गाण्याचे चित्रीकरण भन्नाट आहे. गाण्यातले त्याचे हसू महामिश्किल.
त्याचे एक गाणे आहे - डर्ट रोड जे मला आवडते. तोम्हणतो मला स्वर्गात जायला आवडेल, नाही असे नाही पण एकच अट आहे - तिथे आमच्या गावातले चिखल-मातीचे रस्ते हवेत म्हणजे अर्थात माझ्या गावासारखा जर स्वर्ग असेल तरच. :) यातही परत गावाचा अभिमानच दिसतो. गावाचा खूप अभिमान असतो या लोकांना हे खरे आहे.
ल्युक ब्रायनचे पुढेल गाणेच ऐका.व्हॉट मेक्स यु कंट्री - ल्युक ब्रायन

अलाबामा, ओक्लाहोमा, नॉर्थ कॅरोलिना, जॉर्जिआ वगैरे नावे गाण्यात येत जातात व मग आपल्यालाच आपले कळू लागते की हां ही गावप्रधान राज्ये दिसतायत.
यु आर रीझन गॉड मेड ओक्लाहोमा - ब्लेक शेल्टन

https://www.youtube.com/playlist?list=PLo4u5b2-l-fDxT8iRSbF6-6TW5vU06Q4t
या प्लेलिस्टवर तुम्हाला अनेक गाणी आढळतील.

जुन्या गायकांची गाणीही मस्त आहेत - जॉनी कॅश, पीटर-पॉल-मेरी , रोझॅन कॅश, केनी रॉजर्स, जॉन डेन्व्हर. त्याबद्दल पुन्हा कधीतरी