साहित्य देवता

आज एक गंमतीशीर दृष्य मनःचक्षूंसमोर साकार झाले.

कल्पना करा हं गणपती अन सरस्वतीचा दरबार भरला आहे. एका कोपर्‍यात ऐसीवरचे मान्यवर व नवलेखकु, कवि आदि मंडळी गरीबपणे उभी आहेत.
या दरबारात गणपती व सरस्वतीच्या दास-दासी आल्या आहेत. ते कोण तर-गंभीर अशी प्रज्ञा, तिची दुसरी जरा कमी गंभीर मैत्रिण मेधा, अतिशय अवखळ कल्पनाशक्ती अन खट्याळ विनोदबुद्धी ही उभ्या आहेत. वाणी बरीच बिझी(व्यग्र)अन थकलेली दिसतेय. कवित्व शक्ती लक्षपूर्वक ऐकत, नम्रपणे हात बांधून उभी आहे.
विवेक, तारतम्य अन प्रगल्भता, तर्क हे दासही दुसर्‍या भागात हात जोडून उभे आहेत.
या सर्वांना एकदम हाय-कमांडहून आदेश आहे की ऐसीवरच्या लेखकु, कविंची सर्वतोपरी मदत करायची. त्यांना काय हवं नको ते पहायचं, त्यांनी हाक मारली की लगेच हजर व्हायचं.

पण होतं काय या लहान देवता वरुन आलेला आदेश पाळतात तर खर्‍या पण...... सोईबरहुकूम मज्जा मजाही करतात, आळसही करतात, अन खोड्याही काढतात!

आता हेच पहा ना बॅटॅनी हाक मारली वाणीला, तर प्रज्ञा अन माहीती धाऊन आल्या. तबकात बरेच विचार, आयडीया आणून बॅटॅला पेश केले. बॅटॅनी काही घेतले, काही परत ठेवले.

उसंत सखूंनी अन अस्वलाने कल्पनाशक्तीला हाक मारली तो काय मज्जा दोघीही कल्पनाशक्ती न विनोदबुद्धी एकदम लगालगा धाऊन आल्या. कल्पनाशक्तीने पोतडीतून मस्त मस्त विचार काढून दिले न दिले तोच विनोदबुद्धीने ते घासून पुसून लख्ख केलेही

आता बघा हां अजो, गब्बर, चिंंज, मन, अदिती, मेघना अन ऋ यांचेकडे काय चाललय? अरे हे काय तैलबुद्धी अगदी दिमतीला हजर दिसतेय. वा वा! जय हो!!

ग्रेट थिंकर, थत्ते, अजो यांनी बोलावताच अन चौकसबुद्धी हातातील काम टाकून येतेय, हवं नको पहातेय, विवेकजींनी बोलावताच कल्पनाशक्ती तिची रुपकांची पर्स घेऊनच हजर होतेय. क्या बात है!!

घाटपांडेंनी बोलावलं सुद्धा नाही तरी चालतं त्यांनी मागायच्या आतच, तर्क अन चिकीत्साबुद्धी दोघे हसत हसत त्यांना विचार देऊन टाकतात.

पण दुसरीकडे विपरीत चित्र आहे तेही बघून घ्यावे.

मी, काही नवीन कवितापाडक, नवलेखकुं चा घोळका मघापासून कोकलतोय पण कोणीच येत नाहीये
का तर म्हणे, नेमके तेव्हाच कल्पनाशक्तीला केस विंचरायचे आहेत अन मेधा फुलांची वेणी बनवत बसलीये. तारतम्य अन विवेकाला पतंग उडवण्यातून फुरसत मिळत नाहीये. छान!! पण आमचा घसा कोरडा पडला आहे, त्याचे काय तर्क अन चिकीत्साबुद्धी तर कायमचे रुसलेत असे वाटावे इतके गाल फुगवून बसलेत.

अन हे काय, हे दोघे दोंदील-उदर अन तुंदीलतनू - मंदत्व अन जडत्व मात्र ख्या: ख्या: हसत मजा बघताहेत हाकला रे त्यांना. चटोर अन आळशी मेले, खु-शा-ल-चें-डू ;), अंधश्रद्धाळूपणा उगाचच लोचटपणा करतो आहे.

आता राघा नवलेखकुंच्या मदतीला धावून येतात. राघा म्हणतात - मुलांनो त्या जडत्व अन मंदत्वांचं खाणं आधी तोडा!! रुथलेसली तोडा. माजलेत साले. तेच उत्तम खाणे तैलबुद्धीला द्या, उंची कपडे कल्पनाशक्तीस द्या, विनोदबुद्धी खट्याळ आहे तिला खूष ठेवा. अन मुख्य म्हणजे पुस्तके वाचा, विदा जमवा, विचार-विचार करायला शिका.

एवढं करा न मग बघा या देवता कशा हाकेला धावून येतील

आम्ही सगळे माना डोलावतो अन ऐसीवर येऊन लॉगिन करतो.