या प्रकारचे प्रतिसाद भारतीय समाजाच्या एकतेला अखंडते ला बाधा पोहोचवणारे आहेत.

माहितगार यांच्या १५ ऑगस्ट इ.स.२९४७ चे आवाहन आणि अभिनंदन संदेश या धाग्यावर एका प्रतिसादकाने प्रतिसाद दिल्यावर एका प्रति-प्रतिसादकाने खालील लेख लिहिला आहे -
माहितगार यांच्या १५ ऑगस्ट इ.स.२९४७ चे आवाहन आणि अभिनंदन संदेश या धाग्यावर एका प्रतिसादकाने

खालील प्रतिसाद दिलेला आहे

धाग्याची प्रस्तावना 'आपणा सर्वांनाच माहिती आहे की १९४७ मध्ये झालेली भारताची फाळणी एक दुर्दैवी घटना होती. पाकीस्तान आणि बांग्लादेशात विभक्त झालेले प्रदेश भारतात उद्या परत आले तर तेही आपल्याला हवेच आहे` ह्या शब्दांमध्ये करण्यात आली आहे. त्यातील 'आपणा सर्वांनाच' ह्याला माझा आक्षेप आहे. मी स्वतः तरी फाळणी ही दुर्दैवी घटना होती असे गेल्या साठ वर्षांच्या इतिहासाकडे पाहून म्हणण्याचे धार्ष्टय करीत नाही. माझ्यासारखाच विचार असलेले अन्यहि काहीजण असावेत असा माझा अंदाज आहे. (फाळणीमध्ये जी प्रचंड प्रमाणात प्राणहानि झाली आणि अनेकांचे संसार उध्वस्त झाले हे निश्चितच दुर्दैवी होते पण थोडया पूर्वतयारीने - मुख्यतः तत्कालीन ब्रिटिश शासन ह्यांच्या बाजूने - ते टाळता आले असते. त्यांना १५० वर्षांच्या राज्यानंतर काही महिन्यात येथला मुक्काम गुंडाळायची घाई झाली होती त्या घाईचा हा परिणाम होता. फाळणीची घटना चांगली की वाईट ह्याच्याशी त्या संहाराची आणि हानीची गल्लत करता येणार नाही.)

फाळणी झालीच नसती आणि इतकी मोठी मुस्लिम जनसंख्या ह्याच देशाचे नागरिक म्हणून आतच राहिले असते तर आज आपली स्थिति काय झाली असते ह्याचे धडे पाकिस्तान आणि मध्य आशियामध्ये रोज दिसत आहेत. हिंदूहि धर्मान्ध असतात आणि मुस्लिमहि धर्मान्ध असतात पण हिंदूंचा धर्मान्धपणा काबूमध्ये राहू शकतो असे आपण गेल्या साठ वर्षांच्या अनुभवावरून म्हणू शकतो आणि मुस्लिमांचा धर्मान्धपणा, शारियतवरची आंधळी श्रद्धा ह्यावर काही इलाज दिसत नाही. भारतामध्ये येथील बहुसंख्य हिंदूंना हिंदूंच्या प्राचीन श्रद्धांना प्रश्न केला तरी ती रस्त्यावर येण्याची बाब वाटत नाही, त्या श्रद्धांबाबत खुली चर्चा होऊ शकते कारण भारताच्या प्राचीन परंपरेतच `एका प्रेषिताने सांगितलेले ते अंतिम सत्य`असले आंधळे विचार सर्वमान्य नाहीत. कारणे काहीहि असोत, मुस्लिम समाज अजूनहि कुराण आणि पैगंबराला प्रश्न करण्याचा उदारपणा आणि धैर्य दाखवीत नाही. भारतात वेद, मनु, उपनिषदे इत्यादींना प्रश्न करण्याची परंपरा बुद्ध आणि महावीरापासून निर्माण झालेली आहे.

असे शारियती विचार मानणार्यां ची फार मोठी संख्या (एकूणाच्या जवळजवळ ३० टक्के) देशात असती - ती संख्या भारताच्या पश्चिम आणि पूर्वसीमांकडे केन्द्रित अशी राहिली असती - आणि तिला गेल्या ५०-६० वर्षातल्या `जे शब्दांनी सांगता येत नाही ते शस्त्रांनी मिळवायचे` ह्या तत्त्वज्ञानाची भर मिळाली असती तर काय झाले असते त्याची कल्पनाच करवत नाही. एकतर हिंसेला हिंसेने उत्तर देण्याची खुमखुमी असलेले `शस्त्राघाता शस्त्रचि उत्तर` असे मानणारे इथले हिंदु तालिबानीहि शस्त्र घेऊन उठले असते. ह्या दोन्ही गटांना ते देशाचे नागरिक असल्यामुळे देशभर हिंडायची मोकळीक असती. (येथे मी हा देश घटनेने दिलेली व्यवस्था चालूच राहिली असती आणि भारत एक प्रजासत्ताक, उदार विचारांचा देश राहिला असता हे गृहीत मानत आहे. तेच उरले नसते तर आजचा हा देशहि ह्या स्वरूपात दिसला नसता. कोठलातरी हुकुमशहा आणि त्याचे पित्ते ह्यांची मालकी देशात निर्माण झाली असती. हा पर्याय मान्य होण्याजोगा नाही.) देशभर कोठेहि हिंडू शकणार्याे दोन्ही बाजूच्या धर्मान्धांनी येथे काय धुमाकूळ घातला असता आणि अराजक निर्माण केले असते ह्याची कल्पनाच करवत नाही.

तेव्हा झाले ते बरेच झाले असे मला वाटते. इच्छेविरुद्ध दोन समाजांना एकत्र बांधून ठेवण्याचा काही लाभ असतो असे वाटत नाही. आसिन्धुसिन्धुपर्यंता अशी भारतभू मोहम्मद बिन कासिमच्या हातून एक हजार वर्षांपूर्वीच नष्ट झाली. त्या भारभूचे आणि सिन्धु-रावींचे स्वप्न आज पाहात बसून सर्वसामान्यांचे रोजचे जीवन त्या स्वप्नाच्या पायी उध्वस्त करण्याचे काही कारण मला दिसत नाही.

त्यातील काही विधाने वेगळी वेगळी वा एकुण प्रतिसादाच्या तुलनेत जरी बघितली तरी अत्यंत चुकीची व आधारहीन, सरसकटीकरण करणारी समाजात अशांतता माजवणारी आहे. त्यात असलेला विशीष्ट समुदाया प्रतीचा द्वेष निंदनीय आहे. एका विशाल जनसमुहाच्या, अत्यंत आस्थेच्या श्रद्धेच्या विषय वस्तु संदर्भात जी विधाने प्रतिसादकाने केलेली आहेत ती धक्कादायकच नव्हेत तर अतिशय खेदजनक अशी आहेत. यामागची असंवेदनशीलता निश्चीतच विचार करण्याजोगी आहे. याचा माझ्या परीने मी पुर्णपणे निषेध करतो. याचा जाहीर निषेध करणं हे याचा तार्कीक प्रतिवाद करण्याइतक च आवश्यक आहे.

प्रतिसादकाची पार्श्वभुमी बघता प्रतिसादकाला एखाद्या धर्माच्या एखाद्या समुहाला अत्यंत आदरणीय व पवित्र असलेल्या बाबींविषयी उल्लेख करतांना कुठल्याही प्रकारची संवेदनशीलता दिसत नाही असे दिसते. प्रतिसादकाने केलेली काही विधाने अशी ....

1-फाळणी झालीच नसती आणि इतकी मोठी मुस्लिम जनसंख्या ह्याच देशाचे नागरिक म्हणून आतच राहिले असते तर आज आपली स्थिति काय झाली असते ह्याचे धडे पाकिस्तान आणि मध्य आशियामध्ये रोज दिसत आहेत.

आज च्या च काळात भारतातील एकुण मुस्लिमांची संख्या हि पाकिस्तानच्या एकुण लोकसंख्येपेक्षा अधिक आहे. आज आपली काय स्थिती झालेली आहे.? आणि जी काय स्थिती झालेली आहे वाईट या अर्थाने त्याला केवळ आणि केवळ मुस्लिमच जवाबदार आहेत का ? त्यात इतर धर्मीयांचा काही च सहभाग नाही का ? कि भारताची जी काय अवनती झालेली आहे त्याला मुस्लिमच जबाबदार आहेत ? याला काय पुरावा आहे काय कागदपत्रे काय विदा आहे ?

2-मुस्लिमांचा धर्मान्धपणा, शारियतवरची आंधळी श्रद्धा ह्यावर काही इलाज दिसत नाही.

हिंदु धर्मान्धपणा वा खिश्चन धर्मांधपणा वा इतर कोणताही धर्माचा धर्मान्धपणा यावर अक्सीर इलाज आजपर्यंत सापडलेला आहे का ? धर्मग्रंथांवरची आंधळी श्रद्धा याबाबतीत देखील मुस्लिम सोडुन इतर कुठल्याही धर्मातील धर्मग्रंथावरील अंधश्रद्धे वर कायमचा उपाय सापडुन गेला आहे का ? म्हणजे केवळ मुस्लिम धर्माचा च प्रश्न शिल्लक राहिलेला आहे सोडवायचा ? आणि या बाबतीत मुस्लिम धर्म अगदिच होपलेस बनलेला आहे का ? असे प्रतिसादकाला सुचित करावयाचे आहे असे दिसते.

3- आसिन्धुसिन्धुपर्यंता अशी भारतभू मोहम्मद बिन कासिमच्या हातून एक हजार वर्षांपूर्वीच नष्ट झाली.

जी गोष्ट नष्ट झाली जी संकल्पना कर्त्या सहित काळाच्या ओघात गडप झाली तिचा आवर्जुन उल्लेख हा त्या हरवण्यासंदर्भातील वेदना अथवा ती परत मिळवण्याची आकांक्षा इतकेच असते ना ? अन्यथा असे जुने वाद उकरुन काढु नका असा वारंवार सल्ला देणारे प्रतिसादक स्वत:च त्यात इतका रस का घेतात ? हि नेणीवे च्या पातळीवर शिल्ल्क राहीलेली स्वप्ने आहेत का ?

4-भारताच्या प्राचीन परंपरेतच `एका प्रेषिताने सांगितलेले ते अंतिम सत्य`असले आंधळे विचार सर्वमान्य नाहीत.
भारतात एका च व्यक्तीने एकाच व्यक्तीच्या नावावर निर्माण झालेले प्राचीन धर्म नाही का ? गौतम बुद्धा चा धर्म हा याचे उदाहरण नाही का ?

५-. हिंदूहि धर्मान्ध असतात आणि मुस्लिमहि धर्मान्ध असतात पण हिंदूंचा धर्मान्धपणा काबूमध्ये राहू शकतो असे आपण गेल्या साठ वर्षांच्या अनुभवावरून म्हणू शकतो
हिंदुंचा धर्मान्धपणा काबुत राहु शकतो ? बाबरी मस्जिद पाडतांना, गुजरात दंगलीच्या वेळी, हा धर्मान्धपणा काबुत राहीला होता असे आपण म्हणु शकतो का ?

प्रतिसादका च्या वरील विधानांच्या विरोधात शेकडो युक्तीवाद करता येतील मात्र तो मुद्दा तितका महत्वाचा नाही. महत्वाचा मुद्दा हा आहे की अशा मुद्यांवर प्रतिसादकाच्या समर्थकांच मत काय आहे? त्याहुन महत्वाच म्हणजे असे दोन धर्मामध्ये तेढ वाढवणारे, सामाजिक बंधुभाव एकता अखंडता नष्ट करणारे विचार यांना प्रोत्साहन देणे व व्यासपीठ उपलब्ध करुन देणे योग्य आहे का ? नैतिक आहे का ? या प्रतिसादातील विचारा विरोधात बाळगलेलं मौन देखील महत्वपुर्ण आहे ,.भारताचा इतिहास हा सांस्कृतिक धार्मिक वांशिक विवीधतेचा होता आहे व कायम च राहील.

( माझ्या वरील कुठल्याही विचारात प्रतिसादकाशी असलेल्या व्यक्तीगत मतभेदांचा दुरान्वयानेही संबंध नाही याची मी माझ्याकडुन आवर्जुन ग्वाही देतो. व त्या वेगळ्या विषयाचा संघर्षाचा या धाग्यातील विचारांशी कृपया संबंध जोडु नये अशी किमान अपेक्षा व्यक्त करतो )

ह्याच्या प्रत्येक प्रति-प्रतिसादकांनी जर असेच धागे काढून उत्तर द्यायचं ठरवलं तर काय होईल ह्याची एक चुणूक (चाणूर नावाचा एक मल्ल होता म्हणे. ते असू दे.) बघायची असल्यास प्रस्तुत वाक्यापर्यंत तुम्हाला पोचावं लागेल, एवढंच सांगायचं होतं.

...एका विशाल जनसमुहाच्या, अत्यंत आस्थेच्या श्रद्धेच्या विषय वस्तु संदर्भात जी विधाने प्रतिसादकाने केलेली आहेत ती धक्कादायकच नव्हेत तर अतिशय खेदजनक अशी आहेत

मागे होमोसेक्शुअल्स बद्दल असेच सरसकटीकरण करणारा तर्कतिर्थी लॉजीकचा धागा तुम्ही काढला होतात
त्यामध्ये,
... विशाल जनसमुहाच्या, अस्तित्वाच्या आणि नैतिकतेच्या संदर्भात आपण चुकीची विधाने केली होती, ती त्यावेळी मूर्खपणाची वाटली होती, आता दांभीक वाटतात

http://m.thehindu.com/opinion/lead/islam-and-its-interpretations/article...