आज जरी

चंद्रधगीने रातराणी
उत्फुल्लपणे-
परिमळेल तेव्हा

व्याधविद्ध मृगशीर्ष जरासे
मावळतीवर-
ढळेल तेव्हा

केतकीत नागीण निळी
टाकून कात-
सळसळेल तेव्हा

नि:शब्दांची धून खोलवर
रुजून ओठी-
रुळेल तेव्हा

वास्तवतळिचे अस्फुट अद्भुत
जराजरासे-
कळेल तेव्हा..

..वीज शिरी
कोसळली तरीही,
सावरेन मी.

अद्भुत अवघे विरून, वास्तव
क्षणोक्षणी मग-
छळेल तेव्हा..

..आज जरी
निष्पर्ण तरी
बहरेन उद्या मी.

field_vote: 
0
No votes yet

प्रतिक्रिया

मस्तच...

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0

डबक्यातला दीर्घ ‘वि’चारी…

वा!
मघाशी 'एकाच या जन्मी जणू फिरुनी नवी जन्मेन मी' ऐकत होतो. तेव्हा या कवितेची आठवण आली.
सुंदर कविता.

  • ‌मार्मिक0
  • माहितीपूर्ण0
  • विनोदी0
  • रोचक0
  • खवचट0
  • अवांतर0
  • निरर्थक0
  • पकाऊ0